ΜΕ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΜΕΤΟΧΟ ΣΤΗ VOLKSWAGEN ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΡΑΤΙΔΙΟ ΤΗΣ ΚΑΤΩ ΣΑΞΩΝΙΑΣ, ΑΠΟΡΕΙΣ ΑΚΟΜΑ ΓΙΑΤΙ ΚΑΛΥΨΑΝ(ΟΣΟ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ) ΤΟ DIESELGATE ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΑΦΗΝΑΝ ΝΑ ΔΡΑ ΕΠΙ ΔΕΚΑΕΤΙΕΣ ΤΟ ΚΑΡΤΕΛ ΤΩΝ ΓΕΡΜΑΝΙΚΩΝ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟΒΙΟΜΗΧΑΝΙΩΝ ;;;
Ενώ την ίδια ώρα που οι Γερμανοί κουνούν το δάχτυλο στην Ελλάδα για ιδιωτικοποιήσεις, οι ίδιοι μετέχουν σε VW, Deutsche Telekom, Deutsche Post, Commerzbank, Fraport κτλ κτλ...
Αυτό που συμβαίνει τις τελευταίες ημέρες στη Γερμανία, αναφορικά με την διασύνδεση της πολιτικής σκηνής (και ειδικότερα των δύο κομμάτων εξουσίας) με το καρτέλ αυτοκινήτου, παρουσιάζει τεράστιο σημειολογικό ενδιαφέρον.
Όχι, βεβαίως, πως πέσαμε από τα σύννεφα. Και ως Έλληνες, μάλλον το ευχαριστηθήκαμε, απολαμβάνοντας με μια χαιρέκακη διάθεση τον διασυρμό των «υπεράνω» και «αδιάφθορων» Γερμανών πολιτικών, που ακόμη και τώρα ψάχνουν αφορμή για να μας κουνήσουν το δάχτυλο για το κάθε φάουλ του ελληνικού κρατικού μηχανισμού. Όμως, τίποτε δεν θα έχει σημασία, αν το θέμα κουκουλωθεί και ξεφουσκώσει, είτε επειδή οι ίδιοι οι Γερμανοί θα επιλέξουν βολικά να βάλουν το κεφάλι κάτω από το έδαφος, είτε επειδή οι (ανεξάρτητοι;) ευρωπαϊκοί θεσμοί, εξίσου βολικά, επιλέξουν να κρατήσουν χαμηλό προφίλ παραπέμποντας την υπόθεση σε μακροσκελείς έρευνες που σταδιακά θα ξεχαστούν και θα βαλτώσουν ή άντε στην καλύτερη περίπτωση να επιβάλουν και μερικά τσουχτερά πρόστιμα, έτσι για το θεαθήναι.
Με το κεφάλι κάτω από το έδαφος
Ο μέσος Γερμανός γνώριζε ανέκαθεν τους άρρηκτους δεσμούς που ένωναν τα κόμματα εξουσίας με τις γερμανικές αυτοκινητοβιομηχανίες, τον τρόπο που αλληλο-υποστηρίζονταν πρακτικά, πολιτικά και οικονομικά. Μέλη του λόμπι κατέληγαν συχνά σε κυβερνητικές και υπουργικές θέσεις, ενώ αντιστοίχως πρώην υπουργοί και αξιωματούχοι έβρισκαν συχνά μια… θεσούλα στον κλάδο. Και δεν είχε καν σημασία αν προέρχονταν από τους Χριστιανοδημοκράτες ή τους Σοσιαλδημοκράτες. Στη δε, Κάτω Σαξονία ειδικά, το status quo ήταν ακόμη πιο σαφές και ξεκαθαρισμένο, δεδομένου της μετοχικής συμμετοχής του κρατιδίου (20%) στη Volkswagen, χάρη στο οποίο ο τοπικός πρωθυπουργός είναι ex officio μέλος του εποπτικού συμβουλίου της εταιρίας. Μάλιστα, ένας από αυτούς στο παρελθόν ξεχώρισε και (με την στήριξη του λόμπι) κατέληξε να κάνει λαμπρή καριέρα στην κεντρική πολιτική σκηνή: το όνομα αυτού, Γκέρχαρντ Σρέντερ.
Υπό την έννοια αυτή η τελευταία αποκάλυψη πως ο νυν πρωθυπουργός του κρατιδίου, Στέφαν Βέιλ έστελνε τις ομιλίες του, που αφορούσαν το dieselgate, προς… έγκριση στην VW, όχι μόνο δεν προκαλεί εντύπωση, αλλά μάλλον φαντάζει ως… πταίσμα. Η VW (και οι υπόλοιπες αδελφές της) ήλεγχαν και ελέγχουν Καγκελάριους, σε έναν τοπικό πρωθυπουργό θα κολλήσουν; Και αυτό ήταν κοινό μυστικό στο γερμανικό κοινό, που αντιμετώπιζε το όλο θέμα ως εθνική υπόθεση, αποδεχόμενο σιωπηλά την ανάγκη υποστήριξης του στρατηγικού κλάδου αυτοκινήτου, που αναλογεί σχεδόν στο ένα τέταρτο του ΑΕΠ και απασχολεί κάτι λιγότερο από ένα εκατομμύριο εργαζομένους.
Γιατί «ξύπνησαν» τώρα;
Αυτό που δεν ήξερε και ενόχλησε τον μέσο Γερμανό αρκετά, ώστε λίγες εβδομάδες πριν τις εκλογές, το Βερολίνο να «συγκινηθεί» και να αρχίσει –υποτίθεται- να ασχολείται πιο σοβαρά με το θέμα ήταν οι πληροφορίες που έφερε στο φως η δημοσιογραφική έρευνα, που την ύπαρξη καρτέλ ανάμεσα στις πέντε αδελφές. Επί δεκαετίες, οι εταιρίες είχαν οργανώσει εκατοντάδες συναντήσεις στις οποίες συμφωνούσαν μεταξύ τους σε κοινή γραμμή ακόμη και σε τεχνικά ζητήματα των οχημάτων, με τρόπο που προφανώς εξανέμιζε τον υγιή ανταγωνισμό και άφηνε χαμένο τον καταναλωτή. Συνειδητοποιώντας ότι το καρτέλ λειτούργησε εναντίον του, συνειδητοποιώντας ότι οι ανακλήσεις οχημάτων αφορούν, πλέον, και την γερμανική αγορά, ο μέσος Γερμανός άρχισε να… τσινάει. Όμως, και πάλι τίποτε δεν θα αλλάξει, αν η όλη συζήτηση επικεντρωθεί μόνο στην επιφάνεια, με τον ίδιο τρόπο που η περίφημη Σύνοδος για το Ντίζελ, την περασμένη εβδομάδα, έβγαλε μια απόφαση που για τους γνωρίζοντες τεχνικά θέματα φαντάζει αστεία και επιφανειακή.
Η γερμανική κυβέρνηση που υποτίθεται ότι «στρίμωξε» τους CEO και διαφήμισε ότι τους πίεσε να αναλάβουν δράση για τη μείωση των εκπομπών των αερίων, απέσπασε τη δέσμευση τους για την αναβάθμιση του software στα ντιζελοκίνητα οχήματα και έτερες (γενικά και αόριστα) πράσινες επενδύσεις. Όμως, ειδικοί έσπευσαν να επισημάνουν ότι η αναβάθμιση του software, όχι μόνο δεν είναι επαρκής λύση, αλλά ουσιαστικά είναι και μια σχετικά φτηνή λύση για τον κλάδο, που απέφυγε με επιτυχημένο τρόπο τα δύσκολα: ήτοι να δεσμευτεί σε αλλαγές στο hardware, ήτοι δηλαδή στις ίδιες τις μηχανές των οχημάτων, κάτι που θα σήμαινε υπέρογκο οικονομικό κόστος και επενδύσεις σε νέα τεχνολογία.
Και οι Βρυξέλλες… πέρα βρέχει
Και εδώ φτάνουμε στο σοβαρότερο ερώτημα. Τι στο καλό κάνουν οι Βρυξέλλες; Διότι καλές οι επιτροπές έρευνας της Γερμανίας, που υποτίθεται ότι λειτουργούν ανεξάρτητα, αλλά άντε να μας πείσουν ότι μπορούν να δράσουν πέρα από τα μακριά πλοκάμια της εγχώριας διαπλοκής. Η Κομισιόν εμφανίζεται ήδη να ερευνά τόσο τo σκάνδαλο του dieselgate όσο και τις καταγγελίες για ύπαρξη καρτέλ. Ακούσατε, ωστόσο, έναν θεσμικό παράγοντα των Βρυξελλών, τον κύριο Γιούνκερ ή έστω τον εκπρόσωπο του, να βγει και να καταδικάσει δημοσίως το καρτέλ αυτοκινήτου ή να σχολιάσει τη διασύνδεση του με τις γερμανικές κυβερνήσεις; Άκρα του τάφου σιωπή… Ευτυχώς, δηλαδή, που ξαναθυμήθηκαν τον Γεωργίου και βρήκαν προσωρινά την μιλιά τους…
Γερμανία: Την ιδιωτικοποίηση της VW ζητά ο επικεφαλής του FDP Κρίστιαν Λίντνερ
Την ανάγκη να υπάρξει μεγαλύτερος διαχωρισμός της οικονομίας από την πολιτική προτάσσει σε συνέντευξή του στη σημερινή έντυπη έκδοση της γερμανικής εφημερίδας Handelsblatt, που τιτλοφορείται «Το κράτος πρέπει να ιδιωτικοποιήσει την VW», ο επικεφαλής του κόμματος των Ελεύθερων Δημοκρατών (FDP) της Γερμανίας Κρίστιαν Λίντνερ.
Σε αυτό το πλαίσιο, ο Κρίστιαν Λίντνερ υποστηρίζει την απόσυρση του κράτους από επιχειρηματικές δραστηριότητες (VW, Deutsche Telekom, Deutsche Post, Commerzbank), εκφράζοντας την άποψη πως το κράτος δεν μπορεί να ρυθμίσει το επιχειρηματικό τοπίο όταν το ίδιο συμμετέχει σε επιχειρήσεις.
Σε ό,τι αφορά την εκτίμησή του για τις επικείμενες γερμανικές εκλογές, θεωρεί πως η μάχη μεταξύ της Xριστιανοδημοκρατικής Ένωσης της Γερμανίας (CDU) και του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος της Γερμανίας (SPD) έχει κριθεί και ότι αυτό το οποίο μένει να αποφασιστεί είναι η τρίτη δύναμη, που ελπίζει να είναι το δικό του κόμμα.
Σε ερώτηση εάν θα επέλεγε το υπουργείο Οικονομικών ή Εξωτερικών στην περίπτωση που το κόμμα του συμμετέχει στην κυβέρνηση που θα προκύψει από τις προσεχείς εκλογές, ο Λίντερ απαντά ότι εκτίμηση του είναι ότι το πιθανότερο σενάριο είναι μια νέα εκδοχή μεγάλου συνασπισμού και σημειώνει πως σε αυτή την περίπτωση ευχαρίστως θα αναλάμβανε το ρόλο του αρχηγού της αντιπολίτευσης.
Το πρώτο ερώτημα για τον επικεφαλής του κόμματος των Ελεύθερων Δημοκρατών είναι εάν θα επιτύχουν πλειοψηφία στις εκλογές οι Χριστιανοδημοκράτες και το FDP και το δεύτερο είναι εάν υπάρξει συμφωνία στο πρόγραμμα διακυβέρνησης. «Η βάση του κόμματος μας έχει γίνει ιδιαίτερα απαιτητική», αναφέρει και συμπληρώνει ότι το CDU θα μπορούσε ευκολότερα να προσεγγίσει τους Πρασίνους, καθώς το FDP έχει ήδη εμπειρία από τη Μέρκελ. «Θα ήθελα για πολύ καιρό ακόμα να βρίσκομαι στην πολιτική και δεν ανανεώσαμε το FDP κατά τη μακρά εξωκοινοβουλευτική περίοδο για να χάσουμε την αξιοπιστία μας με την πρώτη ευκαιρία» προσθέτει. Στην περίπτωση που δεν επιτευχθεί «μαύρη-κίτρινη συμμαχία», αλλά «Τζαμάικα» (μαύρη-κίτρινη-πράσινη, δηλ. CDU/CSU, FDP και Πράσινοι), δηλώνει προς το παρόν ότι είναι κάτι που δεν μπορεί να το φανταστεί.
Ενώ την ίδια ώρα που οι Γερμανοί κουνούν το δάχτυλο στην Ελλάδα για ιδιωτικοποιήσεις, οι ίδιοι μετέχουν σε VW, Deutsche Telekom, Deutsche Post, Commerzbank, Fraport κτλ κτλ...
Τι δεν καταλαβαίνεις ;;;
Όχι, βεβαίως, πως πέσαμε από τα σύννεφα. Και ως Έλληνες, μάλλον το ευχαριστηθήκαμε, απολαμβάνοντας με μια χαιρέκακη διάθεση τον διασυρμό των «υπεράνω» και «αδιάφθορων» Γερμανών πολιτικών, που ακόμη και τώρα ψάχνουν αφορμή για να μας κουνήσουν το δάχτυλο για το κάθε φάουλ του ελληνικού κρατικού μηχανισμού. Όμως, τίποτε δεν θα έχει σημασία, αν το θέμα κουκουλωθεί και ξεφουσκώσει, είτε επειδή οι ίδιοι οι Γερμανοί θα επιλέξουν βολικά να βάλουν το κεφάλι κάτω από το έδαφος, είτε επειδή οι (ανεξάρτητοι;) ευρωπαϊκοί θεσμοί, εξίσου βολικά, επιλέξουν να κρατήσουν χαμηλό προφίλ παραπέμποντας την υπόθεση σε μακροσκελείς έρευνες που σταδιακά θα ξεχαστούν και θα βαλτώσουν ή άντε στην καλύτερη περίπτωση να επιβάλουν και μερικά τσουχτερά πρόστιμα, έτσι για το θεαθήναι.
Με το κεφάλι κάτω από το έδαφος
Ο μέσος Γερμανός γνώριζε ανέκαθεν τους άρρηκτους δεσμούς που ένωναν τα κόμματα εξουσίας με τις γερμανικές αυτοκινητοβιομηχανίες, τον τρόπο που αλληλο-υποστηρίζονταν πρακτικά, πολιτικά και οικονομικά. Μέλη του λόμπι κατέληγαν συχνά σε κυβερνητικές και υπουργικές θέσεις, ενώ αντιστοίχως πρώην υπουργοί και αξιωματούχοι έβρισκαν συχνά μια… θεσούλα στον κλάδο. Και δεν είχε καν σημασία αν προέρχονταν από τους Χριστιανοδημοκράτες ή τους Σοσιαλδημοκράτες. Στη δε, Κάτω Σαξονία ειδικά, το status quo ήταν ακόμη πιο σαφές και ξεκαθαρισμένο, δεδομένου της μετοχικής συμμετοχής του κρατιδίου (20%) στη Volkswagen, χάρη στο οποίο ο τοπικός πρωθυπουργός είναι ex officio μέλος του εποπτικού συμβουλίου της εταιρίας. Μάλιστα, ένας από αυτούς στο παρελθόν ξεχώρισε και (με την στήριξη του λόμπι) κατέληξε να κάνει λαμπρή καριέρα στην κεντρική πολιτική σκηνή: το όνομα αυτού, Γκέρχαρντ Σρέντερ.
Υπό την έννοια αυτή η τελευταία αποκάλυψη πως ο νυν πρωθυπουργός του κρατιδίου, Στέφαν Βέιλ έστελνε τις ομιλίες του, που αφορούσαν το dieselgate, προς… έγκριση στην VW, όχι μόνο δεν προκαλεί εντύπωση, αλλά μάλλον φαντάζει ως… πταίσμα. Η VW (και οι υπόλοιπες αδελφές της) ήλεγχαν και ελέγχουν Καγκελάριους, σε έναν τοπικό πρωθυπουργό θα κολλήσουν; Και αυτό ήταν κοινό μυστικό στο γερμανικό κοινό, που αντιμετώπιζε το όλο θέμα ως εθνική υπόθεση, αποδεχόμενο σιωπηλά την ανάγκη υποστήριξης του στρατηγικού κλάδου αυτοκινήτου, που αναλογεί σχεδόν στο ένα τέταρτο του ΑΕΠ και απασχολεί κάτι λιγότερο από ένα εκατομμύριο εργαζομένους.
Γιατί «ξύπνησαν» τώρα;
Αυτό που δεν ήξερε και ενόχλησε τον μέσο Γερμανό αρκετά, ώστε λίγες εβδομάδες πριν τις εκλογές, το Βερολίνο να «συγκινηθεί» και να αρχίσει –υποτίθεται- να ασχολείται πιο σοβαρά με το θέμα ήταν οι πληροφορίες που έφερε στο φως η δημοσιογραφική έρευνα, που την ύπαρξη καρτέλ ανάμεσα στις πέντε αδελφές. Επί δεκαετίες, οι εταιρίες είχαν οργανώσει εκατοντάδες συναντήσεις στις οποίες συμφωνούσαν μεταξύ τους σε κοινή γραμμή ακόμη και σε τεχνικά ζητήματα των οχημάτων, με τρόπο που προφανώς εξανέμιζε τον υγιή ανταγωνισμό και άφηνε χαμένο τον καταναλωτή. Συνειδητοποιώντας ότι το καρτέλ λειτούργησε εναντίον του, συνειδητοποιώντας ότι οι ανακλήσεις οχημάτων αφορούν, πλέον, και την γερμανική αγορά, ο μέσος Γερμανός άρχισε να… τσινάει. Όμως, και πάλι τίποτε δεν θα αλλάξει, αν η όλη συζήτηση επικεντρωθεί μόνο στην επιφάνεια, με τον ίδιο τρόπο που η περίφημη Σύνοδος για το Ντίζελ, την περασμένη εβδομάδα, έβγαλε μια απόφαση που για τους γνωρίζοντες τεχνικά θέματα φαντάζει αστεία και επιφανειακή.
Η γερμανική κυβέρνηση που υποτίθεται ότι «στρίμωξε» τους CEO και διαφήμισε ότι τους πίεσε να αναλάβουν δράση για τη μείωση των εκπομπών των αερίων, απέσπασε τη δέσμευση τους για την αναβάθμιση του software στα ντιζελοκίνητα οχήματα και έτερες (γενικά και αόριστα) πράσινες επενδύσεις. Όμως, ειδικοί έσπευσαν να επισημάνουν ότι η αναβάθμιση του software, όχι μόνο δεν είναι επαρκής λύση, αλλά ουσιαστικά είναι και μια σχετικά φτηνή λύση για τον κλάδο, που απέφυγε με επιτυχημένο τρόπο τα δύσκολα: ήτοι να δεσμευτεί σε αλλαγές στο hardware, ήτοι δηλαδή στις ίδιες τις μηχανές των οχημάτων, κάτι που θα σήμαινε υπέρογκο οικονομικό κόστος και επενδύσεις σε νέα τεχνολογία.
Και οι Βρυξέλλες… πέρα βρέχει
Και εδώ φτάνουμε στο σοβαρότερο ερώτημα. Τι στο καλό κάνουν οι Βρυξέλλες; Διότι καλές οι επιτροπές έρευνας της Γερμανίας, που υποτίθεται ότι λειτουργούν ανεξάρτητα, αλλά άντε να μας πείσουν ότι μπορούν να δράσουν πέρα από τα μακριά πλοκάμια της εγχώριας διαπλοκής. Η Κομισιόν εμφανίζεται ήδη να ερευνά τόσο τo σκάνδαλο του dieselgate όσο και τις καταγγελίες για ύπαρξη καρτέλ. Ακούσατε, ωστόσο, έναν θεσμικό παράγοντα των Βρυξελλών, τον κύριο Γιούνκερ ή έστω τον εκπρόσωπο του, να βγει και να καταδικάσει δημοσίως το καρτέλ αυτοκινήτου ή να σχολιάσει τη διασύνδεση του με τις γερμανικές κυβερνήσεις; Άκρα του τάφου σιωπή… Ευτυχώς, δηλαδή, που ξαναθυμήθηκαν τον Γεωργίου και βρήκαν προσωρινά την μιλιά τους…
πηγη: fmvoice.gr
Γερμανία: Την ιδιωτικοποίηση της VW ζητά ο επικεφαλής του FDP Κρίστιαν Λίντνερ
Την ανάγκη να υπάρξει μεγαλύτερος διαχωρισμός της οικονομίας από την πολιτική προτάσσει σε συνέντευξή του στη σημερινή έντυπη έκδοση της γερμανικής εφημερίδας Handelsblatt, που τιτλοφορείται «Το κράτος πρέπει να ιδιωτικοποιήσει την VW», ο επικεφαλής του κόμματος των Ελεύθερων Δημοκρατών (FDP) της Γερμανίας Κρίστιαν Λίντνερ.
Σε αυτό το πλαίσιο, ο Κρίστιαν Λίντνερ υποστηρίζει την απόσυρση του κράτους από επιχειρηματικές δραστηριότητες (VW, Deutsche Telekom, Deutsche Post, Commerzbank), εκφράζοντας την άποψη πως το κράτος δεν μπορεί να ρυθμίσει το επιχειρηματικό τοπίο όταν το ίδιο συμμετέχει σε επιχειρήσεις.
Σε ό,τι αφορά την εκτίμησή του για τις επικείμενες γερμανικές εκλογές, θεωρεί πως η μάχη μεταξύ της Xριστιανοδημοκρατικής Ένωσης της Γερμανίας (CDU) και του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος της Γερμανίας (SPD) έχει κριθεί και ότι αυτό το οποίο μένει να αποφασιστεί είναι η τρίτη δύναμη, που ελπίζει να είναι το δικό του κόμμα.
Σε ερώτηση εάν θα επέλεγε το υπουργείο Οικονομικών ή Εξωτερικών στην περίπτωση που το κόμμα του συμμετέχει στην κυβέρνηση που θα προκύψει από τις προσεχείς εκλογές, ο Λίντερ απαντά ότι εκτίμηση του είναι ότι το πιθανότερο σενάριο είναι μια νέα εκδοχή μεγάλου συνασπισμού και σημειώνει πως σε αυτή την περίπτωση ευχαρίστως θα αναλάμβανε το ρόλο του αρχηγού της αντιπολίτευσης.
Το πρώτο ερώτημα για τον επικεφαλής του κόμματος των Ελεύθερων Δημοκρατών είναι εάν θα επιτύχουν πλειοψηφία στις εκλογές οι Χριστιανοδημοκράτες και το FDP και το δεύτερο είναι εάν υπάρξει συμφωνία στο πρόγραμμα διακυβέρνησης. «Η βάση του κόμματος μας έχει γίνει ιδιαίτερα απαιτητική», αναφέρει και συμπληρώνει ότι το CDU θα μπορούσε ευκολότερα να προσεγγίσει τους Πρασίνους, καθώς το FDP έχει ήδη εμπειρία από τη Μέρκελ. «Θα ήθελα για πολύ καιρό ακόμα να βρίσκομαι στην πολιτική και δεν ανανεώσαμε το FDP κατά τη μακρά εξωκοινοβουλευτική περίοδο για να χάσουμε την αξιοπιστία μας με την πρώτη ευκαιρία» προσθέτει. Στην περίπτωση που δεν επιτευχθεί «μαύρη-κίτρινη συμμαχία», αλλά «Τζαμάικα» (μαύρη-κίτρινη-πράσινη, δηλ. CDU/CSU, FDP και Πράσινοι), δηλώνει προς το παρόν ότι είναι κάτι που δεν μπορεί να το φανταστεί.
πηγη: mononews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου