Το μεταναστευτικό για μια ακόμα φορά ήρθε στην επικαιρότητα με εκείνο τον στρεβλό τρόπο που επιτρέπει στη φαιότητα και τον μισανθρωπισμό να βυσσοδομεί.
Αλλά το θέμα είναι πολύ σοβαρό για να υποβιβάζεται είτε σε ενδοκυβερνητικό αλαλούμ, είτε σε επικοινωνιακό «κόλπο», είτε σε πεδίο εκδήλωσης της γνωστής αντιπολιτευτικής ακροδεξιίλας.
Μερικά ενδεικτικά στοιχεία: Σύμφωνα με τις διεθνείς έρευνες πάνω από 23.000 είναι οι νεκροί μετανάστες που έχασαν τη ζωή τους την περίοδο 2000- 2013 στην προσπάθεια να προσεγγίσουν τις ευρωπαϊκές ακτές («Εφημερίδα των Συντακτών», 6/5/2014). Περισσότεροι από 7.000 - σύμφωνα με τα στοιχεία του Οργανισμού Μετανάστευσης - είναι οι μετανάστες και οι πρόσφυγες που μόνο μέσα στο 2013 έχασαν τη ζωή τους στην προσπάθεια αναζήτησης ενός ασφαλούς .
Αλλά το θέμα είναι πολύ σοβαρό για να υποβιβάζεται είτε σε ενδοκυβερνητικό αλαλούμ, είτε σε επικοινωνιακό «κόλπο», είτε σε πεδίο εκδήλωσης της γνωστής αντιπολιτευτικής ακροδεξιίλας.
Η Μεσόγειος έχει μετατραπεί σε μια θάλασσα νεκρών και η Ελλάδα σε διαμετακομιστικό πέρασμα των δουλεμπόρων. Μόνο την περίοδο 2011 – 2013, το Λιμενικό Σώμα κλήθηκε να επιληφθεί σε πάνω από 500 περιπτώσεις θαλάσσιας διακίνησης 12.000 μεταναστών.
Η έκρηξη των λεγόμενων «μεταναστευτικών ροών» δεν αποτελεί «φυσικό φαινόμενο». Εκδηλώνεται με τρόπο ευθέως ανάλογο των εντάσεων στην περιοχή για τις οποίες καθόλου αθώα δεν είναι η επιθετικότητα του ευρωενωσιακού ιμπεριαλισμού. Είναι χαρακτηριστικό ότι: Σύμφωνα με την Υπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες, οι νεκροί και αγνοούμενοι μετανάστες το 2007 στη Μεσόγειο ήταν 630. Το 2011, μετά τα «κατορθώματα» της ΕΕ σε Λιβύη, Συρία κλπ, ο αριθμός ξεπέρασε τους 1.500…
Κόντρα λοιπόν στα στερεότυπα που επικρατούν τόσο στην ΕΕ της αναβίωσης του φασισμού και του σιδερόφρακτου ρατσισμού, όσο και στα «μυαλά» των εγχώριων «ούγκανων» της πατριδοκαπηλείας, επιβάλλεται να επισημανθεί για μια ακόμα φορά:
1) Οι μετανάστες είναι άνθρωποι. Κάθε πολιτική τοποθέτηση γύρω από το οξύτατο μεταναστευτικό πρόβλημα κρίνεται, επομένως, από το κατά πόσο αναγνωρίζει (στην ράξη και όχι στα λόγια) την ανθρώπινη υπόσταση τω μεταναστών.
2) Οι ασκήσεις απανθρωπιάς εναντίον των μεταναστών αφορούν όλη την κοινωνία καθώς δεν αποτελεί τίποτα λιγότερο από μια προσομοίωση απανθρωπιάς απέναντι στον κάθε ανίσχυρο, στον κάθε αδύναμο, στον κάθε ανήμπορο, στον κάθε καταπιεσμένο, ανεξαρτήτως χρώματος, φυλής και εθνικότητας.
3) Κανείς και τίποτα δεν μπορεί να σταματήσει τους ανθρώπους όταν απειλούνται από αφανισμό να χρησιμοποιούν το «διαβατήριο» της ελπίδας για την αναζήτηση τροφής και ασφάλειας χωρίς να λογαριάζουν σύνορα.
Όποιος, συνεπώς, ισχυρίζεται ότι το πρόβλημα της μετανάστευσης θα λυθεί με μέτρα αστυνομικά, με στρατοκρατικά «κόλπα», με «αγροφύλακες» που σουλατσάρουν στην ...Αθήνα, ψεύδεται. Και στην πραγματικότητα εκείνο που κάνει είναι να προωθεί μια πολιτική «γύψου» που με πρόσχημα τον μετανάστη επιδιώκει την «νομιμοποίηση» πρακτικών καταστολής κατά του συνόλου του «εχθρού - λαού».
Με συναίσθηση ότι ως Έλληνες έχουμε την τιμή ήδη από το 1827 - από το Σύνταγμα της Τροιζήνας - να έχουμε διαδηλώσει τον απόλυτο σεβασμό και τηδιασφάλιση όλων των δικαιωμάτων κάθε ανθρώπινου όντος εντός της ελληνικής επικράτειας, με επίγνωση ότι ο λαός μας ρημάζεται από τους τραπεζίτες αλλά κάποιοι μας δείχνουν σαν ένοχους τους… μετανάστες και με απόλυτη συναίσθηση του μεγέθους του προβλήματος, ο λαός μας έχει κάθε δικαίωμα να ζητά να παρθούν μέτρα τώρα!
Μέτρα που θα κινούνται στον αντίποδα της λογικής της «Σπιναλόγκας» και των στρατοπέδων συγκέντρωσης, που δεν θα επιτρέπουν τρομοκρατικές επιχειρήσεις - «σκούπα» γιατί μιλάμε για ανθρώπους και όχι για «σκουπίδια».
Μέτρα που εδώ και τώρα,
- παρά και ενάντια στην ευρωενωσιακή λυκοσυμμαχία και τις διατάξεις του Δουβλίνου, θα παραχωρούν ταξιδιωτικά έγγραφα στους μετανάστες, για να μπορούν να μετακινηθούν εκτός Ελλάδας, όπως ζητούν,
- θα αποδίδουν όλα τα κοινωνικά και ασφαλιστικά δικαιώματα στους μετανάστες που εργάζονται ώστε να μην πέφτουν θύματα ανείπωτης εκμετάλλευσης και αυθαιρεσίας αλλά και να μην αξιοποιούνται ως πολιορκητικός κριός ενάντια στα δικαιώματα των Ελλήνων εργαζομένων,
- θα προωθούν άμεσα την δημιουργία δημόσιων, οργανωμένων, ανθρώπινων χώρων υποδοχής και όχι στρατόπεδα συγκέντρωσης.
Μια τέτοια πολιτική δεν μπορεί παρά να περνάει μέσα από το τσάκισμά των κυκλωμάτων λαθρεμπορίας και εκμετάλλευσης μεταναστών. Από το τσάκισμα - με πυγμή παραδειγματική και αμείλικτη - των εγκληματικών κυκλωμάτων Ελλήνων, μεταναστών και «μεικτών» που στρατολογούν καθάρματα από την μεταναστευτική χοάνη.
Και φυσικά μιλάμε για μια πολιτική που δεν θα στηρίζεται σε φράκτες τύπου Έβρου. Αλλά για μια πολιτική που θα γίνει η ίδια «φράκτης» απέναντι στα αίτια που προκαλούν τα καραβάνια της προσφυγιάς και της μετανάστευσης. Πώς; Με μια Ελλάδα που δε θα γίνεται συνεργός, αλλά θα υψώνει φωνή ενάντια στα εγκλήματα που διαπράττονται στις χώρες των μεταναστών.
ΠΗΓΗ
http://www.enikos.gr/mpogiopoulos/301971,Metanasteytiko.html