Το 2020 ήταν ίδιο με το 2010. Για το 2021 και 2022, κοιτάξτε το 2011 και 2012. Όπως τότε, έτσι και τώρα, υπάρχει ένα κοινό σημείο : Η αδυνα-μία συνειδητοποίησης του προβλήματος ….
ΚΑΝΟΥΜΕ ΠΑΛΙ ΤΟ ΙΔΙΟ ΤΡΑΓΙΚΟ ΛΑΘΟΣ !!!
Πιστεύουμε ότι η κρίση είναι περιστα-σιακή, αδυνατώντας να συνειδητοποιήσου-με ότι οδεύουμε προς ένα νέο Μνημόνιο, με βαθιά οικονομική ύφεση, μακροχρόνια χρέη και, το χειρότερο όλων, Εθνικές
ΑΝΩΜΑΛΗ ΠΡΟΣΓΕΙΩΣΗ !!!
Απαιτούνται 10,77 Δις το 2021 για την πληρωμή τοκοχρεολυσίων.
Κυρίαρχο πρόβλημα σήμερα όπως και το 2010 η εξυπηρέτηση του εξωτερικού χρέους.
ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΗ ΨΕΥΔΑΙΣΘΗΣΗ
η βεβαιότητα ότι η Ευρώπη δεν μπορεί να αφήσει την Ελλάδα να χρεοκοπήσει !!!
Νέο μνημόνιο σημαίνει οικονομική ύφεση μακροχρόνια χρέη και εθνικές παραχωρήσεις !!!
Στα παραπάνω πρέπει να προστεθούν και το ποσό του δημοσιονομικού ελλείμματος. Έτσι αρχίζει να διαγράφεται στον ορίζοντα και πάλι κάποιο νέο μνημόνιο. Το 2012 κανένας δεν πίστευε ότι εισερχόμαστε σε κρίση δεκαετίας.
Η επικοινωνιακή διαχείριση της κρίσης είχε φιμώσει ή απομονώσει οποιαδήποτε διαφορετική φωνή. Σύμφωνα με το κλίμα εκείνης της εποχής τα κύρια προβλήματα της ελληνικής οικονομίας ήταν οι μεταρρυθμίσεις στα ΑΕΙ και η ψηφιοποίηση των διαδικασιών. Το δημοσιονομικό έλλειμμα και η εξυπηρέτηση του χρέους αποτελούν θέματα ήσσονος σημασίας.
Η συνέχεια είναι γνωστή. Μετά το 2012 ακολούθησε η εποχή των διαψευδόμενων προσδοκιών και της μοιραίας αποδοχής των λαθών.
Σήμερα, όπως και τότε, υπάρχει η λανθασμένη αντίληψη περί διαγραφής χρεών και αλληλεγγύης!
Προβάλλεται ως κύριο αντεπιχείρημα σε αυτούς τους δημοσιονομικούς συλλογισμούς η διαγραφή των χρεών. Χρειάζεται να υπενθυμίσουμε ότι το 1997 ο Μπόρις Γιέλτσιν υποχρεώθηκε να αποδεχθεί την εξυπηρέτηση των χρεών που είχαν συναφθεί από τον Τσάρο Νικόλαο το 1905 (!) και αποκηρύχθηκαν από την κυβέρνηση των μπολσεβίκων το 1918. Όπως τότε, έτσι και τώρα γινόταν ένα σημαντικό λάθος: παραγνωρίζεται το γεγονός ότι τα χρέη δεν διαγράφονται ποτέ! Τα χρέη ή αποπληρώνονται, ή ανταλλάσσονται με εθνικές παραχωρήσεις.
Νέο μνημόνιο σημαίνει οικονομική ύφεση μακροχρόνια χρέη και εθνικές παραχωρήσεις !!!
Στα παραπάνω πρέπει να προστεθούν και το ποσό του δημοσιονομικού ελλείμματος. Έτσι αρχίζει να διαγράφεται στον ορίζοντα και πάλι κάποιο νέο μνημόνιο. Το 2012 κανένας δεν πίστευε ότι εισερχόμαστε σε κρίση δεκαετίας.
Η επικοινωνιακή διαχείριση της κρίσης είχε φιμώσει ή απομονώσει οποιαδήποτε διαφορετική φωνή. Σύμφωνα με το κλίμα εκείνης της εποχής τα κύρια προβλήματα της ελληνικής οικονομίας ήταν οι μεταρρυθμίσεις στα ΑΕΙ και η ψηφιοποίηση των διαδικασιών. Το δημοσιονομικό έλλειμμα και η εξυπηρέτηση του χρέους αποτελούν θέματα ήσσονος σημασίας.
Η συνέχεια είναι γνωστή. Μετά το 2012 ακολούθησε η εποχή των διαψευδόμενων προσδοκιών και της μοιραίας αποδοχής των λαθών.
Σήμερα, όπως και τότε, υπάρχει η λανθασμένη αντίληψη περί διαγραφής χρεών και αλληλεγγύης!
Προβάλλεται ως κύριο αντεπιχείρημα σε αυτούς τους δημοσιονομικούς συλλογισμούς η διαγραφή των χρεών. Χρειάζεται να υπενθυμίσουμε ότι το 1997 ο Μπόρις Γιέλτσιν υποχρεώθηκε να αποδεχθεί την εξυπηρέτηση των χρεών που είχαν συναφθεί από τον Τσάρο Νικόλαο το 1905 (!) και αποκηρύχθηκαν από την κυβέρνηση των μπολσεβίκων το 1918. Όπως τότε, έτσι και τώρα γινόταν ένα σημαντικό λάθος: παραγνωρίζεται το γεγονός ότι τα χρέη δεν διαγράφονται ποτέ! Τα χρέη ή αποπληρώνονται, ή ανταλλάσσονται με εθνικές παραχωρήσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου