ΔΕΝ ΑΛΗΘΕΥΕΙ ΚΑΝΕΝΑ ΑΠΟ ΤΑ ΜΥΘΕΥΜΑΤΑ ΠΟΥ ΔΙΑΚΙΝΟΥΝΤΑΙ ΣΤΟ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟ
Η ΖΕΑ στα χέρια μυθοπλαστών, ψεκασμένων εθνικιστών και κοινών απατεώνων !!!
Διάφοροι επιτήδειοι κατόρθωσαν να πλασάρουν μια κοινή ζωοτροφή ως δήθεν superfood και, έστι, να πουλάνε στους αφελείς το ψωμί ζέας ακριβότερα από το σιταρένιο !!!
Εδώ και μερικά χρόνια το Διαδίκτυο “γεμίζει” από πληροφορίες, άρθρα και σχόλια ειδικών και μη για το σιτάρι “Ζέα” ή “Ζειά” !!!
Aφορμή γι’ αυτό έδωσε το βιβλίο “Ιστορικός εμπαιγμός” του στρατηγού με συνωμοσιολογικά ενδιαφέροντα του Γεωργίου Γ. Αϋφαντή, ο οποίος, χωρίς να αναφέρει καμία ιστορική πηγή, κάποιο άρθρο, εφημερίδα ή επιστημονική έρευνα γράφει για μεγάλο διατροφικό σκάνδαλο που το χρεώνει στον εθνάρχη Ελευθέριο Βενιζέλο. «Προς το τέλος του 1928 ο “Εθνάρχης” μας Βενιζέλος, προφανώς μετά από κάποια εντολή, με της Αμύνης τα Παιδιά, τυφλά εις τον νουν και την κρίσιν και διψασμένα το πώς να ευχαριστήσουν καλλίτερα τον αρχηγόν των εκήρυξαν τον πόλεμον κατά της Ζειάς και εφορμήσαντες ακαταμάχητοι, ενίκησαν νίκην λαμπράν και εις βραχύτατον χρόνον 4 ετών δεν υπήρχε εις την Ελλάδα ούτε ένα σπυρί Ζειάς για σπόρο. Είπαν εις τον λαό ότι η Ζειά είναι ζωοτροφή, δι αυτό τα λεξικά την γράφουν έκτοτε ζωοτροφή και ότι είναι βλαβερή στην υγεία. Αυτό το πρόβαλαν έντονα τα Μ.Μ.Ε. και σε 4 χρόνια εξηφανίσθη η Ζειά»!!! Κι αλλού «καί δέν ηρκέσθη μόνον είς την εξαφάνισιν του σπόρου ο “εθνάρχης” μας, επέτυχε να σβήση τη Ζειά από τη μνήμην και τη γλώσσαν τών Ελλήνων. Αυτό θα πή τέλειον έγκλημα»!!! Ακόμα ο συγγραφέας που τόσο αναιτιολόγητα θέτει το εθνάρχης σε εισαγωγικά, αναφέρει πως μέχρι τότε το μοναδικό αλεύρι που χρησιμοποιούσαν οι Έλληνες ήταν από το σιτάρι Ζέα. Φτάνει στην εξωφρενική άποψη πως δωροδοκήθηκαν οι μεταφραστές των αρχαίων κειμένων για να μεταφράζουν το σιτάρι Ζέα ως ζωοτροφή!!! Τι εθνικιστικό και αντιβενιζελικό παραλήρημα κι αυτό.
Στη συνέχεια σε πολλά από τα άρθρα και τα σχόλια διαβάζει κανείς πως ο εθνάρχης Ελευθέριος Βενιζέλος πιεζόμενος από τους κοσμοκράτορες, τα “ξένα αφεντικά” του, γυρίζει στην Ελλάδα για να “εξαφανίσει” το σιτάρι Ζέα και να προχωρήσει με σχετική απόφαση το 1928 στην απαγόρευση της καλλιέργειας του σιταριού καταδικάζοντας έτσι τον έξυπνο ελληνικό λαό σε “αποβλάκωση” μιας και το σιτάρι αυτό είναι πλούσιο σε τροφή του εγκεφάλου! Οι πρόγονοί μας ήταν έξυπνοι, γιατί έτρωγαν ψωμί φκιασμένο από το σιτάρι αυτό. Οι σύγχρονοι Ελληνες στερούμενοι του ψωμιού αυτού καταδικάζουν το μυαλό τους σε “υπνηλία”!!! Δεν βοηθούν το μη ερπετικό τμήμα του εγκεφάλου τους να “ξεκολλήσει”!!! Αλλοι μη ειδικοί καταλήγουν στο συμπέρασμα πως το σιτάρι αυτό σκόπιμα “εξοβελίστηκε” από τον Ελλαδικό χώρο με σκοπό να καταδικάσουν τον ελληνικό εγκέφαλο σε ένα αιώνιο «οργουελικό γκουλάγκ» στερώντας του μια για πάντα τη δυνατότητα να σκέφτεται ελεύθερα!
Μάλιστα υποστηρίζουν πως το σιτάρι Ζέα δεν περιέχει γλουτένη ουσία που «συγκολλάει τις νευρικές απολήξεις και δεν αφήνει τον εγκέφαλο να σκεφτεί ελεύθερα και να δημιουργήσει»!!! Ακόμα από πολλούς κατηγορείται ο Εθνάρχης Ελευθέριος Βενιζέλος ότι απαγόρευσε την καταχώρηση του σιτηρού αυτού στα διάφορα λεξικά. Μία δε επιστήμονας συνδέει την έξαρση των αυτοάνοσων νοσημάτων, τον καρκίνο και τα καρδιοεγκεφαλικά επεισόδια με την απουσία στη διατροφή του σιταριού Ζέα, το οποίο περιέχει επιπλέον τη λυσίνη που ενδυναμώνει το ανοσοποιητικό σύστημα! Τέλος, υποστηρίζεται πως το δημητριακό αυτό καλλιεργείται στη Γερμανία, η οποία εξάγει σε μας το ακριβό του αλεύρι.
Διάφοροι εθνικιστικοί κύκλοι με ευκαιρία το σιτάρι Ζέα προσπαθούν να υποτιμήσουν το μεγαλεπήβολο πατριωτικό έργο του δημιουργού της Μεγάλης Ελλάδας των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών. Κι αυτή η προσπάθεια δεν είναι η μόνη. Πρόσφατα στην πατρίδα του τα Χανιά, σε επιστολική διαμάχη στον ημερήσιο Τύπο για τους ιστορικούς και “ιστορικούς” σχολιαστής άφησε να εννοηθεί πως το άξιο τέκνο της Κρήτης ο Εθνάρχης Ελευθέριος Βενιζέλος στην όλη πολιτική του σταδιοδρομία δεν έκανε τίποτα άλλο από μεγάλα σφάλματα!
Δεν χρειάζεται κανείς να γράψει περισσότερα για να διαφανεί το “νέφος” της μυθοπλασίας και του νοσηρού εθνικισμού με το οποίο πολλοί φρόντισαν να περιβάλουν το σιτάρι Ζέα. Ολος αυτός ο συρφετός των γραφικών διαδικτυακών αντεγκλήσεων έχει ως αποτέλεσμα να κακοποιηθεί η αλήθεια και να αδικηθεί το σιτάρι Ζέα. Το άκρον άωτον της διαστρέβλωσης της αλήθειας διαφαίνεται στην προσπάθεια ετυμολόγησης της λέξης Ζειά. «Τό ζειά μέ τό ζήτα δηλώνει ζωή, μέ τό εψιλον γιώτα τή μακρά πορεία και μέ τό άλφα που είναι τό πρώτο στοιχείο τό άριστον, τήν παρουσία του Αιθέρα. Τό στοιχείο πού βρίσκεται παντού και δομεί τά πάντα είναι ό Αιθέρας. Άρα ζειά σημαίνει μακροζωία»!
Είναι καιρός να σταματήσει αυτή η δικτυακή “ζεαλογία” που ξεπερνά τη φαιδρότητα και εγγίζει την υπερβολή και την ανοησία. Να ειπωθεί επιτέλους η αλήθεια. Είναι ευτύχημα που μπορεί να βρει κανείς στο Διαδίκτυο σοβαρά και αντικειμενικά σχόλια. Καλή ώρα το σχόλιο του Συλλόγου Γεωπόνων Πρέβεζας στο ιστολόγιό του. «Αν οι αρχαίοι έφτιαχναν ψωμί από ζειά» τονίζει ο Σύλλογος, θα αρκούσαν μερικές παραπομπές σε αρχαίους συγγραφείς. Αν ο Μεγαλέξαντρος έτρεφε με ζειά τη στρατιά του, σε κάποια πρωτογενή πηγή θα πρέπει να είναι καταγραμμένο. Και βέβαια, αν ο Βενιζέλος εν έτει 1928, δηλαδή τότε που ζούσαν οι πατεράδες πολλών από εμάς ή έστω οι παππούδες μας, έκανε τόσο μεγάλη εκστρατεία, να ξεριζώσει μία καλλιέργεια που βέβαια θα πρέπει να καλλιεργούνταν σε χιλιάδες και χιλιάδες στρέμματα (αφού υποτίθεται πως όλο το ελληνικό ψωμί φτιαχνόταν από ζειά!) και να την αντικαταστήσει με μία άλλη, αυτή η κοσμογονική αλλαγή δεν θα έπρεπε να καταγραφεί κάπου; Δόξα τω Θεώ, στην εποχή μας υπάρχουν ον-λάιν δυο – τρεις εφημερίδες του 1928, γιατί δεν μας δείχνουν οι υποστηρικτές της απίθανης αυτής θεωρίας, έστω ένα άρθρο από την “έντονη εκστρατεία” των Μ.Μ.Ε. εναντίον της Ζειάς; Η απάντηση είναι απλή: Διότι δεν υπάρχει άρθρο. Και δεν υπάρχει άρθρο διότι δεν υπήρξε εκστρατεία. Και δεν υπήρξε εκστρατεία, επειδή όλο αυτό το παραμύθι ελάχιστους κόκκους αλήθειας περιέχει».
Ο ισχυρισμός ότι οι Ελληνες πριν την παρέμβαση του Ελευθερίου Βενιζέλου έτρωγαν ψωμί από σιτάρι Ζέα είναι πέρα για πέρα αναληθής. Στη “Γεωργική και οικιακή οικονομία” του Γρηγορίου Παλαιολόγου διευθυντού του Προτύπου Αγροκηπίου στην Τίρυνθα επί κυβερνήσεως Καποδίστρια που γράφτηκε το 1830, δηλαδή 98 χρόνια πριν το 1928, αναφέρεται η χρήση διαφόρων ποικιλιών σταριού για την παρασκευή του ψωμιού.
Ο Ιωάννης Π. Πύρλας πριν 64 χρόνια το 1864 στο βιβλίο του “Συνέκδημος υγιεινή” αναφέρει πως η προτιμότερη φυτική τροφή είναι ο άρτος από σιτάρι.
Το περίφημο διάταγμα του νόμου 3158 του 1928 με το οποίο ισχυρίζονται ότι ο Εθνάρχης Ελευθέριος Βενιζέλος απαγόρευσε την καλλιέργεια του σιταριού Ζέα στην ουσία έχει σχέση με την υποχρεωτική πρόσληψη χημικών στους αλευρόμυλους “Περί υποχρεωτικής προσλήψεως χημικών εν τοις αλευρομύλοις”. Δεν υπάρχει καμία αναφορά για το σιτάρι Ζέα. Επί Ελευθερίου Βενιζέλου το μόνο διατροφικό σκάνδαλο ήταν εκείνο του αλευριού και αφορούσε την τιμή του ψωμιού και όχι την αντικατάσταση του αλευριού του σιταριού Ζέα.
Το σιτάρι Ζέα άρχισε να “χάνεται” σταδιακά από τη βιβλιογραφία από τον 3ο αιώνα π.Χ. Επανεμφανίστηκε τον 1ο αιώνα μ.Χ. οπότε αποτέλεσε και αντικείμενο ατέλειωτης συζήτησης η ταυτότητά του. Κατά συνέπεια αποσύρθηκε από την ελληνική γεωργία πριν από τον 1ο αιώνα μ.Χ. Ο γιατρός Γαληνός Κλαύδιος τον 2ο μ.Χ αιώνα στο “Περί τροφών δυνάμεως” βιβλίο του αναφέρει το στάρι Ζέα ως ξεχωριστό είδος και το περιγράφει με λεπτομέρεια. Διαπιστώνει μάλιστα πως το σιτάρι Ζέα είναι άγνωστο στους γιατρούς της κλασικής περιόδου. Δεν κάνουν καμιά αναφορά για το σιτάρι Ζέα ούτε ο Πραξαγόρας ούτε ο Φιλότιμος ούτε ο Ιπποκράτης. 98 χρόνια πριν το 1928 στο βιβλίο του Γρηγορίου Παλαιολόγου “Γεωργική και οικιακή οικονομία” διαβάζει κανείς:
Κι ο λόγος της εξαφάνισης απλός και αδιαμφισβήτητος. Είχαν γίνει ήδη γνωστά τα γυμνόσπερμα σιτάρια, τα οποία απαιτούσαν λιγότερη μετασυλλεκτική κατεργασία από τα ντυμένα και απέδιδαν περισσότερο. Είναι το σύνηθες φαινόμενο, όταν ο τομέας της γεωργίας εξελίσσεται και αποκτά νέα τεχνογνωσία. Πόσα είδη και ποικιλίες καλλιεργούμενων φυτών δεν χάνονται από το προσκήνιο της αγοράς, ύστερα από την εμφάνιση από την έρευνα νέων με ανώτερα ποιοτικά χαρακτηριστικά και καλλίτερη αντοχή στο θερμοκρασιακό τροφικό και φυτοπροστατευτικό στρες; Για παράδειγμα πριν από 50 χρόνια στην ορεινή Δυτική Μακεδονία και στην Αρκαδία δέσποζε το ασπροσίταρο ή ψιλοσίταρο γνωστό με τα ονόματα Ζλίτσα, Ζουλίτσα, Ραψάνι, Γραμμένι και Βλαχοσίταρο. Το σιτάρι αυτό παρόλο που έδινε λευκότερο ψωμί εξαιτίας της ευκολίας πλαγιάσματος και της ευαισθησίας στην ασθένεια του “δαυλού” και στους νηματώδεις έχει ήδη αντικατασταθεί από άλλα και είναι ζήτημα αν βρίσκει κανείς και λίγη ποσότητα στις ειδικές τράπεζες διαφύλαξης παραδοσιακών σπόρων. Το παραμύθι λοιπόν πως ο Ελευθέριος Βενιζέλος δεν ήθελε να είμαστε τόσο έξυπνοι και εξαφάνισε τη “σουπερμαντολίνη” του Κώστα Βουτσά το σιτάρι Ζέα είναι μυθοπλασία του αρρωστημένου εθνικισμού και τίποτα άλλο. Είναι γνωστή και καταγεγραμμένη η συνεισφορά του Εθνάρχη Ελευθερίου Βενιζέλου στην ανάπτυξη της ελληνικής γεωργίας.
Στην αρχαία Ελλάδα το ψωμί παρασκευάζονταν από σιτάρι (σίτον). Υπάρχουν γι’ αυτό πολλές αναφορές. Αξίζει να σταθεί κανείς στην Οδύσσεια του Ομήρου: «Σῖτον δὲ δμῳαὶ παρενήνεον ἐν κανέοισιν» (Κι οι σκλάβες το ψωμί τους σώριαζαν μες σε πλεχτά πανέρια). «Σίτου θ᾿ ἅπτεσθον καὶ χαίρετον. Αὐτὰρ ἔπειτα δείπνου πασσαμένω εἰρησόμεθ’, οἵ τινές ἐστον ἀνδρῶν: οὐ γὰρ σφῷν γε γένος ἀπόλωλε τοκήων, ἀλλ᾿ ἀνδρῶν γένος ἐστὲ διοτρεφέων βασιλήων σκηπτούχων, ἐπεὶ οὔ κε κακοὶ τοιούσδε τέκοιεν.». (Πιάστε ψωμί! Καλώς μας ήρθατε! Και σύντας πια αποφάτε,θα ‘ρθεί η στιγμή να σας ρωτήσουμε ποιοί τάχα να ‘στε ανθρώποι. Καθόλου αλήθεια δεν την κρύβετε τη φύτρα των γονιών σας το δίχως άλλο από αρχοντόγεννους κρατάτε βασιλιάδες με ρηγικό ραβδί αχαμνόσογοι τέτοιους υγιούς δεν κάνουν). «Έν δὲ γυνὴ ταμίη σῖτον καὶ οἶνον ἔθηκεν ὄψα τε, οἷα ἔδουσι διοτρεφέες βασιλῆες». ( Έβαλε μέσα κι η κελάρισσα ψωμί, κρασί, προσφάγια, καθώς να τρώνε οι θεογέννητοι το συνηθούν ρηγάδες). «Τῶν δ᾿ ἄλλων ἐμέ φημί πολὺ προφερέστερον εἶναι, ὅσοι νῦν βροτοί εἰσίν ἐπὶ χθονὶ σῖτον ἔδοντες. ἀνδράσι δὲ προτέροισιν ἐριζέμεν οὐκ ἐθελήσω,οὔθ᾿ Ἡρακλῆι οὔτ᾿ Εὐρύτῳ Οιχαλιῆι», (Μα από τους άλλους λέω δε βρίσκεται να με νικάει κανένας, απ᾿ τους θνητούς μαθές, που γεύουνται ψωμί στον κόσμο απάνω. Με τους παλιούς ηρώους δε θα ‘θελα να μπω σε ξεσυνέρια, τον Ηρακλή για και τον Εύρυτο, της Οιχαλίας το ρήγα). Ο Πλάτωνας στην «Πολιτεία» αναφέρει: «Θρέψονται δὲ ἐκ μὲν τῶν κριθῶν ἄλφιτα σκευαζόμενοι, ἐκ δὲ τῶν πυρῶν ἄλευρα, τὰ μὲν πέψαντες, τὰ δὲ μάξαντες, μάζας γενναίας καὶ ἄρτους ἐπὶ κάλαμόν τινα παραβαλλόμενοι ἢ φύλλα καθαρά, κατακλινέντες ἐπὶ στιβάδων ἐστρωμένων μίλακί τε καὶ μυρρίναις, εὐωχήσονται αὐτοί τε καὶ τὰ παιδία, ἐπιπίνοντες τοῦ οἴνου, ἐστεφανωμένοι καὶ ὑμνοῦντες τοὺς θεούς, ἡδέως συνόντες ἀλλήλοις».
Ο Ηρόδοτος γράφει για τους Αιγυπτίους πως έχουν την παράξενη συνήθεια να τρέφονται με το σιτάρι Όλυρα, το οποίο κάποιοι το ταυτίζουν με το σιτάρι Ζέα: «Ἀλλαχοῦ τρέφονται μέ σίτον καί κριθήν· ἀλλ’ οἱ Αἰγύπτιοι θεωροῦσιν αἰσχρότατον καί ὑποβάλλωνται εἰς τοιαύτην δίαιταν, καί μεταχειρίζονται ὄλυραν, τήν ὀποίαν τινές ὀνομάζουσι ζειάν».
Το σιτάρι Ζέα κατά την αρχαιότητα καλλιεργούνταν κυρίως για ζωοτροφή. Σπάνια το αλεύρι του σταριού Ζέα χρησιμοποιούνταν για την παρασκευή ψωμιού και μόνο σε ανάμιξη με αλεύρι σταριού. Το μίγμα αυτό ήταν γνωστό ως “κρίμνον”. Μάλιστα το αλεύρι του σταριού Ζέα θεωρούνταν κατά το Γαληνό υποδεέστερο και από εκείνο του κριθαριού. Την ίδια αντίληψη είχε και ο Διοκλής ο Καρύστιος, ο οποίος στο έργο του “Υγιεινά προς Πλείσταρχον” παρουσιάζει μία κατάταξη των “σιτίων” ανάλογα με τις “αρετές τους”. Στην κατάταξη αυτή το σιτάρι Όλυρα και Ζέα βρίσκονται κάτω από το κριθάρι και το σιτάρι. Ο γιατρός Μνησίθεος θεωρεί πως οι καταλληλότεροι σπόροι για τροφή είναι το σιτάρι και το κριθάρι και ακολουθούν τα σιτάρια Όλυρα και Ζέα. Το ψωμί από σιτάρι Ζέα κατά το Μνησίθεο είναι «βαρύ και δύσπεπτον», αλλά το χρησιμοποιούν από ανάγκη στα ψυχρά κλίματα, επειδή είναι ανθεκτικό στο κρύο. Ο Ομηρος αναφέρει στην Οδύσσεια: «Οἱ δ᾿ ἵππους μὲν λῦσαν ὑπὸ ζυγοῦ ἱδρώοντας, καὶ τοὺς μὲν κατέδησαν ἐφ᾿ ἱππείῃσι κάπῃσι,πὰρ δ᾿ ἔβαλον ζειάς, ἀνὰ δὲ κρῖ λευκὸν ἔμιξαν». (Απ᾿ το ζυγό τους λύσαν τ᾿ άλογα λουσμένα στον ίδρωτα και στα παχνιά τους τ᾿ αλογάρικα τα δέσαν και κριθάρι μπροστά τους βάζαν άσπρο, ανάκατο με βίκο) ( Κριθάρι άσπρο=σιτάρι Ζέα).
Ο Θεόφραστος στο σύγγραμμά του “Περί Φυτών Ιστορίας” αναφέρει πως το σιτάρι Ζέα χορηγούνταν μαζί μα άλλα φυτά ως ζωοτροφή. Μάλιστα το σιτάρι Ζέα ήταν ιδιαίτερα προσφιλές στα ζώα: «Ο δέ καρπός κουφότατος καί προσφιλής πᾶσι τοῖς ζώοις».
Οι περισσότεροι επιστήμονες σήμερα συμφωνούν ότι καλλιεργούμενο σιτάρι Ζέα αποτελεί ξεχωριστό υποείδος. Το επιστημονικό του όνομα είναι Triticum turgidum ssp. dicoccum. Κατά την αρχαιότητα ήταν γνωστό ως Ζέα ή Ζειά. Αναφέρεται και με τα ονόματα Δίκοκκο σιτάρι, Emmer, Farro, Amidonnier και Polba. Πρόκειται για σκληρό τετραπλοειδές σιτάρι με “ντυμένους” και “κολλημένους” ανά δύο κόκκους.
Το σιτάρι Dinkel γνωστό και ως σιτάρι Σπέλτα, Όλυρα, Épeautre, spelt wheat ανήκει στο υποείδος Triticum aestivum ssp. spelta. Έχει κι αυτό ντυμένους και κολλημένους κόκκους. Είναι εξαπλοειδές και μαλακό σιτάρι.
Η πρώτη προσπάθεια μετά από πολλούς αιώνες εγκατάλειψης για την καλλιέργεια του σιταριού Ζέα για την παρασκευή αλευριού αρτοποιίας γίνεται από τον Γρηγόριο Παλαιολόγο. Το σιτάρι Ζειά το ταυτίζει με το σιτάρι Όλυρα. Αναφέρει χαρακτηριστικά στο βιβλίο του “Γεωργική και οικιακή οικονομία” «Όθεν και είναι ευχής άξιον να εισαχθεί εις την Ελλάδα» (από Γερμανία ) «όπου το πάλαι ήταν προϊόν επιτόπιον».
Σήμερα η γεωργία με την αειφορική οικολογική της μορφή έχει ως βασικό στόχο την πολυκαλλιέργεια, την ποιοτική και ποσοτική παραγωγή υγιεινών προϊόντων και τη διαφύλαξη των παραδοσιακών ειδών και ποικιλιών. Η ποιοτική παραγωγή υγιεινών προϊόντων αποτελεί επίσης πρωταρχικό στόχο και για την επιστήμη της υγιεινής διατροφής. Ποιοτικά ανώτερα και υγιεινά γεωργικά προϊόντα επιζητά σήμερα και ο καταναλωτής. Απλή απόδειξη η ζήτηση αρτοσκευασμάτων από σίκαλη, κριθάρι, από σμιγό (Σιτάρι+σίκαλη ή σιτάρι+κριθάρι), με διάφορους σπόρους και από πίτυρα πέρα από τα τυπικά από αλεύρι σιταριού. Μάλιστα τα πιτυρούχα ψωμιά “τα πιτυράδια” τα προόριζαν παλαιότερα για τα σκυλιά. Ηταν το γνωστό “σκυλόψωμο” ή «σκ’λιόψωμο». Αυτή ακριβώς η τάση του καταναλωτικού κοινού βοήθησε και στην επανεμφάνιση και προώθηση της καλλιέργειας του σιταριού Ζέα.
Η οικολογική γεωργία που πρωτοστάτησε στην προσπάθεια αυτή θα πρέπει να προστατεύσει το σιτάρι Ζέα από τους πάσης φύσεως νοσηρούς εθνικιστές, τους τυφλούς ζειαμανείς και τους “επιτηδείους” που επιχειρούν με την υπερβολή να παρουσιάσουν το σιτάρι αυτό ως κάτι το μαγικό, το θείο και το “μαντζούνι” της μακροζωίας. Είναι επιβεβλημένο να ειπωθεί η αλήθεια συνοδευόμενη από πραγματικές αποδείξεις.
Θα πρέπει ευθύς εξ αρχής η επιστήμη της αγροοικολογίας να ταυτοποιήσει και να ξεχωρίσει το σιτάρι Ζέα από τα άλλα είδη. Και δεν είναι λίγα. Πρώτιστα όμως θα πρέπει να ξεκαθαρίσει με διατροφική ανάλυση τη διαφορά του από το συνηθισμένο σιτάρι και ιδιαίτερα από το σιτάρι Σπέλτα. Θα πρέπει να επιδιώξει την αποσαφήνιση του ρόλου της γλουτένης. Δεν υπάρχει ψωμί χωρίς γλουτένη, αφού και το σιτάρι Ζέα την εμπεριέχει. Η ελάχιστη γνώση της βιοχημείας καταδείχνει πως ο ισχυρισμός ότι η «γλουτένη δρα ως ισχυρή κόλλα που… συγκολλά τις πρωτεΐνες του εγκεφάλου και εναποτίθεται στα αγγεία, είναι επιεικώς για τα πανηγύρια».
Η γλουτένη το μόνο πρόβλημα που μπορεί να προκαλέσει σε ένα μικρό ποσοστό του ανθρώπινου πληθυσμού με γενετική προδιάθεση είναι η δυσανεξία στη γλουτένη η γνωστή κοιλιοκάκη.
Και βέβαια η λυσίνη είναι μαζί με την ιστιδίνη και την αργινίνη τα βασικά για τον ανθρώπινο οργανισμό αμινοξέα. Χρειάζεται όμως να επιβεβαιωθεί με ειδικές αναλύσεις η ποσοτική της παρουσία στο σιτάρι Ζέα. Δόξα τω Θεώ η επιστήμη της Βιοχημείας έχει προχωρήσει στον τομέα αυτό. Είναι γνωστό πως τροφές πλούσιες σε Μαγνήσιο και λυσίνη είναι το σουσάμι, ο ηλιόσπορος και ο κολοκυθόσπορος. Μάλιστα το χοιρινό μπούτι έχει 100 φορές περισσότερη λυσίνη σε σχέση με το σιτάρι.
Αξίζει να αναφέρει κανείς τα αποτελέσματα μιας ανάλυσης του μαλακού και δίκοκκου σταριού από το διαπιστευμένο και γνωστό ανά τη Μεσόγειο εργαστήριο Agrolab για να προσγειωθούν οι πάσης φύσεως αιθεροβάμονες.
Στην ανάλυση αυτή παρατηρείται πως το μαλακό σιτάρι υπερέχει ως προς την περιεκτικότητα σε φυτικές ίνες.
Το μαλακό σιτάρι και το σιτάρι Ζέα έχουν 21.2 και 23.8% γλουτένη αντίστοιχα. Το πρώτο μάλιστα έχει υψηλό δείκτη γλουτένης, που συντελεί στο καλύτερο φούσκωμα του ψωμιού. Η διεθνής βιβλιογραφία αποσαφηνίζει πως η περιεκτικότητα Μαγνησίου στο μαλακό σιτάρι είναι παρόμοια με εκείνη του σιταριού Ζέα. Το δίκκοκο σιτάρι Farro από την Ιταλία εμπεριέχει μικρότερη ποσότητα γλουτένης από το μαλακό σιτάρι. Πρακτικά για να διασφαλίσει ο καταναλωτής από το ψωμί την ίδια ποσότητα γλουτένης θα πρέπει να φάει 9 μπουκιές από το μαλακό σιτάρι ολικής άλεσης και 10 από το σιτάρι Farro. Χαράς στο πράγμα.
Αλήθεια “οι ζειαμανείς” που ασπάζονται αυτούς τους μύθους δεν έχουν ίχνος υπερηφάνειας; «Πώς δέχονται τόσο εύκολα ότι είναι ηλίθιοι;» θα αναρωτηθεί στο ιστολόγιό του ο συγγραφέας και λογοτέχνης Νίκος Σαραντάκος. Αλλη απορία: Γιατί έγιναν τόσο έξυπνοι μόνο οι αρχαίοι Έλληνες, ενώ το σιτάρι Ζέα το καλλιεργούσαν από την εποχή του Χαλκού από τον Καύκασο και τη Μ. Ανατολή ως τη Β.Δ. Ευρώπη; Κι άλλη. Τόσο είχαν “αποβλακωθεί” οι μετέπειτα της Βενιζελικής περιόδου πολιτικοί ηγέτες διαφόρων παρατάξεων εξαιτίας της έλλειψης από τη διατροφή τους του ψωμιού από σιτάρι Ζέα, ώστε να μην ενδιαφερθούν καθόλου για την επαναφορά του
Read more: http://www.haniotika-nea.gr/to-sitari-zea-sta-cheria-ton-mithoplaston-ke-ethnikiston/#ixzz4B5ZNT5wI
Η ΖΕΑ στα χέρια μυθοπλαστών, ψεκασμένων εθνικιστών και κοινών απατεώνων !!!
Διάφοροι επιτήδειοι κατόρθωσαν να πλασάρουν μια κοινή ζωοτροφή ως δήθεν superfood και, έστι, να πουλάνε στους αφελείς το ψωμί ζέας ακριβότερα από το σιταρένιο !!!
Εδώ και μερικά χρόνια το Διαδίκτυο “γεμίζει” από πληροφορίες, άρθρα και σχόλια ειδικών και μη για το σιτάρι “Ζέα” ή “Ζειά” !!!
Aφορμή γι’ αυτό έδωσε το βιβλίο “Ιστορικός εμπαιγμός” του στρατηγού με συνωμοσιολογικά ενδιαφέροντα του Γεωργίου Γ. Αϋφαντή, ο οποίος, χωρίς να αναφέρει καμία ιστορική πηγή, κάποιο άρθρο, εφημερίδα ή επιστημονική έρευνα γράφει για μεγάλο διατροφικό σκάνδαλο που το χρεώνει στον εθνάρχη Ελευθέριο Βενιζέλο. «Προς το τέλος του 1928 ο “Εθνάρχης” μας Βενιζέλος, προφανώς μετά από κάποια εντολή, με της Αμύνης τα Παιδιά, τυφλά εις τον νουν και την κρίσιν και διψασμένα το πώς να ευχαριστήσουν καλλίτερα τον αρχηγόν των εκήρυξαν τον πόλεμον κατά της Ζειάς και εφορμήσαντες ακαταμάχητοι, ενίκησαν νίκην λαμπράν και εις βραχύτατον χρόνον 4 ετών δεν υπήρχε εις την Ελλάδα ούτε ένα σπυρί Ζειάς για σπόρο. Είπαν εις τον λαό ότι η Ζειά είναι ζωοτροφή, δι αυτό τα λεξικά την γράφουν έκτοτε ζωοτροφή και ότι είναι βλαβερή στην υγεία. Αυτό το πρόβαλαν έντονα τα Μ.Μ.Ε. και σε 4 χρόνια εξηφανίσθη η Ζειά»!!! Κι αλλού «καί δέν ηρκέσθη μόνον είς την εξαφάνισιν του σπόρου ο “εθνάρχης” μας, επέτυχε να σβήση τη Ζειά από τη μνήμην και τη γλώσσαν τών Ελλήνων. Αυτό θα πή τέλειον έγκλημα»!!! Ακόμα ο συγγραφέας που τόσο αναιτιολόγητα θέτει το εθνάρχης σε εισαγωγικά, αναφέρει πως μέχρι τότε το μοναδικό αλεύρι που χρησιμοποιούσαν οι Έλληνες ήταν από το σιτάρι Ζέα. Φτάνει στην εξωφρενική άποψη πως δωροδοκήθηκαν οι μεταφραστές των αρχαίων κειμένων για να μεταφράζουν το σιτάρι Ζέα ως ζωοτροφή!!! Τι εθνικιστικό και αντιβενιζελικό παραλήρημα κι αυτό.
Στη συνέχεια σε πολλά από τα άρθρα και τα σχόλια διαβάζει κανείς πως ο εθνάρχης Ελευθέριος Βενιζέλος πιεζόμενος από τους κοσμοκράτορες, τα “ξένα αφεντικά” του, γυρίζει στην Ελλάδα για να “εξαφανίσει” το σιτάρι Ζέα και να προχωρήσει με σχετική απόφαση το 1928 στην απαγόρευση της καλλιέργειας του σιταριού καταδικάζοντας έτσι τον έξυπνο ελληνικό λαό σε “αποβλάκωση” μιας και το σιτάρι αυτό είναι πλούσιο σε τροφή του εγκεφάλου! Οι πρόγονοί μας ήταν έξυπνοι, γιατί έτρωγαν ψωμί φκιασμένο από το σιτάρι αυτό. Οι σύγχρονοι Ελληνες στερούμενοι του ψωμιού αυτού καταδικάζουν το μυαλό τους σε “υπνηλία”!!! Δεν βοηθούν το μη ερπετικό τμήμα του εγκεφάλου τους να “ξεκολλήσει”!!! Αλλοι μη ειδικοί καταλήγουν στο συμπέρασμα πως το σιτάρι αυτό σκόπιμα “εξοβελίστηκε” από τον Ελλαδικό χώρο με σκοπό να καταδικάσουν τον ελληνικό εγκέφαλο σε ένα αιώνιο «οργουελικό γκουλάγκ» στερώντας του μια για πάντα τη δυνατότητα να σκέφτεται ελεύθερα!
Μάλιστα υποστηρίζουν πως το σιτάρι Ζέα δεν περιέχει γλουτένη ουσία που «συγκολλάει τις νευρικές απολήξεις και δεν αφήνει τον εγκέφαλο να σκεφτεί ελεύθερα και να δημιουργήσει»!!! Ακόμα από πολλούς κατηγορείται ο Εθνάρχης Ελευθέριος Βενιζέλος ότι απαγόρευσε την καταχώρηση του σιτηρού αυτού στα διάφορα λεξικά. Μία δε επιστήμονας συνδέει την έξαρση των αυτοάνοσων νοσημάτων, τον καρκίνο και τα καρδιοεγκεφαλικά επεισόδια με την απουσία στη διατροφή του σιταριού Ζέα, το οποίο περιέχει επιπλέον τη λυσίνη που ενδυναμώνει το ανοσοποιητικό σύστημα! Τέλος, υποστηρίζεται πως το δημητριακό αυτό καλλιεργείται στη Γερμανία, η οποία εξάγει σε μας το ακριβό του αλεύρι.
Διάφοροι εθνικιστικοί κύκλοι με ευκαιρία το σιτάρι Ζέα προσπαθούν να υποτιμήσουν το μεγαλεπήβολο πατριωτικό έργο του δημιουργού της Μεγάλης Ελλάδας των δύο ηπείρων και των πέντε θαλασσών. Κι αυτή η προσπάθεια δεν είναι η μόνη. Πρόσφατα στην πατρίδα του τα Χανιά, σε επιστολική διαμάχη στον ημερήσιο Τύπο για τους ιστορικούς και “ιστορικούς” σχολιαστής άφησε να εννοηθεί πως το άξιο τέκνο της Κρήτης ο Εθνάρχης Ελευθέριος Βενιζέλος στην όλη πολιτική του σταδιοδρομία δεν έκανε τίποτα άλλο από μεγάλα σφάλματα!
Δεν χρειάζεται κανείς να γράψει περισσότερα για να διαφανεί το “νέφος” της μυθοπλασίας και του νοσηρού εθνικισμού με το οποίο πολλοί φρόντισαν να περιβάλουν το σιτάρι Ζέα. Ολος αυτός ο συρφετός των γραφικών διαδικτυακών αντεγκλήσεων έχει ως αποτέλεσμα να κακοποιηθεί η αλήθεια και να αδικηθεί το σιτάρι Ζέα. Το άκρον άωτον της διαστρέβλωσης της αλήθειας διαφαίνεται στην προσπάθεια ετυμολόγησης της λέξης Ζειά. «Τό ζειά μέ τό ζήτα δηλώνει ζωή, μέ τό εψιλον γιώτα τή μακρά πορεία και μέ τό άλφα που είναι τό πρώτο στοιχείο τό άριστον, τήν παρουσία του Αιθέρα. Τό στοιχείο πού βρίσκεται παντού και δομεί τά πάντα είναι ό Αιθέρας. Άρα ζειά σημαίνει μακροζωία»!
Είναι καιρός να σταματήσει αυτή η δικτυακή “ζεαλογία” που ξεπερνά τη φαιδρότητα και εγγίζει την υπερβολή και την ανοησία. Να ειπωθεί επιτέλους η αλήθεια. Είναι ευτύχημα που μπορεί να βρει κανείς στο Διαδίκτυο σοβαρά και αντικειμενικά σχόλια. Καλή ώρα το σχόλιο του Συλλόγου Γεωπόνων Πρέβεζας στο ιστολόγιό του. «Αν οι αρχαίοι έφτιαχναν ψωμί από ζειά» τονίζει ο Σύλλογος, θα αρκούσαν μερικές παραπομπές σε αρχαίους συγγραφείς. Αν ο Μεγαλέξαντρος έτρεφε με ζειά τη στρατιά του, σε κάποια πρωτογενή πηγή θα πρέπει να είναι καταγραμμένο. Και βέβαια, αν ο Βενιζέλος εν έτει 1928, δηλαδή τότε που ζούσαν οι πατεράδες πολλών από εμάς ή έστω οι παππούδες μας, έκανε τόσο μεγάλη εκστρατεία, να ξεριζώσει μία καλλιέργεια που βέβαια θα πρέπει να καλλιεργούνταν σε χιλιάδες και χιλιάδες στρέμματα (αφού υποτίθεται πως όλο το ελληνικό ψωμί φτιαχνόταν από ζειά!) και να την αντικαταστήσει με μία άλλη, αυτή η κοσμογονική αλλαγή δεν θα έπρεπε να καταγραφεί κάπου; Δόξα τω Θεώ, στην εποχή μας υπάρχουν ον-λάιν δυο – τρεις εφημερίδες του 1928, γιατί δεν μας δείχνουν οι υποστηρικτές της απίθανης αυτής θεωρίας, έστω ένα άρθρο από την “έντονη εκστρατεία” των Μ.Μ.Ε. εναντίον της Ζειάς; Η απάντηση είναι απλή: Διότι δεν υπάρχει άρθρο. Και δεν υπάρχει άρθρο διότι δεν υπήρξε εκστρατεία. Και δεν υπήρξε εκστρατεία, επειδή όλο αυτό το παραμύθι ελάχιστους κόκκους αλήθειας περιέχει».
Ο ισχυρισμός ότι οι Ελληνες πριν την παρέμβαση του Ελευθερίου Βενιζέλου έτρωγαν ψωμί από σιτάρι Ζέα είναι πέρα για πέρα αναληθής. Στη “Γεωργική και οικιακή οικονομία” του Γρηγορίου Παλαιολόγου διευθυντού του Προτύπου Αγροκηπίου στην Τίρυνθα επί κυβερνήσεως Καποδίστρια που γράφτηκε το 1830, δηλαδή 98 χρόνια πριν το 1928, αναφέρεται η χρήση διαφόρων ποικιλιών σταριού για την παρασκευή του ψωμιού.
Ο Ιωάννης Π. Πύρλας πριν 64 χρόνια το 1864 στο βιβλίο του “Συνέκδημος υγιεινή” αναφέρει πως η προτιμότερη φυτική τροφή είναι ο άρτος από σιτάρι.
Το περίφημο διάταγμα του νόμου 3158 του 1928 με το οποίο ισχυρίζονται ότι ο Εθνάρχης Ελευθέριος Βενιζέλος απαγόρευσε την καλλιέργεια του σιταριού Ζέα στην ουσία έχει σχέση με την υποχρεωτική πρόσληψη χημικών στους αλευρόμυλους “Περί υποχρεωτικής προσλήψεως χημικών εν τοις αλευρομύλοις”. Δεν υπάρχει καμία αναφορά για το σιτάρι Ζέα. Επί Ελευθερίου Βενιζέλου το μόνο διατροφικό σκάνδαλο ήταν εκείνο του αλευριού και αφορούσε την τιμή του ψωμιού και όχι την αντικατάσταση του αλευριού του σιταριού Ζέα.
Το σιτάρι Ζέα άρχισε να “χάνεται” σταδιακά από τη βιβλιογραφία από τον 3ο αιώνα π.Χ. Επανεμφανίστηκε τον 1ο αιώνα μ.Χ. οπότε αποτέλεσε και αντικείμενο ατέλειωτης συζήτησης η ταυτότητά του. Κατά συνέπεια αποσύρθηκε από την ελληνική γεωργία πριν από τον 1ο αιώνα μ.Χ. Ο γιατρός Γαληνός Κλαύδιος τον 2ο μ.Χ αιώνα στο “Περί τροφών δυνάμεως” βιβλίο του αναφέρει το στάρι Ζέα ως ξεχωριστό είδος και το περιγράφει με λεπτομέρεια. Διαπιστώνει μάλιστα πως το σιτάρι Ζέα είναι άγνωστο στους γιατρούς της κλασικής περιόδου. Δεν κάνουν καμιά αναφορά για το σιτάρι Ζέα ούτε ο Πραξαγόρας ούτε ο Φιλότιμος ούτε ο Ιπποκράτης. 98 χρόνια πριν το 1928 στο βιβλίο του Γρηγορίου Παλαιολόγου “Γεωργική και οικιακή οικονομία” διαβάζει κανείς:
Κι ο λόγος της εξαφάνισης απλός και αδιαμφισβήτητος. Είχαν γίνει ήδη γνωστά τα γυμνόσπερμα σιτάρια, τα οποία απαιτούσαν λιγότερη μετασυλλεκτική κατεργασία από τα ντυμένα και απέδιδαν περισσότερο. Είναι το σύνηθες φαινόμενο, όταν ο τομέας της γεωργίας εξελίσσεται και αποκτά νέα τεχνογνωσία. Πόσα είδη και ποικιλίες καλλιεργούμενων φυτών δεν χάνονται από το προσκήνιο της αγοράς, ύστερα από την εμφάνιση από την έρευνα νέων με ανώτερα ποιοτικά χαρακτηριστικά και καλλίτερη αντοχή στο θερμοκρασιακό τροφικό και φυτοπροστατευτικό στρες; Για παράδειγμα πριν από 50 χρόνια στην ορεινή Δυτική Μακεδονία και στην Αρκαδία δέσποζε το ασπροσίταρο ή ψιλοσίταρο γνωστό με τα ονόματα Ζλίτσα, Ζουλίτσα, Ραψάνι, Γραμμένι και Βλαχοσίταρο. Το σιτάρι αυτό παρόλο που έδινε λευκότερο ψωμί εξαιτίας της ευκολίας πλαγιάσματος και της ευαισθησίας στην ασθένεια του “δαυλού” και στους νηματώδεις έχει ήδη αντικατασταθεί από άλλα και είναι ζήτημα αν βρίσκει κανείς και λίγη ποσότητα στις ειδικές τράπεζες διαφύλαξης παραδοσιακών σπόρων. Το παραμύθι λοιπόν πως ο Ελευθέριος Βενιζέλος δεν ήθελε να είμαστε τόσο έξυπνοι και εξαφάνισε τη “σουπερμαντολίνη” του Κώστα Βουτσά το σιτάρι Ζέα είναι μυθοπλασία του αρρωστημένου εθνικισμού και τίποτα άλλο. Είναι γνωστή και καταγεγραμμένη η συνεισφορά του Εθνάρχη Ελευθερίου Βενιζέλου στην ανάπτυξη της ελληνικής γεωργίας.
Στην αρχαία Ελλάδα το ψωμί παρασκευάζονταν από σιτάρι (σίτον). Υπάρχουν γι’ αυτό πολλές αναφορές. Αξίζει να σταθεί κανείς στην Οδύσσεια του Ομήρου: «Σῖτον δὲ δμῳαὶ παρενήνεον ἐν κανέοισιν» (Κι οι σκλάβες το ψωμί τους σώριαζαν μες σε πλεχτά πανέρια). «Σίτου θ᾿ ἅπτεσθον καὶ χαίρετον. Αὐτὰρ ἔπειτα δείπνου πασσαμένω εἰρησόμεθ’, οἵ τινές ἐστον ἀνδρῶν: οὐ γὰρ σφῷν γε γένος ἀπόλωλε τοκήων, ἀλλ᾿ ἀνδρῶν γένος ἐστὲ διοτρεφέων βασιλήων σκηπτούχων, ἐπεὶ οὔ κε κακοὶ τοιούσδε τέκοιεν.». (Πιάστε ψωμί! Καλώς μας ήρθατε! Και σύντας πια αποφάτε,θα ‘ρθεί η στιγμή να σας ρωτήσουμε ποιοί τάχα να ‘στε ανθρώποι. Καθόλου αλήθεια δεν την κρύβετε τη φύτρα των γονιών σας το δίχως άλλο από αρχοντόγεννους κρατάτε βασιλιάδες με ρηγικό ραβδί αχαμνόσογοι τέτοιους υγιούς δεν κάνουν). «Έν δὲ γυνὴ ταμίη σῖτον καὶ οἶνον ἔθηκεν ὄψα τε, οἷα ἔδουσι διοτρεφέες βασιλῆες». ( Έβαλε μέσα κι η κελάρισσα ψωμί, κρασί, προσφάγια, καθώς να τρώνε οι θεογέννητοι το συνηθούν ρηγάδες). «Τῶν δ᾿ ἄλλων ἐμέ φημί πολὺ προφερέστερον εἶναι, ὅσοι νῦν βροτοί εἰσίν ἐπὶ χθονὶ σῖτον ἔδοντες. ἀνδράσι δὲ προτέροισιν ἐριζέμεν οὐκ ἐθελήσω,οὔθ᾿ Ἡρακλῆι οὔτ᾿ Εὐρύτῳ Οιχαλιῆι», (Μα από τους άλλους λέω δε βρίσκεται να με νικάει κανένας, απ᾿ τους θνητούς μαθές, που γεύουνται ψωμί στον κόσμο απάνω. Με τους παλιούς ηρώους δε θα ‘θελα να μπω σε ξεσυνέρια, τον Ηρακλή για και τον Εύρυτο, της Οιχαλίας το ρήγα). Ο Πλάτωνας στην «Πολιτεία» αναφέρει: «Θρέψονται δὲ ἐκ μὲν τῶν κριθῶν ἄλφιτα σκευαζόμενοι, ἐκ δὲ τῶν πυρῶν ἄλευρα, τὰ μὲν πέψαντες, τὰ δὲ μάξαντες, μάζας γενναίας καὶ ἄρτους ἐπὶ κάλαμόν τινα παραβαλλόμενοι ἢ φύλλα καθαρά, κατακλινέντες ἐπὶ στιβάδων ἐστρωμένων μίλακί τε καὶ μυρρίναις, εὐωχήσονται αὐτοί τε καὶ τὰ παιδία, ἐπιπίνοντες τοῦ οἴνου, ἐστεφανωμένοι καὶ ὑμνοῦντες τοὺς θεούς, ἡδέως συνόντες ἀλλήλοις».
Ο Ηρόδοτος γράφει για τους Αιγυπτίους πως έχουν την παράξενη συνήθεια να τρέφονται με το σιτάρι Όλυρα, το οποίο κάποιοι το ταυτίζουν με το σιτάρι Ζέα: «Ἀλλαχοῦ τρέφονται μέ σίτον καί κριθήν· ἀλλ’ οἱ Αἰγύπτιοι θεωροῦσιν αἰσχρότατον καί ὑποβάλλωνται εἰς τοιαύτην δίαιταν, καί μεταχειρίζονται ὄλυραν, τήν ὀποίαν τινές ὀνομάζουσι ζειάν».
Το σιτάρι Ζέα κατά την αρχαιότητα καλλιεργούνταν κυρίως για ζωοτροφή. Σπάνια το αλεύρι του σταριού Ζέα χρησιμοποιούνταν για την παρασκευή ψωμιού και μόνο σε ανάμιξη με αλεύρι σταριού. Το μίγμα αυτό ήταν γνωστό ως “κρίμνον”. Μάλιστα το αλεύρι του σταριού Ζέα θεωρούνταν κατά το Γαληνό υποδεέστερο και από εκείνο του κριθαριού. Την ίδια αντίληψη είχε και ο Διοκλής ο Καρύστιος, ο οποίος στο έργο του “Υγιεινά προς Πλείσταρχον” παρουσιάζει μία κατάταξη των “σιτίων” ανάλογα με τις “αρετές τους”. Στην κατάταξη αυτή το σιτάρι Όλυρα και Ζέα βρίσκονται κάτω από το κριθάρι και το σιτάρι. Ο γιατρός Μνησίθεος θεωρεί πως οι καταλληλότεροι σπόροι για τροφή είναι το σιτάρι και το κριθάρι και ακολουθούν τα σιτάρια Όλυρα και Ζέα. Το ψωμί από σιτάρι Ζέα κατά το Μνησίθεο είναι «βαρύ και δύσπεπτον», αλλά το χρησιμοποιούν από ανάγκη στα ψυχρά κλίματα, επειδή είναι ανθεκτικό στο κρύο. Ο Ομηρος αναφέρει στην Οδύσσεια: «Οἱ δ᾿ ἵππους μὲν λῦσαν ὑπὸ ζυγοῦ ἱδρώοντας, καὶ τοὺς μὲν κατέδησαν ἐφ᾿ ἱππείῃσι κάπῃσι,πὰρ δ᾿ ἔβαλον ζειάς, ἀνὰ δὲ κρῖ λευκὸν ἔμιξαν». (Απ᾿ το ζυγό τους λύσαν τ᾿ άλογα λουσμένα στον ίδρωτα και στα παχνιά τους τ᾿ αλογάρικα τα δέσαν και κριθάρι μπροστά τους βάζαν άσπρο, ανάκατο με βίκο) ( Κριθάρι άσπρο=σιτάρι Ζέα).
Ο Θεόφραστος στο σύγγραμμά του “Περί Φυτών Ιστορίας” αναφέρει πως το σιτάρι Ζέα χορηγούνταν μαζί μα άλλα φυτά ως ζωοτροφή. Μάλιστα το σιτάρι Ζέα ήταν ιδιαίτερα προσφιλές στα ζώα: «Ο δέ καρπός κουφότατος καί προσφιλής πᾶσι τοῖς ζώοις».
Οι περισσότεροι επιστήμονες σήμερα συμφωνούν ότι καλλιεργούμενο σιτάρι Ζέα αποτελεί ξεχωριστό υποείδος. Το επιστημονικό του όνομα είναι Triticum turgidum ssp. dicoccum. Κατά την αρχαιότητα ήταν γνωστό ως Ζέα ή Ζειά. Αναφέρεται και με τα ονόματα Δίκοκκο σιτάρι, Emmer, Farro, Amidonnier και Polba. Πρόκειται για σκληρό τετραπλοειδές σιτάρι με “ντυμένους” και “κολλημένους” ανά δύο κόκκους.
Το σιτάρι Dinkel γνωστό και ως σιτάρι Σπέλτα, Όλυρα, Épeautre, spelt wheat ανήκει στο υποείδος Triticum aestivum ssp. spelta. Έχει κι αυτό ντυμένους και κολλημένους κόκκους. Είναι εξαπλοειδές και μαλακό σιτάρι.
Η πρώτη προσπάθεια μετά από πολλούς αιώνες εγκατάλειψης για την καλλιέργεια του σιταριού Ζέα για την παρασκευή αλευριού αρτοποιίας γίνεται από τον Γρηγόριο Παλαιολόγο. Το σιτάρι Ζειά το ταυτίζει με το σιτάρι Όλυρα. Αναφέρει χαρακτηριστικά στο βιβλίο του “Γεωργική και οικιακή οικονομία” «Όθεν και είναι ευχής άξιον να εισαχθεί εις την Ελλάδα» (από Γερμανία ) «όπου το πάλαι ήταν προϊόν επιτόπιον».
Σήμερα η γεωργία με την αειφορική οικολογική της μορφή έχει ως βασικό στόχο την πολυκαλλιέργεια, την ποιοτική και ποσοτική παραγωγή υγιεινών προϊόντων και τη διαφύλαξη των παραδοσιακών ειδών και ποικιλιών. Η ποιοτική παραγωγή υγιεινών προϊόντων αποτελεί επίσης πρωταρχικό στόχο και για την επιστήμη της υγιεινής διατροφής. Ποιοτικά ανώτερα και υγιεινά γεωργικά προϊόντα επιζητά σήμερα και ο καταναλωτής. Απλή απόδειξη η ζήτηση αρτοσκευασμάτων από σίκαλη, κριθάρι, από σμιγό (Σιτάρι+σίκαλη ή σιτάρι+κριθάρι), με διάφορους σπόρους και από πίτυρα πέρα από τα τυπικά από αλεύρι σιταριού. Μάλιστα τα πιτυρούχα ψωμιά “τα πιτυράδια” τα προόριζαν παλαιότερα για τα σκυλιά. Ηταν το γνωστό “σκυλόψωμο” ή «σκ’λιόψωμο». Αυτή ακριβώς η τάση του καταναλωτικού κοινού βοήθησε και στην επανεμφάνιση και προώθηση της καλλιέργειας του σιταριού Ζέα.
Η οικολογική γεωργία που πρωτοστάτησε στην προσπάθεια αυτή θα πρέπει να προστατεύσει το σιτάρι Ζέα από τους πάσης φύσεως νοσηρούς εθνικιστές, τους τυφλούς ζειαμανείς και τους “επιτηδείους” που επιχειρούν με την υπερβολή να παρουσιάσουν το σιτάρι αυτό ως κάτι το μαγικό, το θείο και το “μαντζούνι” της μακροζωίας. Είναι επιβεβλημένο να ειπωθεί η αλήθεια συνοδευόμενη από πραγματικές αποδείξεις.
Θα πρέπει ευθύς εξ αρχής η επιστήμη της αγροοικολογίας να ταυτοποιήσει και να ξεχωρίσει το σιτάρι Ζέα από τα άλλα είδη. Και δεν είναι λίγα. Πρώτιστα όμως θα πρέπει να ξεκαθαρίσει με διατροφική ανάλυση τη διαφορά του από το συνηθισμένο σιτάρι και ιδιαίτερα από το σιτάρι Σπέλτα. Θα πρέπει να επιδιώξει την αποσαφήνιση του ρόλου της γλουτένης. Δεν υπάρχει ψωμί χωρίς γλουτένη, αφού και το σιτάρι Ζέα την εμπεριέχει. Η ελάχιστη γνώση της βιοχημείας καταδείχνει πως ο ισχυρισμός ότι η «γλουτένη δρα ως ισχυρή κόλλα που… συγκολλά τις πρωτεΐνες του εγκεφάλου και εναποτίθεται στα αγγεία, είναι επιεικώς για τα πανηγύρια».
Η γλουτένη το μόνο πρόβλημα που μπορεί να προκαλέσει σε ένα μικρό ποσοστό του ανθρώπινου πληθυσμού με γενετική προδιάθεση είναι η δυσανεξία στη γλουτένη η γνωστή κοιλιοκάκη.
Και βέβαια η λυσίνη είναι μαζί με την ιστιδίνη και την αργινίνη τα βασικά για τον ανθρώπινο οργανισμό αμινοξέα. Χρειάζεται όμως να επιβεβαιωθεί με ειδικές αναλύσεις η ποσοτική της παρουσία στο σιτάρι Ζέα. Δόξα τω Θεώ η επιστήμη της Βιοχημείας έχει προχωρήσει στον τομέα αυτό. Είναι γνωστό πως τροφές πλούσιες σε Μαγνήσιο και λυσίνη είναι το σουσάμι, ο ηλιόσπορος και ο κολοκυθόσπορος. Μάλιστα το χοιρινό μπούτι έχει 100 φορές περισσότερη λυσίνη σε σχέση με το σιτάρι.
Αξίζει να αναφέρει κανείς τα αποτελέσματα μιας ανάλυσης του μαλακού και δίκοκκου σταριού από το διαπιστευμένο και γνωστό ανά τη Μεσόγειο εργαστήριο Agrolab για να προσγειωθούν οι πάσης φύσεως αιθεροβάμονες.
Στην ανάλυση αυτή παρατηρείται πως το μαλακό σιτάρι υπερέχει ως προς την περιεκτικότητα σε φυτικές ίνες.
Το μαλακό σιτάρι και το σιτάρι Ζέα έχουν 21.2 και 23.8% γλουτένη αντίστοιχα. Το πρώτο μάλιστα έχει υψηλό δείκτη γλουτένης, που συντελεί στο καλύτερο φούσκωμα του ψωμιού. Η διεθνής βιβλιογραφία αποσαφηνίζει πως η περιεκτικότητα Μαγνησίου στο μαλακό σιτάρι είναι παρόμοια με εκείνη του σιταριού Ζέα. Το δίκκοκο σιτάρι Farro από την Ιταλία εμπεριέχει μικρότερη ποσότητα γλουτένης από το μαλακό σιτάρι. Πρακτικά για να διασφαλίσει ο καταναλωτής από το ψωμί την ίδια ποσότητα γλουτένης θα πρέπει να φάει 9 μπουκιές από το μαλακό σιτάρι ολικής άλεσης και 10 από το σιτάρι Farro. Χαράς στο πράγμα.
Αλήθεια “οι ζειαμανείς” που ασπάζονται αυτούς τους μύθους δεν έχουν ίχνος υπερηφάνειας; «Πώς δέχονται τόσο εύκολα ότι είναι ηλίθιοι;» θα αναρωτηθεί στο ιστολόγιό του ο συγγραφέας και λογοτέχνης Νίκος Σαραντάκος. Αλλη απορία: Γιατί έγιναν τόσο έξυπνοι μόνο οι αρχαίοι Έλληνες, ενώ το σιτάρι Ζέα το καλλιεργούσαν από την εποχή του Χαλκού από τον Καύκασο και τη Μ. Ανατολή ως τη Β.Δ. Ευρώπη; Κι άλλη. Τόσο είχαν “αποβλακωθεί” οι μετέπειτα της Βενιζελικής περιόδου πολιτικοί ηγέτες διαφόρων παρατάξεων εξαιτίας της έλλειψης από τη διατροφή τους του ψωμιού από σιτάρι Ζέα, ώστε να μην ενδιαφερθούν καθόλου για την επαναφορά του
Read more: http://www.haniotika-nea.gr/to-sitari-zea-sta-cheria-ton-mithoplaston-ke-ethnikiston/#ixzz4B5ZNT5wI
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου