Γράφει ο Κυριάκος Τόμπρας
Στην Ελλάδα, ο νομοθέτης, δηλαδή η Βουλή των Ελλήνων, υπό την πίεση του τραπεζικού συστήματος, γιατί αλλιώς δεν εξηγείται το νομοθετικό κενό, είχε φροντίσει, μέχρι το 2009 που ψηφίστηκε ο νόμος για το ΤΕΚΕ, να μην έχει ούτε ακόμη οριστεί τι σημαίνει κατά το νόμο "Τραπεζική Κατάθεση", αφήνοντας έτσι την έννοια των τραπεζικών καταθέσεων έρμαιο των λεόντειων τραπεζικών συμβάσεων και των αντικρουόμενων αποφάσεων του Αρείου Πάγου, με τις οποίες τελικά επικράτησε η άποψη της υπαγωγής τους στη νομική έννοια της ανώμαλης παρακαταθήκης, κατά την οποία, η κυριότητα του χρήματος, αυτομάτως με την κατάθεσή του, περιέρχεται στην τράπεζα.
Έτσι, με την χαριστική αυτή, αρεοπαγιτική νομολογιακή πατέντα της ανώμαλης παρακαταθήκης, οι τραπεζικές καταθέσεις συνιστούν συμβατικές, δανειακές υποχρεώσεις των τραπεζών, που απεικονίζονται λογιστικά στους λογαριασμούς της ομάδας 5, στα παθητικά τους.
Αυτό με λίγα λόγια σημαίνει ότι, αν κάποια στιγμή οι τράπεζες αδυνατούν να αποδώσουν το χρήμα των καταθέσεων στους καταθέτες τους, όπως ακριβώς συνέβη κατά την περίοδο των capital controls, οι διοικήσεις των τραπεζών να μην μπορούν να διωχθούν για το αδίκημα της υπεξαίρεσης, αφού, στην περίπτωση των μη αποδιδομένων καταθέσεων, δεν νοείται ότι συντρέχει η περίπτωση της υπεξαίρεσης, αφού τα χρήματα που δεν αποδίδονται στους καταθέτες ανήκουν κατά κυριότητα στις τράπεζες, με τους καταθέτες να είναι, συμβατικά, δανειστές των τραπεζών.
Έτσι, λοιπόν, απέναντι στους καταθέτες, ευθύνεται μόνο το νομικό πρόσωπο της τράπεζας και, αυτό, μόνον αστικά, δλδ μόνο για τις συμβατικές της υποχρεώσεις που απορρέουν από την σύμβαση τραπεζικής κατάθεσης. Αν έχει, σε πληρώνει. Αν δεν έχει, χαιρετίσματα !!!
Υπό αυτό το άθλιο νομικό πλαίσιο, το 2009, ιδρύθηκε το ΤΕΚΕ, που με λιγότερα τότε από 2 Δις διαθέσιμα, κλήθηκε να εγγυηθεί 165 Δις καταθέσεων, με αποτέλεσμα, όλοι τότε να διερωτώμαστε, πώς ήταν δυνατόν να γίνει πράξη ένα τέτοιο τραπεζικό θαύμα. Πως θα μπορούσε δλδ το ΤΕΚΕ να εγγυηθεί 165 Δις ευρώ, με μόλις 2 Δις ευρώ, ήτοι με ρευστά διαθέσιμα μόλις 1,2%.
Η απάντηση είναι απλή και την δίνει ο ίδιος ο νόμος 3746/2009 (ΦΕΚ 27 Α’ 16-2-2009) για την ίδρυση του ΤΕΚΕ, αφού οι εξαιρέσεις του νόμου της δήθεν προστασίας των καταθέσεων, μπορεί τελικά να σουμάρουν ακόμη και περισσότερα Δις από εκείνα των δήθεν προστατευόμενων καταθέσεων.
Τα λεφτά, λοιπόν, είναι λεφτά, όσο τα έχεις εσύ, σε φυσική μορφή στα χέρια σου, γιατί τότε μόνο είναι δικά σου και, έτσι, είναι 100% εγγυημένα, καθόσον η προστασία τους εναπόκειται σε σένα τον ίδιο.
Μόλις τα καταθέσεις στην τράπεζα, το νομοκανονιστικό πλαίσιο και η ελληνική Δικαιοσύνη, φρόντισαν αυτά να παύουν να είναι λεφτά και να είναι δικά σου, να μεταβιβάζονται, αυτομάτως, κατά κυριότητα στην τράπεζα και, έτσι, προσδιοριζόμενα πλέον, αντί για λεφτά, ως χρήμα, δλδ ως συμβατικές υποχρεώσεις των τραπεζών, να προστατεύονται κατά τις άθλιες διατάξεις του ανωτέρω νόμου 3746/2009 (ΦΕΚ 27 Α’ 16-2-2009) για την ίδρυση του ΤΕΚΕ, δλδ στην πράξη να μην προστατεύονται.
AN ANTEXEIΣ ΟΛΗ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ .... ΚΛΙΚ ΕΔΩ :
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου