ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΚΥΝΗΓΙ ΜΑΓΙΣΣΩΝ, ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟ ΙΕΡΑΤΕΙΟ ΚΑΙ ΑΠΕΙΘΕΙΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ
«Μόνο εκείνοι που προσπαθούν το παράλογο, θα επιτύχουν το αδύνατο.» M. C. Escher
«Όλες οι μεγάλες αλήθειες ξεκίνησαν σαν βλασφημίες.» George Bernard Shaw
Διανύουμε πια την τρίτη χιλιετία, αλλά η επιστήμη διέρχεται μια βαθιά κρίση. Οι παραδοσιακές αρχές της ελεύθερης κριτικής και αμφισβήτησης δεν υφίστανται πια. Τα πεδία της έρευνας είναι ελάχιστα, όχι επειδή κατακτήθηκαν πλήρως όλα τα υπόλοιπα, αλλά διότι η κυριαρχούσα ελίτ επιβάλλει την έρευνα σε ορισμένους μόνον τομείς, που επιβεβαιώνουν και ισχυροποιούν την κυρίαρχη άποψη και διατηρούν τα κεκτημένα συμφέροντά της.
Η επιστήμη δεν ασχολείται πια με τη συνεχή αναζήτηση της αλήθειας, αλλά με την παθολογική υπεράσπιση και διατήρηση του ισχύοντος δόγματος. Δεν ενδιαφέρεται να φωτίσει με τη γνώση το θεολογικό σκοτάδι, αλλά έχει αρχίσει η ίδια να θεολογεί, να δογματίζει και να θρησκεύεται, δημιουργώντας το δικό της ιερατείο: Το Επιστημονικό Ιερατείο: μια ιδιαίτερη κάστα επιστημόνων που διαχειρίζεται και υπερασπίζεται το κατεστημένο δόγμα, πολεμώντας τους «άπιστους» και «αιρετικούς» που το αμφισβητούν. Η διαρκής επιστημονική αμφισβήτηση έχει αντικατασταθεί πια από το διωγμό των αμφισβητιών.
Στο βιβλίο του «Εργασία και Επιστήμη στον 20ου και 21ου αιώνα: Σκέψεις και Προβολές», ο Robert G. Jahn παρατηρεί: «Στην αυγή του 21ου αιώνα, βρίσκουμε πάλι μια ελίτ, ένα αυτάρεσκα ικανοποιημένο επιστημονικό κατεστημένο, το οποίο είναι όμως τώρα προικισμένο με πολύ περισσότερη δημόσια εξουσία και σεβασμό από την προγενέστερη έκδοσή του. Ένα αληθινό ιερατείο υψηλής επιστήμης ελέγχει σημαντικά τμήματα της δημόσιας και ιδιωτικής πολιτικής για την έρευνα, την ανάπτυξη, την κατασκευή, την παραγωγή, την εκπαίδευση και τη δημοσίευση σε όλο τον κόσμο, απολαμβάνοντας πολιτιστική εμπιστοσύνη και σεβασμό που επεκτείνονται πολύ πιο πέρα από την πραγματική αξία του. Είναι ένα κατεστημένο που επιμένει να αποκρύβει μανιωδώς τις συσσωρευόμενες ανωμαλίες κάτω από το διανοητικό του τάπητα, αρνούμενο τη δική του, καλά τεκμηριωμένη, κληρονομιά ότι ΟΙ ΑΝΩΜΑΛΙΕΣ ΕΙΝΑΙ Η ΠΟΛΥΤΙΜΟΤΕΡΗ ΠΡΩΤΗ ΎΛΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΣΧΗΜΑΤΙΖΕΤΑΙ Η ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΗ ΕΠΙΣΤΗΜΗ.»
Ο μελετητής Henry H. Bauer επίσης παρατηρεί:
«Η επικρατούσα ορθοδοξία αντιστέκεται κατά συνήθεια στις καινοτομίες που γίνονται αργότερα αποδεκτές. Πράγματι, το πιθανότερο η καταστολή των ανορθόδοξων απόψεων στην επιστήμη βρίσκεται σε μια περίοδο αύξησης παρά πτώσης. Ο John Ziman έχει περιγράψει στον «Προμηθέας Δεσμώτης» (1994) πώς άλλαξε η επιστήμη στη διάρκεια του 20ου αιώνα: Παραδοσιακά (από τον 17ο ίσως αιώνα) από μια σχετικά αμερόληπτη δραστηριότητα γνώσης και έρευνας, η επιστήμη έγινε σταδιακά ο υπηρέτης της βιομηχανίας και της κυβέρνησης με την κατεύθυνσή της να επηρεάζεται όλο και πιο πολύ από διάφορα κεκτημένα συμφέροντα και αυτάρεσκες γραφειοκρατίες, συμπεριλαμβανομένων αυτών που υποτίθεται ότι προάγουν τη σωστή επιστήμη, όπως οι Εθνικές Ακαδημίες, το Ίδρυμα Εθνικής Επιστήμης και τα Εθνικά Ιδρύματα Υγείας.»
Ο Robert Anton Wilson έχει μιλήσει για μια «νέα ιερά εξέταση» που αντικατέστησε τη φυσική περιέργεια και την αμερόληπτη έρευνα και εξέταση με μια νέα ορθοδοξία καρδιναλίων και παπών. Οι πρώτοι είναι οι εκδότες των μεγάλων επιστημονικών περιοδικών και οι κριτές ή «αξιολογητές» των επιστημονικών εργασιών που θα δημοσιευτούν τελικά σε αυτά και θα γίνουν έτσι γνωστές και αναγνωρίσιμες και θα μπορέσουν επίσης να χρηματοδοτηθούν σε αντίστοιχα ερευνητικά προγράμματα.
Οι τελευταίοι (οι «πάπες») είναι αυτοί που έχουν τα πιο ισχυρά και ακλόνητα πόστα και κρυφές διασυνδέσεις με την ελίτ της παγκόσμιας πολιτικής και οικονομικής εξουσίας. Είναι αυτοί που ελέγχουν τη διαχείριση της γνώσης και τη χρηματοδότησης τη έρευνας, καταπνίγοντας εν τη γενέσει της κάθε επαναστατική θεωρία που θα μπορούσε να οδηγήσει σε επαναστατικές επίσης ελευθερίες των ελεγχόμενων πολιτικά, ενεργειακά και οικονομικά μαζών.
«Οι θεωρίες έχουν τέσσερα στάδια αποδοχής:
i) Αηδίες. Δεν έχει καμιά αξία…
ii) Ενδιαφέρουσα, αλλά ρε παιδί μου ασυμμάζευτη…
iii) Αληθινή, όμως αρκετά ασήμαντη…
iv) Πάντα το έλεγα αυτό!» J.B.S. Haldane
Κάθε επιστήμονας σήμερα που θέλει να δημοσιεύσει μια εργασία του σε ένα μεγάλο επιστημονικό περιοδικό, όπως π.χ. το «Nature» πρέπει προηγουμένως να την προδημοσιεύσει σε έναν ειδικό χώρο, ώστε να αξιολογηθεί αυτή επιστημονικά για την επάρκειά της. Αν η εργασία του περάσει με επιτυχία αυτή την αξιολόγηση και εγκριθεί για προδημοσίευση, τότε μπορεί να την προτείνει για δημοσίευση και σε ένα επιστημονικό περιοδικό. Εκεί πάλι θα αξιολογηθεί εκ δευτέρου από ειδικούς επιστήμονες, για το αν εκπληρώνει τους όρους δημοσίευσης, σύμφωνα με την πολιτική του εν λόγω περιοδικού. Οι περισσότερες επιστημονικές εργασίες σήμερα (φυσικής, μαθηματικών, πληροφορικής, βιολογίας κ.λ.π.) προδημοσιεύονται ηλεκτρονικά στον ιστοχώρο www.arXiv.org, που διαχειρίζεται το Πανεπιστήμιο Cornell της πολιτείας της Νέας Υόρκης. Όσοι επιστήμονες αποτύχουν να προδημοσιεύσουν εκεί τις εργασίες τους, θεωρούνται νεκροί επαγγελματικά.
Στο παρελθόν το arXiv.org είχε προβληθεί σαν «το Κέντρο Διανόησης όπου η ελευθερία της σκέψης τροφοδοτεί τους δημιουργικούς χυμούς των λαμπρότερων μυαλών του πλανήτη μας». Πλην όμως η καθημερινή του πολιτική αποδεικνύει το ακριβώς το αντίθετο: Όποια επιστημονική εργασία κριθεί σαν ανορθόδοξη προς το ισχύον δόγμα (ακόμα και από τα λίγα πρώτα λόγια της αρχικής της περίληψης), παρότι μπορεί να εκπληρώνει όλα τα απαιτούμενα επιστημονικά κριτήρια και στοιχεία, αμέσως απορρίπτεται ή μετακινείται αυθαίρετα από τους διαχειριστές του αρχείου σε μια άσχετη με το θέμα της κατηγορία, για να υποτιμηθεί.
Ο διωγμός των «απειθών» επιστημόνων που τολμούν να αμφισβητήσουν με τις πρωτοποριακές εργασίες τους το επιστημονικό κατεστημένο και την αποδεκτή «ορθοδοξία» είναι συνεχής και απηνής. Οι εργασίες τους απορρίπτονται αμέσως και μπαίνουν στη μαύρη λίστα για οποιαδήποτε νέα μελλοντική απόπειρά τους, ενώ ειδοποιούνται παρασκηνιακά οι συνάδελφοί τους να τους απομονώσουν σαν αιρετικούς. Οι διαμαρτυρίες από την άλλη μεριά των προδιαγραφέντων επιστημόνων σπάνια θα απαντηθούν από τους διατηρούντες ψευδώνυμο διαχειριστές του ιστοχώρου… Και αν απαντηθούν, θα είναι ενός συνοπτικού περιεχομένου του είδους: «Η εργασία σας κρίνεται υπερβολικά εικοτολογική» ή «σύμφωνα με τη γνώμη του συντονιστή, η εργασία σας έχει ελάχιστο ενδιαφέρον για τους αναγνώστες».
Με άλλα λόγια ο συντονιστής προστατεύει του αναγνώστες από τις «επιστημονικές ανοησίες» μερικών παλαβιάρηδων συναδέλφων τους, παρότι μεταξύ αυτών των παλαβιάρηδων περιλαμβάνονται συνήθως και πολλοί καθηγητές πανεπιστημίων. Είναι ο εκπρόσωπός τους, αν και κανείς δεν τον ξέρει και κανείς δεν τον πρότεινε ή τον ψήφισε ποτέ γι’ αυτή τη θέση. Δε χρειάζεται… Άλλοι του τη δίνουν και αυτός απλά επιβάλλει τη γνώμη του κάνοντας ό,τι θέλει στο όνομά τους.! Πώς λέγεται αυτό παρακαλώ στη γλώσσα σας; Φασισμός; Σωστά είπατε! Φασισμός για μια ακόμη φορά στη χώρα της «ελευθερίας»!
Ο γνωστός νομπελίστας φυσικός Brian Josephson («επαφές Josephson») έχει καταγγείλει ανοιχτά το arXiv.org σαν «ένα οργανωμένο σύστημα σύμφωνα με τα πρότυπα μιας μυστικής κοινότητας και μιας κλασσικής γραφειοκρατίας, ένα εργαλείο συγκαλυμμένων λογοκριτών, που αποσκοπεί στην καταστολή των επιστημονικών εργασιών που δε συμμορφώνονται με την κυρίαρχη άποψη». Αναφέρει επίσης ότι επιστολές διαμαρτυρίες που εστάλησαν στο δημιουργό του ηλεκτρονικού αυτού αρχείου Paul Ginsparg, απαντήθηκαν με τη δήλωση της αναρμοδιότητάς του για τον τρόπο καθημερινής διαχείρισης του συστήματος … Ο καθηγητής Josephson έχει δημοσιεύσει την προσωπική ιστορία του και τη μάχη του εναντίον της λογοκρισίας και δίωξης των επιστημόνων στη διεύθυνση: tcm.phy.cam.ac.uk/~bdj10/archivefreedom/main.html
Ο προδιαγεγραμμένος από το arXiv.org φυσικός του Πανεπιστημίου του Νέου Μεξικού Δρ. Florentin Smarandache δε διστάζει να μιλήσει καθαρά για μια «διεθνή επιστημονική μαφία» που το ελέγχει και καταγγέλλει: «Στη φυσική είναι ακόμα χειρότερα! Οποιοδήποτε έγγραφο προκαλεί τη θεωρία της σχετικότητας ή άλλη επικρατούσα ιδέα, απορρίπτεται πάραυτα, όπως ακριβώς συνέβη με πολλές εργασίες μου Τις ίδιες εργασίες ανέβασα στο σέρβερ του CERN-EXT, που όμως δεν υπάρχει πια. Στη φυσική κάθε έγγραφο που φέρει το όνομά μου διαγράφεται αυτόματα από το arXiv! … Και συνεχίζει: «Οι προδιαγεγραμμένοι επιστήμονες υφίστανται χλευασμό, προσβολές, συκοφάντηση, προσωπικές επιθέσεις, αρνήσεις βραβείων, υποτροφιών και υψηλών θέσεων κ.ο.κ. Τα πάντα τα διαχειρίζεται αυτή η διεθνής μαφία στην επιστήμη που απορρίπτει κάθε διαφωνούντα επιστήμονα.»
Οι διαχειριστές του αρχείου μιλούν χλευαστικά για «ιστορίες συνωμοσίας»… Το περιοδικό όμως Newsweek ομολογεί σε αντίστοιχο άρθρο του (6 Απριλίου 1993) ότι «πολύ συχνά, οι μη συμβατικές ή μη δημοφιλείς επιστημονικές απόψεις απλά καταστέλλονται.»
Ο γνωστός αστρονόμος και φυσικός Paul La Violette (δημιουργός της Υποκβαντικής Κινητικής) έχει απορριφθεί δυο φορές μέχρι τώρα από το arXiv.org για εργασίες του επικυρωμένες μάλιστα από πολλούς συναδέλφους του, μεταξύ των οποίων και ένας Νομπελίστας. Μια τρίτη, τελευταία εργασία του έγινε τελικά δεκτή, αλλά μεταφέρθηκε, για λόγους υποτίμησης, σε μια άλλη, άσχετη με το θέμα της κατηγορία! (δείτε εδώ την ιστορία του: …etheric.com/physarchive/suppression.html)
Ο κοινωνιολόγος Michael J. Mahoney του κρατικού πανεπιστημίου της Πενσυλβάνιας εξάτασε πειραματικά τον τρόπο λειτουργίας του συστήματος προδημοσιεύσεων και αξιολόγησης των επιστημονικών εργασιών. Έστειλε αντίγραφα μιας επιστημονικής εργασίας σε 75 αξιολογητές, αλλοιώνοντας όμως τα αποτελέσματα σε αυτές, έτσι ώστε άλλοτε να φαίνεται ότι η έρευνα υποστηρίζει την κυρίαρχη άποψη και άλλοτε ότι την αμφισβητεί. Όπως επεξηγεί: «Όταν τα αποτελέσματα ήταν αντίθετα με τις θεωρητικές απόψεις των αξιολογητών, συνέβαινε επίπληξη και απόρριψη της εργασίας. Όταν τα αποτελέσματα «επιβεβαίωναν» τις πεποιθήσεις τους, οι ίδιες αυτές εργασίες επαινούνταν και συστήνονταν για δημοσίευση»
(Δειίτε: http://www.mang.canterbury.ac.nz/…/AcademicWriti…/Prejud.htm)
Πολύ γρήγορα, μετά την παρουσίαση των αποτελεσμάτων του στο Συνέδριο της Αμερικανικής Ένωσης για την Πρόοδο της Επιστήμης, ο Mahoney δέχθηκε εκατοντάδες επιστολές και τηλεφωνήματα από επιστήμονες που πίστευαν ότι είχαν πέσει θύματα αυτής ακριβώς της προκατάληψης. Ο Daniel Koshland, εκδότης του επιστημονικού περιοδικού Science, υπερασπίστηκε την όλη διαδικασία της αξιολόγησης, αλλά πρόσθεσε και τα εξής: «Νομίζω ότι είναι σωστό να πούμε ότι μια νέα ιδέα που συγκρούεται με το υπάρχον δόγμα, έχει έναν ανηφορικό δρόμο μπροστά της, όχι όμως και έναν αδύνατο δρόμο». Ανέφερε σαν παράδειγμα την αρχική εργασία του βιοχημικού Edwin G. Krebs για τον «κύκλο του Krebs» μια θεμελιώδης σειρά βιολογικών ενζυματικών αντιδράσεων για την οποία πήρε αργότερα το βραβείο Νόμπελ, αλλά η οποία είχε αρχικά απορριφθεί από το σύστημα αξιολόγησης: «Μπορείτε να βρείτε και άλλα παραδείγματα σαν αυτό. Βέβαια κανείς δεν αμφισβητεί ότι υπάρχει μια προκατάληψη υπέρ του ισχύοντος δόγματος»!
Μερικοί από τους διωγμένους επιστήμονες αποφάσισαν να αντιδράσουν και δημιούργησαν τον ιστοχώρο Archive Freedom (archivefreedom.org/) όπου δημοσιεύονται οι ιστορίες τους.
Για τους διαφωνούντες υπάρχουν επίσης τα εξής περιοδικά:
Scientific Exploration
Δημοσιεύει ανωνύμως εργασίες ακαδημαϊκών επιστημόνων που ασχολούνται με την έρευνα και προσφέρει ένα φόρουμ για την παρουσίαση, κριτική και συζήτηση θεμάτων που αγνοούνται ή γελοιοποιούνται από την κυρίαρχη άποψη. scientificexploration.org/jse.php
Galilean Electrodynamics
Δέχεται μόνον επαγγελματικές εργασίες από το πεδίο των μαθηματικών και της εφαρμοσμένης μηχανικής που προκαλούν τη Θεωρία Σχετικότητας του Αϊνστάιν. home.comcast.net/~adring/
Infinite Energy
Ιδρύθηκε από τον Eugene Mallove και ασχολείται με ενεργειακά πειράματα πέρα από το πεδίο της ορθόδοξης επιστήμης. infinite-energy.com/
Οι «ανωμαλίες» που απειλούν τις καθιερωμένες θεωρίες αρχικά αγνοούνται. Αν σηκώσουν κεφάλι και παρουσιαστούν δημόσια, γελοιοποιούνται. Αν αυτό αποτύχει, αρχίζουν οι διωγμοί και οι προσωπικές επιθέσεις. Ο «ανττιφρονών» επιστήμονας θα απορριφθεί από τα επιστημονικά συνέδρια και τα επιστημονικά περιοδικά. Θα εξοντωθεί μέσω αφάνειας. Όλες οι πόρτες και τα βήματα θα είναι κλειστές και άβατα γι’ αυτόν. Θα πεθάνει με αναγκαστική απουσία και επαγγελματική δίωξη. Αν τολμήσει να εκφραστεί δημόσια, έγκυροι καθηγητές θα τον γελοιοποιήσουν και εάν αυτά που λέει και υποστηρίζει θίγουν και τα κεκτημένα συμφέροντα ισχυρών οικονομικών ομάδων και παραγόντων, θα αρχίσουν οι προσωπικές απειλές, οι ξυλοδαρμοί, οι εμπρησμοί και βανδαλισμοί ή ίσως και η δολοφονία του!
ΠΑΤΕΝΤΕΣ
«Η πρόοδος έρχεται απαντώντας στα ερωτήματα και οι ανακαλύψεις αμφισβητώντας τις απαντήσεις». Bernhard Haisch, αστροφυσικός
Δεν είναι μόνον ο ηλεκτρονικός χώρος προδημοσίευσης επιστημονικών εργασιών Arxiv.org, όπου εκδηλώνονται οι κατασταλτικοί μηχανισμοί του επιστημονικού ιερατείου. Ένας άλλος χώρος είναι το Γραφείο Παροχής Διπλωμάτων Ευρεσιτεχνίας, το οποίο έχει κλειστές εντελώς τις πόρτες του για τους «αιρετικούς εφευρέτες» και ιδιαίτερα γι’ αυτούς της «δωρεάν ενέργειας».
Ο Pall Laviolette, που είχε εργαστεί παλαιότερα σε αυτό και εκδιώχθηκε λόγω των ανορθόδοξων ιδεών του, θα μπορούσε να μας πει πολλά γι’ αυτό. Εδώ οι εντεταλμένοι γραφειοκράτες επιστήμονες αποφασίζουν για το ποιους άθλους θα επιτρέψουν να επιτελέσει η φύση και ποιους θα της απαγορέψουν! Και βεβαίως ο άθλος της «δωρεάν ενέργειας» είναι γι’ αυτούς μια φυσική αδυνατότητα, το ίδιο ακριβώς που πιστεύει και η οικονομική ολιγαρχία που πλουτίζει από τον έλεγχο της ενέργειας! Η «αδυνατότητα» λοιπόν που απαγορεύει η οικονομική ολιγαρχία επιβάλλεται και στη φύση, η οποία αναγκάζεται να υπακούσει και να αποκαλύψει εκείνα μόνον τα μυστικά της που συνδέονται με νέες καταναλωτικές εξαρτήσεις και ελέγχους των μεγάλων μαζών!
Αυτοκίνητα που τρέχουν με νερό αντί για βενζίνη; Σίγουρα τρελός και παλαβός θα είναι αυτός ο άνθρωπος και ζητά μάλιστα και δίπλωμα ευρεσιτεχνίας! Και τι θα γίνει η βενζίνη κύριε; Τι θα την κάνουμε; Πού θα την βάλουμε; Πώς θα την πουλήσουν τ’ αφεντικά μας, όταν όλοι θα χρησιμοποιούν νεράκι για τα καύσιμά τους; Άντε στο καλό άνθρωπέ μου. Παλαβός θα είσαι να νομίζεις πώς μπορούν να συμβούν αυτά τα πράγματα. Τα απαγορεύουν οι θεμελιώδεις νόμοι της φυσικής!
Το 1979 ο Νεοζηλανδός εφευρέτης Archie Blue παρουσίασε δημόσια μια μηχανή που μπορούσε να κάνει οποιονδήποτε βενζινοκινητήρα να δουλεύει μόνο με νερό! Αυτόπτες μάρτυρες της Βασιλικής Αυτοκινητιστικής Λέσχης της Αγγλίας επιβεβαίωσαν τους ισχυρισμούς του και το ότι με ένα γαλόνι νερό ένα αυτοκίνητο μπορούσε να διατρέξει με αυτή τη συσκευή 160 χιλιόμετρα!
Δεν ήταν όμως κάτι καινοφανές. Η πρώτη επιβεβαιωμένη παρουσίαση μιας τέτοιας εφεύρεσης έγινε στο Ντάλας του Τέξας το 1934. Μια απόδοση της ίδιας ιδέας εμφανίστηκε το 1936 και επιβεβαιώθηκε από εκατοντάδες θεατές στην Αγγλία. Τη δεκαετία επίσης του ’50 Guido Franch κατέπληξε τους μηχανικούς αυτοκινήτων με μια χημική ουσία που επέτρεπε στο νερό να καεί, όπως ακριβώς και η βενζίνη, και με φανταστική μάλιστα απόδοση.
Και όμως, παρ’ όλες αυτές τις επιτυχείς παρουσιάσεις, καμιά από αυτές τις συσκευές δεν κυκλοφορεί σήμερα. Πώς θα μπορούσε άλλωστε; Το απαγορεύουν οι νόμοι της φυσικής, με συγχωρείτε, οι νόμοι των Μόργκαν, Ροκφέλερ και Ροτσάιλδ ήθελα να πω… Αμέτρητοι εφευρέτες έχουν «πειστεί» με εκβιασμό, εκφοβισμό ή δολιοφθορά να εγκαταλείψουν τα σχέδιά τους. Μερικοί έχουν αναγκαστεί μάλιστα να τις παραδώσουν επί απειλή θανάτου. Αν μερικοί παράτολμοι επιμείνουν να τα γνωστοποιήσουν, θα τους σκοτώσει σίγουρα η ορθόδοξη επιστήμη με τη ρητορική της που θα πείσει τον κόσμο ότι η φύση απαγορεύει αυτές τις αδυνατότητες που παραβιάζουν τους «θεμελιώδους νόμους» της φυσικής και παράγουν περισσότερη ενέργεια από αυτήν που καταναλώνουν…
Κανείς πάντως απ’ αυτούς τους εφευρέτης δεν ήταν τόσο τολμηρός για να πεθάνει για χάρη της δημοσιοποίησης της εφεύρεσής του, αναγκάζοντας τις 7 μεγάλες αδελφές να βάλουν λουκέτο στις πετρελαϊκές επιχειρήσεις τους. Μερικοί υποστηρίζουν όμως ότι έχουν συμβεί και πραγματικοί θάνατοι εφευρετών που «δεν συνεμορφώθησαν προς τας υποδείξεις». Το κακό είναι ότι πολλοί εφευρέτες πέθαναν μαζί με τα μυστικά τους, χωρίς να μπορέσει να επωφεληθεί το κοινό από αυτά. Ο εγωισμός ή η παραμένουσα πάντα ελπίδα πλουτισμού τους κάποτε από αυτά τους εμπόδισε να τα προσφέρουν αφιλοκερδώς στην ανθρωπότητα, αποκαλύπτοντάς τα π.χ. στο διαδίκτυο και κάνοντας έτσι κοινωνούς όλους των ευεγερτημάτων τους.
ΠΑΡΑΠΟΙΗΣΗ ΑΠΟΔΕΙΚΤΙΚΩΝ ΣΤΟΙΧΕΙΩΝ
Μια άλλη δημοφιλής μέθοδος του επιστημονικού ιερατείου για την κατάπνιξη των νέων επαναστατικών εφευρέσεων είναι η παραποίηση των στοιχείων. Το Μάρτιο του 1989 οι φυσικοί Stanley Pons και Martin Fleischman ανάγγελλαν ότι είχαν επιτύχει πυρηνική σύντηξη με ηλεκτροχημικό τρόπο. Μεγάλα Αμερικανικά Πανεπιστήμια (Caltech, MIT, Yale κ.λ.π) μετά από αυτό, επανέλαβαν τα πειράματά τους, αλλά ανέφεραν αρνητικά αποτελέσματα σε σχέση με τον ισχυρισμό τους περί «ψυχρής σύντηξης», κατηγορώντας τους για παρανόηση και κακής ποιότητας πειραματική εργασία.
Ο μακαρίτης Eugene Mallove (δολοφονήθηκε με ξυλοδαρμό), βασικός επιστημονικός στυντάκτης τότε στο γραφείο ειδήσεων του MIT, παραιτήθηκε από τη θέση του καταγγέλλοντας ότι τα υποτιθέμενα «μηδενικά αυτά πειράματα» είχαν πολλαπλά λάθη στα πειραματικά τους πρωτόκολλα, στην εκτίμηση των δεδομένων και στην παρουσίασή τους. Όλα στην πραγματικότητα περιελάμβαναν στοιχεία έκλυσης μιας υπερβολικής θερμότητας, όπως ακριβώς απαιτούνταν από τους Fleischmann και Pons. Υπάρχουν στοιχεία ότι το ΜΙΤ παραποίησε σκόπιμα αυτά τα στοιχεία για να διαγραφεί η ένδειξη της υπερβολικής θερμότητας. Η επίσημη αναφορά του ΜΙΤ άσκησε μια δραματική επίδραση στην αντίληψη πολλών επιστημόνων και δημοσιογράφων για την αδυνατότητα της ψυχρής σύντηξης. Οι περισσότεροι έτσι άνθρωποι, ακόμα και σήμερα, δυσπιστούν ως προς τη δυνατότητα των πυρηνικών αντιδράσεων χαμηλής ενέργειας (LENR), παρότι αυτές έχουν πια επιβεβαιωθεί σε εκατοντάδες πειράματα.
Εκτός από την ψυχρή σύντηξη, το επιστημονικό κατεστημένο, που διαχειρίζεται επί δεκαετίες τα κονδύλια της χρηματοδότησης, αντιδρά επίσης εναντίον της νέας μεθόδου θερμής σύντηξης (Focus Fusion) υδρογόνου και βορίου, η οποία, αντίθετα από την διερευνούμενη μέχρι τώρα πυρηνική σύντηξη δευτερίου και τριτίου, δε δημιουργεί κανένα θανατηφόρο νετρόνιο και είναι αποδοτικότερη αυτής.
Είναι όμως μόνον τα διακυβευόμενα άμεσα συμφέροντα μιας ομάδας επιστημόνων που αντιδρούν στην ανάπτυξη της ψυχρής σύντηξης, η οποία θα μπορούσε να προσφέρει τη δυνατότητα μιας φτηνής, καθαρής και ανεξάντλητης ενέργειας ή μήπως και τα γνωστά οικονομικά συμφέροντα που σιχαίνονται το «φτηνό», το «καθαρό» και το «ανεξάντλητο»; «Δωρεάν ενέργεια», «το νερό σαν καύσιμο», «ψυχρή σύντηξη» ή ακόμα «ενέργεια από το κενό» είναι απαράδεκτοί όροι και ιδέες που προκαλούν αναγούλα στη διεθνή οικονομική ελίτ, όπως και κάθε τι που θα μπορούσε να συνδυαστεί με την απελευθέρωση και απεξάρτησή μας από την ενεργειακή και οικονομική σκλαβιά.
Το επιστημονικό ιερατείο έχει πάντως περισσότερες «ευαισθησίες». Σιχαίνεται επίσης και αφορίζει κάθε τι που σχετίζεται με ψυχικά ή παραφυσικά φαινόμενα, εναλλακτικές θεραπείες, UFO και τα ανάλογα. Νηφάλιος εκ μέρους του ο Αμερικανικός στρατός, δεν επηρεάζεται καθόλου από αυτές τις ιδεοληψίες, αλλά αφήνει ελεύθερους τους δικούς του επιστήμονες να πειραματιστούν σε όλα τα προσφερόμενα πεδία. Η Αμερικανική έτσι Πολεμική Αεροπορία διεξήγαγε τελευταία μια έρευνα για τέτοια εξωτικά θέματα όπως οι τηλεμεταφορείς τύπου «Star Trek», οι διαστημικές σκουληκότρυπες και η ψυχική τηλεμεταφορά.
Όταν το περιοδικό USA Today, ρώτησε γιατί η αεροπορία ξόδεψε τόσα χρήματα για τέτοιες περιθωριακές μελέτες, ο εκπρόσωπός της Ranney Adams απήντησε ως εξής: «εάν δεν αναποδογυρίσουμε τις πέτρες, δεν θα ξέρουμε ποτέ εάν χάσαμε κάτι ή όχι»! Όχι μόνον ο στρατός, αλλά και οι ιδιωτικές εταιρίες φαίνονται να έχουν περισσότερο μυαλό από τους σκεπτικιστές επιστήμονες. Η γνωστή έτσι αεροναυπηγική εταιρία Boeing ξοδεύει εκατομμύρια δολάρια για την έρευνα της αντιβαρύτητας – μιας αίρεσης κι ενός βδελύγματος για τους εκκλησιαστικούς πατέρες του επιστημονικού ιερατείου!
Οι «ψευδοσκεπτικιστές» επιστήμονες οφείλουν να ανοίξουν τα μάτια τους και τ’ αυτιά τους και να καταλάβουν ότι το έδαφος πια συγκλονίζεται κάτω από τα πόδια, τη στιγμή αυτή ακριβώς που διαλαλούν με ευήθη έπαρση το «τέλος» δήθεν της επιστήμης και των μεγάλων επιστημονικών ανακαλύψεων, διότι υποτίθεται έχει ήδη ανακαλυφθεί ό,τι σπουδαίο ήταν να ανακαλυφθεί κι ελάχιστες μόνον λεπτομέρειες παραμένουν. Τι μωρία και τι κοντοφθλαμισμός! Τα ίδια ακριβώς έλεγαν άλλοι κοντόφθαλμοι επιστήμονες το 18ο και το 19ο αιώνα και ότι δήθνε οι μελλοντικές ανακαλύψεις θα έπρεπε να αναζητηθούν πια «στο δέκατο δεκαδικό ψηφίο»! Και πιο παρακαλώ είναι το δέκατο δεκαδικό ψηφίο του απείρου;
ΚΑΤΑΠΙΕΣΕΙΣ ΣΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ
«Ο καθένας θεωρεί τα όρια της άποψής του σαν τα όρια του κόσμου.»
Arthur Schopenhauer
Το πρόβλημα της καταπίεσης των καινούργιων ιδεών από το κυρίαρχο κατεστημένο δεν είναι κάτι το καινούργιο. Είναι γνωστή σε όλους μας η περιπέτεια του Γαλιλαίου στις αρχές του 17ου αιώνα και η δίωξή και φυλάκισή του σαν αιρετικού, επειδή τόλμησε να πει ότι η γη κινείται γύρω από τον ήλιο! Είναι γνωστή επίσης η ιστορία των αδελφών Ράιτ, οι οποίοι πετούσαν επί ένα χρόνο με τη συσκευή τους στους αγρούς και κανείς επιστήμονας ή δημοσιογράφος δεν τους πίστευε, διότι σύμφωνα με τις επιστημονικές αυθεντίες της εποχής ήταν αδύνατον να πετάξει με μια μηχανή βαρύτερη από τον αέρα! Οι αδελφοί Ράιτ απηύδησαν με την αδιαφορία τους και τράβηξαν τελικά για την Ευρώπη…
Μεγάλα ονόματα και αυθεντίες του παρελθόντος έπεσαν σε τρομακτικά σφάλματα και προσπάθησαν να εμποδίσουν νέες, πρωτοποριακές ιδέες. Ο Αντουάν Λαβουαζιέ, ο πατέρας της σύγχρονης χημείας διαβεβαίωσε τους ακαδημαϊκούς ότι οι μετεωρίτες δε μπορούν να πέσουν από τον ουρανό, διότι δεν υπάρχει «καμιά πέτρα στον ουρανό»! Οι συνεχείς αναφορές των χωρικών αγνοήθηκαν και τα μουσεία και οι ιδιωτικοί συλλέκτες πίστεψαν τα λόγια του «μεγάλου επιστήμονα» και άρχισαν να πετάνε στα σκουπίδια τις «άχρηστες πέτρες» που διατηρούσαν μέχρι τότε στις συλλογές τους. Γι’ αυτό υπάρχουν ελάχιστα δείγματα μετεωριτών πριν το 1790. Χρειάστηκε η επισταμένη μελέτη του Ernst Chladni στις αρχές του 1800 για να αποδειχθεί τελικά η αλήθεια και να εγκαταλειφθεί το κυρίαρχο δόγμα.
Ο Βρετανός γεωλόγος Adam Sedgwick γράφοντας στο Δαρβίνο για τη Θεωρία της Εξέλιξης, τον ενημέρωνε ότι γέλασε με τη καρδιά του, μέχρι που πονούσαν τα πλευρά του, όταν άκουσε γι’ αυτήν!
Ο Γάλλος καθηγητής Φυσιολογίας Pierre Pachet έκρινε σα μια «γελοία μυθιστοριογραφία» τη θεωρία μικροβίων του Louis Pasteur.
Ο Θωμάς Έντισον έκανε την πρώτη επίδειξη του ηλεκτρικού λαμπτήρα του με την παντελή απουσία επιστημόνων, παρ’ όλες τις προσκλήσεις που τους έστειλε. Όπως του απάντησε ο Sir William Siemens, ο πιο διακεκριμένος τότε μηχανικός της Αγγλίας: «Ανακοινώσεις σαν αυτή πρέπει να αποδοκιμαστούν σαν ανάξιες της επιστήμης και σαν κακές για την πραγματική πρόοδό της». Ο Έντισον δεν έβαλε μυαλό από αυτά που του είχαν του ίδιου συμβεί και αργότερα, καταξιωμένος πια, εναντιώθηκε στο εναλλασσόμενο ρεύμα, το οποίο θεώρησε σα μια «ανόητη σπατάλη χρόνου».
Τι να πρωτοθυμηθούμε τα παραδείγματα είναι εκατοντάδες. Τα πιο μεγάλα ονόματα της επιστήμης αντιμετώπισαν στην εποχή τους, ξανά και ξανά, με τυφλή προκατάληψη τις νέες, πρωτοποριακές, ιδέες και εφευρέσεις επικρίνοντάς τες σαν «γελοιότητες», «εξαπατήσεις», «απαταιωνιές» ή «φάρσες» και στηλιτεύοντας τους δημιουργούς τους!
Η επιστημονική λοιπόν τυφλότητα και παρωπιδισμός δεν είναι ένα καινούργιο φαινόμενο. Οφείλεται, εκτός των άλλων, στη δειλία επίσης και στο φόβο της άγνοιας, αλλά και σε κάτι πιο απλό: στην αντίδραση των περισσοτέρων ανθρώπων να μάθουν κάτι καινούργιο και να ξεμάθουν αυτό που ήδη νομίζουν ότι γνωρίζουν πολύ καλά – κάτι που παρατηρείται ιδιαίτερα στους ηλικιωμένους: «Νεκρόν θεραπεύειν ή γέροντα νουθετείν ταυτόν», έλεγαν με περίσκεψη αρχαίοι Έλληνες.
Τελειώνουμε αναφέροντας τα μεγαλύτερα ταμπού του σύγχρονου επιστημονικού κατεστημένου, τα οποία απαγορεύεται ρητά κανείς να αμφισβητήσει: τη Θεωρία της Ειδικής Σχετικότητας και τη Θεωρία της Μεγάλης Έκρηξης της σύγχρονης κοσμολογίας. Η Θεωρία της Γενικής Σχετικότητας υποστηρίζεται και αυτή με θέρμη, αλλά όχι τόσο πολύ όσο η Ειδική Σχετικότητα, για την οποία ακόμα και ο Ισαάκ Ασίμωφ έχει πει ότι μόνον οι εντελώς παλαβοί επιστήμονες θα τολμούσαν να την αμφισβητήσουν, συμβάλλοντας έτσι και αυτός στη παγίωση του επικρατούντος δόγματος.
Η Ειδική Σχετικότητα στηρίζεται στο θεμελιώδες αξίωμα ότι η ταχύτητα του φωτός στο κενό παραμένει παντού σταθερή για όλα τα μη επιταχυνόμενα συστήματα αναφοράς. Και όμως το θεμελιώδες αυτό αξίωμα και ακρογωνιαίος λίθος της κινδυνεύει να καταρριφθεί μετά την καταγραφή πέρυσι το Σεπτέμβρη από το τηλεσκόπιο ακτίνων γάμα MAGIC στο Λας Πάλμας των Καναρίων Νήσων 4 λεπτών καθυστέρησης των φωτονίων που προέρχονταν από το γαλαξία Markarian 501, που απέχει μισό δισεκατομμύριο έτη φωτός από τη Γη.
Όσοι επιστήμονες έχουν ανακαλύψει μέχρι τώρα ασυμφωνίες και ανωμαλίες στις θεωρίες του Αϊνστάιν, έχουν διωχθεί ή έχουν κατηγορηθεί για «αντισημιτισμό» από τους εκφραστές και υπερασπιστές του ισχύοντος δόγματος. Οι ανωμαλίες όμως που έχουν συσσωρευτεί είναι τόσες πολλές, που δεν μπορούν πια να κρύβονται κάτω από το χαλί.
Όσον αφορά τώρα την περίφημη Θεωρία της Μεγάλης Έκρηξης, έχουμε να παρατηρήσουμε ότι αυτή δεν κάνει στην πραγματικότητα καμιά πρόβλεψη (το άμεσα αναμενόμενο από κάθε αποδεκτή επιστημονική θεωρία), αλλά προσαρμόζεται συνεχώς a posteriori στα δεδομένα, έτσι ώστε να συμφωνεί πάντα με αυτά, υιοθετώντας έτσι όλο και πιο παράξενες υποθέσεις όπως η «διόγκωση», η «σκοτεινή ύλη» (ένα είδος ύλης που δεν μπορεί να ανιχνευθεί, αλλά που εντούτοις πρέπει να υπάρχει για να διασωθεί η θεωρία) και τελευταία η «σκοτεινή ενέργεια» (μια επίσης μη παρατηρήσιμη ποσότητα, που χρειάζεται για τη διάσωση της θεωρίας).
Όσο για την περίφημη «διαστολή του σύμπαντος», είναι και πια ισχυρά αμφισβητήσιμη. Η μετατόπιση προς το ερυθρό του φάσματος του φωτός των μακρινών γαλαξιών, δεν εξηγείται μόνον με την απομάκρυνση αυτών των γαλαξιών από εμάς με μεγάλη ταχύτητα, αλλά και με πλείστες άλλες θεωρίες, όπως π.χ. με τη θεωρία του κουρασμένου φωτός σύμφωνα με την οποία το φως χάνει ενέργεια κατά τη δίοδο του από το διαστρικό χώρο. Από την άλλη μεριά, ο διάσημος παλαίμαχος αστρονόμος Halton Arp (που τελεί υπό δυσμένεια από το επιστημονικό κατεστημένο) έχει παρατηρήσει ζεύγη κβάζαρς, σχετικά κοντά σε μας, που δίνουν όμως πολύ μεγάλες μετατοπίσεις προς το ερυθρό (και όφειλαν έτσι να είναι πολύ μακρύτερα), εμφανίζοντας νέες ανωμαλίες στη θεωρία.
Εκτός από τις βασικές αυτές θεωρίες διακινδυνεύουν άμεσα και αυτοί ακόμα οι περίφημοι «θεμελιώδεις νόμοι της φυσικής», όπως π.χ. ο δεύτερος νόμος της θερμοδυναμικής, σύμφωνα με τον οποίο η ωφέλιμη ενέργεια αποσυντίθεται τελικά σε θερμότητα και δεν μπορεί να χρησιμοποιηθεί ξανά. Σε ένα σχετικά πρόσφατο έγγραφό τους με τίτλο Ένας Δαίμονας Στερεάς κατάστασης του Maxwell, οι φυσικοί D.P. Sheehan και A.R. Putnam και ο μαθηματικός J.H. Wright έχουν προτείνει μια συσκευή ημιαγωγών που θα μπορεί να παράγει ωφέλιμη ενέργεια από το θερμικό θόρυβο ενός ηλεκτρονικού κυκλώματος. Το εργαστηριακό μοντέλο τους αναμενόταν για το 2007, οπότε θα πρέπει ήδη να έχει κατασκευαστεί.
Το επιστημονικό ιερατείο καταλαβαίνει υποσυνείδητα ότι οι συσσωρευμένες ανωμαλίες και αντιφάσεις των δογματικών θεωριών του, απειλούν να το συντρίψουν εντελώς, μαζί με την εκκλησία του! Αυτός είναι ο λόγος που αμύνεται τόσο λυσσαλέα εναντίον των επίδοξων καταλυτών του. Γι’ αυτό τους λοιδορεί, γι’ αυτό τους περιγελά ανόητα, διότι όπως λέει και το εκκλησιαστικό ρητό «μωραίνει ο Κύριος ον βούλεται απωλέσαι». Είναι η τελευταία αντίστασή τους πριν την πτώση! Ναι πλησιάζει το τέλος, όχι όμως της φυσικής, όπως νομίζουν μερικοί ανόητοι, αλλά το τέλος του δόγματός τους!
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου