Γράφει ο Αναστάσιος Θεοφίλου
Γιατί οι τράπεζες δεν έχουν την ικανότητα να διαχειριστούν τα κόκκινα δάνεια ;;;
Ανοικτή επιστολή προς τους Υπουργούς Οικονομίας και Οικονομικών !!!
Κύριοι Υπουργοί της νέας κυβέρνησης,
Κύριοι Υπουργοί της νέας κυβέρνησης,
έχετε την σπάνια τύχη να ξεκινάτε την θητεία σας σε μια περίοδο που η κοινωνία πιστεύει πραγματικά σε εσάς και σας εμπιστεύεται. Μαζί με την δύσκολη προσπάθεια που καταβάλετε για την επαναδιαπραγμάτευση του χρέους και την δημοσιονομική προσαρμογή του κράτους, πρέπει να αντιμετωπίσετε και το θέμα των κόκκινων δανείων. Ο μοναδικός τρόπος για να αλλάξει κατεύθυνση η οικονομία και να μπει σε μία αναπτυξιακή τροχιά είναι να λειτουργήσουν ξανά οι τράπεζες και να αποκατασταθεί η χρηματοδότηση στην αγορά, αλλιώς η ανάπτυξη που όλοι περιμένουμε δεν θα έρθει ποτέ.
Όπως γνωρίζετε τα κόκκινα δάνεια είναι αποτέλεσμα της Οικονομικής Κρίσης, που είναι ένα αναπόφευκτο και σταθερά επαναλαμβανόμενο χαρακτηριστικό των αγορών. Κάθε φορά που η κρίση κτυπάει την αγορά, όλοι μαζί συμφωνούμε για να πάρουμε μέτρα για να μην ξανασυμβεί ποτέ, τελικά όμως πάντα ξανασυμβαίνει!
Οι τιμές στην αγορά αναπόφευκτα αυξάνονται, μέχρι να φτάσουν στο σημείο όπου η εμπιστοσύνη εξατμίζεται και τότε η αγορά καταρρέει. Ο τραπεζικός δανεισμός είναι ένα μέρος του μηχανισμού που επιταχύνει αυτή τη διαδικασία και ιστορικά γνωρίζουμε ότι η αγορά καταρρέει κάθε 14 έως 18 χρόνια. Το μεγαλύτερο όμως πρόβλημα, όταν συμβεί ένα τέτοιο ατύχημα στην αγορά, είναι ότι δεν είναι κανείς έτοιμος για να το αντιμετωπίσει, διότι δυστυχώς σε τέτοιες περιπτώσεις Υπάρχει πάντα μια Ακραία Έλλειψη Δεξιοτήτων.Όταν η αγορά καταρρέει οι Τράπεζες, οι Εποπτικές αρχές και οι Πολιτικοί Αρνούνται την πραγματικότητα και υποστηρίζουν πάντα ότι η κρίση είναι ελεγχόμενη, ότι υπάρχει δυνατότητα διόρθωσης και ότι η προσγείωση θα είναι ομαλή. Αλλά ποτέ δεν είναι!
Η κεφαλαιακή επάρκεια του τραπεζικού συστήματος, που λειτουργεί καλά όσο η αγορά είναι ομαλή, εξαϋλώνεται σε μηδενικό χρόνο μόλις η αγορά καταρρεύσει. Οι επερχόμενες ζημιές και η απώλεια των ιδίων κεφαλαίων των τραπεζών, τις αναγκάζει να συγκαλύψουν το πρόβλημα, διορθώνοντας με τεχνικούς τρόπους την αποτίμηση των δανείων στα βιβλία τους και υποκρινόμενες ότι τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια συνεχίζουν να βρίσκονται μέσα στα όρια που θέτουν οι εποπτικοί μηχανισμοί. Το γεγονός αυτό, επιβραδύνει σημαντικά την ανάκαμψη της αγοράς γιατί αφαιρεί με δυσανάλογο τρόπο κεφάλαια από την πραγματική οικονομία, λόγω της δραστικής μείωσης των χορηγήσεων από τις τράπεζες, γεγονός που έχει καταστροφικές συνέπειες στο σύνολο της οικονομίας.
Από τα διεθνή δεδομένα των τελευταίων 65 ετών γνωρίζουμε ότι,
ο μέσος όρος ζημιάς σε αυτά τα χαρτοφυλάκια ξεπερνά το 70%,
η περίοδος που οι τράπεζες, οι εποπτικές αρχές και οι πολιτικοί αρνούνται να αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα διαρκεί περίπου 2 χρόνια,
η εκκαθάριση των προβλημάτων των τραπεζών ξεκινά μετά από περίπου 4 χρόνια και
ο μέσος χρόνος που χρειάζεται για να αρχίσει να αποκαθίσταται η αγορά είναι 6 χρόνια.
Τελικά το κόστος της εκκαθάρισης των τραπεζών από αυτά τα δάνεια είναι πάντα, πολύ - πολύ μεγαλύτερο από ότι οι Τράπεζες οι Εποπτικές αρχές και οι Πολιτικοί ονειρεύονται!
Οι τράπεζες για να αναπτυχθούν και να λειτουργήσουν σε μία κατάσταση ομαλής αγοράς, έχουν δημιουργήσει έναν αξιόπιστο και αποτελεσματικό μηχανισμό πιστωτικού ελέγχου που στηρίζεται στην Τυποποίηση και την Συνέπεια. Η αποτελεσματική όμως ανάκτηση των μη εξυπηρετούμενων δανείων απαιτεί το κάθε δάνειο να αντιμετωπίζετε Μεμονωμένα και Δημιουργικά. Αυτό είναι ένα εκ διαμέτρου αντίθετο από το προηγούμενο μοντέλο και έτσι ο ίδιος μηχανισμός που εξασφάλιζε στις τράπεζες ότι θα βγάζουν χρήματα σε μια φυσιολογική αγορά, είναι ο ίδιος που εξανεμίζει τα κεφάλαια τους όταν η οικονομία είναι σε ύφεση.
Σε μία τέτοια αγορά, τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια μετατρέπονται σε ένα δυσεπίλυτο πρόβλημα. Ο αριθμός τους γίνεται τρομακτικός και αυξάνεται συνεχώς, δεν υπάρχει ζήτηση για ακίνητα των οποίων οι τιμές καταρρέουν παρασύροντας μαζί τους τις αποτιμήσεις των δανείων και η γνωστή στις τράπεζες συνταγή νομικών ενεργειών, επαναγορών και εκκαθάρισης καθίσταται πλέον εντελώς αναποτελεσματική και απλά μεγιστοποιεί τις απώλειες τους.
Ένα τέτοιο περιβάλλον απαιτεί ριζικά διαφορετικές λύσεις από τις τράπεζες, πρέπει:
να προχωρήσουν σε εξειδικευμένη εκπαίδευση της διοίκησης, του προσωπικού και του management σε θέματα ανάκτησης και διαχείρισης,
να μεταστραφεί η νοοτροπία του προσωπικού και του management από αυτή του τραπεζίτη σε αυτή του κερδοσκόπου επενδυτή,
να εισάγουν στην λειτουργία τους στελέχη με Δεξιότητες Εμπλοκής και Διαπραγμάτευσης, Ικανότητες Διοίκησης και Διαχείρισης Περιουσιακών στοιχείων, ικανότητες αντίστοιχες ενός Χρηματοοικονομικού Ιατρού, ενός Νομισματικού Αστυνόμου, ενός Περιουσιακού Ντεντέκτιβ και ενός Πυροσβέστη,
να στήσουν μηχανισμούς Έξυπνης Αναζήτησης Πληροφοριών και να Συγκεντρώσουν και να Διαχειριστούν Αποτελεσματικά τις Πληροφορίες αυτές,
να στελεχώσουν Ειδική Ομάδα Ανάλυσης Δανειακών Συμβάσεων (Loan Forensics),
να Δομήσουν Νέο Σχεδιασμό Αναδιάρθρωσης Χαρτοφυλακίων,
να σχεδιάσουν νέα Στρατηγική νομικών διαδικασιών και εμπλοκών και να στελεχώσουν εξειδικευμένη υπηρεσία για την Διαχείριση των νομικών γραφείων και των δικηγόρων,
να σχεδιάσουν νέα ευέλικτη Στρατηγική διαχείρισης πτωχεύσεων,
να Αναβιώσουν δάνεια των οποίων επίκειται οριστική διαγραφή λόγω νομικών κωλυμάτων,
να υλοποιήσουν Αναδιάταξη των εγγυήσεων και
να κινητοποιηθεί για να συμμετάσχει στην λύση και ο δανειολήπτης, μιας και ο δανειολήπτης σε μια τέτοιου είδους εμπλοκή είναι αυτός που έχει να χάσει περισσότερα από οποιονδήποτε άλλο,
να παραχωρήσουν την ελευθερία στα στελέχη τους να αναλαμβάνουν να σχεδιάζουν και να υλοποιήσουν τολμηρές δράσεις και να προτείνει δημιουργικές και εύκολα προσαρμόσιμες λύσεις,
να γίνει προσπάθεια να Αυξηθεί η Αξία τους, αλλά για αυτό απαιτούνται πρόσθετες επενδύσεις, που κάποιος πρέπει να μπορεί και να έχει το θεσμικό πλαίσιο και το κίνητρο να τι κάνει,
να γίνει πώληση κάποιων χαρτοφυλακίων, όμως μόνο την κατάλληλη στιγμή και με το σωστό τρόπο,
να εισάγουν στην δομή τους Εξωτερικούς Συνεργάτες με Ειδικές Δεξιότητες και πρόσβαση σε Επενδυτικά Κεφάλαια.
Με λίγα λόγια οι τράπεζες πρέπει να γίνουν μια εντελώς νέα επιχείρηση με την ομάδα που την στελεχώνει να βρίσκεται πάντα ένα βήμα μπροστά από τους δανειολήπτες.
Είναι σημαντικό επίσης οι τράπεζες να προσαρμόσουν την νοοτροπία τους σε αυτή του επενδυτή, γιατί σήμερα για να αποφασίσουν να επιλύσουν ή να συμβιβαστούν σε μία υπόθεση λαμβάνουν υπόψη το συνολικό υπόλοιπο (κεφάλαιο και τόκους), την τρέχουσα αξία των εξασφαλίσεων, την πιθανή ανάκτηση από την ρευστοποίηση των εξασφαλίσεων, το κόστος διαχείρισης της υπόθεσης (νομικό και διοικητικό) καθώς και την επίπτωση που θα έχει η συναλλαγή στον ισολογισμό τους αλλά και στα ίδια κεφάλαια!
Οι επενδυτές όμως λειτουργούν εντελώς διαφορετικά, για να αποφασίσουν να επιλύσουν η να συμβιβαστούν σε μία υπόθεση λαμβάνουν υπόψη την μελλοντική αξία των εξασφαλίσεων, την μελλοντική δυνατότητα του οφειλέτη να αποπληρώσει το χρέος, την αύξηση των μελλοντικών ταμειακών του ροών καθώς και το κόστος για την επίτευξη αυτού του σχεδίου, το συγκρίνουν με την τρέχουσα αξία ρευστοποίησης ή πώληση του δανείου και επιλέγουν το ποιο κερδοφόρο αποτέλεσμα σε μετρητά.
Η διαφορά αυτή στην φιλοσοφία είναι τεράστια, οι επενδυτές αντιμετωπίζουν τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια σαν μια ευκαιρία για να βγάλουν χρήματα και όχι ως μια αποτυχημένη επένδυση.
Οι επενδυτές προσβλέπουν στην μελλοντική δυνητική αξία του χαρτοφυλακίου και αξιολογούν το πώς μπορούν να επωφεληθούν από αυτή.
Δεν αντιμετωπίζουν τους οφειλέτες ως «αμαρτωλούς» ή «εγκληματίες» και είναι έτοιμοι να συνεργαστούν μαζί τους ή ακόμη και να τους πουλήσουν πίσω το δάνειο τους για κάποιο κέρδος.
Είναι έτοιμοι να επενδύσουν επιπλέον κεφάλαια προκειμένου να επιτύχουν το καλύτερο οικονομικά αποτέλεσμα.
Αν οι τράπεζες θέλουν πραγματικά να μεγιστοποιήσουν τις ανακτήσεις και να ελαχιστοποιήσουν τις απώλειες, τότε πρέπει να λειτουργήσουν σαν επενδυτές. Επειδή όμως δεν μπορούν να το αντέξουν οικονομικά και η δομή τους δεν τους το επιτρέπει, η μοναδική λύση είναι να βρουν ισχυρούς εταίρους από την αγορά και να συνεργαστούν μαζί τους για να κάνουν αυτή τη αναγκαία στροφή που θα έχει επενδυτικό προσανατολισμό. Στην περίπτωση αυτή η τράπεζα πρέπει να επιλέξει έναν στρατηγικό συνεταίρο και δημιουργήσει μαζί του μια εταιρεία (JV) στην οποία να πουλήσει τα προβληματικά χαρτοφυλάκια. Το κρίσιμο σε αυτή την συνεργασία είναι ότι ο συνεταίρος που θα επιλέξει πρέπει να διαθέτει αποδεδειγμένη εμπειρία και δεξιότητες στην διαχείριση προβληματικών χαρτοφυλακίων αλλά και να έχει στην διάθεση του σημαντικά επιπλέον διαθέσιμα κεφάλαια για να επενδυθούν στην πορεία της συνεργασίας. Στην περίπτωση αυτή η τράπεζα θα επωφεληθεί από τα μετρητά που θα πάρει αρχικά κατά την πώληση των χαρτοφυλακίων, στην συνέχεια από το μερίδιο που της αναλογεί από τα κέρδη της εταιρείας και τέλος από το επιπλέον κέρδος που θα έχει η εταιρεία από την μελλοντική διόρθωση της αγοράς. Αυτός συνήθως είναι ο πιο επικερδής τρόπος, για να πουλήσει μια τράπεζα ένα προβληματικό χαρτοφυλάκιο.
Επειδή όμως τα πράγματα έχουν καθυστερήσει απελπιστικά στην Ελλάδα θα πρέπει άμεσα να δρομολογηθούν οι ακόλουθες ενέργειες:
να θεσμοθετηθεί άμεσα η απαραίτητη κανονιστική υποδομή που θα ρυθμίζει την πώληση, την αγορά και τη φορολόγηση αυτών των χαρτοφυλακίων,
να θεσμοθετηθούν κανονισμοί για την λειτουργία και την αδειοδότηση των εξειδικευμένων Εταιρειών Διαχείρισης (Servicers),
να εξασφαλίσει χαμηλά κόστη εισόδου στην αγορά για τους επενδυτές,
να επιταχυνθούν οι αλλαγές στην πτωχευτική νομοθεσία που θα την καταστήσουν σημαντικά πιο γρήγορη και αποτελεσματική,
να αρθούν τα κολλήματα που καθιστούν εξαιρετικά αργή την απονομής δικαιοσύνης,
να προσδιοριστεί η πραγματική αξία των χαρτοφυλακίων. Προσοχή η αξία προσδιορίζεται από την προσφερόμενη τιμή στην αγορά (mark to market) και όχι από την κεφαλαιακή επάρκεια των τραπεζών ή το πόση ζημιά μπορούν να αντέξουν,
να βρεθεί τρόπος για να χρηματοδοτηθεί η εκκαθάριση (ανακεφαλαιοποίηση). Οι εποπτικές αρχές και το κράτος θα πρέπει να αποφασίσουν πως θα καλύψουν τις ζημιές που θα προκύψουν από την αποτίμηση στην πραγματική αξία των χαρτοφυλακίων (υπάρχουν δεκάδες λύσεις και προσοχή το bail-in δεν η μοναδική, αν όμως αφήσετε τα πράγματα ως έχουν, τελικά θα οδηγηθούμε εκεί).
Κύριοι υπουργοί της νέας κυβέρνησης,
η Ελλάδα είναι ίσως το μοναδικό παράδειγμα διεθνώς που η περίοδος της άρνησης να αποδεχθούμε την πραγματικότητα έχει ξεπεράσει τα 5 χρόνια, με τα γνωστά καταστροφικά αποτελέσματα στην αγορά.
Έχει έρθει λοιπόν η ώρα για να ανασκουμπωθούμε και να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα. Σας διαβεβαιώνω ότι οι αγορές και οι επενδυτές διεθνώς περιμένουν να κάνουμε το πρώτο σαφές βήμα. Εμείς είμαστε όλοι εδώ για να βοηθήσουμε με τις γνώσεις και την εμπειρία μας, η απόφαση όμως για την λύση βρίσκεται αποκλειστικά στα χέρια σας.
- See more at: http://anastasiostheofilou.blogspot.gr/2015/02/blog-post.html#sthash.LJoW2bnz.cMvgHTkm.dpuf
Όπως γνωρίζετε τα κόκκινα δάνεια είναι αποτέλεσμα της Οικονομικής Κρίσης, που είναι ένα αναπόφευκτο και σταθερά επαναλαμβανόμενο χαρακτηριστικό των αγορών. Κάθε φορά που η κρίση κτυπάει την αγορά, όλοι μαζί συμφωνούμε για να πάρουμε μέτρα για να μην ξανασυμβεί ποτέ, τελικά όμως πάντα ξανασυμβαίνει!
Οι τιμές στην αγορά αναπόφευκτα αυξάνονται, μέχρι να φτάσουν στο σημείο όπου η εμπιστοσύνη εξατμίζεται και τότε η αγορά καταρρέει. Ο τραπεζικός δανεισμός είναι ένα μέρος του μηχανισμού που επιταχύνει αυτή τη διαδικασία και ιστορικά γνωρίζουμε ότι η αγορά καταρρέει κάθε 14 έως 18 χρόνια. Το μεγαλύτερο όμως πρόβλημα, όταν συμβεί ένα τέτοιο ατύχημα στην αγορά, είναι ότι δεν είναι κανείς έτοιμος για να το αντιμετωπίσει, διότι δυστυχώς σε τέτοιες περιπτώσεις Υπάρχει πάντα μια Ακραία Έλλειψη Δεξιοτήτων.Όταν η αγορά καταρρέει οι Τράπεζες, οι Εποπτικές αρχές και οι Πολιτικοί Αρνούνται την πραγματικότητα και υποστηρίζουν πάντα ότι η κρίση είναι ελεγχόμενη, ότι υπάρχει δυνατότητα διόρθωσης και ότι η προσγείωση θα είναι ομαλή. Αλλά ποτέ δεν είναι!
Η κεφαλαιακή επάρκεια του τραπεζικού συστήματος, που λειτουργεί καλά όσο η αγορά είναι ομαλή, εξαϋλώνεται σε μηδενικό χρόνο μόλις η αγορά καταρρεύσει. Οι επερχόμενες ζημιές και η απώλεια των ιδίων κεφαλαίων των τραπεζών, τις αναγκάζει να συγκαλύψουν το πρόβλημα, διορθώνοντας με τεχνικούς τρόπους την αποτίμηση των δανείων στα βιβλία τους και υποκρινόμενες ότι τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια συνεχίζουν να βρίσκονται μέσα στα όρια που θέτουν οι εποπτικοί μηχανισμοί. Το γεγονός αυτό, επιβραδύνει σημαντικά την ανάκαμψη της αγοράς γιατί αφαιρεί με δυσανάλογο τρόπο κεφάλαια από την πραγματική οικονομία, λόγω της δραστικής μείωσης των χορηγήσεων από τις τράπεζες, γεγονός που έχει καταστροφικές συνέπειες στο σύνολο της οικονομίας.
Από τα διεθνή δεδομένα των τελευταίων 65 ετών γνωρίζουμε ότι,
ο μέσος όρος ζημιάς σε αυτά τα χαρτοφυλάκια ξεπερνά το 70%,
η περίοδος που οι τράπεζες, οι εποπτικές αρχές και οι πολιτικοί αρνούνται να αντιμετωπίσουν την πραγματικότητα διαρκεί περίπου 2 χρόνια,
η εκκαθάριση των προβλημάτων των τραπεζών ξεκινά μετά από περίπου 4 χρόνια και
ο μέσος χρόνος που χρειάζεται για να αρχίσει να αποκαθίσταται η αγορά είναι 6 χρόνια.
Τελικά το κόστος της εκκαθάρισης των τραπεζών από αυτά τα δάνεια είναι πάντα, πολύ - πολύ μεγαλύτερο από ότι οι Τράπεζες οι Εποπτικές αρχές και οι Πολιτικοί ονειρεύονται!
Οι τράπεζες για να αναπτυχθούν και να λειτουργήσουν σε μία κατάσταση ομαλής αγοράς, έχουν δημιουργήσει έναν αξιόπιστο και αποτελεσματικό μηχανισμό πιστωτικού ελέγχου που στηρίζεται στην Τυποποίηση και την Συνέπεια. Η αποτελεσματική όμως ανάκτηση των μη εξυπηρετούμενων δανείων απαιτεί το κάθε δάνειο να αντιμετωπίζετε Μεμονωμένα και Δημιουργικά. Αυτό είναι ένα εκ διαμέτρου αντίθετο από το προηγούμενο μοντέλο και έτσι ο ίδιος μηχανισμός που εξασφάλιζε στις τράπεζες ότι θα βγάζουν χρήματα σε μια φυσιολογική αγορά, είναι ο ίδιος που εξανεμίζει τα κεφάλαια τους όταν η οικονομία είναι σε ύφεση.
Σε μία τέτοια αγορά, τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια μετατρέπονται σε ένα δυσεπίλυτο πρόβλημα. Ο αριθμός τους γίνεται τρομακτικός και αυξάνεται συνεχώς, δεν υπάρχει ζήτηση για ακίνητα των οποίων οι τιμές καταρρέουν παρασύροντας μαζί τους τις αποτιμήσεις των δανείων και η γνωστή στις τράπεζες συνταγή νομικών ενεργειών, επαναγορών και εκκαθάρισης καθίσταται πλέον εντελώς αναποτελεσματική και απλά μεγιστοποιεί τις απώλειες τους.
Ένα τέτοιο περιβάλλον απαιτεί ριζικά διαφορετικές λύσεις από τις τράπεζες, πρέπει:
να προχωρήσουν σε εξειδικευμένη εκπαίδευση της διοίκησης, του προσωπικού και του management σε θέματα ανάκτησης και διαχείρισης,
να μεταστραφεί η νοοτροπία του προσωπικού και του management από αυτή του τραπεζίτη σε αυτή του κερδοσκόπου επενδυτή,
να εισάγουν στην λειτουργία τους στελέχη με Δεξιότητες Εμπλοκής και Διαπραγμάτευσης, Ικανότητες Διοίκησης και Διαχείρισης Περιουσιακών στοιχείων, ικανότητες αντίστοιχες ενός Χρηματοοικονομικού Ιατρού, ενός Νομισματικού Αστυνόμου, ενός Περιουσιακού Ντεντέκτιβ και ενός Πυροσβέστη,
να στήσουν μηχανισμούς Έξυπνης Αναζήτησης Πληροφοριών και να Συγκεντρώσουν και να Διαχειριστούν Αποτελεσματικά τις Πληροφορίες αυτές,
να στελεχώσουν Ειδική Ομάδα Ανάλυσης Δανειακών Συμβάσεων (Loan Forensics),
να Δομήσουν Νέο Σχεδιασμό Αναδιάρθρωσης Χαρτοφυλακίων,
να σχεδιάσουν νέα Στρατηγική νομικών διαδικασιών και εμπλοκών και να στελεχώσουν εξειδικευμένη υπηρεσία για την Διαχείριση των νομικών γραφείων και των δικηγόρων,
να σχεδιάσουν νέα ευέλικτη Στρατηγική διαχείρισης πτωχεύσεων,
να Αναβιώσουν δάνεια των οποίων επίκειται οριστική διαγραφή λόγω νομικών κωλυμάτων,
να υλοποιήσουν Αναδιάταξη των εγγυήσεων και
να κινητοποιηθεί για να συμμετάσχει στην λύση και ο δανειολήπτης, μιας και ο δανειολήπτης σε μια τέτοιου είδους εμπλοκή είναι αυτός που έχει να χάσει περισσότερα από οποιονδήποτε άλλο,
να παραχωρήσουν την ελευθερία στα στελέχη τους να αναλαμβάνουν να σχεδιάζουν και να υλοποιήσουν τολμηρές δράσεις και να προτείνει δημιουργικές και εύκολα προσαρμόσιμες λύσεις,
να γίνει προσπάθεια να Αυξηθεί η Αξία τους, αλλά για αυτό απαιτούνται πρόσθετες επενδύσεις, που κάποιος πρέπει να μπορεί και να έχει το θεσμικό πλαίσιο και το κίνητρο να τι κάνει,
να γίνει πώληση κάποιων χαρτοφυλακίων, όμως μόνο την κατάλληλη στιγμή και με το σωστό τρόπο,
να εισάγουν στην δομή τους Εξωτερικούς Συνεργάτες με Ειδικές Δεξιότητες και πρόσβαση σε Επενδυτικά Κεφάλαια.
Με λίγα λόγια οι τράπεζες πρέπει να γίνουν μια εντελώς νέα επιχείρηση με την ομάδα που την στελεχώνει να βρίσκεται πάντα ένα βήμα μπροστά από τους δανειολήπτες.
Είναι σημαντικό επίσης οι τράπεζες να προσαρμόσουν την νοοτροπία τους σε αυτή του επενδυτή, γιατί σήμερα για να αποφασίσουν να επιλύσουν ή να συμβιβαστούν σε μία υπόθεση λαμβάνουν υπόψη το συνολικό υπόλοιπο (κεφάλαιο και τόκους), την τρέχουσα αξία των εξασφαλίσεων, την πιθανή ανάκτηση από την ρευστοποίηση των εξασφαλίσεων, το κόστος διαχείρισης της υπόθεσης (νομικό και διοικητικό) καθώς και την επίπτωση που θα έχει η συναλλαγή στον ισολογισμό τους αλλά και στα ίδια κεφάλαια!
Οι επενδυτές όμως λειτουργούν εντελώς διαφορετικά, για να αποφασίσουν να επιλύσουν η να συμβιβαστούν σε μία υπόθεση λαμβάνουν υπόψη την μελλοντική αξία των εξασφαλίσεων, την μελλοντική δυνατότητα του οφειλέτη να αποπληρώσει το χρέος, την αύξηση των μελλοντικών ταμειακών του ροών καθώς και το κόστος για την επίτευξη αυτού του σχεδίου, το συγκρίνουν με την τρέχουσα αξία ρευστοποίησης ή πώληση του δανείου και επιλέγουν το ποιο κερδοφόρο αποτέλεσμα σε μετρητά.
Η διαφορά αυτή στην φιλοσοφία είναι τεράστια, οι επενδυτές αντιμετωπίζουν τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια σαν μια ευκαιρία για να βγάλουν χρήματα και όχι ως μια αποτυχημένη επένδυση.
Οι επενδυτές προσβλέπουν στην μελλοντική δυνητική αξία του χαρτοφυλακίου και αξιολογούν το πώς μπορούν να επωφεληθούν από αυτή.
Δεν αντιμετωπίζουν τους οφειλέτες ως «αμαρτωλούς» ή «εγκληματίες» και είναι έτοιμοι να συνεργαστούν μαζί τους ή ακόμη και να τους πουλήσουν πίσω το δάνειο τους για κάποιο κέρδος.
Είναι έτοιμοι να επενδύσουν επιπλέον κεφάλαια προκειμένου να επιτύχουν το καλύτερο οικονομικά αποτέλεσμα.
Αν οι τράπεζες θέλουν πραγματικά να μεγιστοποιήσουν τις ανακτήσεις και να ελαχιστοποιήσουν τις απώλειες, τότε πρέπει να λειτουργήσουν σαν επενδυτές. Επειδή όμως δεν μπορούν να το αντέξουν οικονομικά και η δομή τους δεν τους το επιτρέπει, η μοναδική λύση είναι να βρουν ισχυρούς εταίρους από την αγορά και να συνεργαστούν μαζί τους για να κάνουν αυτή τη αναγκαία στροφή που θα έχει επενδυτικό προσανατολισμό. Στην περίπτωση αυτή η τράπεζα πρέπει να επιλέξει έναν στρατηγικό συνεταίρο και δημιουργήσει μαζί του μια εταιρεία (JV) στην οποία να πουλήσει τα προβληματικά χαρτοφυλάκια. Το κρίσιμο σε αυτή την συνεργασία είναι ότι ο συνεταίρος που θα επιλέξει πρέπει να διαθέτει αποδεδειγμένη εμπειρία και δεξιότητες στην διαχείριση προβληματικών χαρτοφυλακίων αλλά και να έχει στην διάθεση του σημαντικά επιπλέον διαθέσιμα κεφάλαια για να επενδυθούν στην πορεία της συνεργασίας. Στην περίπτωση αυτή η τράπεζα θα επωφεληθεί από τα μετρητά που θα πάρει αρχικά κατά την πώληση των χαρτοφυλακίων, στην συνέχεια από το μερίδιο που της αναλογεί από τα κέρδη της εταιρείας και τέλος από το επιπλέον κέρδος που θα έχει η εταιρεία από την μελλοντική διόρθωση της αγοράς. Αυτός συνήθως είναι ο πιο επικερδής τρόπος, για να πουλήσει μια τράπεζα ένα προβληματικό χαρτοφυλάκιο.
Επειδή όμως τα πράγματα έχουν καθυστερήσει απελπιστικά στην Ελλάδα θα πρέπει άμεσα να δρομολογηθούν οι ακόλουθες ενέργειες:
να θεσμοθετηθεί άμεσα η απαραίτητη κανονιστική υποδομή που θα ρυθμίζει την πώληση, την αγορά και τη φορολόγηση αυτών των χαρτοφυλακίων,
να θεσμοθετηθούν κανονισμοί για την λειτουργία και την αδειοδότηση των εξειδικευμένων Εταιρειών Διαχείρισης (Servicers),
να εξασφαλίσει χαμηλά κόστη εισόδου στην αγορά για τους επενδυτές,
να επιταχυνθούν οι αλλαγές στην πτωχευτική νομοθεσία που θα την καταστήσουν σημαντικά πιο γρήγορη και αποτελεσματική,
να αρθούν τα κολλήματα που καθιστούν εξαιρετικά αργή την απονομής δικαιοσύνης,
να προσδιοριστεί η πραγματική αξία των χαρτοφυλακίων. Προσοχή η αξία προσδιορίζεται από την προσφερόμενη τιμή στην αγορά (mark to market) και όχι από την κεφαλαιακή επάρκεια των τραπεζών ή το πόση ζημιά μπορούν να αντέξουν,
να βρεθεί τρόπος για να χρηματοδοτηθεί η εκκαθάριση (ανακεφαλαιοποίηση). Οι εποπτικές αρχές και το κράτος θα πρέπει να αποφασίσουν πως θα καλύψουν τις ζημιές που θα προκύψουν από την αποτίμηση στην πραγματική αξία των χαρτοφυλακίων (υπάρχουν δεκάδες λύσεις και προσοχή το bail-in δεν η μοναδική, αν όμως αφήσετε τα πράγματα ως έχουν, τελικά θα οδηγηθούμε εκεί).
Κύριοι υπουργοί της νέας κυβέρνησης,
η Ελλάδα είναι ίσως το μοναδικό παράδειγμα διεθνώς που η περίοδος της άρνησης να αποδεχθούμε την πραγματικότητα έχει ξεπεράσει τα 5 χρόνια, με τα γνωστά καταστροφικά αποτελέσματα στην αγορά.
Έχει έρθει λοιπόν η ώρα για να ανασκουμπωθούμε και να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα. Σας διαβεβαιώνω ότι οι αγορές και οι επενδυτές διεθνώς περιμένουν να κάνουμε το πρώτο σαφές βήμα. Εμείς είμαστε όλοι εδώ για να βοηθήσουμε με τις γνώσεις και την εμπειρία μας, η απόφαση όμως για την λύση βρίσκεται αποκλειστικά στα χέρια σας.
- See more at: http://anastasiostheofilou.blogspot.gr/2015/02/blog-post.html#sthash.LJoW2bnz.cMvgHTkm.dpuf