Γράφει ο Κυριάκος Τόμπρας
Μισθοφόροι του Κλαμπ των αντιευρωπαϊστών του Λονδίνου και λαγοί των δανειστών, της ΕΚΤ και της Κομισιόν, οι διάφοροι καθηγητοαναλυτάδες που προσπαθούν με το ζόρι να μας πείσουν ότι τα χειρότερα θα είναι δήθεν καλύτερα !!!
Γνωρίζουμε όλοι ότι κατά το αρθ. 140, παρ. 3 της Συνθήκης της Λισσαβώνας, GREXIT με παραμονή στην ΕΕ δεν υπάρχει, όχι μόνο ως αποβολή της Ελλάδος από το ενιαίο νόμισμα, αλλά ούτε ακόμη ως οικειοθελής αποχώρηση.
Και ότι ο μόνος τρόπος για να καταστεί αυτό εφικτό είναι η τροποποίηση της Συνθήκης της Λισσαβώνας, η οποία όμως, εφόσον τεθεί ως ατζέντα, προϋποθέτει σε κάθε περίπτωση τη συγκατάθεση της Ελλάδος.
Έτσι λοιπόν, δημιουργείται το απαραίτητο κλίμα προκειμένου η Ελλάδα να πέσει στην παγίδα και να πατήσει η ίδια τη σκανδάλη του όπλου που θα της δώσει τη χαριστική βολή, λυτρώνοντας τους χαρτογιακάδες των Βρυξελλών από τις ευθύνες των εγκληματικών τους πράξεων και παραλήψεων κατά τη διαχείριση της ελληνικής κρίσης, όπως αναλυτικά καταγγέλλονται στην έκθεση ΙΝΙ2277/2013 ΕΕ και διασώζοντας το τραπεζικό σύστημα της ευρωζώνης και τη γερμανική οικονομία από την κατάρρευση που θα σηματοδοτούσε η πραγμάτωση της απόλυτης νομισματικής και χρηματοοικονομικής φαντασίωσης, ήτοι της επέλευσης ενός ελληνικού πιστωτικού γεγονότος εντός ευρώ.
Εκθέσεις της πλάκας, χωρίς καμία νομική τεκμηρίωση και οικονομοτεχνική κοστολόγηση, γραμμένες εκ του πονηρού στην απλοϊκή μορφή της έκθεσης ιδεών του δημοτικού σχολείου, προκειμένου να είναι κατανοητές ακόμη και στους οικονομικά αγράμματους και να οδηγούν εύκολα στην παγίδα τους αφελείς που πιστεύουν ότι η δραχμή ήταν εθνικό νόμισμα και ότι οι τράπεζες χορηγούν τα δάνεια από τα χρήματα των καταθέσεων πελατείας τους, κυκλοφορούν από καιρού εις καιρόν στα διαδικτυακά ΜΜΕ, επιχειρώντας να πείσουν τους Έλληνες πόσο καλά θα ήταν να γυρίζαμε πίσω στη δεκαετία του 50'.
Μια τέτοια έκθεση κυκλοφόρησε και σήμερα, με τον τίτλο "The New Yorker : Μοναδική βιώσιμη λύση το Grexit - Τα οφέλη υπερτερούν των ζημιών για την Ελλάδα".
"Η δραχμή θα πετύχει - Θα υπάρξει ένα διάστημα κρίσης, αλλά μετά η οικονομία θα ανακάμψει" διατυμπανίζει η νέα αυτή έκθεση-μαϊμού, της οποίας όμως, διαβάζοντας την τεκμηρίωση, δεν μπορείς παρά να μην πέσεις κάτω από τα γέλια.
Το νέο american dream της δραχμής που πουλάει η συγκεκριμένη έκθεση στηρίζεται στην αυθαίρετη και μη κοστολογημένη διαπίστωση ότι, δήθεν, "οι ελληνικές εξαγωγές θα καταστούν φθηνότερες και το εργατικό κόστος πιο ανταγωνιστικό. Ο τουρισμός πιθανώς θα εκτιναχθεί και η χώρα θα ανακτήσει τον έλεγχο της νομισματικής και δημοσιονομικής πολιτικής".
Και μάλιστα, προκειμένου να μας πείσει, χρησιμοποιεί το αδόκιμο παράδειγμα της περίπτωσης της Αργεντινής, σημειώνοντας ότι "τα διδάγματα της οικονομικής ιστορίας καταδεικνύουν πως τα μακροπρόθεσμα κέρδη υπερτερούν των βραχυπρόθεσμων απωλειών. Όταν η Αργεντινή χρεοκόπησε και υποτίμησε το πέσο το 2001, μετά από μερικούς μήνες οικονομικού χάους, επήλθε μία σειρά διαδοχικών ετών ανάπτυξης»
Αυτή είναι όλη κι'ολη η τεκμηρίωση του νέου, εμετικού, νομισματικού αυτού πονήματος.
Που, εκτός από την έλλειψη ακόμη και της ελάχιστης κοστολόγησης, δεν λαμβάνει υπ'όψη ούτε τη δομική διάρθρωση της ελληνικής οικονομίας, που καθιστά αυτεπαγγέλτως ανέφικτα και εκτός κάθε νοήμονος πραγματικότητας, όλα τα θαύματα της δραχμής που επαγγέλλονται οι συγγραφείς του.
Ποιες εξαγωγές θα καταστούν άραγε φθηνότερες ;;;
Αυτές που η ελληνική οικονομία δεν διαθέτει, αφού ακόμη και το αγροτικό μας ισοζύγιο είναι αρνητικό, με την Πατρίδα μας να έχει απωλέσει, εκτός από την εθνική της κυριαρχία, και τη διατροφική της αυτάρκεια ;;;
Για να καταστεί λοιπόν η ελληνική οικονομία εξωστρεφής, δηλαδή εξαγωγική, χρειάζεται πρωτίστως επενδύσεις δομικής αναδιάρθρωσης της, με στόχο την αναδιάρθρωση και το μετασχηματισμό του ελληνικού ΑΕΠ, ήτοι νέες, παραγωγικές επενδύσεις προσανατολισμένες στην παραγωγή διεθνώς εμπορεύσιμων αγαθών και υπηρεσιών.
Όμως, οι επενδύσεις αυτές προϋποθέτουν την εισαγωγή τουλάχιστον του 70% των απαραίτητων πρώτων υλών, των υλικών, του λογισμικού, του know how και του τεχνολογικού εξοπλισμού, που σε καθεστώς δραχμής, ήτοι σε καθεστώς υποτιμητικής νομισματικής κερδοσκοπίας, καθίσταται απαγορευτική.
Έτσι, το όνειρο των δραχμικών εξαγωγών τελειώνει κάπου εδώ, πριν ακόμη ξεκινήσει.
Kαι ο τουρισμός ;;;
Πως άραγε θα μπορούσε να εκτιναχθεί σε περιβάλλον δραχμής και πόσο % του ΑΕΠ θα μπορούσε να καλύψει ;;;
Σήμερα, με 20.000.000 ετήσιες αφίξεις, ο τουρισμός μετά βίας ανέρχεται στο 12% του κουτστουρεμένου ΑΕΠ μετά από τα 5 χρόνια της δημιουργικής χρεοκοπίας των Μνημονίων.
Έτσι λοιπόν, για να μας σώσει ο τουρισμός σε περιβάλλον δραχμής, θα έπρεπε ο συγκεκριμένος αυτός τομέας της εθνικής μας οικονομίας να καλύπτει τουλάχιστον το 50% του ΑΕΠ, ήτοι θα έπρεπε να μιλάμε για 100.000.000 αφίξεις το χρόνο, υπολογίζοντας τα έσοδα του τουρισμού σε ευρώ και σε τουλάχιστον 150.000.000 αφίξεις το χρόνο, υπολογίζοντας τα έσοδα σε υποτιμημένες δραχμές.
Ποιος νοήμων επιστήμονας θα τολμούσε ποτέ να εκπονήσει μια μελέτη σκοπιμότητας και βιωσιμότητας του ελληνικού τουρισμού, στη βάση των 150.000.000 ετησίων αφίξεων ;;;
Φυσικά κανείς (νοήμων).
Αλλά και αν ακόμη ως εκ θαύματος, 150.000.000 Κινέζοι αποφάσιζαν να δικαιώσουν τους συγγραφείς του άθλιου αυτού πονήματος και αποφάσιζαν να επισκεφθούν την Ελλάδα, αυτό θα ήταν ποτέ δυνατό υπό τις σημερινές συνθήκες ;;;
Πόσες εκατοντάδες χιλιάδες υπαλλήλων θα χρειαζόταν τα ελληνικά προξενεία στην Κίνα για να εκδώσουν τις απαραίτητες βίζες, ποιος θα τους προσλάμβανε και πως θα τους πλήρωνε ;;; Με δραχμές στην Κίνα ;;;
Πόσες χιλιάδες αεροπλάνα θα έπρεπε να έχει ο στόλος της κοινοπραξίας Ολυμπιακής-Aegean για να εξυπηρετήσει το αναγκαίο πτητικό έργο, εσωτερικού και εξωτερικού ;;;
Με ποια εσωτερική υποδομή του τουριστικού κλάδου, από τα ξενοδοχεία και τα γραφεία ταξιδίων, μέχρι τα ενοικιαζόμενα αυτοκίνητα, τα λεωφορεία κλπ., θα μπορούσε άραγε να εξυπηρετηθεί ένας τέτοιος όγκος αφίξεων ;;;
Ακόμη και αν το σενάριο αυτό αποτελούσε μακροπρόθεσμο στόχο της εθνικής μας οικονομίας, θα ξαναγυρνάγαμε στο ίδιο προηγούμενο αδιέξοδο της απαγορευτικής υλοποίησης των παραγωγικών επενδύσεων σε περιβάλλον δραχμής.
Παράγει η Ελλάδα αεροπλάνα, λεωφορεία, αυτοκίνητα, υλικά και εξοπλισμό ξενοδοχειακών μονάδων ή θα έπρεπε να εισάγουμε τουλάχιστον το 70% των απαραίτητων παγίων στοιχείων των ενσώματων αυτών ακινητοποιήσεων των απαιτούμενων νέων επενδύσεων, που και πάλι σε καθεστώς δραχμής, ήτοι σε καθεστώς υποτιμητικής νομισματικής κερδοσκοπίας, καθίσταται απαγορευτικό ;;;
Κάπως έτσι λοιπόν τελειώνει και το όνειρο του δραχμικού τουρισμού και, μαζί με αυτό, η αυταπάτη της δια του δήθεν εθνικού νομίσματος, νομισματικής και εθνικής μας κυριαρχίας.
Τα πράγματα είναι πολύ απλά, ενώ τα ψέμματα και οι μύθοι έχουν κοντά πόδια.
Η δραχμή δεν ήταν ποτέ κυρίαρχο εθνικό νόμισμα, επειδή δεν ήταν ποτέ χαρτονόμισμα, αλλά τραπεζογραμμάτιο, αφού εκδότης της δεν ήταν ποτέ το κράτος αλλά, πάντα, ιδιωτικές τράπεζες, που την εξέδιδαν ως νομισματοποιημένο παραστατικό χρήμα, ήτοι ως χρεόγραφο, δηλαδή ως προϊόν και τίτλο χρέους.
Πρώτα η Εθνική των Ρότσιλντ και μετά, από το 1927, η Τράπεζα της Ελλάδος, δηλαδή ξανά η τράπεζα των Ρότσιλντ, που την ίδρυσαν εξασφαλίζοντας το μετοχικό της κεφάλαιο με δάνειο από την Εθνική Τράπεζα.
Γιατί λοιπόν να αφήσουμε ένα ιδιωτικό, μη κυρίαρχο, παραστατικό νόμισμα, όπως το ευρώ, που όμως είναι ισχυρό, για να πάμε σε ένα άλλο, ανίσχυρο και ευάλωτο στην υποτιμητική κερδοσκοπία, ιδιωτικό και μη κυρίαρχο νόμισμα, δηλαδή τη δραχμή ;;;
Σε τι θα ωφελούσε κάτι τέτοιο τους Έλληνες και την εθνική μας οικονομία ;;;
Γιατί λοιπόν να αφήσουμε ένα ιδιωτικό, μη κυρίαρχο, παραστατικό νόμισμα, όπως το ευρώ, που όμως είναι ισχυρό, για να πάμε σε ένα άλλο, ανίσχυρο και ευάλωτο στην υποτιμητική κερδοσκοπία, ιδιωτικό και μη κυρίαρχο νόμισμα, δηλαδή τη δραχμή ;;;
Σε τι θα ωφελούσε κάτι τέτοιο τους Έλληνες και την εθνική μας οικονομία ;;;
Συμπέρασμα :
Το λόμπυ του Λονδίνου ενδιαφέρεται μόνο να σώσει το δικό του νόμισμα.
Που και αυτό δεν είναι ούτε εθνικό, ούτε κυρίαρχο.
Η διάσωσή του όμως περνάει μέσα από την καταστροφή του ευρώ.
Και στο σενάριο αυτό έχουν επενδυθεί τεράστια ποσά και, μάλιστα, πρωτίστως, για την εξαγορά ανθρώπινου δυναμικού, ήτοι ενός στρατού δημοσιογράφων, καθηγητών και αναλυτών, που χτίζουν καριέρες - κατά Γ. Βαρουφάκη - εδώ και 5 ολόκληρα χρόνια, επιχειρώντας να κατηχήσουν στην Ευρώπη του Νότου το Δόγμα της Εξόδου από το Ευρώ και της επανυϊοθέτησης των προ του ενιαίου νομίσματος, δήθεν Εθνικών Νομισμάτων των κρατών-μελών.
Και ταυτόχρονα, το σενάριο αυτό, περιοριζόμενο στην υπόθεση του Grexit, βολεύει τρελά και τους φίλους μας τους Γερμανούς, που έχουν κυριολεκτικά χάσει τον ύπνο τους τρώγοντας μας στη μάπα μέσα στο ευρώ, με το χρέος μας μη βιώσιμο, με το τραπεζικό μας σύστημα υπό κατάρρευση και με το πιστωτικό γεγονός εντός του ευρώ να αποτελεί το μεγαλύτερο εφιάλτη τους, από τον οποίο προσπαθούν να τους απεγκλωβίσουν οι κάθε λογής μισθοφόροι του Grexit.
Απέναντι στην ελληνική φαντασίωση του πιστωτικού γεγονότος εντός ευρώ, το Grexit συνιστά την απόλυτη γερμανική φαντασίωση για την άνευ κόστους, κυριολεκτικά ανέξοδη διάσωση του ευρώ.
Ευχαριστούμε κύριοι αλλά δεν θα πάρουμε.
Tην Ελλάδα του 50', ακόμη και όσοι δεν τη ζήσαμε, τη γνωρίσαμε μέσα από τις ασπρόμαυρες ελληνικές ταινίες και από τα βίντεο που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο.
Δεν γυρνάμε πίσω.