ΚΑΤΙΑ ΜΑΚΡΗ: Τώρα, επειδή είστε διαπρεπής νομικός, κυρία Κωνσταντοπούλου, εγώ θέλω να ξεκινήσω με το θέμα του Πούτιν και τις φωνές που πληθαίνουν, από όλον τον κόσμο για εγκλήματα πολέμου. Θα συζητήσει το θέμα της Μπούσα συγκεκριμένα και ο ΟΗΕ και θέλω να ρωτήσω τι σημαίνει αυτό. Υπάρχει μηχανισμός για να πάει κατηγορούμενος ο Πούτιν; Ή είναι μία πολιτική συζήτηση που δε θα έχει κανένα πρακτικό αποτέλεσμα;
ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Κυρία Μακρή, το γεγονός ότι διαπράχθηκε επιθετικός πόλεμος και εξακολουθεί να μαίνεται από πλευράς της Ρωσίας, με αντικείμενο την εισβολή και διάπραξη διεθνών εγκλημάτων στην Ουκρανία είναι αναμφισβήτητο. Εξίσου όμως αναμφισβήτητο είναι ότι, δυστυχώς, ούτε η Ρωσία, ούτε οι Ηνωμένες Πολιτείες, ούτε η Ουκρανία έχουν κυρώσει το Καταστατικό του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου. Μάλιστα, η Ουκρανία δεν το κύρωσε με απόφαση του Συνταγματικού της Δικαστηρίου, ότι είναι αντισυνταγματικό το Καταστατικό της Διεθνούς Ποινικής Δικαιοσύνης. Και επιπλέον θα ήθελα να πω κάτι που δεν είναι ευρέως γνωστό, ότι το να το κυρώσει αυτό το Καταστατικό η Ουκρανία, ήταν βασική προϋπόθεση για την ένταξή της στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Όλα αυτά, δυστυχώς, ξεχνιούνται σε μία διεθνή συγκυρία στην οποία όλοι παριστάνουν ότι υποστηρίζουν τα θύματα, όλοι παριστάνουν ότι είναι κατά των εγκλημάτων πολέμου, αλλά κανείς δεν λογοδοτεί γιατί δεν έγιναν σοβαρά και ουσιαστικά βήματα ώστε αυτό το διεθνές το όργανο, το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο, που εδρεύει στη Χάγη και έχει ενεργοποιηθεί από το 2002, να μπορεί ακώλυτα να ασκήσει τη δικαιοδοσία του.
ΚΑΤΙΑ ΜΑΚΡΗ: Άρα, δεν μπορεί να γίνει κάτι πρακτικά, σας ακούω με προσοχή…
ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Μπορεί, μπορεί…
ΚΑΤΙΑ ΜΑΚΡΗ: Α, μπορεί.
ΖΩΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ: Θα σας πω. Μπορεί με μηχανισμούς οι οποίοι απαιτούν αφενός αξιοποίηση εκείνων των διατάξεων του Καταστατικού του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου που λένε για τα θύματα και για την εδαφικότητα, όταν δηλαδή υπάρχει έστω και διέλευση από έδαφος κράτους-μέλους μπορεί να ενεργοποιηθεί το Καταστατικό. Είναι αυτό που είχαμε χρησιμοποιήσει το 2003 όταν κάναμε τη μήνυση του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών κατά Μπους και Μπλερ για τα εγκλήματα πολέμου στο Ιράκ, και τότε ο Εισαγγελέας είχε πει ότι «υπάρχει δικαιοδοσία, υπάρχουν εγκλήματα πολέμου αλλά δε θα τα ερευνήσουμε τώρα, γιατί ερευνούμε κατά προτεραιότητα την Αφρική», είχαν πει τότε. Υπάρχουν λοιπόν διατάξεις που επιτρέπουν να ενεργοποιηθεί η Διεθνής Ποινική Δικαιοσύνη, ο Εισαγγελέας του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου έχει ήδη πάρει πρωτοβουλίες, αλλά υπάρχουν και διατάξεις που εμποδίζουν, όπως είναι ας πούμε οι διατάξεις εκείνες που χρειάζονται ομοφωνία και παραπομπή από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, άρα μιλάμε για διατάξεις τις οποίες πάντοτε τα μόνιμα κράτη-μέλη, δηλαδή ΗΠΑ, Ρωσία, Ηνωμένο Βασίλειο, Γαλλία και Κίνα θα μπορούν πάντα να μπλοκάρουν, και διατάξεις επίσης οι οποίες προβλέπουν τη μη ενεργοποίηση εκεί όπου δεν έχει κυρωθεί το Καταστατικό από το κράτος το ενδιαφερόμενο. Εγώ θα σας έλεγα, εκτός από τις νομικές μου παρατηρήσεις, γιατί συμβαίνει να είναι το πεδίο της ειδίκευσης μου το Διεθνές Ποινικό Δίκαιο, εκτός από τις νομικές μου παρατηρήσεις, θα σας έλεγα και ότι υπάρχει ένα πολύ οδυνηρό πολιτικό συμπέρασμα, και το πολιτικό συμπέρασμα και το ιστορικό συμπέρασμα είναι ότι, δυστυχώς, άμαχοι συνάνθρωποί μας θυματοποιούνται, χάνουν τις ζωές τους, χάνουν τις οικογένειές τους, χάνουν τις εστίες τους διαχρονικά, γιατί ποτέ δεν υπήρξε ειλικρινής η Διεθνής Κοινότητα των Κυβερνήσεων, όχι των λαών, στην απόφαση αυτό το “ποτέ ξανά”, που ειπώθηκε μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Ποτέ ξανά θηριωδίες, Ποτέ Ξανά πόλεμος, να το κάνει πραγματικά πράξη, όχι μόνο για τους άλλους, όχι μόνο για τα άλλα κράτη, αλλά και κάθε κράτος για τον εαυτό του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου