ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΑΠΟΡΡΗΤΗ ΕΡΕΥΝΑ ΠΟΥ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕ Ο ΤΟΜΑΣ ΒΙΖΕΡ ΣΤΟΝ ΣΟΪΜΠΛΕ
Αντί όμως να διαπραγματευθούν με αυτό ως όπλο(στην έτσι κι αλλιώς μόνο οικειοθελή από πλευρά Ελλάδας πιθανότητα Grexit), ΝΔ +ΠΑΣΟΚ προτίμησαν να σώσουν ξένες και εγχώριες τράπεζες δένοντας χειροπόδαρα τη χώρα και οδηγώντας τους Έλληνες σε βίαιη φτωχοποίηση !!!
Άλλωστε το έχουν ομολογήσει πλέον άπαντες...Θυμηθείτε αναλυτικά εδώ:
Πολλά και ενδιαφέροντα στοιχεία καταγράφονται μέσα από το βιβλίο «Η τελευταία μπλόφα»...
Αντί όμως να διαπραγματευθούν με αυτό ως όπλο(στην έτσι κι αλλιώς μόνο οικειοθελή από πλευρά Ελλάδας πιθανότητα Grexit), ΝΔ +ΠΑΣΟΚ προτίμησαν να σώσουν ξένες και εγχώριες τράπεζες δένοντας χειροπόδαρα τη χώρα και οδηγώντας τους Έλληνες σε βίαιη φτωχοποίηση !!!
Άλλωστε το έχουν ομολογήσει πλέον άπαντες...Θυμηθείτε αναλυτικά εδώ:
Πολλά και ενδιαφέροντα στοιχεία καταγράφονται μέσα από το βιβλίο «Η τελευταία μπλόφα»...
Το βιβλίο «Η τελευταία μπλόφα» και το τεράστιο πέπλο σιωπής για όσους βύθισαν τη χώρα σε μια περιπέτεια χωρίς τέλος
Του Νίκου Ελευθερόγλου
Οσα αποκαλύπτονται στο βιβλίο της Ελένης Βαρβιτσιώτη και της Βικτώριας Δενδρινού με τίτλο «Η τελευταία μπλόφα. Το παρασκήνιο του 2015» θα έπρεπε να έχουν προκαλέσει πολιτικό σεισμό. Και αυτό γιατί όσα καταγράφονται αποκαλύπτουν με στοιχεία πώς και ποιοι έδεσαν τη χώρα χειροπόδαρα, πως αυτοί τους οποίους εμπιστεύθηκε ο ελληνικός λαός τελικά υπηρέτησαν όλους τους άλλους, πλην όσων τους ψήφισαν και τους εμπιστεύθηκαν τις τύχες τους.
Δεν είναι το πρώτο βιβλίο-φωτιά το οποίο αποκαλύπτει τον ρόλο που έπαιξαν πρωθυπουργοί και υπουργοί Οικονομικών. Είχε προηγηθεί το εξίσου αποκαλυπτικό βιβλίο του Μιχάλη Ιγνατίου «Τρόικα: Ο δρόμος προς την καταστροφή».
Σε αυτό ο εξαιρετικός συνάδελφος με στοιχεία και έγγραφα-σοκ καταγράφει πώς ο Γιώργος Παπανδρέου είχε βάλει στο κόλπο το ΔΝΤ πριν καν πάει στο Καστελόριζο και ξεσκεπάζει τις μυστικές συμφωνίες του Στρος Καν με τον κ. Παπανδρέου, ο οποίος, αφού έταξε και μοίρασε λεφτά που δεν υπήρχαν, παρέδωσε τη χώρα στα χέρια της τρόικας, φέρνοντας το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο στην Ευρώπη.
Και εκείνο το βιβλίο, όπως και το πρόσφατο, «Η τελευταία μπλόφα», αποκαλύπτουν πώς η Ελλάδα θα μπορούσε έως το 2012 να κερδίσει τη σύγκρουση με τους δανειστές, αντί να υπογράψει τα δολοφονικά για χώρα Μνημόνια. Αποκαλύπτουν με στοιχεία που δεν διαψεύστηκαν ότι το Grexit θα κόστιζε στους δανειστές 725 δισ. ευρώ, ενώ θα κατέρρεαν οι τράπεζες τόσο της Γερμανίας όσο και της Γαλλίας. Αντί γι' αυτό, έτρεξαν να διασώσουν τους ξένους και να καταδικάσουν για πολλά χρόνια ακόμη την πατρίδα τους.
Ποιο θα ήταν το φυσιολογικό; Η αποκάλυψη αυτή να γίνει πρώτο θέμα. Αλλά όλοι το έθαψαν, όπως έθαψαν διαχρονικά τους υπαιτίους των Μνημονίων και τους διασώστες των ξένων τραπεζών.
Αντί γι’ αυτό, όμως, βλέπουμε ένα τεράστιο πέπλο σιωπής να καλύπτει για άλλη μια φορά τους μεγάλους ενόχους αυτής της τραγωδίας, που βύθισε τον ελληνικό λαό σε μια περιπέτεια χωρίς τέλος. Τα συστημικά μέσα, τα κόμματα, αλλά και οι υπεύθυνοι αυτής της τραγωδίας δεν έβγαλαν κιχ, την ώρα που μιλούν επί παντός επιστητού, την ώρα που πυροβολούν αδιακρίτως τον λαό τους, ενδιαφερόμενοι πώς θα παραμείνουν στη Βουλή ή θα πάρουν νέα οφίτσια.
Ούτε λίγο ούτε πολύ, όπως αποκαλύπτεται μέσα από τις σελίδες ακόμη ενός βιβλίου για τη μαρτυρική περίοδο των Μνημονίων, οι Παπανδρέου, Παπαδήμος, Σαμαράς κατάφεραν να μετατρέψουν ένα ιδιωτικό χρέος σε δημόσιο και μάλιστα σε αγγλικό δίκαιο, καταδικάζοντας έναν ολόκληρο λαό. Και αυτό την ώρα που οι δανειστές έτρεμαν ένα ελληνικό «όχι», το οποίο θα τους τίναζε στον αέρα, οι πρόθυμοι κυβερνώντες τη χώρα έλεγαν «ναι» σε όλα και την καταδίκαζαν σε αργό θάνατο.
Εάν έχουν λίγη τσίπα, οφείλουν να βγουν και να μιλήσουν για το μεγάλο έγκλημά τους. Το οφείλουν στις Ελληνίδες και στους Ελληνες. Το οφείλουν στην Ιστορία αυτού του τόπου. Γι’ αυτό, αντί να κουνάνε το δάχτυλο, ας βγουν να πουν την αλήθεια, γιατί, δηλαδή, υπέγραψαν τα Μνημόνια με αυτούς τους όρους υποτέλειας, γιατί αποφάσισαν να σώσουν τους δανειστές αντί τη χώρα τους.
Οσο για τα media, ας ασχοληθούν με την τηλεμαχία που δεν έγινε, συνεχίζοντας να στριμώχνονται στον προθάλαμο του γραφείου ενός πρωθυπουργού εν αναμονή. Και ύστερα ας συνεχίσουν τα κροκοδείλια δάκρυα για την κυκλοφοριακή πτώση και την απαξίωση των δημοσιογράφων...
ΜΠΟΡΟΥΣΑΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΗ ΡΗΞΗ
Του Μανώλη Κοττάκη
Απόλυτο δίκιο είχε ο Ιωάννης Βαρβιτσιώτης, που ενθάρρυνε το στερνοπούλι του, Ελένη, ανταποκρίτρια του Σκάι στις Βρυξέλλες, και τη συνάδελφό της Βικτωρία Δενδρινού να αποκαλύψουν όσα έζησαν από πρώτο χέρι στη βελγική πρωτεύουσα το πρώτο οκτάμηνο του 2015, κατά τη διάρκεια της υπερήφανης διαπραγμάτευσης ΣΥΡΙΖΑ.
«Η τελευταία μπλόφα» (εκδόσεις Παπαδόπουλος) βρίσκεται ήδη στις προθήκες των βιβλιοπωλείων και από την ανάγνωσή της ο ιστορικός του μέλλοντος μπορεί άνετα να εξαγάγει τα συμπεράσματά του για τον ύποπτο ρόλο του Γιάνη Βαρουφάκη στο πρώτο τετράμηνο της διαπραγμάτευσης, μέχρι που τον έπαυσε ουσιαστικά από το αξίωμά του ο Αλέξης Τσίπρας, θέτοντάς τον στο περιθώριο, και για τον πλημμελή τρόπο προσωπικής προετοιμασίας με τον οποίο οδήγησε τη χώρα στη διαπραγμάτευση ο άπειρος νεαρός πρωθυπουργός - το βιβλίο είναι τίμιο μαζί του. Για τα όρια της διαπραγμάτευσης της χώρας το 2012 και το 2015 - το βιβλίο εδώ εκθέτει τους προκατόχους του κυρίου Τσίπρα (Γιώργος Παπανδρέου, Λουκάς Παπαδήμος, Αντώνης Σαμαράς) και εν μέρει δικαιώνει τον ίδιο. Και, τέλος, το βιβλίο ζωγραφίζει με ωραίες λεπτομέρειες τις προσωπικότητες των πρωταγωνιστών - Μέρκελ, Γιούνκερ, Ολάντ, Τουσκ, Ντάισελμπλουμ. Πριν υπεισέλθω στη βασική αποκάλυψη του βιβλίου, πρέπει προηγουμένως να σημειώσω ότι οι συγγραφείς αποκαλύπτουν μερικές πολύ δυνατές στιγμές του δράματος που ο Κώστας Γαβράς είναι αδύνατον να αγνοήσει. Οφείλει να τις συμπεριλάβει στη νέα ταινία του. Οπως:
- Τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα να στέκεται στην πόρτα του δωματίου του, στο ξενοδοχείο «Hotel» των Βρυξελλών στις 7 το πρωί, φορώντας την πιτζάμα του, και να ανακοινώνει στον σύμβουλό του Βαγγέλη Καλπαδάκη πως θα προκηρύξει δημοψήφισμα. Το δημοψήφισμα της... πιτζάμας!
- Τον πρωθυπουργό και τη Μέρκελ να καβγαδίζουν στις... τουαλέτες του ορόφου όπου γινόταν η Σύνοδος Κορυφής για το Υπερταμείο και την καγκελάριο να τον κυνηγά στους διαδρόμους φωνάζοντας «Αλέξη»!
- Τον Τουσκ να στέκεται σαν μπράβος μπροστά στην αίθουσα της Συνόδου Κορυφής και να φράζει τον δρόμο στη Μέρκελ, που ήθελε να αποχωρήσει από την αίθουσα απειλώντας με Grexit.
- Τον Γιούνκερ να ανταλλάσσει με τον Τσίπρα την παραμονή της Ελλάδας στο ευρώ με το Σκοπιανό - από το 2015, παρακαλώ!
- Τον Ολάντ να πηγαίνει να ξυπνήσει τον Ρέντσι από την μπαλκονόπορτα των γραφείων της ιταλικής αντιπροσωπίας!
- Τον Ολάντ να πηγαίνει στην ελληνική αντιπροσωπία και την πρέσβειρα Παπαδοπούλου να βγάζει στο μπαλκόνι τον πρωθυπουργό για να καθαρίσει τον χώρο από την τσιγαρίλα και τις φιάλες ουίσκι!
- Την τρόικα να συνεδριάζει με υπουργούς σε δωμάτια του «Hilton» με... κρεβάτια!
- Τον Τσίπρα να ξεσπά σε κλάματα -μάλλον υποκριτικά- για χάρη του λαού, στην πρώτη συνάντηση με τον Ντάισελμπλουμ.
- Τον απίθανο Βαρουφάκη να αναθέτει σε έναν Κολομβιανό τη σύνταξη του ελληνικού Προϋπολογισμού για την επόμενη δεκαετία!
- Τον απίθανο Βαρουφάκη να λέει σε Αμερικανούς αξιωματούχους πως «αν επικρατήσει το χάος, θα χορεύουμε στους δρόμους ως ριζοσπάστες μαρξιστές».
- Τον Τσίπρα να τηλεφωνεί στον Ντράγκι για να «αδειάσει» τον Βαρουφάκη και τις ιδέες μη πληρωμής της ΕΚΤ.
- Τον Τσίπρα να δέχεται μυστικά στην αντιπολίτευση απεσταλμένους της Μέρκελ στην... Κουμουνδούρου και να διαβεβαιώνει πως θα διαπραγματευτεί μεν, με βάση τους κανόνες δε.
Πέραν αυτών των συγκλονιστικών, όμως, η προσφορά της «Τελευταίας Μπλόφας έγκειται στο ότι φωτίζει τον ύποπτο ρόλο Βαρουφάκη στη διαπραγμάτευση και στο ότι μας απαντά με στοιχεία αν μπορούσαμε τη ρήξη μέχρι τέλους. Η απάντηση είναι πως, ναι, μπορούσαμε τη ρήξη για να κερδίσουμε το χρέος, αλλά μέχρι το 2012! Δεν μπορούσαμε τη ρήξη το 2015. Το 2012, σύμφωνα με απόρρητη έρευνα που παρουσίασε ο Τόμας Βίζερ στον Σόιμπλε, το Grexit θα κόστιζε στην ευρωζώνη 725 δισ. ευρώ, συν τα χρήματα που απαιτούνταν για νέα μνημόνια στήριξης σε Ιταλία, Ισπανία, Πορτογαλία, Ιρλανδία, Κύπρο κ.λπ. Εάν ο Παπανδρέου, αλλά και ο Σαμαράς, γνώριζαν και είχαν δείξει τη μισή τρέλα από όση εξέπεμψε ο Τσίπρας στους Γερμανούς εντός ορίων, θα είχαμε πάρει γενναίο κούρεμα χρέους και θα είχαμε γλιτώσει λιτότητα. «Είσαι σίγουρος;» ρώτησε ο Σόιμπλε τον Βίζερ, όταν του είπε τους αριθμούς της ρήξης το 2012 στη Σιγκαπούρη. Αλλά ο Αντώνης (για τον ΓΑΠ τι να πούμε!), αντί επαναδιαπραγμάτευσης που μας είχε πει, επέλεξε το «ουδείς αναμάρτητος»!
Αντιθέτως! Το 2015 οι αριθμοί δεν ευνοούσαν τη ρήξη. Το κόστος του Grexit είχε μειωθεί στα 325 δισ. ευρώ, ενώ δεν χρειάζονταν μνημόνια στήριξης για άλλες χώρες. Το κόστος μετάδοσης της κρίσης ήταν πλέον διαχειρίσιμο. Την επομένη του δημοψηφίσματος οι αγορές ήταν ήρεμες. Αντίθετα, το κόστος της δραχμής θα ήταν για εμάς ανυπολόγιστο. «Θα γίνετε κάτι ελαφρώς καλύτερο από τη Βενεζουέλα» προειδοποίησε ο Βίζερ τον ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτό που στάθμισαν οι παίκτες για να μείνουμε στο ευρώ ήταν κυρίως γεωπολιτικά κριτήρια και κριτήρια προσωπικής υστεροφημίας. Η Μέρκελ ήθελε την Ελλάδα προστάτη των γερμανικών συνόρων από τις ορδές των επερχόμενων προσφύγων, οι ΗΠΑ δεν ήθελαν την Ελλάδα της δραχμής στην αγκαλιά της Ρωσίας. Καγκελάριος, Γιούνκερ και λοιποί δεν ήθελαν να φύγει χώρα-μέλος από την ευρωζώνη επί των ημερών τους. Το Grexit, όπως ομολόγησε η Μέρκελ στον Ολάντ, χρησιμοποιήθηκε μόνο ως μπλόφα για να κερδίσει η Γερμανία από τον Τσίπρα το Tαμείο Ιδιωτικοποιήσεων. Στην πραγματικότητα, λοιπόν, το μείζον είναι πότε μπορούσαμε και πότε δεν μπορούσαμε. Υπό αυτή την έννοια, το βιβλίο αποκαλύπτει με στοιχεία τον ύποπτο ρόλο του σαμποτέρ Βαρουφάκη -ο Χουλιαράκης έχει πει πολλά εναντίον του και παίρνει εκδίκηση-, αλλά και τα όρια της ρήξης. Εδώ, ο Τσίπρας ζωγραφίζεται ως ο άπειρος πολιτικός που ταλαντεύεται μεταξύ πατρίδας και κόμματος, αλλά στο τέλος, με τεράστιο κόστος για την οικονομία, υπό την απειλή παραίτησης του Προέδρου της Δημοκρατίας, κάνει το σωστό. Η «Τελευταία Μπλόφα» δεν είναι ένα βιβλίο εναντίον του - ίσως σε ορισμένες στιγμές να είναι και υπέρ του.
Του Νίκου Ελευθερόγλου
Οσα αποκαλύπτονται στο βιβλίο της Ελένης Βαρβιτσιώτη και της Βικτώριας Δενδρινού με τίτλο «Η τελευταία μπλόφα. Το παρασκήνιο του 2015» θα έπρεπε να έχουν προκαλέσει πολιτικό σεισμό. Και αυτό γιατί όσα καταγράφονται αποκαλύπτουν με στοιχεία πώς και ποιοι έδεσαν τη χώρα χειροπόδαρα, πως αυτοί τους οποίους εμπιστεύθηκε ο ελληνικός λαός τελικά υπηρέτησαν όλους τους άλλους, πλην όσων τους ψήφισαν και τους εμπιστεύθηκαν τις τύχες τους.
Δεν είναι το πρώτο βιβλίο-φωτιά το οποίο αποκαλύπτει τον ρόλο που έπαιξαν πρωθυπουργοί και υπουργοί Οικονομικών. Είχε προηγηθεί το εξίσου αποκαλυπτικό βιβλίο του Μιχάλη Ιγνατίου «Τρόικα: Ο δρόμος προς την καταστροφή».
Σε αυτό ο εξαιρετικός συνάδελφος με στοιχεία και έγγραφα-σοκ καταγράφει πώς ο Γιώργος Παπανδρέου είχε βάλει στο κόλπο το ΔΝΤ πριν καν πάει στο Καστελόριζο και ξεσκεπάζει τις μυστικές συμφωνίες του Στρος Καν με τον κ. Παπανδρέου, ο οποίος, αφού έταξε και μοίρασε λεφτά που δεν υπήρχαν, παρέδωσε τη χώρα στα χέρια της τρόικας, φέρνοντας το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο στην Ευρώπη.
Και εκείνο το βιβλίο, όπως και το πρόσφατο, «Η τελευταία μπλόφα», αποκαλύπτουν πώς η Ελλάδα θα μπορούσε έως το 2012 να κερδίσει τη σύγκρουση με τους δανειστές, αντί να υπογράψει τα δολοφονικά για χώρα Μνημόνια. Αποκαλύπτουν με στοιχεία που δεν διαψεύστηκαν ότι το Grexit θα κόστιζε στους δανειστές 725 δισ. ευρώ, ενώ θα κατέρρεαν οι τράπεζες τόσο της Γερμανίας όσο και της Γαλλίας. Αντί γι' αυτό, έτρεξαν να διασώσουν τους ξένους και να καταδικάσουν για πολλά χρόνια ακόμη την πατρίδα τους.
Ποιο θα ήταν το φυσιολογικό; Η αποκάλυψη αυτή να γίνει πρώτο θέμα. Αλλά όλοι το έθαψαν, όπως έθαψαν διαχρονικά τους υπαιτίους των Μνημονίων και τους διασώστες των ξένων τραπεζών.
Αντί γι’ αυτό, όμως, βλέπουμε ένα τεράστιο πέπλο σιωπής να καλύπτει για άλλη μια φορά τους μεγάλους ενόχους αυτής της τραγωδίας, που βύθισε τον ελληνικό λαό σε μια περιπέτεια χωρίς τέλος. Τα συστημικά μέσα, τα κόμματα, αλλά και οι υπεύθυνοι αυτής της τραγωδίας δεν έβγαλαν κιχ, την ώρα που μιλούν επί παντός επιστητού, την ώρα που πυροβολούν αδιακρίτως τον λαό τους, ενδιαφερόμενοι πώς θα παραμείνουν στη Βουλή ή θα πάρουν νέα οφίτσια.
Ούτε λίγο ούτε πολύ, όπως αποκαλύπτεται μέσα από τις σελίδες ακόμη ενός βιβλίου για τη μαρτυρική περίοδο των Μνημονίων, οι Παπανδρέου, Παπαδήμος, Σαμαράς κατάφεραν να μετατρέψουν ένα ιδιωτικό χρέος σε δημόσιο και μάλιστα σε αγγλικό δίκαιο, καταδικάζοντας έναν ολόκληρο λαό. Και αυτό την ώρα που οι δανειστές έτρεμαν ένα ελληνικό «όχι», το οποίο θα τους τίναζε στον αέρα, οι πρόθυμοι κυβερνώντες τη χώρα έλεγαν «ναι» σε όλα και την καταδίκαζαν σε αργό θάνατο.
Εάν έχουν λίγη τσίπα, οφείλουν να βγουν και να μιλήσουν για το μεγάλο έγκλημά τους. Το οφείλουν στις Ελληνίδες και στους Ελληνες. Το οφείλουν στην Ιστορία αυτού του τόπου. Γι’ αυτό, αντί να κουνάνε το δάχτυλο, ας βγουν να πουν την αλήθεια, γιατί, δηλαδή, υπέγραψαν τα Μνημόνια με αυτούς τους όρους υποτέλειας, γιατί αποφάσισαν να σώσουν τους δανειστές αντί τη χώρα τους.
Οσο για τα media, ας ασχοληθούν με την τηλεμαχία που δεν έγινε, συνεχίζοντας να στριμώχνονται στον προθάλαμο του γραφείου ενός πρωθυπουργού εν αναμονή. Και ύστερα ας συνεχίσουν τα κροκοδείλια δάκρυα για την κυκλοφοριακή πτώση και την απαξίωση των δημοσιογράφων...
ΜΠΟΡΟΥΣΑΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΗ ΡΗΞΗ
Του Μανώλη Κοττάκη
Απόλυτο δίκιο είχε ο Ιωάννης Βαρβιτσιώτης, που ενθάρρυνε το στερνοπούλι του, Ελένη, ανταποκρίτρια του Σκάι στις Βρυξέλλες, και τη συνάδελφό της Βικτωρία Δενδρινού να αποκαλύψουν όσα έζησαν από πρώτο χέρι στη βελγική πρωτεύουσα το πρώτο οκτάμηνο του 2015, κατά τη διάρκεια της υπερήφανης διαπραγμάτευσης ΣΥΡΙΖΑ.
«Η τελευταία μπλόφα» (εκδόσεις Παπαδόπουλος) βρίσκεται ήδη στις προθήκες των βιβλιοπωλείων και από την ανάγνωσή της ο ιστορικός του μέλλοντος μπορεί άνετα να εξαγάγει τα συμπεράσματά του για τον ύποπτο ρόλο του Γιάνη Βαρουφάκη στο πρώτο τετράμηνο της διαπραγμάτευσης, μέχρι που τον έπαυσε ουσιαστικά από το αξίωμά του ο Αλέξης Τσίπρας, θέτοντάς τον στο περιθώριο, και για τον πλημμελή τρόπο προσωπικής προετοιμασίας με τον οποίο οδήγησε τη χώρα στη διαπραγμάτευση ο άπειρος νεαρός πρωθυπουργός - το βιβλίο είναι τίμιο μαζί του. Για τα όρια της διαπραγμάτευσης της χώρας το 2012 και το 2015 - το βιβλίο εδώ εκθέτει τους προκατόχους του κυρίου Τσίπρα (Γιώργος Παπανδρέου, Λουκάς Παπαδήμος, Αντώνης Σαμαράς) και εν μέρει δικαιώνει τον ίδιο. Και, τέλος, το βιβλίο ζωγραφίζει με ωραίες λεπτομέρειες τις προσωπικότητες των πρωταγωνιστών - Μέρκελ, Γιούνκερ, Ολάντ, Τουσκ, Ντάισελμπλουμ. Πριν υπεισέλθω στη βασική αποκάλυψη του βιβλίου, πρέπει προηγουμένως να σημειώσω ότι οι συγγραφείς αποκαλύπτουν μερικές πολύ δυνατές στιγμές του δράματος που ο Κώστας Γαβράς είναι αδύνατον να αγνοήσει. Οφείλει να τις συμπεριλάβει στη νέα ταινία του. Οπως:
- Τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα να στέκεται στην πόρτα του δωματίου του, στο ξενοδοχείο «Hotel» των Βρυξελλών στις 7 το πρωί, φορώντας την πιτζάμα του, και να ανακοινώνει στον σύμβουλό του Βαγγέλη Καλπαδάκη πως θα προκηρύξει δημοψήφισμα. Το δημοψήφισμα της... πιτζάμας!
- Τον πρωθυπουργό και τη Μέρκελ να καβγαδίζουν στις... τουαλέτες του ορόφου όπου γινόταν η Σύνοδος Κορυφής για το Υπερταμείο και την καγκελάριο να τον κυνηγά στους διαδρόμους φωνάζοντας «Αλέξη»!
- Τον Τουσκ να στέκεται σαν μπράβος μπροστά στην αίθουσα της Συνόδου Κορυφής και να φράζει τον δρόμο στη Μέρκελ, που ήθελε να αποχωρήσει από την αίθουσα απειλώντας με Grexit.
- Τον Γιούνκερ να ανταλλάσσει με τον Τσίπρα την παραμονή της Ελλάδας στο ευρώ με το Σκοπιανό - από το 2015, παρακαλώ!
- Τον Ολάντ να πηγαίνει να ξυπνήσει τον Ρέντσι από την μπαλκονόπορτα των γραφείων της ιταλικής αντιπροσωπίας!
- Τον Ολάντ να πηγαίνει στην ελληνική αντιπροσωπία και την πρέσβειρα Παπαδοπούλου να βγάζει στο μπαλκόνι τον πρωθυπουργό για να καθαρίσει τον χώρο από την τσιγαρίλα και τις φιάλες ουίσκι!
- Την τρόικα να συνεδριάζει με υπουργούς σε δωμάτια του «Hilton» με... κρεβάτια!
- Τον Τσίπρα να ξεσπά σε κλάματα -μάλλον υποκριτικά- για χάρη του λαού, στην πρώτη συνάντηση με τον Ντάισελμπλουμ.
- Τον απίθανο Βαρουφάκη να αναθέτει σε έναν Κολομβιανό τη σύνταξη του ελληνικού Προϋπολογισμού για την επόμενη δεκαετία!
- Τον απίθανο Βαρουφάκη να λέει σε Αμερικανούς αξιωματούχους πως «αν επικρατήσει το χάος, θα χορεύουμε στους δρόμους ως ριζοσπάστες μαρξιστές».
- Τον Τσίπρα να τηλεφωνεί στον Ντράγκι για να «αδειάσει» τον Βαρουφάκη και τις ιδέες μη πληρωμής της ΕΚΤ.
- Τον Τσίπρα να δέχεται μυστικά στην αντιπολίτευση απεσταλμένους της Μέρκελ στην... Κουμουνδούρου και να διαβεβαιώνει πως θα διαπραγματευτεί μεν, με βάση τους κανόνες δε.
Πέραν αυτών των συγκλονιστικών, όμως, η προσφορά της «Τελευταίας Μπλόφας έγκειται στο ότι φωτίζει τον ύποπτο ρόλο Βαρουφάκη στη διαπραγμάτευση και στο ότι μας απαντά με στοιχεία αν μπορούσαμε τη ρήξη μέχρι τέλους. Η απάντηση είναι πως, ναι, μπορούσαμε τη ρήξη για να κερδίσουμε το χρέος, αλλά μέχρι το 2012! Δεν μπορούσαμε τη ρήξη το 2015. Το 2012, σύμφωνα με απόρρητη έρευνα που παρουσίασε ο Τόμας Βίζερ στον Σόιμπλε, το Grexit θα κόστιζε στην ευρωζώνη 725 δισ. ευρώ, συν τα χρήματα που απαιτούνταν για νέα μνημόνια στήριξης σε Ιταλία, Ισπανία, Πορτογαλία, Ιρλανδία, Κύπρο κ.λπ. Εάν ο Παπανδρέου, αλλά και ο Σαμαράς, γνώριζαν και είχαν δείξει τη μισή τρέλα από όση εξέπεμψε ο Τσίπρας στους Γερμανούς εντός ορίων, θα είχαμε πάρει γενναίο κούρεμα χρέους και θα είχαμε γλιτώσει λιτότητα. «Είσαι σίγουρος;» ρώτησε ο Σόιμπλε τον Βίζερ, όταν του είπε τους αριθμούς της ρήξης το 2012 στη Σιγκαπούρη. Αλλά ο Αντώνης (για τον ΓΑΠ τι να πούμε!), αντί επαναδιαπραγμάτευσης που μας είχε πει, επέλεξε το «ουδείς αναμάρτητος»!
Αντιθέτως! Το 2015 οι αριθμοί δεν ευνοούσαν τη ρήξη. Το κόστος του Grexit είχε μειωθεί στα 325 δισ. ευρώ, ενώ δεν χρειάζονταν μνημόνια στήριξης για άλλες χώρες. Το κόστος μετάδοσης της κρίσης ήταν πλέον διαχειρίσιμο. Την επομένη του δημοψηφίσματος οι αγορές ήταν ήρεμες. Αντίθετα, το κόστος της δραχμής θα ήταν για εμάς ανυπολόγιστο. «Θα γίνετε κάτι ελαφρώς καλύτερο από τη Βενεζουέλα» προειδοποίησε ο Βίζερ τον ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτό που στάθμισαν οι παίκτες για να μείνουμε στο ευρώ ήταν κυρίως γεωπολιτικά κριτήρια και κριτήρια προσωπικής υστεροφημίας. Η Μέρκελ ήθελε την Ελλάδα προστάτη των γερμανικών συνόρων από τις ορδές των επερχόμενων προσφύγων, οι ΗΠΑ δεν ήθελαν την Ελλάδα της δραχμής στην αγκαλιά της Ρωσίας. Καγκελάριος, Γιούνκερ και λοιποί δεν ήθελαν να φύγει χώρα-μέλος από την ευρωζώνη επί των ημερών τους. Το Grexit, όπως ομολόγησε η Μέρκελ στον Ολάντ, χρησιμοποιήθηκε μόνο ως μπλόφα για να κερδίσει η Γερμανία από τον Τσίπρα το Tαμείο Ιδιωτικοποιήσεων. Στην πραγματικότητα, λοιπόν, το μείζον είναι πότε μπορούσαμε και πότε δεν μπορούσαμε. Υπό αυτή την έννοια, το βιβλίο αποκαλύπτει με στοιχεία τον ύποπτο ρόλο του σαμποτέρ Βαρουφάκη -ο Χουλιαράκης έχει πει πολλά εναντίον του και παίρνει εκδίκηση-, αλλά και τα όρια της ρήξης. Εδώ, ο Τσίπρας ζωγραφίζεται ως ο άπειρος πολιτικός που ταλαντεύεται μεταξύ πατρίδας και κόμματος, αλλά στο τέλος, με τεράστιο κόστος για την οικονομία, υπό την απειλή παραίτησης του Προέδρου της Δημοκρατίας, κάνει το σωστό. Η «Τελευταία Μπλόφα» δεν είναι ένα βιβλίο εναντίον του - ίσως σε ορισμένες στιγμές να είναι και υπέρ του.
ΠΗΓΕΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου