Σε αποσύνθεση ο παραγωγικός ιστός της χώρας λόγω της διαφθοράς και της ανικανότητας κυβερνώντων και τραπεζιτών
Προϋπόθεση ανάπτυξης η ισχυρή Βιομηχανία και οι Επενδύσεις
Από την μελέτη της Παγκόσμιας Οικονομικής Ιστορίας εξάγεται το κεφαλαιώδες δίδαγμα για την οποιαδήποτε χώρα του κόσμου, ότι, η επίτευξη ικανοποιητικών αναπτυξιακών επιδόσεων και η διατηρησιμότητα της αναπτυξιακής της διαδικασίας προϋποθέτουν ισχυρό βιομηχανικό τομέα και αξιόλογες επενδύσεις σε πάγιο κεφάλαιο. Χώρες οι οποίες συγκαταλέγονται στην κατηγορία των προηγμένων αναπτυξιακά χωρών, παρατηρείται ότι ο δευτερογενής τομέας της βιομηχανίας έχει συμβολή στην παραγωγή του ΑΕΠ που κυμαίνεται από 20% έως και 40%. Για παράδειγμα, με βάση τα στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας, το 2019 η συμμετοχή του βιομηχανικού τομέα στην παραγωγή του ΑΕΠ στις ΗΠΑ ανήλθε σε 20,5%, στην Κίνα σε 39%, στη Γερμανία σε 26,7%, στην Ιαπωνία σε 20,4%, στον Καναδά σε 23,3%, στη Σουηδία σε 22,2%, κ.ο.κ. Αξιοσημείωτο είναι ότι το 2019 ο δευτερογενής τομέας της βιομηχανίας συνετέλεσε στην παραγωγή του 25,6% του παγκόσμιου ΑΕΠ.
Όταν σε ξεπερνά η Σιγκαπούρη, το Ισραήλ και η Νότιος Κορέα!!!
Σύμφωνα με τα στοιχεία του πίνακα το 1973 η Ελλάδα είχε υψηλότερο ΑΕΠ από τέτοιες χώρες, όπως Σιγκαπούρη, Ιρλανδία, Ισραήλ, Πορτογαλία, Νότια Κορέα, Χιλή, Φιλανδία και Νορβηγία. Μετά το 1973 το ΑΕΠ των προαναφερθέντων χωρών αυξάνεται με ταχύτερους ρυθμούς από της Ελλάδας. Οι συγκρίσεις είναι αποκαρδιωτικές. Για παράδειγμα, το 1973 η συνολική αξία του ΑΕΠ της Ελλάδας ανερχόταν σε 23,2 δισ. δολάρια ($) και της Σιγκαπούρης σε 3,5 δισ. $. Δηλαδή, το 1973 το ΑΕΠ της Ελλάδας ήταν 6,7 φορές μεγαλύτερο από της Σιγκαπούρης. Με έκπληξη παρατηρούμε ότι το 2019 το ΑΕΠ της Ελλάδας προσδιορίζεται σε 211,6 δισ. $ και της Σιγκαπούρης σε 339,9 δισ. $, με αποτέλεσμα μετά πάροδο 46 ετών η Σιγκαπούρη να φτάσει στο σημείο να έχει 1,6 φορές υψηλότερο ΑΕΠ από τη χώρα μας! Επίσης, η σύγκριση των αναπτυξιακών επιδόσεων μεταξύ Ελλάδας και Ισραήλ είναι λίαν διδακτική.
Δεν υπάρχει σωτηρία χωρίς Βιομηχανία και Επενδύσεις!!!
Η διαιωνιζόμενη κρίση της ελληνικής οικονομίας μετά το 2007, οφείλεται πρωτίστως στην καταβαράθρωση του βιομηχανικού τομέα και στην δραματική μείωση των επενδύσεων παγίου κεφαλαίου !!!.
Μετά το 2007 η ελληνική οικονομία διέρχεται φάση επενδυτικής καθίζησης. Η ποσοτική διαπίστωση ότι την περίοδο 2007-2019, οι Επενδύσεις Παγίου Κεφαλαίου (ΕΠΚ) ως ποσοστό του ΑΕΠ από 24,6% ελαττώθηκαν σε 10%, καθρεφτίζει το σημερινό ναυάγιο της ελληνικής οικονομίας.
Χώρες σαν τις Ιρλανδία, Νότια Κορέα, Ισραήλ, Δανία, Φιλανδία, Νορβηγία, κ.ο.κ., που χαρακτηρίζονται για την επίτευξη υψηλών και διατηρήσιμων αναπτυξιακών επιδόσεων, οι επενδύσεις υλικού κεφαλαίου αντιπροσωπεύουν σταθερά άνω του 20% του ΑΕΠ. Επενδύσεις υλικού κεφαλαίου κυρίως στον τομέα της βιομηχανίας και τις υποδομές.
Οι διαχρονικές αιτίες της ύφεσης
Χώρες που αναπτύσσονται με ικανοποιητικούς ρυθμούς διακρίνονται για την πειθαρχία των δημοσίων οικονομικών τους.
Η Ελλάδα πολλά εμπόδια έχει να υπερβεί για να εισέλθει σε φάση σταθερής αναπτυξιακής πορείας και παράλληλα να πετύχει την δραστική μείωση του πελώριου δημόσιου χρέους της.
Άνευ σφριγηλού βιομηχανικού τομέα και χρηματοδότησης αποδοτικών επενδυτικών έργων, δεν πρόκειται η ανάπτυξη να φανεί στον ορίζοντα της ελληνικής οικονομίας.
Η οικονομική ανάπτυξη είναι αυτή που δημιουργεί τους απαιτούμενους φορολογικούς πόρους, με τους οποίους οι νοικοκυρεμένες κυβερνήσεις χρηματοδοτούν τις δημόσιες δαπάνες, δηλαδή δαπάνες για επενδύσεις, μισθούς, συντάξεις, τοκοχρεολύσια, υγεία, πρόνοια, εθνική άμυνα, παιδεία, κ.λπ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου