ΟΙ ΚΥΡΙΟΙ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΑΧΥΛΟΥΣ ΜΙΣΘΟΥΣ ΠΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΖΟΝΤΑΙ ΤΟ SUCCESS STORY ΑΣ ΚΑΝΟΥΝ ΜΙΑ ΒΟΛΤΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΟΥΡΕΣ ΤΩΝ ΣΥΣΣΙΤΙΩΝ...
Οικογένειες με μικρά παιδιά προσπαθούν να επιβιώσουν με το "φιλοδώρημα" του ΚΕΑ.
Την ώρα που επιχειρείται μεθοδικά να δοθεί η εικόνα ότι η χώρα ανακάμπτει από τη μακρόχρονη οικονομική κρίση και ξαναπατά γερά στα πόδια της, φαινόμενα παιδικού υποσιτισμού κάνουν καθημερινά την εμφάνισή τους, υπενθυμίζοντας ότι οι πληγές της εθνικής καταστροφής θα χρειαστούν πολλά χρόνια για να κλείσουν. Ενδεικτική της κατάστασης που επικρατεί είναι η έκκληση για τρόφιμα, που απηύθυνε πριν από λίγες ημέρες μια άνεργη μητέρα δύο παιδιών στον εθελοντικό σύλλογο Φωτεινό Αστέρι που εδρεύει στην Πάτρα.
«Εχουμε δύο ημέρες να φάμε, έχετε τίποτα;» ρώτησε απελπισμένη από την άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής η άνεργη μητέρα την εθελόντρια της οργάνωσης Βάσω Νικολακοπούλου. «Πρόκειται για μονογονεϊκή οικογένεια που προσπαθεί να επιβιώσει με το Κοινωνικό Επίδομα Αλληλεγγύης των 250 ευρώ. Ερχομαι καθημερινά αντιμέτωπη με τέτοιες καταστάσεις τα τελευταία πέντε χρόνια και αυτό που με λύπη διαπιστώνω είναι ότι η κατάσταση χειροτερεύει ολοένα περισσότερο. Υπάρχουν οικογένειες που παρακαλούν ακόμη και για μια πάνα» δηλώνει στη «δημοκρατία».
Οπως λέει, πρόκειται για ανθρώπους που μέχρι πρότινος είχαν μια αξιοπρεπή δουλειά και από τη μια στιγμή στην άλλη έμειναν άνεργοι και ανήμποροι να ταΐσουν τα παιδιά τους. Μάλιστα, δεν είναι λίγοι εκείνοι που διστάζουν να ζητήσουν βοήθεια, με αποτέλεσμα να τρώνε μόνο το μεσημέρι από το γεύμα που δίνουν τα συσσίτια της Εκκλησίας και του δήμου. «Υπάρχουν, βέβαια, και άνθρωποι που ντρέπονται να πάνε ακόμη και σε αυτά τα συσσίτια. Είναι για αυτούς θέμα αξιοπρέπειας, δεν ξέρω όμως πώς καταφέρνουν να επιβιώνουν» συμπληρώνει η κυρία Νικολακοπούλου.
Μάλιστα, σε αρκετές περιπτώσεις η εθελοντική οργάνωση ενημερώνεται για οικογένειες που έχουν ανάγκη μέσω των δασκάλων. Σύμφωνα με την εθελόντρια, οι εκπαιδευτικοί βλέπουν τα παιδιά υποσιτισμένα, αντιλαμβάνονται ότι υπάρχει πρόβλημα στην οικογένεια και απευθύνονται οι ίδιοι στις οργανώσεις. «Οι πιο μικροί σε ηλικία μαθητές, κυρίως στις πρώτες τάξεις του δημοτικού, τα λένε από μόνοι τους στους δασκάλους. Υπάρχουν, λοιπόν, μαθητές που τρώνε για μήνες μόνο ψωμί ή ρύζι. Σίγουρα, αν δώσεις σε έναν άνθρωπο μισό κιλό ψωμί να φάει, θα χορτάσει, αλλά είναι αυτή διατροφή για ένα παιδί που βρίσκεται σε φάση ανάπτυξης;» διερωτάται η κυρία Νικολακοπούλου και διηγείται περιστατικά που τη συγκλόνισαν κατά τη διάρκεια της εθελοντικής προσφοράς της στον σύλλογο.
«Τα παιδιά αυτά δεν έχουν την ευκαιρία να φάνε λίγο παραπάνω ή να γευτούν κάποιο γλύκισμα. Ετσι, κάθε φορά που τους δίνουμε έστω και ένα μπισκότο, ενθουσιάζονται τόσο πολύ, που είναι δύσκολο να σας περιγράψω το βλέμμα τους. Το ίδιο συμβαίνει και με τα γεύματα που διοργανώνει ο σύλλογος, όπου τους δίνεται η ευκαιρία να φάνε πίτσα. Η χαρά τους είναι απερίγραπτη».
Οικογένειες με μικρά παιδιά προσπαθούν να επιβιώσουν με το "φιλοδώρημα" του ΚΕΑ.
«Εχουμε δύο ημέρες να φάμε, έχετε τίποτα;» ρώτησε απελπισμένη από την άλλη άκρη της τηλεφωνικής γραμμής η άνεργη μητέρα την εθελόντρια της οργάνωσης Βάσω Νικολακοπούλου. «Πρόκειται για μονογονεϊκή οικογένεια που προσπαθεί να επιβιώσει με το Κοινωνικό Επίδομα Αλληλεγγύης των 250 ευρώ. Ερχομαι καθημερινά αντιμέτωπη με τέτοιες καταστάσεις τα τελευταία πέντε χρόνια και αυτό που με λύπη διαπιστώνω είναι ότι η κατάσταση χειροτερεύει ολοένα περισσότερο. Υπάρχουν οικογένειες που παρακαλούν ακόμη και για μια πάνα» δηλώνει στη «δημοκρατία».
Οπως λέει, πρόκειται για ανθρώπους που μέχρι πρότινος είχαν μια αξιοπρεπή δουλειά και από τη μια στιγμή στην άλλη έμειναν άνεργοι και ανήμποροι να ταΐσουν τα παιδιά τους. Μάλιστα, δεν είναι λίγοι εκείνοι που διστάζουν να ζητήσουν βοήθεια, με αποτέλεσμα να τρώνε μόνο το μεσημέρι από το γεύμα που δίνουν τα συσσίτια της Εκκλησίας και του δήμου. «Υπάρχουν, βέβαια, και άνθρωποι που ντρέπονται να πάνε ακόμη και σε αυτά τα συσσίτια. Είναι για αυτούς θέμα αξιοπρέπειας, δεν ξέρω όμως πώς καταφέρνουν να επιβιώνουν» συμπληρώνει η κυρία Νικολακοπούλου.
Μάλιστα, σε αρκετές περιπτώσεις η εθελοντική οργάνωση ενημερώνεται για οικογένειες που έχουν ανάγκη μέσω των δασκάλων. Σύμφωνα με την εθελόντρια, οι εκπαιδευτικοί βλέπουν τα παιδιά υποσιτισμένα, αντιλαμβάνονται ότι υπάρχει πρόβλημα στην οικογένεια και απευθύνονται οι ίδιοι στις οργανώσεις. «Οι πιο μικροί σε ηλικία μαθητές, κυρίως στις πρώτες τάξεις του δημοτικού, τα λένε από μόνοι τους στους δασκάλους. Υπάρχουν, λοιπόν, μαθητές που τρώνε για μήνες μόνο ψωμί ή ρύζι. Σίγουρα, αν δώσεις σε έναν άνθρωπο μισό κιλό ψωμί να φάει, θα χορτάσει, αλλά είναι αυτή διατροφή για ένα παιδί που βρίσκεται σε φάση ανάπτυξης;» διερωτάται η κυρία Νικολακοπούλου και διηγείται περιστατικά που τη συγκλόνισαν κατά τη διάρκεια της εθελοντικής προσφοράς της στον σύλλογο.
«Τα παιδιά αυτά δεν έχουν την ευκαιρία να φάνε λίγο παραπάνω ή να γευτούν κάποιο γλύκισμα. Ετσι, κάθε φορά που τους δίνουμε έστω και ένα μπισκότο, ενθουσιάζονται τόσο πολύ, που είναι δύσκολο να σας περιγράψω το βλέμμα τους. Το ίδιο συμβαίνει και με τα γεύματα που διοργανώνει ο σύλλογος, όπου τους δίνεται η ευκαιρία να φάνε πίτσα. Η χαρά τους είναι απερίγραπτη».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου