Ηταν θέμα χρόνου να καταγραφεί το τελευταίο κύμα ιδιωτικού χρέους και διόγκωσης των οφειλών προς το Δημόσιο. Ηδη από το περασμένο φθινόπωρο, αλλά πολύ περισσότερο από το πρώτο τρίμηνο του έτους, νοικοκυριά και επιχειρήσεις είναι αντιμέτωπα με ένα πρωτοφανές για τον 21ο αιώνα κύμα ακρίβειας, με επίκεντρο τους λογαριασμούς του ρεύματος.
Οταν μια οικογένεια καλείται να πληρώσει για ρεύμα το μισό ή και ολόκληρο το μηνιαίο εισόδημά της, όταν επιχειρήσεις εστίασης και λιανεμπορίου αντιμετωπίζουν ενεργειακό κόστος ακόμη και τριπλάσιο από τη δαπάνη για ενοίκιο της επαγγελματικής στέγης τους, είναι μοιραίο να καταλήξουν σε «στάση πληρωμών». Οχι από θυμό ή από άποψη. Αλλά λόγω πραγματικής αδυναμίας.
Ηδη, στους παρόχους ρεύματος, ΔΕΗ και ιδιώτες, συσσωρεύεται ένας σημαντικός όγκος απλήρωτων λογαριασμών και αυξάνονται οι καταναλωτές που ζητούν διακανονισμό οφειλής. Πώς να πληρώσει κάποιος λογαριασμό 1.000 ευρώ για μια συμβατική κατανάλωση ρεύματος, όταν παίρνει μισθό 800 ευρώ; Πώς να εξοφλήσει ένα νοικοκυριό τη ληστρική ρήτρα αναπροσαρμογής, που τριπλασιάζει τις χρεώσεις, όταν έχει ταυτόχρονα να πληρώσει τις δόσεις της Εφορίας, τις ρυθμισμένες οφειλές από τις παλιότερες «στάσεις πληρωμών», τον ΕΝΦΙΑ;
Εκεί, λοιπόν, αρχίζουν οι οδυνηρές επιλογές των πολιτών. Δεν διακινδυνεύουν να τους κοπεί το ρεύμα και αφήνουν απλήρωτη την Εφορία. Δεν μπορούν να στερηθούν τα βασικά τής ήδη ακριβότερης διατροφής και αφήνουν να χαθεί ο διακανονισμός του χρέους τους και να καταστεί όλο ληξιπρόθεσμο. Και ανάλογες, δύσκολες επιλογές θα κάνουν με το δάνειο προς τις τράπεζες.
Ετσι όμως ξαναμπαίνουν στον φαύλο κύκλο του ιδιωτικού χρέους. Πριν καλά καλά βγούμε από την πανδημία και ενώ ακόμη τρέχουν οι ρυθμίσεις των λεγόμενων κορονοχρεών, μια νέα φουρνιά οφειλών απειλεί τα δημόσια ταμεία και το εισόδημα των πολιτών.
Η πηγή της είναι διαφορετική -ο πληθωρισμός, οι ανατιμήσεις, η ενεργειακή κρίση- τα θύματα όμως είναι τα ίδια. Οι κακοπληρωμένοι μισθωτοί και συνταξιούχοι, οι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες, συχνά και ορισμένες μεγάλες επιχειρήσεις που αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο κατάρρευσης υπό το βάρος κυρίως του ενεργειακού κόστους.
Μολονότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη τρέμει στην ιδέα του δημοσιονομικού κόστους, μια γενναία ρύθμιση και ελάφρυνση των χρεών που τροφοδοτεί η ακρίβεια είναι μονόδρομος. Αν δεν το κάνει αυτή, θα το κάνει η επόμενη κυβέρνηση.
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου