του Γεώργιου Παπασίμου
Μια από τις μεγαλύτερες παρενέργειες και στρεβλώσεις κατά την περίοδο της μνημονιακής κηδεμονίας είναι αναμφισβήτητα το ζήτημα του ιδιωτικού χρέους της χώρας και κυρίως των κόκκινων δανείων. Δέκα χρόνια μετά, τίποτα δεν έγινε προς την κατεύθυνση της εξάλειψης αυτού του "καρκινώματος" από την ελληνική οικονομία. Αντίθετα, οι πολιτικές που ακολουθήθηκαν ως σήμερα διόγκωσαν τις καρκινικές μεταστάσεις σε όλο τον οργανισμό, συνιστώντας αντικειμενικά διαρκή "οικονομικά εγκλήματα".
Αρχικά οι ανακεφαλαιοποιήσεις των τραπεζών, που έγιναν με χρήματα των φορολογούμενων, αύξησαν το δημόσιο χρέος, χωρίς κανένα αποτέλεσμα. Τα μεν χρήματα αυτά έχουν "κάνει φτερά", οι δε τράπεζες συνεχίζουν να λειτουργούν σαν "παράσιτα" της ελληνικής κοινωνίας και οικονομίας, έως και σήμερα. Ακολούθως, η μαζική πώληση των κόκκινων δανείων ("αντί πινακίου φακής") σε ξένα και ντόπια funds και οι ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί, ακόμα και της πρώτης κατοικίας, απειλούν την ισορροπία της αποδιοργανωμένης ελληνικής κοινωνίας.
Οι μέχρι τώρα δικαιολογίες του πολιτικού προσωπικού εξουσίας είναι παντελώς αβάσιμες, αφού αντίστοιχες καταστάσεις αντιμετώπισαν και άλλες χώρες, από τις ΗΠΑ έως την Ισλανδία και τον ευρωπαϊκό Νότο. Καμία όμως από αυτές δεν επέτρεψε το πρόβλημα των κόκκινων δανείων να μετατραπεί σε οικονομική και κοινωνική γάγγραινα, όπως στη χώρα μας.
Τι έκαναν άλλες χώρες
Οι ΗΠΑ το 2008, με αστραπιαίες διαδικασίες, κρατικοποίησαν μία από τις μεγαλύτερες παγκόσμιες τράπεζες, τη Citi Bank. Μόλις την εκκαθάρισαν από τα τοξικά ομόλογα και δάνειά της στη συνέχεια, ως γνήσια καπιταλιστική χώρα, την παρέδωσαν στους ιδιώτες, με σημαντικό όμως όφελος για την οικονομία και το τραπεζικό σύστημα. Από την άλλη, η Ισλανδία, η οποία πτώχευσε το 2010, εφάρμοσε μια ορθολογική, κοινωνική και δίκαιη λύση με σπουδαία αποτελέσματα.
Η λύση συνίστατο στο κούρεμα όλων των ληφθέντων έως τότε δανείων από τους πολίτες ("κόκκινων" και "πράσινων"), σε ποσοστό 30% ως 70%, με βάση την πτώση των τιμών των ακινήτων και της οικονομίας γενικότερα, σε συνδυασμό με την ατομική αγοραστική δύναμη των δανειοληπτών. Αυτό είχε ως συνέπεια την παροχή οξυγόνου στην κοινωνία, αλλά και στην οικονομία, η οποία κατάφερε να βγει από τη κρίση και την χρεοκοπία.
Τέλος, η Κύπρος νομοθέτησε την λεγόμενη "ρήτρα προτεραιότητας" του δανειολήπτη έναντι των funds, στα οποία οι τράπεζες σκόπευαν να πωλήσουν τα δάνεια. Παρείχε με αυτόν τον τρόπο τη δυνατότητα σε κάθε δανειολήπτη, προσφέροντας μόλις ένα ευρώ παραπάνω από την τιμή με την οποία θα μεταβιβάζονταν στα funds, να αναλάβει ο ίδιος την αποπληρωμή του δανείου.
ΠΗΓΗ-Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου