Πάει και αυτή. Τώρα μπορούμε να διαλαλήσουμε σαν πωλητές σε λαϊκή αγορά: «Δώσαμε! Δώσαμε! Άδειασε ο πάγκος». Πουλήθηκε, λοιπόν, και η βίλα Κωστόπουλου στη Φιλοθέη. Όπως τα 2-3 τελευταία χρόνια πουλήθηκαν, από όσα διαβάζουμε, η βίλα του Ψυχάρη στο Πόρτο Χέλι, της Λιάνη στην Εκάλη, του Τσέλιου στη Μύκονο, του Λιάτσου στον Ωρωπό, του Μοσκώφ στον Πλαταμώνα, του Παπαντωνίου στη Σύρο,της Λάσκαρη στο Πόρτο Ράφτη, της Ρένας Βλαχοπούλου στην Κέρκυρα. Χώρια πόσες άλλες ανώνυμων ή ημιανωνύμων έχουν πουληθεί και πόσες είναι στα ράφια των μεσιτικών γραφείων περιμένοντας Ρώσους νεομεγιστάνες, Άραβες πετρελαιάδες, χολιγουντιανούς αστέρες ή Έλληνες ματσωμένους αστούς που θέλουν να μπουν με καθυστέρηση μερικών δεκαετιών στο κλαμπ των βιλούχων.
Το μεγάλο Μπαζάρ Βίλας στην Ελλάδα έχει παρόν και μέλλον. Πάμπολλοι είναι αυτοί που πουλάνε σε τιμές ευκαιρίας και δεν βρίσκουν ενδιαφερόμενους. Γιατί η προσφορά είναι μεγάλη, υπερκαλύπτει τη ζήτηση. Και γιατί το σπορ της έπαυλης είχε εξαπλωθεί σαν μύκητας στην Ελλάδα της πλαστικής ευδαιμονίας και κάθε πικραμένος στη νιότη του (δεν εννοώ απαραιτήτως όσους αναφέρονται πιο πάνω), μόλις ζεσταινόταν η τσέπη του, ένιωθε υποχρέωση προς εαυτόν, σύζυγο ή γκόμενα να ξεπλύνει τα χρόνια της αφραγκίας του στα νερά μιας οικιακής πισίνας. Και μαζί είχε την ανάγκη να περιφέρει την άρτι αποκτηθείσα αναγνωρισιμότητά του σε άπειρα τετραγωνικά άχρηστων δωματίων, όπου σήμερα κατοικοεδρεύει η μοναξιά –τέρμα τα πάρτι πλάι στα φωτισμένα πολύχρωμα νερά της πισίνας. Τώρα στα έρημα σαλόνια ξεφουσκώνει, αργά σαν μαραμένο μπαλόνι ξεχασμένο από παιδική γιορτή, η ματαιοδοξία τού Νεοέλληνα.
Στα χρόνια τού ΠΑΣΟΚ, του Σημίτη και του χρηματιστηριακού ονείρου, η καταπιεσμένη (λες και βρισκόταν σε ύπνωση) μεγαλομανία της φυλής εκτοξεύτηκε σαν σπείρα ελατηρίου που ελευθερώνεται. Και μετά από την καταιγίδα τού εύκολου χρήματος (μπόρα ήταν και πέρασε) φύτρωσαν βίλες, σπάρθηκαν ετοιμοπαράδοτοι κήποι και χιλιάδες Ποσειδώνες χτυπούσαν με την τρίαινά τους και αναδύονταν πισίνες που αντικατέστησαν τους νερόλακκους στους λασπόδρομους της μεταπολεμικής Ελλάδας.
Τώρα, που με τα μνημόνια κάνουμε οικονομία ακόμα και στο νερό για ξύρισμα (πού να βρεθεί για την πισίνα), τώρα που οι νεόπλουτοι-νεόφτωχοι βιλακτήμονες βλέπουν τον ΕΝΦΙΑ να πυροβολεί μέχρι εξοντώσεως τα ισχνά τους εισοδήματα, προσφέρουν πραμάτεια για το Μπαζάρ Βίλας. Και περιμένουν το έλεος του Ρώσου νεόπλουτου να τους απαλλάξει από το βάρος του δικού τους νεοπλουτισμού.
ΠΗΓΗ: zoornalistas.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου