Γράφει ο Κυριάκος Τόμπρας
Η πανδημία ξύπνησε τους κοιμισμένους, κοινωνικούς νευρώνες της κοινής λογικής, ρίχνοντας, έναν-έναν, όλους τους νεοφιλελέδες, στον έρωτα του κράτους και του ΕΣΥ.
Υπό αυτό το σκεπτικό, μπορεί να εξελιχθεί σε ευλογία.
Κατά την ίδια λογική, η κρίση, προσγείωσε ανώμαλα τους τραπεζίτες, στην ανάγκη του αδειάσματος του κουβά με τα σκατά των πεπραγμένων τους, της περιόδου 2008-2020, στο κράτος ή/και σε υπερεθνικές οντότητες, όπως η ΕΕ, η Ευρωζώνη, κλπ.
Όμως, αυτή την φορά, αυτό πρέπει να γίνει, αναγκαστικά, με την συναίνεση των Πολιτών, που θα λάβουν ως αντάλλαγμα τις οριζόντιες διαγραφές του κόκκινου χρέους τους από δάνεια και πιστωτικές κάρτες. Και τούτο, επειδή, οι διαγραφές είναι απαραίτητες στα πλαίσια της ισχύουσας νομισματικής πολιτικής, κατά την οποία, το άδειασμα του κουβά με τα σκατά στο κράτος, στα βιβλία των τραπεζών, λογιστικοποιείται ως χρέωση, απέναντι στην οποία, σήμερα, η μόνη, κοινωνικά εφικτή, αντίστοιχη πίστωση, μπορεί να είναι αυτή των διαγραφών.
Δεν είναι ζήτημα κοινωνικής πολιτικής, ηθικού κινδύνου και κουλτούρας πληρωμών. Είναι ταυτόχρονη άσκηση νομισματικής πολιτικής και κλαδικού λογιστικού σχεδίου των τραπεζών, κατά την οποία, η διασφάλιση της συστημικής σταθερότητας, αυτή την φορά, θα επιτευχθεί, αντί δια της κουλτούρας των πληρωμών, δια της κουλτούρας των διαγραφών. Κατά τα λεγόμενα reverse economics.
Είναι, λοιπόν, λογικό να μην μπορεί να το καταλάβει, όχι μόνον ο Άδωνις, αλλά και o κάθε Άδωνις, που δεν μπόρεσε ποτέ μέχρι σήμερα να καταλάβει ούτε ότι, οι τράπεζες, ήδη από την εποχή της Αναγέννησης, δεν δανείζουν στους δανειολήπτες τα χρήματα των καταθετών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου