Ο κορονοϊός φέρνει φτώχεια, οικογένειες έχουν ξεμείνει από χρήματα και ελπίζουν στην βοήθεια από το κράτος. Δουλειά δεν υπάρχει και το μέλλον καταφθάνει απειλητικά.
«Ο κόσμος δεν τρώει κάθε μέρα, τα παιδιά πεινάνε. Η βοήθεια του κράτους καθυστερεί» με αυτά τα λίγα λόγια μια Ιταλίδα, μιλώντας από το μπαλκόνι του σπιτιού της περιγράφει τις στιγμές που ζει η Ιταλία. Το βιντεο-ρεπορτάζ είναι του BBC και της ανταποκρίτριάς του Jean Mackenzie.
Η Ιταλία ζει τον απόλυτο εφιάλτη. Δεν είναι μόνον ο φόβος του κορονοϊού και το αν αύριο θα ζεις, αν αύριο θα ζουν τα παιδιά σου, ο γείτονας, οι φίλοι σου ή οι γονείς σου.
Οι Ιταλοί ζουν με αυστηρούς περιορισμούς εδώ και ένα μήνα και σε πολλούς το εισόδημα ή οι οικονομίες έχουν τελειώσει.
Ο πολύς κόσμος εξάλλου δεν έχει γεμάτους τραπεζικούς λογαριασμούς και οι δουλειές σταμάτησαν.
Ενώ η κυβέρνηση έχει συμφωνήσει να πληρώσει μέρος των μισθών, τα χρήματα ακόμη δεν έχουν δοθεί, αναφέρει το ρεπορτάζ του BBC.
«Αυτή τη στιγμή δεν έχω τρόπο να βγάλω λεφτά, όχι» δηλώνει απογοητευμένος ένας άνδρας μέσης ηλικίας. Για να συμπληρώσει απελπισμένη μια Ιταλίδα που μιλάει από ένα μπαλκόνι:
«Τα παιδιά πεινάνε. Πνιγόμαστε εδώ».
Αρκετοί Ιταλοί που ζουν σε καραντίνα δεν έχουν μπορέσει να εργαστούν εδώ και ένα μήνα. Δεν είναι λίγοι, είναι πολλοί.
Δεν είναι τυχαίο που σε πολιτικό επίπεδο η Ιταλία έχει στηλώσει τα πόδια της μπροστά στην αδιάλλακτη στάση της Γερμανίας για τα ευρωομόλογα ή τα κορονο-ομόλογα.
Η χώρα έχει άμεση ανάγκη βοήθειας, όχι υποσχέσεων
Αλληλεγγύη από τους πολίτες
Την κατάσταση εξηγεί καλύτερα στο ρεπορτάζ του BBC ένας άνδρας που οδηγεί στους άδειους δρόμους της χώρας:
«Μου τηλεφώνησε μια φίλη μου. Έκλαιγε γιατί είχε ξοδέψει όλες τις οικονομίες της. Της είχαν μείνει στην τσέπη μόνο 2.50 ευρώ. Όταν έκλεισα το τηλέφωνο, αποφασίσαμε να κάνουμε ψώνια και να της τα πάμε».
Ο Tito και ο Domenico αποφάσισαν εθελοντικά να πηγαίνουν φαγητό σε όσους έχουν ανάγκη.
«Όταν είδα τα δάκρυά απελπισίας της να μετατρέπονται σε ελπίδα, αυτό μου έδωσε δύναμη και αποφάσισα να το κάνω» είπε ο πρώτος.
Δεν υπάρχει δουλειά
Ο Stefano ζει πουλώντας σπίτια αλλά τώρα δεν μπορεί να θρέψει τα παιδιά του.
«Είναι πολύ σκληρό να ζούμε χωρίς χρήματα, γιατί ποτέ δεν ήμασταν έτσι. Η ζωή μας άλλαξε από τη μία μέρα στην άλλη. Όλα άλλαξαν».
Αφήνουν φαγητό στο δρόμο για όσους έχουν ανάγκη
«Εργαζόμουν ως καθαρίστρια. Τώρα έχω μείνει χωρίς δουλειά και χωρίς στήριξη. Όταν είσαι μητέρα, συμπεριφέρεσαι και λίγο σαν άγριο ζώο. Ανησυχείς αν θα μπορείς να βάλεις φαγητό στο τραπέζι» λέει μια γυναίκα, που δέχτηκε τη βοήθεια του Tito. Η ιδέα να αφήνουν φαγητό σε σημεία του δρόμου για όσους το έχουν ανάγκη ανήκει στην ομάδα«Ένα ουράνιο τόξο σε κάθε δρόμο».
«Αν δεν έχεις πάρε αν έχεις δώσε» είναι το σύνθημά τους, λέει ο Tito.
«Δυστυχώς η κυβέρνηση ενεργεί με καθυστέρηση» λέει η πρώην καθαρίστρια.
«Οι άνθρωποι πρέπει να τρώνε κάθε μέρα. Τα παιδιά πεινάνε».
«Θέλω να έχω μέλλον. Εγώ, τα παιδιά μου, η οικογένειά μου» λέει ο Stefano. «Δεν ξέρω ποιον κόσμο θα τους αφήσω».
Ο «κρεμασμένος καφές»
Μια άλλη προσπάθεια βοήθειας προς όσους έχουν ανάγκη στην Ιταλία είναι η συνήθεια του «κρεμασμένου καφέ» (Caffè sospeso). Πολίτες κρεμούν από το μπαλκόνι καλάθι με τρόφιμα και άλλα αγαθά για όσους έχουν ανάγκη. Πρόκειται για παλιά ναπολιτάνικη συνήθεια όπου ανώνυμοι πελάτες πληρώνουν στα μπαρ τον καφέ και μπορεί να τον πάρει όποιος έχει ανάγκη.
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου