Τι μεταδίδει το capital.gr :
Ελάχιστων παιδιών η διαβίωση στοιχίζει 2.000 ευρώ τον μήνα ακόμη και αυτών που ανήκουν σε τάξεις υψηλότερης της μεσαίας σε χώρες της πλούσιας Δύσης.
Οι Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις μοιάζουν με την κορυφή του παγόβουνου ενός παρασιτικού οργανισμού σε κατάσταση βαθιάς σήψης. Ιδού το σχετικό ρεπορτάζ: "Η μία από τις ελεγχόμενες ΜΚΟ, "τρέχει" πρόγραμμα ύψους 14 εκατομμυρίων ευρώ, η δεύτερη ένα άλλο περίπου 1.200.000 ευρώ, ενώ η τρίτη και ακόμη γνωστότερη υλοποιούσε αντίστοιχο πρόγραμμα, το οποίο εξαιτίας προβλημάτων εκταμίευσης χρημάτων το σταμάτησε το 2018, και στη συνέχεια ανέλαβε ο Διεθνής Οργανισμός Μετανάστευσης, όπως αναφέρουν πηγές της Εθνικής Αρχής Διαφάνειας και Διεύθυνσης Οικονομικής Αστυνομίας.
Σε μία δομή φιλοξενίας στη Γλυφάδα, έμεναν 17 ασυνόδευτα ανήλικα, ενώ στη δεύτερη στον Κεραμεικό, 14 παιδιά. Οι δύο δομές ήταν διαφορετικών ελεγχόμενων ΜΚΟ. Στα συγκεκριμένα προγράμματα, όπως υποστηρίζουν οι ίδιες πηγές ενημέρωσης, η χρηματοδότηση που αφορούσε τη σίτιση, εκπαίδευση, διαμονή, ρουχισμό, κάθε παιδιού, ανέρχεται στα 68 ευρώ την ημέρα και περίπου 2.000 ευρώ τον μήνα, εκτός των λειτουργικών εξόδων.
Η ίδια σήψη φαίνεται να απλώνεται παντού… Όσο περισσότερο αλληλέγγυος ή υπερασπιστής των αδυνάτων εμφανίζεται κάποιος τόσο περισσότερα φαίνεται να κερδίζει από την κοινωνική ή πολιτική δραστηριότητα.
Κυκλοφόρησαν πριν λίγες μέρες τα στοιχεία του πόθεν έσχες του πολιτικού προσωπικού της χώρας.
Με τα χρόνια τα πράγματα χειροτερεύουν όλο και περισσότερο. Υπάρχουν προκλητικές περιπτώσεις επίδειξης απόκτησης πλούτου από την πολιτική αλλά και χρεοκοπημένων που δημιουργούν υποψίες για τους τρόπους που αποφεύγουν τις συνέπειες της χρεοκοπίας…
Ακόμη και κερδοσκόποι, στελέχη επιχειρήσεων ή τραπεζίτες προβληματίζονται να εμφανίσουν δημόσια την κατοχή ή απόκτηση μέσα σε λίγους μήνες δεκάδων ακινήτων και καταθέσεων στο εξωτερικό.
Υπάρχουν συνδικαλιστές, πολιτικοί και αλληλέγγυοι που δεν αισθάνονται κανένα …ηθικό μειονέκτημα να επιδείξουν πως ο πλουτισμός από τη διαχείριση του συστήματος αναδιανομής πλούτου είναι θεμιτός.
Πολλές φορές ο πλουτισμός αυτός δεν είναι παράνομος. Αυτό δεν σημαίνει πως δεν είναι προκλητικά ανήθικος… Επιπλέον όποιος πλουτίζει υπερασπιζόμενος τους φτωχούς έχει συμφέρον να αυξάνεται το πλήθος των φτωχών.
Τη δεκαετία που πέρασε υπήρξαν περίοδοι που κάποιος δεν τολμούσε να υποστηρίξει δημόσια πως είναι πολιτικός, τραπεζίτης, δημοσιογράφος κλπ. από τον φόβο μη γίνει στόχος της τυφλής αγανάκτησης.
Τούτο αφορούσε κυρίως τις περιόδους βίαιης αναπροσαρμογής του βιοτικού επιπέδου της κοινωνίας σε χαμηλότερα επίπεδα. Όταν κάποιος, αλλιώς τα έχει προγραμματίσει και αλλιώς προκύπτουν τα πράγματα, συνήθως αναζητά να ρίξει τις ευθύνες σε άλλους…
Όχι πως για τη χρεοκοπία της περασμένης δεκαετίας δεν ευθύνονταν οι παραπάνω και κυρίως το πολιτικό προσωπικό. Όμως και αυτοί που τους ψήφιζαν έναντι ανταλλαγμάτων τα οποία υποκρίνονταν που ήταν δικαίως "κεκτημένα" έφεραν ευθύνες.
Τα παραπάνω γεγονότα και οι διαπιστώσεις που τα ακολουθούν έχουν σημασία καθώς η νέα δεκαετία ξεκινά με αυτό που αρκετοί σε όλο τον κόσμο ονομάζουν η μεγαλύτερη ύφεση (κρίση) μετά τον πόλεμο.
Προς το παρόν άπαντες προσπαθούν να ανακουφίσουν τις κοινωνίες από το σοκ ρίχνοντας χρήμα στην οικονομία. Το χρήμα αυτό όμως αυξάνει το ήδη υψηλό χρέος. Χρέος δημιουργείται όταν καταναλώνουμε σήμερα αυτό που δικαιούμαστε να καταναλώσουμε αύριο. Κατά συνέπεια το χρέος σημαίνει πως αύριο πρέπει να ξοδέψουμε λιγότερα από σήμερα.
Αυτή η προσαρμογή του βιοτικού επιπέδου (των μισθών και συντάξεων) προς τα κάτω δεν θα γίνει χωρίς αγανάκτηση και κοινωνικές εντάσεις.
Τα φαινόμενα του παρασιτισμού και διασπάθισης του χρήματος των φορολογουμένων και ιδίως ο πλουτισμός αυτών που το διαχειρίζονται θα θέσει τους δημοκρατικούς θεσμούς εκ νέου υπό αμφισβήτηση.
Όλα αυτά αποτελούν θρεπτικό υλικό για την "εκτροφή" της "εποχής των τεράτων" για την οποία η δεκαετία που πέρασε μας έδωσε μια πρώτη γεύση…
Του Κώστα Στούπα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου