Ο διαχρονικός βρόμικος ρόλος της Siemens στην Ελλάδα, ο Μιχάλης Χριστοφοράκος, γιος του συνεργάτη των Ναζί Νίκου Χριστοφοράκου ή "γιατρού των Ες-Ες", ο οποίος λάδωνε ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, τα κόμματα που οδήγησαν τελικά την Ελλάδα σε μια δεύτερη κατοχή μέσω των μνημονίων...
Νικόλαος Χριστοφοράκος (στον κύκλο της φωτο) στη δίκη των δωσιλόγων
Νικόλαος Χριστοφοράκος. Πατέρας του Μιχάλη Χριστοφοράκου. Αθωώθηκε λόγω αμφιβολιών στην δίκη των δωσίλογων παρότι αναγνωρίστηκε από εχθρούς και φίλους. Συνεργαζόταν με την Γερμανική διοίκηση. Στη δίκη αποκαλύφθηκε ότι ο Δρ Νικόλαος Χριστοφοράκος κατέδωσε τους καθηγητές της Ιατρικής Κωνσταντίνο Χωρέμη και Νικόλαο Λούρο, διότι διοχέτευαν φαρμακευτικό υλικό από τον Ερυθρό σταυρό σε αναξιοπαθούντες (τον χειμώνα της μεγάλης πείνας) και αντάρτες (τα επόμενα χρόνια της κατοχής).
Ο δικαστής που τον αθώωσε, βασίστηκε στην μαρτυρία του πολιτικού Πάνου Χατζηπάνου, που μετέπειτα έγινε υπουργός Δικαιοσύνης στην κυβέρνηση Τσαλδάρη, αλλά τελικά καταδικάστηκε για χρηματισμό που έλαβε χώρα όταν ήταν Υπουργός. Ο Νικόλαος Χριστοφοράκος ήταν ευνοούμενος βοηθός του Κωνσταντίνου Λογοθετόπουλου στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και σύνδεσμος του με τα Ες-Ες την περίοδο της Κατοχής.Ο Νικόλαος Χριστοφοράκος έγραψε τα παιδιά του στη Γερμανική Σχολή Αθηνών, από την οποία αποφοίτησαν.
Οι δίκες των δωσιλόγων έγιναν από τα Ειδικά Δικαστήρια Δωσιλόγων. Τα πρακτικά του Ειδικού Δικαστηρίου Δωσιλόγων της Αθήνας, όπου έγινε και η εν λόγω δίκη, υπάρχουν και είναι προσβάσιμα, στα Γενικά Αρχεία του Κράτους, ταξινομημένα κατά ημερομηνία.
Το υλικό της συγκεκριμένης δίκης βρίσκεται στα πρακτικά, τόμος 3 του 1946, αριθμός 273, 277 (21-22/2/46). Κατηγορούμενοι: Κωνσταντίνος Ιωαν. Λογοθετόπουλος (67 ετών, Ιατρός), Γεώργιος Δημ. Ράλλης (65, δικηγόρος, αδελφός του κατοχικού πρωθυπουργού Ιωάννη Ράλλη, και πρόεδρος του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού επί Κατοχής) Νικόλαος Μιχ. Χριστοφοράκος (47, ιατρός)..
Ο ρόλος της Siemens στην Ελλάδα, ο σταθμάρχης των μυστικών υπηρεσιών των Ναζί Ρολφ Μέρκελ που δρούσε υπό την κάλυψη της Siemens και ο δωσίλογος Ιωάννης Βουλπιώτης που πήγε να δωροδοκήσει μέχρι και τον Μεταξά...
Σύμφωνα με το βιβλίο τού Δημοσθένη Κούκουνα «Η ελληνική οικονομία κατά την Κατοχή και η αλήθεια γιά τα κατοχικά δάνεια», ο πανέξυπνος και δαιμόνιος Ιωάννης Βουλπιώτης πρωταγωνίστησε παρασκηνικώς, προπολεμικά και μεταπολεμικά, αλλά ιδαιτέρως την περίοδο τής Κατοχής, στον έλεγχο τής Ραδιοφωνίας και Τηλεφωνίας στην Ελλάδα.
……….Γεννήθηκε το 1902 σε μεγαλοαστική οικογένεια, ενώ σπούδασε στην Γερμανία κατά την δεκαετία τού ’20 μηχανική και φιλοσοφία, γενόμενος διδάκτορας και στις δύο επιστήμες. Εκεί νυμφεύθηκε γιά πρώτη φορά (σύμφωνα με τα γραφόμενα τής κόρης του από δεύτερο γάμο, κυρίας Ιζαμπέλλας Παλάσκα), την κόρη τού Σήμενς (με αρκετές ασάφειες όμως ως προς το όνομα τής πρώτης συζύγου του, αλλά και τού πεθερού του), από την οποία απέκτησε και μία κόρη, ονόματι Αννίτα που βρίσκεται στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. Αυτό επιβεβαίωσε η κυρία Παλάσκα το 2013, στην παρουσίαση τού βιβλίου της με τίτλο: «Άγγελος ή Δαίμονας – ο αμφιλεγόμενος πατέρας μου».
……….Αναζητήσαμε σε ξένα αρχεία τους δύο πιθανούς πεθερούς τού Ιωάννη Βουλπιώτη στην οικογένεια Σήμενς, και βρήκαμε τα ακόλουθα:
……….α) Τον Werner von Siemens ιδρυτή τής Σήμενς, ο οποίος απέκτησε από δεύτερο γάμο μία κόρη, την Hertha Victoria Ottilie και έναν γιό, τον Carl Friedrich. Ο μόνος καταγεγραμμένος γάμος τής Hertha η οποία γεννήθηκε το 1870 και απεβίωσε το 1939, έγινε με τον Dr. Carl Dietrich Harries, χωρίς απόκτηση τέκνων.
……….β) Τον Carl Friedrich von Siemens (γιό τού Werner και αδελφό τής Hertha), με δύο γάμους κι αυτός στο ενεργητικό του, ο οποίος απέκτησε μία κόρη το 1906, την Ursula Margarethe, που παντρεύτηκε τον Hubert Nikolaus Ernst Gebhard Blücher von Wahlstatt, Graf και απέκτησε 4 παιδιά μαζί του.
Ο ρόλος τού Βουλπιώτη ως αντιπροσώπου τής Σήμενς προπολεμικά
……….Με την βασική ιδιότητα τού πληρεξούσιου αντιπροσώπου τής εταιρείας «Σήμενς» και των θυγατρικών «Τελεφούνκεν» και A.E.G. μέσω τής Ανωνύμου Εταιρείας του, «Τελεπόλ», αποκλειστική εισαγωγέα των ραδιοφωνικών συσκευών «Τελεφούνκεν» και άλλων προϊόντων τού συγκροτήματος, ο Βουλπιώτης επέστρεψε στην Ελλάδα πριν ξεσπάσει ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος και εγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Παρά τις ισχυρές του διασυνδέσεις, ο πρωθυπουργός Ιωάννης Μεταξάς ήταν επιφυλακτικός μαζί του έχοντας υποψίες γιά κατασκοπευτική του δράση στην Ελλάδα.
……….Ο Ιωάννης Βουλπιώτης ως αντιπρόσωπος τού Οίκου Σήμενς στην Ελλάδα χειρίστηκε και τις προμήθειες των νέων τηλεφωνικών κέντρων και ραδιοφωνικών εγκαταστάσεων που αγόρασε η Ελλάδα από την Σήμενς. Με την διαφορά ότι ο Ιωάννης Μεταξάς αρνήθηκε την προμήθεια τού 3% γιά προσωπικό όφελος, πετυχαίνοντας να περαστεί ως επί πλέον έκπτωση υπέρ τού Ελληνικού Δημοσίου.
……….Ο ίδιος ο Βουλπιώτης θεώρησε ότι η εταιρεία που εκπροσωπούσε αδικήθηκε μετά από τις παραχωρήσεις που δέχθηκε κατά τις διαπραγματεύσεις με την κυβέρνηση Μεταξά, διότι οι συμφωνίες δεν ολοκληρώθηκαν. Ο λόγος ήταν η αιφνιδιαστική υπαναχώρηση τού Ιωάννη Μεταξά ο οποίος αίροντας τις υποσχέσεις του, δημιούργησε μία αμιγώς κρατική υπηρεσία, αφήνοντας εκτός το γερμανικό συγκρότημα Σήμενς.
……….Αυτό βέβαια δεν τον εμπόδισε λίγες εβδομάδες πριν την εκδήλωση τού Ελληνοϊταλικού πολέμου, να ζητήσει την μεσολάβηση τού Βουλπιώτη στον Χίτλερ, γιά να αποτραπεί η ιταλική επίθεση. Η οποία όμως απέτυχε, όπως και παρόμοιες προσπάθειες μέσω τού διπλωμάτη Αλέξη Κύρου και τού προσωπικού γλύπτη τού Χίτλερ, Άρνο Μπρέκερ με την Ελληνίδα γυναίκα του.
……….Επίσης, όταν ο Ιωάννης Μεταξάς τον Σεπτέμβριο τού ’40, ζήτησε ιδιωτικώς από τον Ρόλφ Μέρκελ (ο οποίος υπό την κάλυψη τής ιδιότητας στελέχους τής «Τελεφούνκεν» λειτούργησε ως σταθμάρχης τής Γερμανικής υπηρεσίας πληροφοριών στην Αθήνα, με αρμοδιότητα την Μέση Ανατολή), να φύγει από την Ελλάδα και αυτός αρνήθηκε, μεσολάβησε ο Ιωάννης Βουλπιώτης, πετυχαίνοντας την απομάκρυνσή του.
……….Αυτό το βρήκε μπροστά του ο Βουλπιώτης κατά την διάρκεια τής δεύτερης δίκης του μετά την λήξη τού πολέμου, όταν το κατηγορητήριό της στηρίχθηκε στην κατάθεση τού Ρόλφ Μέρκελ, ο οποίος θέλησε να τον εκδικηθεί. Οι κατηγορίες όμως δεν ευσταθούσαν, οπότε ο Βουλπιώτης αθωώθηκε γιά δεύτερη φορά.
……….Με την βασική ιδιότητα τού πληρεξούσιου αντιπροσώπου τής εταιρείας «Σήμενς» και των θυγατρικών «Τελεφούνκεν» και A.E.G. μέσω τής Ανωνύμου Εταιρείας του, «Τελεπόλ», αποκλειστική εισαγωγέα των ραδιοφωνικών συσκευών «Τελεφούνκεν» και άλλων προϊόντων τού συγκροτήματος, ο Βουλπιώτης επέστρεψε στην Ελλάδα πριν ξεσπάσει ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος και εγκαταστάθηκε στην Αθήνα. Παρά τις ισχυρές του διασυνδέσεις, ο πρωθυπουργός Ιωάννης Μεταξάς ήταν επιφυλακτικός μαζί του έχοντας υποψίες γιά κατασκοπευτική του δράση στην Ελλάδα.
……….Ο Ιωάννης Βουλπιώτης ως αντιπρόσωπος τού Οίκου Σήμενς στην Ελλάδα χειρίστηκε και τις προμήθειες των νέων τηλεφωνικών κέντρων και ραδιοφωνικών εγκαταστάσεων που αγόρασε η Ελλάδα από την Σήμενς. Με την διαφορά ότι ο Ιωάννης Μεταξάς αρνήθηκε την προμήθεια τού 3% γιά προσωπικό όφελος, πετυχαίνοντας να περαστεί ως επί πλέον έκπτωση υπέρ τού Ελληνικού Δημοσίου.
……….Ο ίδιος ο Βουλπιώτης θεώρησε ότι η εταιρεία που εκπροσωπούσε αδικήθηκε μετά από τις παραχωρήσεις που δέχθηκε κατά τις διαπραγματεύσεις με την κυβέρνηση Μεταξά, διότι οι συμφωνίες δεν ολοκληρώθηκαν. Ο λόγος ήταν η αιφνιδιαστική υπαναχώρηση τού Ιωάννη Μεταξά ο οποίος αίροντας τις υποσχέσεις του, δημιούργησε μία αμιγώς κρατική υπηρεσία, αφήνοντας εκτός το γερμανικό συγκρότημα Σήμενς.
……….Αυτό βέβαια δεν τον εμπόδισε λίγες εβδομάδες πριν την εκδήλωση τού Ελληνοϊταλικού πολέμου, να ζητήσει την μεσολάβηση τού Βουλπιώτη στον Χίτλερ, γιά να αποτραπεί η ιταλική επίθεση. Η οποία όμως απέτυχε, όπως και παρόμοιες προσπάθειες μέσω τού διπλωμάτη Αλέξη Κύρου και τού προσωπικού γλύπτη τού Χίτλερ, Άρνο Μπρέκερ με την Ελληνίδα γυναίκα του.
……….Επίσης, όταν ο Ιωάννης Μεταξάς τον Σεπτέμβριο τού ’40, ζήτησε ιδιωτικώς από τον Ρόλφ Μέρκελ (ο οποίος υπό την κάλυψη τής ιδιότητας στελέχους τής «Τελεφούνκεν» λειτούργησε ως σταθμάρχης τής Γερμανικής υπηρεσίας πληροφοριών στην Αθήνα, με αρμοδιότητα την Μέση Ανατολή), να φύγει από την Ελλάδα και αυτός αρνήθηκε, μεσολάβησε ο Ιωάννης Βουλπιώτης, πετυχαίνοντας την απομάκρυνσή του.
……….Αυτό το βρήκε μπροστά του ο Βουλπιώτης κατά την διάρκεια τής δεύτερης δίκης του μετά την λήξη τού πολέμου, όταν το κατηγορητήριό της στηρίχθηκε στην κατάθεση τού Ρόλφ Μέρκελ, ο οποίος θέλησε να τον εκδικηθεί. Οι κατηγορίες όμως δεν ευσταθούσαν, οπότε ο Βουλπιώτης αθωώθηκε γιά δεύτερη φορά.
Η θέση τού Βουλπιώτη την περίοδο τής Κατοχής
……….Μετά την συνθηκολόγηση τού Τσολάκογλου και την είσοδο των κατοχικών στρατευμάτων στην Αθήνα, ο Βουλπιώτης κινήθηκε δραστήρια γιά να επιβάλει τα «εκκρεμούντα» κατά την άποψή του δικαιώματα τού Οίκου Σήμενς.
……….Χωρίς δυσκολία, λόγω των στενών σχέσεων και διασυνδέσεων με σημαντικούς στα δρώμενα εκείνης τής περιόδου Έλληνες και Γερμανούς, κατάφερε να κυρωθεί [ΦΕΚ Α΄184/ 4-6-1941] και να επανέλθει σε ισχύ η σύμβαση τού ελληνικού δημοσίου με την «Τελεφούνκεν» η οποία είχε υπογραφεί τον Ιανουάριο τού 1938. Στην σύμβαση πρόσθεσε νέους όρους, βάσει των οποίων αναστελλόταν η υποχρέωση λειτουργίας ραδιοφωνικών σταθμών στην Θεσσαλονίκη και την Κέρκυρα, ενώ η μέχρι τότε κρατική υπηρεσία ραδιοφωνίας μετατρεπόταν σε Ανώνυμη Εταιρεία.
……….Ακολούθησε στις 5 Ιουνίου τού 1941 η παραχώρηση στην «Τελεφούνκεν» τής ασύρματης τηλεφωνίας την οποία μέχρι τότε εκμεταλλευόταν ο βρετανικός όμιλος «Κέϊμπλ και Γουάϊρλες Λίμιτεντ» με σύμβαση την οποία υπέγραψαν οι υπουργοί Οικονομικών και Συγκοινωνίας Σωτήριος Γκοτζαμάνης και Σωτήριος Μουτούσης, με τον Ιωάννη Βουλπιώτη ως πληρεξούσιο εκπρόσωπο τής «Τελεφούνκεν».
……….Μετά την συνθηκολόγηση τού Τσολάκογλου και την είσοδο των κατοχικών στρατευμάτων στην Αθήνα, ο Βουλπιώτης κινήθηκε δραστήρια γιά να επιβάλει τα «εκκρεμούντα» κατά την άποψή του δικαιώματα τού Οίκου Σήμενς.
……….Χωρίς δυσκολία, λόγω των στενών σχέσεων και διασυνδέσεων με σημαντικούς στα δρώμενα εκείνης τής περιόδου Έλληνες και Γερμανούς, κατάφερε να κυρωθεί [ΦΕΚ Α΄184/ 4-6-1941] και να επανέλθει σε ισχύ η σύμβαση τού ελληνικού δημοσίου με την «Τελεφούνκεν» η οποία είχε υπογραφεί τον Ιανουάριο τού 1938. Στην σύμβαση πρόσθεσε νέους όρους, βάσει των οποίων αναστελλόταν η υποχρέωση λειτουργίας ραδιοφωνικών σταθμών στην Θεσσαλονίκη και την Κέρκυρα, ενώ η μέχρι τότε κρατική υπηρεσία ραδιοφωνίας μετατρεπόταν σε Ανώνυμη Εταιρεία.
……….Ακολούθησε στις 5 Ιουνίου τού 1941 η παραχώρηση στην «Τελεφούνκεν» τής ασύρματης τηλεφωνίας την οποία μέχρι τότε εκμεταλλευόταν ο βρετανικός όμιλος «Κέϊμπλ και Γουάϊρλες Λίμιτεντ» με σύμβαση την οποία υπέγραψαν οι υπουργοί Οικονομικών και Συγκοινωνίας Σωτήριος Γκοτζαμάνης και Σωτήριος Μουτούσης, με τον Ιωάννη Βουλπιώτη ως πληρεξούσιο εκπρόσωπο τής «Τελεφούνκεν».
Από Κρατική Υπηρεσία Ελληνικής Ραδιοφωνίας σε ΑΕΡΕ (πρόδρομο τού ΕΙΡ)
……….Ουσιαστικά και τυπικά η γενική διεύθυνση τής ελληνικής ραδιοφωνίας περιήλθε στον Ιωάννη Βουλπιώτη τον Σεπτέμβριο τού 1941, με την ίδρυση μιάς νέας εταιρείας, γνωστής με το αρκτικόλεξο ΑΕΡΕ (Ανώνυμη Ελληνική Ραδιοφωνική Εταιρεία) που παρέμεινε υπό τον έλεγχό του έως το τέλος τής Κατοχής. Στο διοικητικό της συμβούλιο συμμετείχαν ο Βίλελμ Λάντσμπεργκ τού συγκροτήματος Σήμενς ως Πρόεδρος, ο διάδοχος τού Μποδοσάκη (και θεματοφύλακάς του στην Αθήνα) Βάλτερ Ντέτερ, οι δικηγόροι Νικόλαος Ταζεδάκης και Κωνσταντίνος Παπακυριακού, καθώς και ο Γεώργιος Καλούτσης.
……….Μέσω τής νέας εταιρείας, ο Βουλπιώτης άσκησε ακόμη και την ραδιοφωνική γερμανική προπαγάνδα. Οι αρμοδιότητές του ήταν απεριόριστες λόγω των ισχυρών του γνωριμιών ανωτάτου επιπέδου στο Βερολίνο. Από οικονομικής πλευράς έδρασε με απολύτως επιχειρηματικά κριτήρια, έχοντας άλλωστε προσωπικό συμφέρον γιά την οικονομική ευρωστία τής ΑΕΡΕ.
……….Όπως γράφει ο κύριος Κούκουνας στο βιβλίο του: «Παλιοί εργαζόμενοι στην κατοχική ΑΕΡΕ, που μετά την απελευθέρωση παρέμειναν στο ΕΙΡ, θυμούνται ότι ο Βουλπιώτης ενεργούσε σαν μοντέρνος γιά τα δεδομένα τής εποχής επιχειρηματίας και κάθε άλλο παρά απρόσιτος ήταν. Ήταν επινοητικός και ευέλικτος στα διοικητικά θέματα, ώστε οι υπάλληλοί του να τυγχάνουν ειδικής μεταχειρίσεως στις κατοχικές δυσκολίες. Προνοούσε και φορτικά (έως σκανδαλωδώς) ζητούσε από τις κατοχικές κυβερνήσεις να εκδίδουν αποφάσεις γιά την ιδιαίτερα ευνοϊκή αντιμετώπιση των υπαλλήλων, τόσο τής ΑΕΡΕ όσο και τής ΑΕΤΕ, με συνεχείς αυξήσεις μισθών και παροχών σε τρόφιμα.»Η Τηλεφωνική Εταιρεία (πρόδρομος τού σημερινού ΟΤΕ)
……….Η θέση τού Βουλπιώτη στην ΑΕΤΕ ήταν εξέχουσα, διατελώντας μάλιστα γιά ένα διάστημα Γενικός Διευθυντής της, λόγω τής ιδιαίτερης σχέσης του με την μητρική εταιρεία στο Βερολίνο. Με την έναρξη τής Κατοχικής περιόδου επανήλθαν στην Ανώνυμη Ελληνική Τηλεφωνική Εταιρεία (ΑΕΤΕ) τα διευθυντικά στελέχη τής «Τελεφούνκεν» που είχαν απομακρυνθεί και απομονωθεί κατά την διάρκεια τού ελληνο-γερμανικού πολέμου. Μέχρι την έναρξη τής Κατοχής η υπηρεσία βρισκόταν υπό τον πλήρη κρατικό έλεγχο, αλλά η γερμανική «Τελεφούνκεν» διατηρούσε ποσοστό συμμετοχής. Πρόεδρός της διορίστηκε ο Αλέξανδρος Διομήδης, ο οποίος βασικά εκπροσωπούσε την Εθνική Τράπεζα Ελλάδος, ως κυριότερου δανειστή τής ΑΕΤΕ. (Ο Διομήδης επί Ελευθερίου Βενιζέλου είχε διατελέσει υπουργός Εξωτερικών). Από τον Σεπτέμβριο 1941 μέχρι τον Ιούλιο 1943, εκπροσωπώντας την, υπέγραψε συμβάσεις με τον εκάστοτε κατοχικό υπουργό Συγκοινωνίας, με κύριο αντικείμενο την ανανέωση τού τηλεφωνικού τιμολογίου. Μετά το 1943 αποστασιοποιήθηκε, ενώ το σύνολο τού Δ.Σ. υποκαταστάθηκε από τους τεχνικούς εκπροσώπους τής «Τελεφούνκεν», Ούγκο Φρομ και Έρνεστ Τζιόμπεκ, προπολεμικούς κατασκόπους τής Γερμανίας σε βάρος τής Ελλάδος. Παρέμειναν στις θέσεις τους μέχρι την παραμονή τής γερμανικής αποχωρήσεως τον Οκτώβριο τού 1944.
……….Ουσιαστικά και τυπικά η γενική διεύθυνση τής ελληνικής ραδιοφωνίας περιήλθε στον Ιωάννη Βουλπιώτη τον Σεπτέμβριο τού 1941, με την ίδρυση μιάς νέας εταιρείας, γνωστής με το αρκτικόλεξο ΑΕΡΕ (Ανώνυμη Ελληνική Ραδιοφωνική Εταιρεία) που παρέμεινε υπό τον έλεγχό του έως το τέλος τής Κατοχής. Στο διοικητικό της συμβούλιο συμμετείχαν ο Βίλελμ Λάντσμπεργκ τού συγκροτήματος Σήμενς ως Πρόεδρος, ο διάδοχος τού Μποδοσάκη (και θεματοφύλακάς του στην Αθήνα) Βάλτερ Ντέτερ, οι δικηγόροι Νικόλαος Ταζεδάκης και Κωνσταντίνος Παπακυριακού, καθώς και ο Γεώργιος Καλούτσης.
……….Μέσω τής νέας εταιρείας, ο Βουλπιώτης άσκησε ακόμη και την ραδιοφωνική γερμανική προπαγάνδα. Οι αρμοδιότητές του ήταν απεριόριστες λόγω των ισχυρών του γνωριμιών ανωτάτου επιπέδου στο Βερολίνο. Από οικονομικής πλευράς έδρασε με απολύτως επιχειρηματικά κριτήρια, έχοντας άλλωστε προσωπικό συμφέρον γιά την οικονομική ευρωστία τής ΑΕΡΕ.
……….Όπως γράφει ο κύριος Κούκουνας στο βιβλίο του: «Παλιοί εργαζόμενοι στην κατοχική ΑΕΡΕ, που μετά την απελευθέρωση παρέμειναν στο ΕΙΡ, θυμούνται ότι ο Βουλπιώτης ενεργούσε σαν μοντέρνος γιά τα δεδομένα τής εποχής επιχειρηματίας και κάθε άλλο παρά απρόσιτος ήταν. Ήταν επινοητικός και ευέλικτος στα διοικητικά θέματα, ώστε οι υπάλληλοί του να τυγχάνουν ειδικής μεταχειρίσεως στις κατοχικές δυσκολίες. Προνοούσε και φορτικά (έως σκανδαλωδώς) ζητούσε από τις κατοχικές κυβερνήσεις να εκδίδουν αποφάσεις γιά την ιδιαίτερα ευνοϊκή αντιμετώπιση των υπαλλήλων, τόσο τής ΑΕΡΕ όσο και τής ΑΕΤΕ, με συνεχείς αυξήσεις μισθών και παροχών σε τρόφιμα.»Η Τηλεφωνική Εταιρεία (πρόδρομος τού σημερινού ΟΤΕ)
……….Η θέση τού Βουλπιώτη στην ΑΕΤΕ ήταν εξέχουσα, διατελώντας μάλιστα γιά ένα διάστημα Γενικός Διευθυντής της, λόγω τής ιδιαίτερης σχέσης του με την μητρική εταιρεία στο Βερολίνο. Με την έναρξη τής Κατοχικής περιόδου επανήλθαν στην Ανώνυμη Ελληνική Τηλεφωνική Εταιρεία (ΑΕΤΕ) τα διευθυντικά στελέχη τής «Τελεφούνκεν» που είχαν απομακρυνθεί και απομονωθεί κατά την διάρκεια τού ελληνο-γερμανικού πολέμου. Μέχρι την έναρξη τής Κατοχής η υπηρεσία βρισκόταν υπό τον πλήρη κρατικό έλεγχο, αλλά η γερμανική «Τελεφούνκεν» διατηρούσε ποσοστό συμμετοχής. Πρόεδρός της διορίστηκε ο Αλέξανδρος Διομήδης, ο οποίος βασικά εκπροσωπούσε την Εθνική Τράπεζα Ελλάδος, ως κυριότερου δανειστή τής ΑΕΤΕ. (Ο Διομήδης επί Ελευθερίου Βενιζέλου είχε διατελέσει υπουργός Εξωτερικών). Από τον Σεπτέμβριο 1941 μέχρι τον Ιούλιο 1943, εκπροσωπώντας την, υπέγραψε συμβάσεις με τον εκάστοτε κατοχικό υπουργό Συγκοινωνίας, με κύριο αντικείμενο την ανανέωση τού τηλεφωνικού τιμολογίου. Μετά το 1943 αποστασιοποιήθηκε, ενώ το σύνολο τού Δ.Σ. υποκαταστάθηκε από τους τεχνικούς εκπροσώπους τής «Τελεφούνκεν», Ούγκο Φρομ και Έρνεστ Τζιόμπεκ, προπολεμικούς κατασκόπους τής Γερμανίας σε βάρος τής Ελλάδος. Παρέμειναν στις θέσεις τους μέχρι την παραμονή τής γερμανικής αποχωρήσεως τον Οκτώβριο τού 1944.
Η τύχη τού Βουλπιώτη μετά την Κατοχή
……….Ο Ιωάννης Βουλπιώτης μετά την Κατοχή δικάστηκε δύο φορές, ως συνεργάτης των Γερμανών και γιά τον ρόλο που έπαιξε στην γερμανική προπαγάνδα μέσω τής ραδιοφωνίας, αλλά αθωώθηκε λόγω αμφιβολιών. Σχετικά με τα Τάγματα Ασφαλείας, ο ίδιος δήλωσε ότι συνέβαλε καθοριστικά στην δημιουργία τους, έχοντας μοναδικό σκοπό την ανακοπή τής πλήρους κυριαρχίας των κομμουνιστών στην Ελλάδα.
……….Μετά από την αθώωσή του, έφυγε από την Ελλάδα και συνέχισε την επιχειρηματική του δραστηριότητα αρχικά στην Ρώμη και μετά στην Δυτική Γερμανία.
……….Ο Ιωάννης Βουλπιώτης μετά την Κατοχή δικάστηκε δύο φορές, ως συνεργάτης των Γερμανών και γιά τον ρόλο που έπαιξε στην γερμανική προπαγάνδα μέσω τής ραδιοφωνίας, αλλά αθωώθηκε λόγω αμφιβολιών. Σχετικά με τα Τάγματα Ασφαλείας, ο ίδιος δήλωσε ότι συνέβαλε καθοριστικά στην δημιουργία τους, έχοντας μοναδικό σκοπό την ανακοπή τής πλήρους κυριαρχίας των κομμουνιστών στην Ελλάδα.
……….Μετά από την αθώωσή του, έφυγε από την Ελλάδα και συνέχισε την επιχειρηματική του δραστηριότητα αρχικά στην Ρώμη και μετά στην Δυτική Γερμανία.
Η επιστροφή στην Ελλάδα το σκάνδαλο και η καταδίκη
……….Από την Δυτική Γερμανία επέστρεψε στην Ελλάδα ως εκπρόσωπος τής Σήμενς την δεκαετία τού ’50, όπου το 1955, με πρωθυπουργό τον (με κλονισμένη υγεία) Αλέξανδρο Παπάγο και υπουργό Συγκοινωνιών και Δημοσίων Έργων τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, ξέσπασε το πρώτο σκάνδαλο Σήμενς γιά μία προμήθεια τηλεφωνικού υλικού, που οδήγησε στην υποβολή παραιτήσεως τού δεύτερου η οποία όμως δεν έγινε δεκτή.
……….Όλα ξεκίνησαν όταν υπουργός Συντονισμού στην κυβέρνηση Παπάγου ήταν ο Σπυρίδων Μαρκεζίνης, ο οποίος τον Νοέμβριο τού 1953 ήλθε σε συνεννοήσεις με την Σήμενς στην Βόννη γιά παραγγελίες στον τομέα των τηλεποικοινωνιών και ραδιοφωνίας. Μετά την ρήξη τού Μαρκεζίνη με τον Παπάγο και την αποχώρησή του από την κυβέρνηση, ο Παπάγος υιοθέτησε την εκδοχή ότι ο Μαρκεζίνης είχε δεσμεύσει πέραν των ορίων τής εντολής του, την ελληνική κυβέρνηση γιά την ανάθεση παραγγελιών στην Σήμενς. Ο Μαρκεζίνης από την πλευρά του τόνιζε ότι δεν δέσμευσε την κυβέρνηση, αλλά απλώς υποσχέθηκε θετική εισήγησή του, όπως και επιβεβαιώθηκε εκ των υστέρων.
……….Και επειδή η κυβέρνηση Παπάγου διά τού υπουργού της δημοσίων έργων Κωνσταντίνου Καραμανλή, αρνήθηκε να προχωρήσει στην υπογραφή τής συμβάσεως, ο εκπρόσωπος τής Σήμενς Ιωάννης Βουλπιώτης κατηγόρησε τον υφυπουργό Συγκοινωνιών Κωνσταντίνο Παπακωνσταντίνου ότι τού ζήτησε εκβιαστικά προμήθεια. Από την πλευρά του ο Παπακωνσταντίνου ισχυρίστηκε ότι ο Βουλπιώτης ζήτησε να τον προσλάβουν ως τεχνικό σύμβουλο στον ΟΤΕ γιά μία δεκαετία, με αμοιβή 1 εκατομμύριο δολάρια, ενώ υπέβαλε την παραίτησή του, μηνύοντας ταυτοχρόνως τον Βουλπιώτη.
……….Η υπόθεση προκάλεσε την διάσπαση τού κόμματος «Ελληνικός Συναγερμός» και κατέληξε στις δικαστικές αίθουσες έναν μήνα πριν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής διαδεχθεί τον Παπάγο.
……….Ο Ιωάννης Βουλπιώτης σε αυτή την δίκη καταδικάστηκε, και εξέτισε ποινή 18 μηνών στην φυλακή.
……….Απεβίωσε στις 7 Σεπτεμβρίου τού 1999.
……….Το ίδιο επίθετο με τον Ιωάννη Βουλπιώτη φέρει οικογένεια οπλαρχηγών από την Αιτωλοακαρνανία, με γνωστότερο καπετάνιο τον Κωνσταντίνο Βουλπιώτη από τον Βάλτο, ο οποίος το 1824 έπαιξε βασικό ρόλο στην στοιχειοθέτηση κατηγορίας από την κυβέρνηση Μαυροκορδάτου εναντίον τού Γεωργίου Καραϊσκάκη. Ο οπλαρχηγός μετά την σύλληψή του, στις 24 Μαρτίου 1824, κατέθεσε (χωρίς ποτέ να υποβληθούν τα αποδεικτικά στοιχεία στην δίκη), ότι μετέφερε μήνυμα τού Καραϊσκάκη προς τον Ομέρ πασά στα Ιωάννινα, γιά να τού παραδώσει το Μεσολόγγι και το Ανατολικό.
……….Από την Δυτική Γερμανία επέστρεψε στην Ελλάδα ως εκπρόσωπος τής Σήμενς την δεκαετία τού ’50, όπου το 1955, με πρωθυπουργό τον (με κλονισμένη υγεία) Αλέξανδρο Παπάγο και υπουργό Συγκοινωνιών και Δημοσίων Έργων τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, ξέσπασε το πρώτο σκάνδαλο Σήμενς γιά μία προμήθεια τηλεφωνικού υλικού, που οδήγησε στην υποβολή παραιτήσεως τού δεύτερου η οποία όμως δεν έγινε δεκτή.
……….Όλα ξεκίνησαν όταν υπουργός Συντονισμού στην κυβέρνηση Παπάγου ήταν ο Σπυρίδων Μαρκεζίνης, ο οποίος τον Νοέμβριο τού 1953 ήλθε σε συνεννοήσεις με την Σήμενς στην Βόννη γιά παραγγελίες στον τομέα των τηλεποικοινωνιών και ραδιοφωνίας. Μετά την ρήξη τού Μαρκεζίνη με τον Παπάγο και την αποχώρησή του από την κυβέρνηση, ο Παπάγος υιοθέτησε την εκδοχή ότι ο Μαρκεζίνης είχε δεσμεύσει πέραν των ορίων τής εντολής του, την ελληνική κυβέρνηση γιά την ανάθεση παραγγελιών στην Σήμενς. Ο Μαρκεζίνης από την πλευρά του τόνιζε ότι δεν δέσμευσε την κυβέρνηση, αλλά απλώς υποσχέθηκε θετική εισήγησή του, όπως και επιβεβαιώθηκε εκ των υστέρων.
……….Και επειδή η κυβέρνηση Παπάγου διά τού υπουργού της δημοσίων έργων Κωνσταντίνου Καραμανλή, αρνήθηκε να προχωρήσει στην υπογραφή τής συμβάσεως, ο εκπρόσωπος τής Σήμενς Ιωάννης Βουλπιώτης κατηγόρησε τον υφυπουργό Συγκοινωνιών Κωνσταντίνο Παπακωνσταντίνου ότι τού ζήτησε εκβιαστικά προμήθεια. Από την πλευρά του ο Παπακωνσταντίνου ισχυρίστηκε ότι ο Βουλπιώτης ζήτησε να τον προσλάβουν ως τεχνικό σύμβουλο στον ΟΤΕ γιά μία δεκαετία, με αμοιβή 1 εκατομμύριο δολάρια, ενώ υπέβαλε την παραίτησή του, μηνύοντας ταυτοχρόνως τον Βουλπιώτη.
……….Η υπόθεση προκάλεσε την διάσπαση τού κόμματος «Ελληνικός Συναγερμός» και κατέληξε στις δικαστικές αίθουσες έναν μήνα πριν ο Κωνσταντίνος Καραμανλής διαδεχθεί τον Παπάγο.
……….Ο Ιωάννης Βουλπιώτης σε αυτή την δίκη καταδικάστηκε, και εξέτισε ποινή 18 μηνών στην φυλακή.
……….Απεβίωσε στις 7 Σεπτεμβρίου τού 1999.
……….Το ίδιο επίθετο με τον Ιωάννη Βουλπιώτη φέρει οικογένεια οπλαρχηγών από την Αιτωλοακαρνανία, με γνωστότερο καπετάνιο τον Κωνσταντίνο Βουλπιώτη από τον Βάλτο, ο οποίος το 1824 έπαιξε βασικό ρόλο στην στοιχειοθέτηση κατηγορίας από την κυβέρνηση Μαυροκορδάτου εναντίον τού Γεωργίου Καραϊσκάκη. Ο οπλαρχηγός μετά την σύλληψή του, στις 24 Μαρτίου 1824, κατέθεσε (χωρίς ποτέ να υποβληθούν τα αποδεικτικά στοιχεία στην δίκη), ότι μετέφερε μήνυμα τού Καραϊσκάκη προς τον Ομέρ πασά στα Ιωάννινα, γιά να τού παραδώσει το Μεσολόγγι και το Ανατολικό.
Το πρώτο σκάνδαλο Siemens, η σκανδαλώδης αμνηστία στον Μέρτεν και οι γερμανικές αποζημιώσεις...
Ο Ρολφ Μέρκελ...
Το όνομα Μέρκελ έχει μια θλιβερή ιστορία από τα χρόνια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Σε δημοσίευμα των «Επίκαιρων» αναφέρεται ότι λίγο πριν ξεσπάσει ο πόλεμος, έφτασε από το Βερολίνο στην Ελλάδα ο Ρολφ Μέρκελ, ο οποίος μέχρι τότε ήταν διευθυντικό στέλεχος της εταιρείας Klangfilm, θυγατρικής του συγκροτήματος Siemens-Telefunken...
Η άφιξή του στην Αθήνα το 1938 θεωρήθηκε περίεργη και αρχικά συνδυάστηκε με την ίδρυση του Ραδιοφωνικού Σταθμού Αθηνών, ύστερα από συμφωνία που είχε υπογράψει ο τότε υφυπουργός Συγκοινωνιών και μεταπολεμικός δήμαρχος Αθηναίων, Κων. Νικολόπουλος, με τον πληρεξούσιο διευθυντή του γερμανικού συγκροτήματος Ιω. Βουλπιώτη.
Στη συνέχεια, ο τελευταίος, σύμφωνα με το δημοσίευμα, ως γενικός αντιπρόσωπος της Telefunken στην Ελλάδα, ανέλαβε την πρωτοβουλία και ίδρυσε παράρτημά της στην Αθήνα, για τη στελέχωση του οποίου ζήτησε να έρθει επιλεγμένο προσωπικό από τα κεντρικά γραφεία του Βερολίνου. Ένα από τα στελέχη αυτά ήταν ο Ρολφ Μέρκελ, ο οποίος όμως ήρθε «φυτευτός».
Εγκαταστάθηκε στην Αθήνα χωρίς να του δοθούν ιδιαίτερα καθήκοντα, αν και του νοικιάστηκε από την εταιρεία μια έπαυλη στο Ψυχικό για να μένει με την οικογένειά του. Στην πραγματικότητα όμως επρόκειτο για «κάλυψη» προκειμένου να αναπτύξει ένα ανεξάρτητο δίκτυο κατασκοπείας.
Κατασκοπευτικό δίκτυο
Αμέσως, εμφανίστηκε επίσημα ως ενδιαφερόμενος να αναπτύξει τις εξαγωγικές δραστηριότητες της Telefunken. Άρχισε να πραγματοποιεί αεροπορικά ταξίδια σε διάφορες χώρες της Μέσης Ανατολής.
Με έδρα την Αθήνα ταξίδεψε και εγκατέστησε εκεί πράκτορες στο Μαρόκο, στο Σουδάν, στην Ιορδανία, στο Ιράκ, στο Ιράν, καθώς και στις υπό βρετανική κυριαρχία Κύπρο και Μάλτα.
Στόχος του ήταν να οργανώσει ένα ανεξάρτητο κατασκοπευτικό δίκτυο και, ταυτόχρονα, όπως προέκυψε, να προετοιμάσει τοπικές αραβικές εξεγέρσεις που θα ανέτρεπαν τη βρετανική επιρροή στις χώρες αυτές.
Στην Κύπρο χρησιμοποίησε ελληνικές συστάσεις για να έρθει σε επαφή με διάφορους Ελληνοκύπριους που θα μπορούσαν να του φανούν χρήσιμοι, αλλά οι βρετανικές Αρχές τον έδιωξαν εγκαίρως, πολύ πριν από το Σεπτέμβριο του 1939.
Όταν στα τέλη Μαρτίου του 1939, ακριβώς πέντε μήνες πριν από την κήρυξη του πολέμου, πραγματοποίησε ένα ξαφνικό ανεπίσημο ταξίδι στην Αθήνα ο Γιόζεφ Γκέμπελς, ο υπουργός Προπαγάνδας του Χίτλερ, φιλοξενήθηκε στη βίλα της οικογένειας Μέρκελ.
Έδωσε στο Γερμανό κατάσκοπο, όπως αναφέρουν τα «Επίκαιρα», συγκεκριμένες οδηγίες πως έπρεπε να ενεργήσει στις αραβικές χώρες για να οργανώσει τις εξεγέρσεις. Από την Αθήνα ο Γκέμπελς συνέχισε το ταξίδι του, συνοδευόμενος από τον Μέρκελ, με επόμενο σταθμό την τότε ιταλοκρατούμενη Ρόδο, όπου έγιναν συσκέψεις με Άραβες που ήδη είχε στρατολογήσει ο Μέρκελ.
Όπως ήταν επόμενο, οι κινήσεις του Μέρκελ υπέπεσαν στην αντίληψη της ελληνικής αντικατασκοπίας και όταν ένα χρόνο αργότερα την τελευταία στιγμή αποκαλύφθηκε μια συνωμοσία Ελλήνων γερμανόφιλων που ήταν σε εξέλιξη, ο υπουργός Ασφάλειας, Κων. Μανιαδάκης, έλαβε δραστικά μέτρα και, μεταξύ άλλων, ζήτησε να απομακρυνθεί αμέσως ο Γερμανός κατάσκοπος.
Έτσι, ο Βουλπιώτης κλήθηκε επειγόντως τον Ιούλιο του 1940 απ’ τον Μανιαδάκη, με τον οποίο συνδεόταν με προσωπική φιλία και του ζητήθηκε να ξεκαθαρίσει η υπόθεση.
Από την Ελλάδα στην… Τουρκία
Ο Έλληνας αντιπρόσωπος της Telefunken διευκρίνισε ότι δεν ήταν δική του επιλογή η παρουσία στην Ελλάδα του Μέρκελ ούτε είχε ο τελευταίος ανάμειξη στα της εταιρείας όσον αφορά στις ελληνικές δραστηριότητες της γερμανικής εταιρείας.
Ο Μέρκελ υποχρεώθηκε μαζί με την οικογένειά του να εγκαταλείψει κακήν κακώς την Αθήνα. Αλλά, αντί να επιστρέψει στη Γερμανία, μετακόμισε στην Κωνσταντινούπολη, όπου μετέφερε την έδρα του, πάλι με «κάλυψη» την εταιρεία Telefunken. Όμως, μόλις έφτασε στην Τουρκία, έστειλε μια αναφορά στο Βερολίνο καταγγέλλοντας αφενός μεν τον Μανιαδάκη για την προσβλητική μεταχείρισή του, αφετέρου δε τον Βουλπιώτη, που δεν τον υποστήριξε.
Ο Ρολφ Μέρκελ απομακρύνθηκε από την εταιρεία Telefunken στα τέλη του 1941, όπως προκύπτει από επιστολή που έστειλε το Μάρτιο του 1942 ο γενικός διευθυντής της εταιρείας Μάρτιν Σβαμπ στον Ιω. Βουλπιώτη, ο οποίος ενδιαφέρθηκε ιδιωτικά να μάθει τι απέγινε ο Γερμανός αρχικατάσκοπος.
Ρολφ Μέρκελ πιθανός συγγενής της Άνγκελα Μέρκελ ;;;
Έτσι λάδωνε η Siemens ΝΔ και ΠΑΣΟΚ
Τους τρόπους με τους οποίους η Siemens δωροδοκούσε από τα μαύρα ταμεία της τη Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ αποκαλύπτει η απόφαση του Ειρηνοδικείου Μονάχου, με την οποία καταδικάστηκε σε 12 μήνες με αναστολή ο ισχυρός άνδρας της γερμανικής εταιρίας, Μιχάλης Χριστοφοράκος, την οποία και φέρνει στο φως της δημοσιότητας τη Κυριακάτικη Δημοκρατία.
Συγκεκριμένα, η εφημερίδα «Κυριακάτικη Δημοκρατία», δημοσιεύει το έγγραφο της απόφασης, που φέρνει στο φως το πώς στηνόταν το παιχνίδι με τις μίζες στην Ελλάδα, πώς χρηματοδοτούνταν κόμματα και πρόσωπα, αλλά και τι έγινε με το C4I και με άλλες δουλειές της γερμανικής εταιρίας στην Ελλάδα.
Όπως αναφέρεται, λοιπόν, στο κατηγορητήριο για τον Μιχάλη Χριστοφοράκο:
«Λόγω των κακών δημοσίων σχέσεων της Siemens στην Ελλάδα, αποφασίστηκε στα τέλη Νοεμβρίου του 1990 να κάνει και η Siemens δωρεές στα κόμματα, ώστε με αυτόν τον τρόπο να εξασφαλιστεί μια ισχυρότερη δικτύωση της επιχείρησης με Έλληνες πολιτικούς, όπως γινόταν και από άλλες μεγάλες ελληνικές εταιρίες. Για να μπορεί να υπολογιστεί το ύψος των “δωρεών προς τα κόμματα” λήφθηκε υπόψη το 2% του τζίρου της σύμβασης αυτής (το λεγόμενο σχέδιο της μητρικής εταιρίας).
Επί τη βάσει αυτή το εν λόγω ποσοστό του 2% εμβαζόταν ετησίως κατά το ήδη παραγραφέν χρονικό διάστημα από τον τομέα, τελευταία από τον αμετάκλητα καταδικασθέντα Siekaezek και τους συνεργάτες του, τον ομοίως αμετάκλητα καταδικασθέντα Kell-von Jagemann, σε λογαριασμό της εταιρίας Placid Blue Corporation στην τράπεζα ΑΒΝ Amro – Bank στο Μόναχο. Στη συνέχεια προωθούσατε συγκαλυμμένα τα ανωτέρω χρήματα (2%) αποκλειστικά στα δύο μεγάλα πολιτικά κόμματα στην Ελλάδα Νέα Δημοκρατία και Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα (ΠΑΣΟΚ)».
Στη συνέχεια γίνεται αναφορά και στη δράση του Χριστοφοράκου για το C4I και άλλα έργα που καθυστερούσαν ενόψει των Ολυμπιακών Αγώνων:
Αναφέρει λοιπόν σχετικά το κατηγορητήριο, ότι προκειμένου να επιταχυνθούν οι διαδικασίες η Siemens ήθελε να χρηματίσει τους αρμόδιους για την παραλαβή δημόσιους υπαλλήλους, τους οποίους ναι μεν δεν γνώριζε ονομαστικά, γνώριζε δε, ότι ανήκαν σε κάποιο από τα δύο μεγάλα κόμματα της Ελλάδας. Για τον λόγο αυτό, όπως σημειώνεται, η Siemens σε ξεχωριστές συζητήσεις που είχε, το αργότερο στα τέλη του 2003, με τους ταμίες των δύο μεγάλων κομμάτων της Ελλάδας μοίρασε ισομερώς διψήφιο ποσό εκατομμυρίων ευρώ. Αυτό έγινε ώστε αυτοί να μπορούν να ασκήσουν την απαραίτητη πίεση προς δημοσίους υπαλλήλους, οι οποίοι ανήκαν στο κόμμα τous, προκειμένου οι τελευταίοι να ασκήσουν τη διακριτική ευχέρεια που είχαν κατά τρόπο ώστε σε αμφισβητούμενες περιπτώσεις να αποφασίσουν, ενδεχομένως και κατά παράβαση των καθηκόντων τouς, υπέρ της Siemens.
Ο φυγάς του σκανδάλου της Siemens και η Γερμανία που αρνείται πεισματικά να τον εκδώσει
Ο Μιχάλης Χριστοφοράκος γεννήθηκε το 1953 στην Αθήνα και φοίτησε στη Γερμανική Σχολή Αθηνών. Κατέχει την ελληνική και τη γερμανική υπηκοότητα. Σπούδασε Φυσική στο Πανεπιστήμιο της Καρλσρούης στη Γερμανία. Στη συνέχεια ο δρ Χριστοφοράκος συνέχισε τις σπουδές του στον τομέα Διοίκησης Επιχειρήσεων στο Πανεπιστήμιο INSEAD στη Γαλλία. Ξεκίνησε να εργάζεται το 1984 σε ερευνητικό τμήμα του Πανεπιστημίου της Καρλσρούης, ενώ μέχρι το 1990 εργάστηκε στην ΙΒΜ και στη συνέχεια στη Nixdorf Computer AG στο Μόναχο.
Μετά τη συνένωση της τελευταίας με τη Siemens αναλαμβάνει τη γενική διεύθυνση της Siemens Nixdorf Α.Ε. στην Ελλάδα, από την οποία αποχωρεί τον Οκτώβριο του 1996 για να αναλάβει τη θέση του διευθύνοντος συμβούλου στη Siemens Ελλάδος. Από εκεί παραιτείται τον Δεκέμβριο του 2007. Παράλληλα, κατείχε θέση προέδρου και μέλους Δ.Σ. σε διάφορες εταιρείες στην Ελλάδα, καθώς και αντιπροέδρου και προέδρου του Ελληνο-Γερμανικού Εμπορικού Επιμελητηρίου.
Ηταν το 2006 όταν οι γερμανικές αρχές κάνουν έλεγχο στα κεντρικά γραφεία της Siemens και αποκαλύπτεται ένα τεράστιο σκάνδαλο που αφορά ένα δίκτυο διακίνησης μαύρου χρήματος της εταιρείας προς τρίτες χώρες για την ανάθεση έργων. Το κόστος των χρηματοδοτήσεων, σύμφωνα με εκτιμήσεις του υπουργείου Δικαιοσύνης των ΗΠΑ, ξεπερνά το 1,5 δισ. ευρώ μέσα σε μια δεκαετία.
Ανάμεσα στις χώρες στις οποίες δραστηριοποιήθηκε με αθέμιτα μέσα ο γερμανικός κολοσσός είναι και η Ελλάδα. Οι αρμόδιες εισαγγελικές αρχές στη χώρα μας αρχίζουν να… ψάχνονται και στο ξεσκόνισμα της σύμβασης 8002 μεταξύ Siemens και ΟΤΕ για την προμήθεια ψηφιακών παροχών, έχουμε μια… καραμπινάτη παρανομία. Δωροδοκία και το παρεπόμενο αδίκημα ξέπλυμα μαύρου χρήματος.
Στις 20 Μαΐου του 2009 και ενώ ο Χριστοφοράκος είχε ήδη ζητήσει δύο παρατάσεις προκειμένου να εμφανιστεί στον ανακριτή Νίκο Ζαγοριανό που είχε αναλάβει την υπόθεση διερεύνησης της Siemens, αποφασίζει να μην... εμφανιστεί ποτέ και αναχωρεί για το εξωτερικό.
Θα προκληθεί σάλος για την αδράνεια της κυβέρνησης και κυρίως της Δικαιοσύνης, που δεν είχαν φροντίσει να αποτραπεί η έξοδος από τη χώρα του πιο βασικού μάρτυρα της υπόθεσης. Τα πανευρωπαϊκά εντάλματα σύλληψής του εκδίδονται κατόπιν εορτής.
«Ημουν εξ αρχής πρόθυμος να συνεργαστώ με τις ελληνικές αρχές, έτσι παρουσιάστηκα πολλές φορές στον εισαγγελέα κ. Αθανασίου», θα υποστηρίξει ο ίδιος σε υπόμνημά του που κατέθεσε ο δικηγόρος του τον Αύγουστο του 2017. Στο ίδιο υπόμνημα υποστήριζε ότι ουδέποτε επιθύμησε να φύγει και ότι εκείνη την περίοδο βρέθηκε στη Γερμανία για επαγγελματικούς λόγους. «Ενημερώθηκα επίσης αιφνιδίως ότι η ημερομηνία, που είχε οριστεί για τα μέσα Ιουνίου [σ.σ. πρόκειται για την ημερομηνία κατάθεσής του στον ανακριτή], είχε ακυρωθεί και ότι ο κ. ανακριτής είχε ζητήσει την άμεση απολογία μας.
Οι έντονες ψυχοσωματικές αντιδράσεις με ανάγκασαν να επισκεφθώ έναν γιατρό. Μου απαγόρευσε να ταξιδέψω σε αυτή την κατάσταση και ειδοποίησα τον δικηγόρο μου. Ενημέρωσε τον κ. ανακριτή, αλλά εκείνος εξέδωσε αμέσως διεθνές ένταλμα σύλληψης σε βάρος μου, το οποίο αποτέλεσε και τον λόγο της συλλήψεώς μου στη Γερμανία…», είχε υποστηρίξει στο ίδιο υπόμνημα ο κ. Χριστοφοράκος.
«Δεν είχα καμία ανάμιξη σε πράξεις δωροδοκίας, ούτε σε σχέση με τον ΟΤΕ, ούτε με πολιτικούς, ούτε σε σχέση με το C4I, ούτε σε σχέση με άλλη υπόθεση», ανέφερε επίσης, διαψεύδοντας έτσι την κατάθεση της γραμματέως του, η οποία είχε επανειλημμένα υποστηρίξει ότι ο Μιχάλης Χριστοφοράκος είχε στενές επαφές με τον πρώην πρωθυπουργό Κώστα Σημίτη.
Ο πρώην πρωθυπουργός έχει διαψεύσει κατηγορηματικά κάτι τέτοιο. Σύμφωνα με το ημερολόγιο που διατηρούσε η γραμματέας του κ. Χριστοφοράκου, έχουν καταγραφεί και 356 συναντήσεις ή τηλεφωνικές επαφές του ίδιου με μέλη της οικογένειας Μητσοτάκη κατά το επίμαχο διάστημα.
Τελικά ο κ. Χριστοφοράκος συνελήφθη στη Γερμανία, δικάστηκε και καταδικάστηκε για απιστία εις βάρος της Siemens (!), ενώ κλήθηκε να πληρώσει και ένα πρόστιμο 350.000 ευρώ. Το πιο σημαντικό όμως είναι το γεγονός ότι οι γερμανικές αρχές απέρριψαν το ελληνικό αίτημα για έκδοσή του στην Ελλάδα.
Αντί επιλόγου
" Ένας άλλος δοσίλογος ήταν ο Νικόλαος Χριστοφοράκος, γνωστός και ως ο «γιατρός των Ες-Ες». Ο γιος του Μιχάλης Χριστοφοράκος που εμπλέκεται σε ένα από τα μεγαλύτερα ελληνογερμανικά σκάνδαλα, δεν έχει καταδικαστεί, ζει ανενόχλητος στη Γερμανία και απολαμβάνει την προστασία του Γερμανικού κράτους.
Τη συντομη αυτή ιστορική αναφορά την έκανα, επειδή πιστεύω πως υπάρχει ένα ¨κόκκινο νήμα¨ που συνδέει τις διαχρονικές εξελίξεις. Τα ιστορικά γεγονότα έχουν τις αντιστοιχίες τους στο παρόν και στο μέλλον. Το παρόν είναι συνέχεια του παρελθόντος και το μέλλον είναι συνέχεια του παρόντος."
ΥΓ.
Τελικά ο Χριστοφοράκος καταδικάστηκε...αλλά κυκλοφορεί ακόμη ελεύθερος και υπό γερμανική προστασία:
ΠΗΓΕΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου