Όταν, από τις αρχές του 2012, φωνάζαμε σε κυβερνήσεις και τραπεζίτες ότι, η μόνη βιώσιμη και ρεαλιστική λύση για την αντιμετώπιση της φούσκας του ιδιωτικού χρέους ήταν το κούρεμα, μας απαντούσαν ότι, στην Ελλάδα, οι τράπεζες, δεν πρόκειται ποτέ να κουρέψουν τα μη εξυπηρετούμενα ανοίγματα από δάνεια και κάρτες.
Σήμερα, οι ίδοι αυτοί ηλίθιοι, παρακαλάνε για κουρέματα μεγαλύτερα ακόμη και του 50%, αλλά οι δανειολήπτες, δικαίως, τους γύρισαν την πλάτη. Έτσι, ξεπέσανε στον έρωτα των funds και των εταιρειών διαχείρισης.
Οι Έλληνες τραπεζίτες, συγκρινόμενοι με τους ξένους συναδέλφους τους, δεν κατόρθωσαν να γίνουν ούτε ακόμη καλοί απατεώνες. Παρέμειναν οι ίδιοι κλεφτοκοτάδες ή, στην καλύτερη περίπτωση, οι ίδιοι παλιοτοκογλύφοι που ήταν την ημέρα που τους βάφτισαν "τραπεζίτες" οι νονοί των πολιτικών συμμοριών που χρεοκόπησαν την Ελλάδα.
Σήμερα, τα πεπραγμένα τους μιλάνε από μόνα τους :
Και για να καλύψουν τις ευθύνες, τις απάτες και την ανικανότητά τους, επινόησαν το τελευταίο ψέμμα, αυτό της δήθεν αναγκαιότητας των πλειστηριασμών, για να κερδίσουν λίγο ακόμη χρόνο και για να προλάβουν, κάποιοι να μην πανε φυλακή πριν πεθάνουν και κάποιοι να βγουν στη σύνταξη, να πάρουν εφάπαξ και αποζημιώσεις και να προλάβουν να βολέψουν τα παιδιά τους, κατά προτίμηση στις ίδιες τράπεζες που αυτοί χρεοκόπησαν.
Οι ξένοι, αυτή τη φορά δεν φάγανε το ποίημα και τους πήραν με το ζόρι τα μαγαζιά από τα χέρια, με 5 μόλις Δις. Οι δικοί μας όμως, οι εγχώριοι Τοτοί, συνεχίζουν να αυτοϊκανοποιούνται με την ποίηση.
Έτσι λοιπόν, υιοθετούν αμάσητα το εφεύρημα της δήθεν αναγκαιότητας των πλειστηριασμών, με αποτέλεσμα, σήμερα, ο κάθε Καρανίκας, να καταδικάζει την αστική τάξη που του πληρώνει τα μισθά με τον ΕΝΦΙΑ των ακινήτων που πλειστηριάζονται, ο κάθε Τσακαλώτος, να ανακαλύπτει κοινωνικούς και αναπτυξιακούς σκοπούς στο μακελειό των Ειρηνοδικείων και των Συμβολαιογραφείων και, ο κάθε Τζανακόπουλος, να οραματίζεται την προστασία της ανύπαρκτης κατά το γράμμα του νόμου λαϊκής κατοικίας, ενώ ακόμη δεν μπόρεσε να προστατέψει ούτε την 1η κατοικία των φουκαράδων που τον έστειλαν στο Μαξίμου.
Καλά ξεμπερδέματα.
>200 Δις σε πακέτα διάσωσης και δανεικά από ΤτΕ, ΕΚΤ και Target2, σχεδόν άλλα τόσα σε εγγυήσεις του ελληνικού δημοσίου, 100δες Δις πιστωτικά έσοδα στις εκτελέσεις των προϋπολογισμών, συν 120 Δις ενήμερα δάνεια και ..... με όλα αυτά ..... και παρά το ρουσφέτι των capital controls ..... ακόμη δεν μπορούν να φέρουν βόλτα τα τελευταία 110 Δις των καταθέσεων και της ελάχιστης ρευστότητας των 15-20 Δις που απαιτούνται για να ξαναπάρει μπροστά η ελληνική οικονομία.
Και για να καλύψουν τις ευθύνες, τις απάτες και την ανικανότητά τους, επινόησαν το τελευταίο ψέμμα, αυτό της δήθεν αναγκαιότητας των πλειστηριασμών, για να κερδίσουν λίγο ακόμη χρόνο και για να προλάβουν, κάποιοι να μην πανε φυλακή πριν πεθάνουν και κάποιοι να βγουν στη σύνταξη, να πάρουν εφάπαξ και αποζημιώσεις και να προλάβουν να βολέψουν τα παιδιά τους, κατά προτίμηση στις ίδιες τράπεζες που αυτοί χρεοκόπησαν.
Οι ξένοι, αυτή τη φορά δεν φάγανε το ποίημα και τους πήραν με το ζόρι τα μαγαζιά από τα χέρια, με 5 μόλις Δις. Οι δικοί μας όμως, οι εγχώριοι Τοτοί, συνεχίζουν να αυτοϊκανοποιούνται με την ποίηση.
Έτσι λοιπόν, υιοθετούν αμάσητα το εφεύρημα της δήθεν αναγκαιότητας των πλειστηριασμών, με αποτέλεσμα, σήμερα, ο κάθε Καρανίκας, να καταδικάζει την αστική τάξη που του πληρώνει τα μισθά με τον ΕΝΦΙΑ των ακινήτων που πλειστηριάζονται, ο κάθε Τσακαλώτος, να ανακαλύπτει κοινωνικούς και αναπτυξιακούς σκοπούς στο μακελειό των Ειρηνοδικείων και των Συμβολαιογραφείων και, ο κάθε Τζανακόπουλος, να οραματίζεται την προστασία της ανύπαρκτης κατά το γράμμα του νόμου λαϊκής κατοικίας, ενώ ακόμη δεν μπόρεσε να προστατέψει ούτε την 1η κατοικία των φουκαράδων που τον έστειλαν στο Μαξίμου.
Οι μαζικοί πλειστηριασμοί, όχι μόνο δεν πρόκειται να λύσουν τον γόρδιο δεσμό του ελληνικού τραπεζικού συστήματος αλλά, αντιθέτως, θα τον περιπλέξουν ακόμη περισσότερο, προσθέτοντας νέους κόμπους ταξικού μίσους και κοινωνικού αυτοματισμού που, όταν θα έρθει νομοτελειακά η ώρα που θα πρέπει να κοπούν, θα πνίξουν ολόκληρη τη χώρα στο αίμα, ξεκινώντας από τους ίδιους τους ηλίθιους που, στο τέλος της ιστορίας, θα έχουν συνωμοτήσει κατά της ίδιας τους της ζωής.
Καλά ξεμπερδέματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου