ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΤΥΧΑΙΑ...
ΔΕΙΤΕ ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΑΙ ΕΔΩ:
Τι μεταδίδει το dikastiko.gr :
Απορρίφθηκε από το Ειρηνοδικείο Πατρών η αίτηση αναστολής οφειλέτη με τη διαδικασία υπερχρεωμένων φυσικών προσώπων καθώς το δικαστήριο έκρινε ότι στοιχειοθετείται ο δόλος του αιτούντος για να περιέλθει σε αδυναμία πληρωμής με χρέος 20.000 ευρώ.
Σύμφωνα με την απόφαση 809/2020, του Ειρηνοδικείου, είναι ορθή κρίση του δικαστηρίου ότι ο οφειλέτης σε χρονικό διάστημα κατά το οποίο είχε ήδη περιέλθει σε αδυναμία πληρωμών συνήψε με πιστωτή δανειακή σύμβαση, την οποία ουδέποτε εξυπηρέτησε.
«Για την κατάγνωση του δόλου του δανειολήπτη αρκεί το υποκειμενικό στοιχείο του δόλου του οφειλέτη χωρίς να απαιτούνται πρόσθετα στοιχεία, όπως είναι η παράλειψη των πιστωτριών να ελέγξουν την δανειοληπτική του ικανότητα» αποφάνθηκε το δικαστήριο. Δηλαδή, το δικαστήριο αρκέστηκε στη διαπίστωση ότι είχε δόλο ο οφειλέτης και δεν τον ενδιαφέρει αν η δανειολήπτρια τράπεζα επέδειξε αμέλεια στο να ελέγξει την ικανότητα αποπληρωμής του δανείου του αιτούντος.
Η εν λόγω απόφαση δημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα του ΔΣΑ με επιμέλεια του δικηγόρου Πατρών Βασίλη Γαλανόπουλου, εκ μέρους του Δικηγορικού Συλλόγου Πατρών).
Αριθμός Απόφασης 809/2020
ΤΟ ΕΙΡΗΝΟΔΙΚΕΙΟ ΠΑΤΡΩΝ
(Εκουσία διαδικασία Ρύθμισης χρεών ν. 3869/2010)
Ο αιτών ζητούσε να διαταχθεί η αναστολή οποιασδήποτε πράξης αναγκαστικής εκτέλεσης μέχρι την έκδοση οριστικής απόφασης επί της εφέσεως τους και να καταδικαστούν οι αντίδικοι στη δικαστική του δαπάνη Ότι του έχει επιδοθεί από πιστωτή η υπ’ αρ. ./2019 διαταγή πληρωμής του παρόντος Δικαστηρίου με παρά πόδας αυτής επιταγής προς πληρωμή.
Από την ανωμοτί εξέταση του αιτούντος, όλα τα έγγραφα που υπάρχουν στο φάκελο της υπόθεσης και αυτά που παραδεκτά και’ νόμιμα προσκομίζουν και επικαλούνται οι παρόντες διάδικοι, μερικά από τα οποία μνημονεύονται παρακάτω, χωρίς όμως να παραλείπεται κανένα για την ουσιαστική εκτίμηση της διαφοράς, τα διδάγματα της κοινής πείρας τα οποία λαμβάνονται αυτεπαγγέλτως υπόψη και όλη γενικά την αποδεικτική διαδικασία, αλλά και κατ’ εφαρμογή της αυτεπάγγελτης έρευνας των γεγονότων από το Δικαστήριο κατ’ άρθ. 744 και 759 παρ. 3 ΚΠολΔ, αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά:
Ο αιτών άσκησε ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πατρών την από 15-07-2019 και υπ’ αρ. κατάθεσης ./2019 έφεση: εναντίον της υπ’ αρ. 34/2019 αποφάσεως του παρόντος δικαστηρίου, ενώ του του έχει επιδοθεί από τον 1ο πιστωτή η υπ’ αρ. ./2019 διαταγή πληρωμής του παρόντος Δικαστηρίου με παρά πόδας αυτής της από 18-10-2019 επιταγής προς πληρωμή, με την οποία επιτάσσεται να καταβάλει το ποσό των 19.143,42 € εντόκως από 16-10-2018 €, πλέον δικαστικής δαπάνης και εξόδων εκτέλεσης.
Με τους λόγους εφέσεως, ο αιτών επικαλείται ότι η υπ’ αρ. 34/2019 απόφαση του παρόντος Δικαστηρίου έκρινε εσφαλμένα ότι περιήλθε με δόλο σε αδυναμία πληρωμής, καθώς αυτός κατά το χρόνο, λήψης των δανείων του είχε επαρκή εισοδήματα και εξυπηρετούσε τις οφειλές του από το έτος 2001 έως το 2011, ενώ σε κάθε περίπτωση οι πιστωτές γνώριζαν την οικονομική του κατάσταση και προχώρησαν στη σύναψη των δανειακών συμβάσεων. Ωστόσο, σύμφωνα με όσα βασίμως δέχτηκε η προσβαλλόμενη απόφαση (βλ. και την από 14-01-2020 βεβαίωση οφειλών που προσκομίζει ο 2ος πιστωτής), ο αιτών την 06-09-2011, σε χρονικό διάστημα κατά το οποίο ήδη είχε περιέλθει σε αδυναμία πληρωμών όπως εκθέτει, συνήψε με το 2ο πιστωτή την υπ’ αρ. λογαριασμού … δανειακή σύμβαση ποσού 20.000,00 € με μηνιαία δόση 239,79 €, την οποία ουδέποτε εξυπηρέτησε. Ο δε αιτών δεν προσκομίζει κάποιο αποδεικτικό μέσο περί του αντιθέτου. Επομένως, η κρίση της προσβαλλομένη απόφασης είναι ορθή, ως προς τη στοιχειοθέτηση του ενδεχόμενου δόλου του αιτούντος. Περαιτέρω, για την κατάγνωση του δόλου του δανειολήπτη αρκεί το υποκειμενικό στοιχείο του δόλου του οφειλέτη, χωρίς να απαιτούνται πρόσθετα στοιχεία, όπως είναι η παράλειψη των πιστωτριών να ελέγξουν την δανειοληπτική του ικανότητα (ΑΠ 551/2019).
Εφόσον δεν πιθανολογείται η ευδοκίμηση κανενός λόγου έφεσης, πρέπει να απορριφθεί η κρινόμενη αίτηση ως ουσία αβάσιμη. Δικαστική δαπάνη δεν επιδικάζεται (άρθ. 8 παρ. 6 Ν. 3869/2010), διάταξη που λόγω της γενικότητας της στη σχετική διατύπωση εφαρμόζεται και στη δίκη που δικάζεται αίτηση αναστολής εκτελέσεως (Κρητικός Ρύθμιση των οφειλών υπερχρεωμένων φυσικών προσώπων 4η εκδ. 2016 σελ 375).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΔΙΚΑΖΟΝΤΑΣ ερήμην του α’ καθ’ ου.
ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ την αίτηση.
Κρίθηκε, αποφασίστηκε και δημοσιεύτηκε στην Πάτρα την 27-7-2020 σε έκτακτη δημόσια στο ακροατήριο του συνεδρίαση, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων δικηγόρων τους.
ΔΕΙΤΕ ΣΧΕΤΙΚΑ ΚΑΙ ΕΔΩ:
- ΒΟΜΒΑ ΜΕΓΑΤΟΝΩΝ: ΠΕΡΝΟΥΝ ΓΡΑΜΜΗ ΣΤΗ ΣΧΟΛΗ ΔΙΚΑΣΤΩΝ ΝΑ ΑΠΟΡΡΙΠΤΟΥΝ ΤΙΣ ΑΙΤΗΣΕΙΣ ΔΑΝΕΙΟΛΗΠΤΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΝΟΜΟ ΚΑΤΣΕΛΗ ΓΙΑ ΔΟΛΟ !!!
- ΧΑΜΟΣ ΜΕ ΤΗ ΓΡΑΜΜΗ ΣΕ ΔΙΚΑΣΤΕΣ ΝΑ ΑΠΟΡΡΙΠΤΟΥΝ ΤΟΥΣ ΔΑΝΕΙΟΛΗΠΤΕΣ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΚΑΤΣΕΛΗ ΓΙΑ ΔΟΛΟ !!!
- ΠΕΡΑΣΑΝ ΣΤΑ "ΜΟΥΛΩΧΤΑ" ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΩΣΗ ΔΙΚΑΣΤΩΝ & ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΩΝ ΤΗΝ ΕΠΙΣΠΕΥΣΗ ΤΩΝ ΕΚΚΡΕΜΩΝ ΑΙΤΗΣΕΩΝ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΚΑΤΣΕΛΗ ;;;
Τι μεταδίδει το dikastiko.gr :
Απορρίφθηκε από το Ειρηνοδικείο Πατρών η αίτηση αναστολής οφειλέτη με τη διαδικασία υπερχρεωμένων φυσικών προσώπων καθώς το δικαστήριο έκρινε ότι στοιχειοθετείται ο δόλος του αιτούντος για να περιέλθει σε αδυναμία πληρωμής με χρέος 20.000 ευρώ.
Σύμφωνα με την απόφαση 809/2020, του Ειρηνοδικείου, είναι ορθή κρίση του δικαστηρίου ότι ο οφειλέτης σε χρονικό διάστημα κατά το οποίο είχε ήδη περιέλθει σε αδυναμία πληρωμών συνήψε με πιστωτή δανειακή σύμβαση, την οποία ουδέποτε εξυπηρέτησε.
«Για την κατάγνωση του δόλου του δανειολήπτη αρκεί το υποκειμενικό στοιχείο του δόλου του οφειλέτη χωρίς να απαιτούνται πρόσθετα στοιχεία, όπως είναι η παράλειψη των πιστωτριών να ελέγξουν την δανειοληπτική του ικανότητα» αποφάνθηκε το δικαστήριο. Δηλαδή, το δικαστήριο αρκέστηκε στη διαπίστωση ότι είχε δόλο ο οφειλέτης και δεν τον ενδιαφέρει αν η δανειολήπτρια τράπεζα επέδειξε αμέλεια στο να ελέγξει την ικανότητα αποπληρωμής του δανείου του αιτούντος.
Η εν λόγω απόφαση δημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα του ΔΣΑ με επιμέλεια του δικηγόρου Πατρών Βασίλη Γαλανόπουλου, εκ μέρους του Δικηγορικού Συλλόγου Πατρών).
Αριθμός Απόφασης 809/2020
ΤΟ ΕΙΡΗΝΟΔΙΚΕΙΟ ΠΑΤΡΩΝ
(Εκουσία διαδικασία Ρύθμισης χρεών ν. 3869/2010)
Ο αιτών ζητούσε να διαταχθεί η αναστολή οποιασδήποτε πράξης αναγκαστικής εκτέλεσης μέχρι την έκδοση οριστικής απόφασης επί της εφέσεως τους και να καταδικαστούν οι αντίδικοι στη δικαστική του δαπάνη Ότι του έχει επιδοθεί από πιστωτή η υπ’ αρ. ./2019 διαταγή πληρωμής του παρόντος Δικαστηρίου με παρά πόδας αυτής επιταγής προς πληρωμή.
Από την ανωμοτί εξέταση του αιτούντος, όλα τα έγγραφα που υπάρχουν στο φάκελο της υπόθεσης και αυτά που παραδεκτά και’ νόμιμα προσκομίζουν και επικαλούνται οι παρόντες διάδικοι, μερικά από τα οποία μνημονεύονται παρακάτω, χωρίς όμως να παραλείπεται κανένα για την ουσιαστική εκτίμηση της διαφοράς, τα διδάγματα της κοινής πείρας τα οποία λαμβάνονται αυτεπαγγέλτως υπόψη και όλη γενικά την αποδεικτική διαδικασία, αλλά και κατ’ εφαρμογή της αυτεπάγγελτης έρευνας των γεγονότων από το Δικαστήριο κατ’ άρθ. 744 και 759 παρ. 3 ΚΠολΔ, αποδείχθηκαν τα ακόλουθα πραγματικά περιστατικά:
Ο αιτών άσκησε ενώπιον του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πατρών την από 15-07-2019 και υπ’ αρ. κατάθεσης ./2019 έφεση: εναντίον της υπ’ αρ. 34/2019 αποφάσεως του παρόντος δικαστηρίου, ενώ του του έχει επιδοθεί από τον 1ο πιστωτή η υπ’ αρ. ./2019 διαταγή πληρωμής του παρόντος Δικαστηρίου με παρά πόδας αυτής της από 18-10-2019 επιταγής προς πληρωμή, με την οποία επιτάσσεται να καταβάλει το ποσό των 19.143,42 € εντόκως από 16-10-2018 €, πλέον δικαστικής δαπάνης και εξόδων εκτέλεσης.
Με τους λόγους εφέσεως, ο αιτών επικαλείται ότι η υπ’ αρ. 34/2019 απόφαση του παρόντος Δικαστηρίου έκρινε εσφαλμένα ότι περιήλθε με δόλο σε αδυναμία πληρωμής, καθώς αυτός κατά το χρόνο, λήψης των δανείων του είχε επαρκή εισοδήματα και εξυπηρετούσε τις οφειλές του από το έτος 2001 έως το 2011, ενώ σε κάθε περίπτωση οι πιστωτές γνώριζαν την οικονομική του κατάσταση και προχώρησαν στη σύναψη των δανειακών συμβάσεων. Ωστόσο, σύμφωνα με όσα βασίμως δέχτηκε η προσβαλλόμενη απόφαση (βλ. και την από 14-01-2020 βεβαίωση οφειλών που προσκομίζει ο 2ος πιστωτής), ο αιτών την 06-09-2011, σε χρονικό διάστημα κατά το οποίο ήδη είχε περιέλθει σε αδυναμία πληρωμών όπως εκθέτει, συνήψε με το 2ο πιστωτή την υπ’ αρ. λογαριασμού … δανειακή σύμβαση ποσού 20.000,00 € με μηνιαία δόση 239,79 €, την οποία ουδέποτε εξυπηρέτησε. Ο δε αιτών δεν προσκομίζει κάποιο αποδεικτικό μέσο περί του αντιθέτου. Επομένως, η κρίση της προσβαλλομένη απόφασης είναι ορθή, ως προς τη στοιχειοθέτηση του ενδεχόμενου δόλου του αιτούντος. Περαιτέρω, για την κατάγνωση του δόλου του δανειολήπτη αρκεί το υποκειμενικό στοιχείο του δόλου του οφειλέτη, χωρίς να απαιτούνται πρόσθετα στοιχεία, όπως είναι η παράλειψη των πιστωτριών να ελέγξουν την δανειοληπτική του ικανότητα (ΑΠ 551/2019).
Εφόσον δεν πιθανολογείται η ευδοκίμηση κανενός λόγου έφεσης, πρέπει να απορριφθεί η κρινόμενη αίτηση ως ουσία αβάσιμη. Δικαστική δαπάνη δεν επιδικάζεται (άρθ. 8 παρ. 6 Ν. 3869/2010), διάταξη που λόγω της γενικότητας της στη σχετική διατύπωση εφαρμόζεται και στη δίκη που δικάζεται αίτηση αναστολής εκτελέσεως (Κρητικός Ρύθμιση των οφειλών υπερχρεωμένων φυσικών προσώπων 4η εκδ. 2016 σελ 375).
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ
ΔΙΚΑΖΟΝΤΑΣ ερήμην του α’ καθ’ ου.
ΑΠΟΡΡΙΠΤΕΙ την αίτηση.
Κρίθηκε, αποφασίστηκε και δημοσιεύτηκε στην Πάτρα την 27-7-2020 σε έκτακτη δημόσια στο ακροατήριο του συνεδρίαση, χωρίς την παρουσία των διαδίκων και των πληρεξουσίων δικηγόρων τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου