Η ΧΟΡΗΓΗΣΗ ΤΩΝ ΔΑΝΕΙΩΝ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΜΕ ΤΟ MANUAL ΤΩΝ ΔΙΕΘΝΩΝ ΛΟΓΙΣΤΙΚΩΝ ΠΡΟΤΥΠΩΝ, ΑΛΛΑ ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΤΙΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΤΗΣ ΙΣΧΥΟΥΣΑΣ ΕΘΝΙΚΗΣ & ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑΣ, ΤΗΣ ΣΥΝΘΗΚΗΣ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΚΑΝΟΝΙΣΤΙΚΩΝ ΠΡΑΞΕΩΝ ΤΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ (ΠΔΤΕ)
Σταματήστε λοιπόν να ξεπλένετε τις τράπεζες, που μοίρασαν τα λεφτά των καταθέσεων του κοσμάκη και των κρατικών ενισχύσεων στα χέρια κοινών απατεώνων, που σε πολλές μάλιστα περιπτώσεις είχαν τα θράσος να τα βγάλουν και στο εξωτερικό !!!
Στην περίπτωση των 120 μεγάλων επιχειρηματικών δανείων, για τα οποία βρίσκεται σε εξέλιξη ΕΙΣΑΓΓΕΛΙΚΗ ΕΡΕΥΝΑ, οι επιτροπές πιστοδοτήσεων και οι διοικήσεις έχουν προδήλως παρανομήσει, αφού τα χορήγησαν εν γνώση τους - δλδ με ΔΟΛΟ - κατά παράβαση της ισχύουσας νομοθεσίας και των κανονιστικών πράξεις του Διοικητή της ΤτΕ (ΠΔΤΕ), που αφορούν τους κανόνες χρηματοδότησης φυσικών και νομικών προσώπων, αφού παραβίασαν συστηματικά τις ΠΔΤΕ 1955/02.07.1991, ΠΔΤΕ 2577/09.03.2006, ΠΤΔΕ 2595/20.8.2007, ΠΔΤΕ 2630-2631-2632-2633-2634-2635/29.10.2010, ΠΔΤΕ 2560/01.04.2005, ΠΔΤΕ 2630/2010, ΠΔΤΕ2588/2007, ΠΔΤΕ 2589/2007, ΠΔΤΕ 2590/2007, ΠΔΤΕ 2646/2011, ΠΔΤΕ 2655/19.03.2012, ΠΔΤΕ 2645/2011, ΠΔΤΕ 2594/2007, ΠΔΤΕ 2595/2007, ΠΔΤΕ 2635/2010 και ΠΔΤΕ 2620/28.08.2009 !!!
Αν οι ελληνικές τράπεζες έκαναν σωστά - όπως λένε - τη δουλειά τους, δεν θα είχαν χρεοκοπήσει το 2008, όταν πήραν το πρώτο πακέτο κρατικής ενίσχυσης από την Κυβέρνηση Καραμανλή, όσο το ελληνικό δημόσιο ήταν αξιόχρεο και δανειζόταν από τις αγορές με γερμανικά επιτόκια, ούτε θα είχαν μέχρι σήμερα φορτώσει στις πλάτες των φορολογουμένων περισσότερα από 300 Δις με τις ανακεφαλαιοποιήσεις, τις εγγυήσεις του δημοσίου για άντληση ρευστότητας από την ΕΚΤ, τον ELA, τις οφειλές στο TARGET2 και τη μονιμοποίηση του Tax Credit, ούτε θα υπήρχαν Capital Controls και απειλές από το ΔΝΤ για Κούρεμα Καταθέσεων.
Διαβάζουμε στο Bankingnews ανάρτηση με τίτλο :
Στον εισαγγελέα 120 μεγάλα επιχειρηματικά δάνεια – Πιθανόν να ασκηθούν διώξεις στις διοικήσεις των τραπεζών....
Μετά όμως τον τίτλο αρχίζει το ξέπλυμα :
http://bankingnews.gr/%CF%84%CF%81%CE%B1%CF%80%CE%B5%CE%B6%CE%B9%CE%BA%CE%AC-%CE%BD%CE%AD%CE%B1/item/243820-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%B5%CE%B9%CF%83%CE%B1%CE%B3%CE%B3%CE%B5%CE%BB%CE%AD%CE%B1-120-%CE%BC%CE%B5%CE%B3%CE%AC%CE%BB%CE%B1-%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%87%CE%B5%CE%B9%CF%81%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AC-%CE%B4%CE%AC%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CE%B1-%E2%80%93-%CF%80%CE%B9%CE%B8%CE%B1%CE%BD%CF%8C%CE%BD-%CE%BD%CE%B1-%CE%B1%CF%83%CE%BA%CE%B7%CE%B8%CE%BF%CF%8D%CE%BD-%CE%B4%CE%B9%CF%8E%CE%BE%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%B9%CF%82-%CE%B4%CE%B9%CE%BF%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CF%84%CF%81%CE%B1%CF%80%CE%B5%CE%B6%CF%8E%CE%BD.html
Οι τράπεζες δεν έκαναν κάτι λάθος ακολούθησαν το manual όπως αναφέρει χαρακτηριστικά κορυφαίος τραπεζίτης αλλά κινδυνεύουν να βρεθούν όλες κατηγορούμενες…για τις εγγυήσεις που έχασαν την αξία τους.
Σε μεγάλη νομική περιπέτεια κινδυνεύουν να βρεθούν οι διοικήσεις των ελληνικών τραπεζών οι οποίες ενώ ακολούθησαν πιστά τους κανόνες των διεθνών λογιστικών προτύπων και της ελληνικής νομοθεσίας κινδυνεύουν να βρεθούν κατηγορούμενες, να ασκηθούν ποινικές διώξεις για πλήθος δανείων.
Το τραπεζικό σύστημα τελεί υπό την ομηρία των εισαγγελέων οι οποίοι ζήτησαν πλήρη στοιχεία από τις 4 μεγαλύτερες τράπεζες
1)Για τα 10 μεγαλύτερα επιχειρηματικά προβληματικά δάνεια
2)Για τα 20 μεγαλύτερα προβληματικά δάνεια μικρομεσαίων επιχειρήσεων.
Οι εισαγγελείς διερευνούν το αν και κατά πόσο είναι επαρκείς οι εξασφαλίσεις των τραπεζών και διερευνούν όλες τις ενέργειες των τραπεζών ώστε να εξακριβώσουν γιατί τα 120 μεγαλύτερα προβληματικά επιχειρηματικά δάνεια κατέληξαν σε αδιέξοδο.
Οι έλεγχοι αυτοί που έχουν ξεκινήσει θέτουν σε ομηρία τον τραπεζικό κλάδο και το κυριότερο υπάρχει σοβαρός κίνδυνος – που δεν θα πρέπει κανείς να υποτιμήσει ή αψηφήσει – να βρεθούν οι διοικήσεις των 4 συστημικών τραπεζών κατηγορούμενες, να τους ασκηθούν ποινικές διώξεις.
Να σημειωθεί ότι ασκήθηκαν ποινικές διώξεις κατά της διοίκησης της Alpha bank - με μια αστήρικτη κατηγορία - και ενώ τα δάνεια προς τον Ψυχάρη είναι....εξυπηρετούμενα.
Η διαδικασία αναζήτησης του λάθους περί των προβληματικών δανείων και των προβληματικών ανοιγμάτων που έχουν φθάσει στα 112 δισεκ. ξεκινάει από λάθος βάση και σίγουρα η δικαιοσύνη δεν θα αποδώσει δικαιοσύνη σε ένα τομέα που δεν κατανοεί.
Η δικαστική έρευνα λανθασμένα επικεντρώνεται στις εγγυήσεις των προβληματικών δανείων.
Μια δικαστική έρευνα θα έχει νόημα μόνο αν υπάρχουν έστω και υπόνοιες περί απιστίας ή χρηματισμού τραπεζιτών.
Γνωρίζει η δικαιοσύνη ότι τέτοιες εγκληματικές πράξεις δεν θα βρεθούν στις ελληνικές τράπεζες, όχι μόνο γιατί οι τραπεζίτες είναι έντιμοι – αυτό δεν μπορεί να το ξέρει κανείς - .
Αυτό που όλοι γνωρίζουν είναι ότι κανένα δάνειο δεν εγκρίθηκε από ένα πρόσωπο.
Υπάρχουν οι επιτροπές πιστοδοτήσεων όπου απαρτίζονται συνήθως πάνω από 10 κορυφαία στελέχη, ενώ ταυτόχρονα οι τράπεζες ειδικά τα τελευταία 7 χρόνια ελέγχονται από επιτρόπους τους δημοσίου και άλλους ελεγκτές που έχουν πρόσβαση σε όλα τα οικονομικά στοιχεία και στα δάνεια.
Για να τεθεί ακόμη πιο απλά.
Δεν μπορεί να έχουν συνωμοτήσει 10 στελέχη Χ 4 τράπεζες 40 άτομα και αυτά να οδήγησαν στα 112 δισεκ. προβληματικών ανοιγμάτων.
Αν θέλουμε ψύχραιμα να δούμε το πρόβλημα θα πρέπει να πάμε πίσω στην 10ετία του 2000 όπου δόθηκαν τα περισσότερα δάνεια.
Από το 2000 έως το 2010 χορηγήθηκαν 192 δισεκ. δάνεια από τις ελληνικές τράπεζες ήταν η περίοδο όπου ο ανοδικός κύκλος της οικονομίας στηρίχθηκε σε μεγάλο βαθμό από την πιστωτική επέκταση των τραπεζών.
Συνήθως τα δάνεια έχουν χρόνο ωρίμανσης 3-4 χρόνια.
Π.χ. ένα δάνειο που χορηγήθηκε το 2004 το 2008 θεωρείται ότι βρίσκεται στην φάση ωρίμανσης.
Γιατί το 2005, το 2006, το 2007, το 2008 ή το 2009 τα NPLs τα προβληματικά δάνεια στις ελληνικές τράπεζες ήταν μόλις στο 7% με 8% του συνόλου των δανείων δηλαδή 15 δισεκ. και τα NPLs το 2016 φθάνουν τα 90 δισεκ. ή τα προβληματικά ανοίγματα τα 112 δισεκ. ευρώ;
Γιατί τα συστήματα παρακολούθησης πιστωτικού κινδύνου και risk management απέδωσαν τότε και το διάστημα 2011 με 2015 κατέρρευσαν;
Ευθύνονται τα συστήματα ή ευθύνεται η κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας;
Είναι προφανές τι έχει συμβεί και αυτό που έχει συμβεί δεν έχει να κάνει με την εποπτεία των τραπεζών έχει να κάνει με το σπιράλ θανάτου στο οποίο βρέθηκαν οι τράπεζες.
Σε μια χώρα που βρέθηκε δύο φορές σε καθεστώς default σε καθεστώς χρεοκοπίας, όπου κατέρρευσε η αγορά ακινήτων, όπου εκτινάχθηκε η ανεργία στο 27%, όπου η ύφεση έφθασε στο 28% του ΑΕΠ απομειώνοντας αναλογικά τον εθνικό πλούτο….το πιο τέλειο τραπεζικό σύστημα θα αποτύγχανε.
Να ληφθεί υπόψη ότι στην Ιρλανδία που τώρα εμφανίζει ρυθμό ανάπτυξης 6,5% χρεοκόπησαν οι μεγάλες τράπεζες, στην Ελλάδα με την εγρήγορση τότε της ΤτΕ οι χρεοκοπίες αποτράπηκαν.
Οι εισαγγελείς θα εστιαστούν στα collaterals στις εγγυήσεις.
Όμως ας δώσουμε ένα παράδειγμα.
Ένας επιχειρηματίας συνάπτει δάνειο 20 εκατ ευρώ το 2007 και δίνει εγγυήσεις ίσες με την αξία του δανείου π.χ. ακίνητα και άλλα περιουσιακά στοιχεία.
Τα 20 εκατ δάνειο έχουν 20 εκατ εξασφαλίσεις.
Ο επιχειρηματίας αυτός εισέρχεται στην φάση της ύφεσης της οικονομίας και επιχειρηματικά βρίσκεται σε αδιέξοδο ενώ δεν διαθέτει άλλα περιουσιακά στοιχεία.
Οι εγγυήσεις από 20 δισεκ. έχουν απομειωθεί στα 8 εκατ. (δεν είναι τυχαίο το παράδειγμα)
Τι θα μπορούσε να κάνει η τράπεζα σε μια χώρα όπου δεν ήξερε κανείς αν θα ξημερώσει σε ευρώ ή δραχμή;
Όσο προνοητική και να ήταν μια διοίκηση η δραματική απαξίωση των collaterals με πραγματικούς όρους μπορεί να έχει φθάσει και τα 180 δισεκ.
Όπως εκτιμάει τραπεζίτης «οι εγγυήσεις της 10ετίας του 2000-2009 που έλαβαν οι τράπεζες για τα 250 δισεκ. δάνεια που χορήγησαν έφθαναν τα 280 δισεκ. και η τρέχουσα αξία τους είναι 180 δισεκ. με τις περισσότερες εγγυήσεις να αφορούν εξυπηρετούμενα δάνεια δηλαδή μιλάμε για πραγματική απομείωση 100 δισ
Ένα επιχειρηματικό ακίνητο είχε αξία το 2007 π.χ. 10 εκατ και σήμερα έχει 2 εκατ ενώ υπάρχει και αδυναμία πώλησης λόγω των περιορισμών στους πλειστηριασμούς».
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι οι τράπεζες κινήθηκαν θεσμικά ξεπερνώντας ακόμη και τις δυνατότητες των τραπεζών για να διασφαλίσουν ότι θα πάρουν τα χρήματα τους.
Σε μια καταρρέουσα οικονομία όμως η αξία των collaterals είναι σχετική.
Π.χ. στις πιστωτικές κάρτες δεν υπάρχουν εγγυήσεις, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και διεθνώς.
Στα καταναλωτικά με εξασφαλίσεις συνήθως εξασφάλιση είναι αυτοκίνητο.
Οι τράπεζες έφθασαν να ενοικιάζουν τεράστιες μάντρες για να αποθηκεύσουν τα αυτοκίνητα από κατασχέσεις.
Ποιος θα αγοράσει αυτοκίνητο όταν η αγορά αυτοκινήτου στην Ελλάδα κατέρρευσε.
Το ίδιο συνέβη και στα ακίνητα, όλοι γνωρίζουν πως κατέρρευσε ο κατασκευαστικός κλάδος και κατέρρευσε η αξία των ακινήτων.
Οι τράπεζες δεν έκαναν κάτι λάθος ακολούθησαν το manual όπως αναφέρει χαρακτηριστικά κορυφαίος τραπεζίτης αλλά κινδυνεύουν να βρεθούν όλες κατηγορούμενες…για τις εγγυήσεις που έχασαν την αξία τους.
Σε μεγάλη νομική περιπέτεια κινδυνεύουν να βρεθούν οι διοικήσεις των ελληνικών τραπεζών οι οποίες ενώ ακολούθησαν πιστά τους κανόνες των διεθνών λογιστικών προτύπων και της ελληνικής νομοθεσίας κινδυνεύουν να βρεθούν κατηγορούμενες, να ασκηθούν ποινικές διώξεις για πλήθος δανείων.
Το τραπεζικό σύστημα τελεί υπό την ομηρία των εισαγγελέων οι οποίοι ζήτησαν πλήρη στοιχεία από τις 4 μεγαλύτερες τράπεζες
1)Για τα 10 μεγαλύτερα επιχειρηματικά προβληματικά δάνεια
2)Για τα 20 μεγαλύτερα προβληματικά δάνεια μικρομεσαίων επιχειρήσεων.
Οι εισαγγελείς διερευνούν το αν και κατά πόσο είναι επαρκείς οι εξασφαλίσεις των τραπεζών και διερευνούν όλες τις ενέργειες των τραπεζών ώστε να εξακριβώσουν γιατί τα 120 μεγαλύτερα προβληματικά επιχειρηματικά δάνεια κατέληξαν σε αδιέξοδο.
Οι έλεγχοι αυτοί που έχουν ξεκινήσει θέτουν σε ομηρία τον τραπεζικό κλάδο και το κυριότερο υπάρχει σοβαρός κίνδυνος – που δεν θα πρέπει κανείς να υποτιμήσει ή αψηφήσει – να βρεθούν οι διοικήσεις των 4 συστημικών τραπεζών κατηγορούμενες, να τους ασκηθούν ποινικές διώξεις.
Να σημειωθεί ότι ασκήθηκαν ποινικές διώξεις κατά της διοίκησης της Alpha bank - με μια αστήρικτη κατηγορία - και ενώ τα δάνεια προς τον Ψυχάρη είναι....εξυπηρετούμενα.
Η διαδικασία αναζήτησης του λάθους περί των προβληματικών δανείων και των προβληματικών ανοιγμάτων που έχουν φθάσει στα 112 δισεκ. ξεκινάει από λάθος βάση και σίγουρα η δικαιοσύνη δεν θα αποδώσει δικαιοσύνη σε ένα τομέα που δεν κατανοεί.
Η δικαστική έρευνα λανθασμένα επικεντρώνεται στις εγγυήσεις των προβληματικών δανείων.
Μια δικαστική έρευνα θα έχει νόημα μόνο αν υπάρχουν έστω και υπόνοιες περί απιστίας ή χρηματισμού τραπεζιτών.
Γνωρίζει η δικαιοσύνη ότι τέτοιες εγκληματικές πράξεις δεν θα βρεθούν στις ελληνικές τράπεζες, όχι μόνο γιατί οι τραπεζίτες είναι έντιμοι – αυτό δεν μπορεί να το ξέρει κανείς - .
Αυτό που όλοι γνωρίζουν είναι ότι κανένα δάνειο δεν εγκρίθηκε από ένα πρόσωπο.
Υπάρχουν οι επιτροπές πιστοδοτήσεων όπου απαρτίζονται συνήθως πάνω από 10 κορυφαία στελέχη, ενώ ταυτόχρονα οι τράπεζες ειδικά τα τελευταία 7 χρόνια ελέγχονται από επιτρόπους τους δημοσίου και άλλους ελεγκτές που έχουν πρόσβαση σε όλα τα οικονομικά στοιχεία και στα δάνεια.
Για να τεθεί ακόμη πιο απλά.
Δεν μπορεί να έχουν συνωμοτήσει 10 στελέχη Χ 4 τράπεζες 40 άτομα και αυτά να οδήγησαν στα 112 δισεκ. προβληματικών ανοιγμάτων.
Αν θέλουμε ψύχραιμα να δούμε το πρόβλημα θα πρέπει να πάμε πίσω στην 10ετία του 2000 όπου δόθηκαν τα περισσότερα δάνεια.
Από το 2000 έως το 2010 χορηγήθηκαν 192 δισεκ. δάνεια από τις ελληνικές τράπεζες ήταν η περίοδο όπου ο ανοδικός κύκλος της οικονομίας στηρίχθηκε σε μεγάλο βαθμό από την πιστωτική επέκταση των τραπεζών.
Συνήθως τα δάνεια έχουν χρόνο ωρίμανσης 3-4 χρόνια.
Π.χ. ένα δάνειο που χορηγήθηκε το 2004 το 2008 θεωρείται ότι βρίσκεται στην φάση ωρίμανσης.
Γιατί το 2005, το 2006, το 2007, το 2008 ή το 2009 τα NPLs τα προβληματικά δάνεια στις ελληνικές τράπεζες ήταν μόλις στο 7% με 8% του συνόλου των δανείων δηλαδή 15 δισεκ. και τα NPLs το 2016 φθάνουν τα 90 δισεκ. ή τα προβληματικά ανοίγματα τα 112 δισεκ. ευρώ;
Γιατί τα συστήματα παρακολούθησης πιστωτικού κινδύνου και risk management απέδωσαν τότε και το διάστημα 2011 με 2015 κατέρρευσαν;
Ευθύνονται τα συστήματα ή ευθύνεται η κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας;
Είναι προφανές τι έχει συμβεί και αυτό που έχει συμβεί δεν έχει να κάνει με την εποπτεία των τραπεζών έχει να κάνει με το σπιράλ θανάτου στο οποίο βρέθηκαν οι τράπεζες.
Σε μια χώρα που βρέθηκε δύο φορές σε καθεστώς default σε καθεστώς χρεοκοπίας, όπου κατέρρευσε η αγορά ακινήτων, όπου εκτινάχθηκε η ανεργία στο 27%, όπου η ύφεση έφθασε στο 28% του ΑΕΠ απομειώνοντας αναλογικά τον εθνικό πλούτο….το πιο τέλειο τραπεζικό σύστημα θα αποτύγχανε.
Να ληφθεί υπόψη ότι στην Ιρλανδία που τώρα εμφανίζει ρυθμό ανάπτυξης 6,5% χρεοκόπησαν οι μεγάλες τράπεζες, στην Ελλάδα με την εγρήγορση τότε της ΤτΕ οι χρεοκοπίες αποτράπηκαν.
Οι εισαγγελείς θα εστιαστούν στα collaterals στις εγγυήσεις.
Όμως ας δώσουμε ένα παράδειγμα.
Ένας επιχειρηματίας συνάπτει δάνειο 20 εκατ ευρώ το 2007 και δίνει εγγυήσεις ίσες με την αξία του δανείου π.χ. ακίνητα και άλλα περιουσιακά στοιχεία.
Τα 20 εκατ δάνειο έχουν 20 εκατ εξασφαλίσεις.
Ο επιχειρηματίας αυτός εισέρχεται στην φάση της ύφεσης της οικονομίας και επιχειρηματικά βρίσκεται σε αδιέξοδο ενώ δεν διαθέτει άλλα περιουσιακά στοιχεία.
Οι εγγυήσεις από 20 δισεκ. έχουν απομειωθεί στα 8 εκατ. (δεν είναι τυχαίο το παράδειγμα)
Τι θα μπορούσε να κάνει η τράπεζα σε μια χώρα όπου δεν ήξερε κανείς αν θα ξημερώσει σε ευρώ ή δραχμή;
Όσο προνοητική και να ήταν μια διοίκηση η δραματική απαξίωση των collaterals με πραγματικούς όρους μπορεί να έχει φθάσει και τα 180 δισεκ.
Όπως εκτιμάει τραπεζίτης «οι εγγυήσεις της 10ετίας του 2000-2009 που έλαβαν οι τράπεζες για τα 250 δισεκ. δάνεια που χορήγησαν έφθαναν τα 280 δισεκ. και η τρέχουσα αξία τους είναι 180 δισεκ. με τις περισσότερες εγγυήσεις να αφορούν εξυπηρετούμενα δάνεια δηλαδή μιλάμε για πραγματική απομείωση 100 δισ
Ένα επιχειρηματικό ακίνητο είχε αξία το 2007 π.χ. 10 εκατ και σήμερα έχει 2 εκατ ενώ υπάρχει και αδυναμία πώλησης λόγω των περιορισμών στους πλειστηριασμούς».
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι οι τράπεζες κινήθηκαν θεσμικά ξεπερνώντας ακόμη και τις δυνατότητες των τραπεζών για να διασφαλίσουν ότι θα πάρουν τα χρήματα τους.
Σε μια καταρρέουσα οικονομία όμως η αξία των collaterals είναι σχετική.
Π.χ. στις πιστωτικές κάρτες δεν υπάρχουν εγγυήσεις, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και διεθνώς.
Στα καταναλωτικά με εξασφαλίσεις συνήθως εξασφάλιση είναι αυτοκίνητο.
Οι τράπεζες έφθασαν να ενοικιάζουν τεράστιες μάντρες για να αποθηκεύσουν τα αυτοκίνητα από κατασχέσεις.
Ποιος θα αγοράσει αυτοκίνητο όταν η αγορά αυτοκινήτου στην Ελλάδα κατέρρευσε.
Το ίδιο συνέβη και στα ακίνητα, όλοι γνωρίζουν πως κατέρρευσε ο κατασκευαστικός κλάδος και κατέρρευσε η αξία των ακινήτων.
Οι τράπεζες δεν έκαναν κάτι λάθος ακολούθησαν το manual όπως αναφέρει χαρακτηριστικά κορυφαίος τραπεζίτης αλλά κινδυνεύουν να βρεθούν όλες κατηγορούμενες…για τις εγγυήσεις που έχασαν την αξία τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου