ΖΟΜΠΙ ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟΣ: ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΔΕΝ ΥΠΕΡΦΟΡΟΛΟΓΟΥΝΤΑΙ !!!

Ζόμπι είναι η επιχείρηση που δεν μπορεί να πληρώσει τους τόκους των δανείων της με τα λειτουργικά της κέρδη. ζόμπι οικονομολόγος ποιος είναι;

Του Ευθύμη Μαραμή

Εισαγωγή

Αρνητικές εντυπώσεις μας προκάλεσε η τοποθέτηση κάποιων οικονομολόγων κατά τη διάρκεια συζήτησης για την οικονομία. Στην τηλεοπτική εκπομπή του ΣΚΑΙ «Ρουά Ματ», στις 20/2/2019, ο επικεφαλής του κράτους στο Γραφείο Προϋπολογισμού της Βουλής, Φραγκίσκος Κουτεντάκης, υποστήριξε ότι οι Έλληνες δεν φορολογούνται βαριά και πρόσθεσε πως «όλες οι ανεπτυγμένες χώρες έχουν κράτος το οποίο καταναλώνει το 45-50% του ΑΕΠ». Αυτή είναι μια εξαιρετικά παραπλανητική διατύπωση της πραγματικότητας εκ μέρους του κ. Κουτεντάκη.

Τι λέει ο ΟΟΣΑ για το διαθέσιμο εισόδημα στην Ελλάδα

Έχουμε δει στο παρελθόν πως όταν το ύψος της φορολόγησης εξετάζεται μόνο ως ποσοστό, μπορεί να προκαλέσει εσφαλμένες εντυπώσεις. Πρέπει να εξετάζεται και ποσοτικά ώστε να παρέχεται μια πιο επαρκής αποτύπωση των γεγονότων. Στην περίπτωση της Ελλάδας, το ποσοστό φορολόγησης είναι εξαιρετικά υψηλό και αυτό μπορούμε να το διαπιστώσουμε εξετάζοντας τους φορολογικούς συντελεστές σε σχέση με τα εισοδήματα και συγκρίνοντας στη συνέχεια τα δεδομένα, για παράδειγμα, με αυτά της Γερμανίας.

Τα στοιχεία για το μέσο διαθέσιμο εισόδημα στην Γερμανία και στην Ελλάδα, παρέχονται από τον Οργανισμό Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης, υπολογίζοντας στις μετρήσεις τους φόρους, τις εισφορές και τις «κοινωνικές παροχές». Παρατηρούμε πως το μέσο διαθέσιμο εισόδημα στην Ελλάδα ανέρχεται στα 9.960 € ενώ στην Γερμανία στα 24.999 €.

Είναι διαφορετικό να παράγει ένας Γερμανός 50.000 € εισόδημα και το κράτος να κατάσχει τα 25.000 και άλλο να παράγει ένας Έλληνας 20.000 € και να του κατάσχονται τα 10.000 €. Στην πρώτη περίπτωση, απομένουν αρκετά στον Γερμανό για μια αξιοπρεπή διαβίωση. Στην δεύτερη περίπτωση, δεν απομένουν αρκετά για μια αξιοπρεπή διαβίωση στον Έλληνα, ενώ φορολογούνται και οι δύο με 50%. Αυτό ισχύει σε περίπτωση που το κόστος διαβίωσης είναι το ίδιο σε σχέση με την αγοραστική δύναμη.

Το κόστος διαβίωσης στις δύο χώρες
Αμέσως μετά, ανατρέχουμε στις τρέχουσες τιμές που επικρατούν στις δύο χώρες ώστε να έχουμε μια καθαρή απεικόνιση της πραγματικότητας. Στην σχετική ιστοσελίδα της Numbeo, βλέπουμε πως ο μέσος όρος ενός ικανοποιητικού εύρους τιμών στην Γερμανία, είναι κατά 53% υψηλότερος από αυτόν της Ελλάδας. Ωστόσο, τα εισοδήματα των Γερμανών είναι κατά 154% υψηλότερα από αυτά των Ελλήνων. Με πιο απλά λόγια, τα εισοδήματα των Γερμανών είναι διπλάσια από αυτά των Ελλήνων με το κόστος ζωής τους σε απόλυτη ισοτιμία. Ή, διαφορετικά, ο Γερμανός έχει 53% υψηλότερες καταναλωτικές τιμές, από τον Έλληνα, αλλά 154% υψηλότερα εισοδήματα. Δηλαδή, ένας Έλληνας με διαθέσιμο εισόδημα 10.000 € στην Ελλάδα, έχει το ίδιο κόστος ζωής με έναν Γερμανό που έχει διαθέσιμο εισόδημα 20.000 €.

Αυτή είναι η σωστή οικονομική προσέγγιση και όχι η χοντροκομμένη και άκρως παραπλανητική του κυρίου Κουτεντάκη. Η Ελλάδα δεν έχει την παραγωγική απόδοση της Γερμανίας ώστε να μπορεί το Ελληνικό κράτος να φορολογεί με «Γερμανικούς» συντελεστές την παραγωγική οικονομία. Ένας Γερμανός «μπορεί» να αντέξει την κρατική κατάσχεση (φορολογία), καθώς παράγει μεγάλες ποσότητες πλούτου ενώ ένας Έλληνας δεν μπορεί για τον αντίθετο ακριβώς λόγο.

Τα χαμηλά εισοδήματα και οι ευπαθείς ομάδες πλήττονται πιο άγρια

Επιπλέον, ο κύριος Κουτεντάκης σε κάποια στιγμή της συζήτησης, είπε πως το σωστότερο είναι να πούμε πως «κάποιοι Έλληνες φορολογούνται περισσότερο από τους άλλους, παρά να υποστηρίξουμε πως όλοι οι Έλληνες υπερφορολογούνται.» Αυτή η διατύπωση αντιμετωπίζει επίσης ανυπέρβλητα εμπόδια.

Υπάρχουν δεκάδες έμμεσοι φόροι, «έκτακτες» εισφορές, φόροι ιδιοκτησίας, φόροι «πολυτελείας», εισφορές σε επιμελητήρια, φόροι μεταβιβάσεων, «ασφαλιστικές» εισφορές, εταιρικοί φόροι, ειδικοί φόροι κατανάλωσης, ειδικοί φόροι στα καύσιμα, ειδικοί ενεργειακοί φόροι στα τιμολόγια ρεύματος, φόροι υπέρ τρίτων, δημοτικοί φόροι, ΦΠΑ και, τέλος, δασμοί στα εισαγόμενα εκτός Ε.Ε. προϊόντα.

Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος ιδιοκτήτης μιας εταιρείας για να πληρώσει εταιρικούς φόρους. Όταν μια επιχείρηση πληρώνει φόρους, οι πελάτες της και οι εργαζόμενοι της πληρώνουν επίσης με τη μορφή χαμηλότερων μισθών και ακριβότερων αγαθών ή υπηρεσιών. Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος εισαγωγέας για να πληρώσει δασμούς, οι οποίοι καταλήγουν να κοστίζουν περισσότερο στους καταναλωτές καθώς συνεπάγονται ακριβότερα και λιγότερα αγαθά στη διάθεσή τους.

Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος οδηγός αυτοκινήτου για να πληρώσει τον ειδικό φόρο κατανάλωσης για τη βενζίνη. Κάθε αγαθό και υπηρεσία που βασίζεται στη βενζίνη για τη μεταφορά του, μας κοστίζει περισσότερο εξαιτίας αυτού του φόρου. Δεν χρειάζεται να καταναλώνει κάποιος πολύ ηλεκτρικό ρεύμα, καθώς κάθε αγαθό που παράγεται απαιτώντας ηλεκτρική ένταση, θα επιβαρυνθεί από τους ειδικούς ενεργειακούς φόρους της αποκαλούμενης «πράσινης ανάπτυξης».

Τα υψηλά εισοδήματα της χώρας έχουν αντοχές να απορροφήσουν αυτούς τους κραδασμούς. Οι μισθωτοί οι μικρομεσαίοι και τα χαμηλά/μεσαία εισοδήματα, είναι που υποφέρουν στην πραγματικότητα από την άγρια φορολογία σε κάθε της μορφή.

Τι πρέπει να γίνει

Πρέπει να σταματήσει να φορολογείται με τέτοια αγριότητα ο παραγωγικός ιστός. Πολύς λόγος γίνεται για την ελλιπή χρηματοδότηση της Ελληνικής οικονομίας. Ο συλλογισμός ωστόσο είναι εσφαλμένος.

Η μόνη χρηματοδότηση που μπορεί να απελευθερώσει τις παραγωγικές δυνάμεις της χώρας, είναι η μείωση της φορολογίας και των εισφορών. Με άλλα λόγια, πρέπει να σταματήσει το Ελληνικό κράτος να αποσπά το 50% της παραγωγής. Τη δυνατότητα να αποσπούν το 50% της παραγωγής, την έχουν κράτη που παρασιτούν σε χώρες με αυξημένη παραγωγικότητα και υψηλά εισοδήματα, όπως η Γερμανία. Δεν μπορεί ένα κράτος να λεηλατεί το 50% – 70% – 80% από ανθρώπους με 10.000 – 20.000 – 30.000 ευρώ εισόδημα. Ακόμα και χρηματοδότηση να βρουν αυτοί οι άνθρωποι, σε μερικά χρόνια θα «κοκκινίσουν» και πάλι τα δάνεια τους. Θα είναι «ζόμπι» όπως είναι σήμερα το 50% των ελληνικών επιχειρήσεων, ποσοστό το οποίο ανέφερε στην ίδια εκπομπή ο πρόεδρος του Επαγγελματικού Επιμελητηρίου Αθηνών κύριος Γιάννης Χατζηθεοδοσίου.

Τι είναι μια επιχείρηση «ζόμπι»;

«Ζόμπι» είναι η επιχείρηση που δεν μπορεί να πληρώσει τους τόκους των δανείων της με τα λειτουργικά της κέρδη. Τι κάνει μια τέτοια επιχείρηση στην αγορά; Αφαιρεί πόρους από τις παραγωγικές επιχειρήσεις. Γιατί δεν αφέθηκε να κάνει εκκαθάριση η Ελληνική αγορά; Γιατί επικρατεί η Κεϋνσιανή ανόητη αντίληψη πως σημασία έχει να απασχολείται ο κόσμος. Για να μην χαθούν δηλαδή θέσεις απασχόλησης. Τι σημαίνει αυτό;

Σημαίνει πως δεν μπορούν να προσλάβουν απασχολούμενους οι κερδοφόρες επιχειρήσεις που παράγουν πλούτο και τον αφαιρούν οι «ζόμπι» επιχειρήσεις. Που θα οδηγήσει αυτό; Σε νέα έκρηξη της ανεργίας σε συνδυασμό με την αύξηση του κατώτατου μισθού που επιβλήθηκε πρόσφατα. Επί του παρόντος, αυτή η νοσηρή κατάσταση μειώνει την ποιότητα και την ποσότητα των αγαθών και αυξάνονται οι τιμές τους ή, απλώς δεν μειώνονται, πάντα σε συνδυασμό με την άγρια φορολογία της παραγωγικότητας. Με πιο απλά λόγια, τιμωρείται η παραγωγικότητα και επιβραβεύεται η αντιπαραγωγικότητα.

Συμπέρασμα

Ο κύριος Κουτεντάκης είναι ένας «ζόμπι» κρατιστής οικονομολόγος. Δεν δικαιολογεί επ’ ουδενί τα εισοδήματα του καθώς πληρώνεται δια της βίας παράγοντας νοσηρές οικονομικές αντιλήψεις και προπαγάνδα υπέρ των εργοδοτών του, του οργανισμού που αποκαλείται κράτος.

Η οικονομία πρέπει να επιτέλους να εκκαθαριστεί. Να μειωθούν οι δαπάνες του κράτους ώστε να μειωθεί η φορολογία και οι ασφαλιστικές εισφορές. Να αποδεσμευτεί η απασχόληση και η επιχειρηματικότητα από την κοινωνική κρατική ασφάλιση. Δεν χρειαζόμαστε καμία δημόσια επένδυση και καμία επιπλέον κρατική δαπάνη, χρειαζόμαστε ακριβώς το αντίθετο, σαρωτικές ιδιωτικοποιήσεις και πλήρη απελευθέρωση των περιορισμών εισόδου στην αγορά. Κατόπιν, να αφεθούν επιτέλους να χρεοκοπήσουν οι «ζόμπι» επιχειρήσεις, ώστε να γίνει ανακατανομή των κεφαλαίων και της απασχόλησης σε πιο βιώσιμες και κερδοφόρες παραγωγικές προσπάθειες.

Όλα αυτά, χρειάζονται επίσης ένα σταθερό θεσμικό πλαίσιο σεβασμού της ιδιωτικής ιδιοκτησίας, φιλικού προς τις επενδύσεις και εχθρικού προς την αντιπαραγωγικότητα. Όσο το Ελληνικό κράτος προστατεύεται και χρηματοδοτείται από την Ευρωπαϊκή Ένωση, τίποτα από αυτά δεν θα συμβεί, όπως διαπιστώσαμε εδώ και 8 πλέον χρόνια. Ο κύριος Κουτεντάκης, σε μια ελεύθερη αγορά, θα έψαχνε να κάνει κάτι παραγωγικό, καθώς θα αδυνατούσε να έχει εισοδήματα ως απολογητής του κράτους.

Από το eleytheriagora.gr