Αυτό είναι το κυβερνητικό πρόγραμμα που παρουσιάζει ο Κώστας Λαπαβίτσας, που ασκεί κριτική στο ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζοντας ότι οι θέσεις του δεν είναι αρκετά ριζοσπαστικές, ώστε να μπορέσουν να ανατρέψουν τις κοινωνικές ισορροπίες, υπέρ των φτωχότερων στρωμάτων !!!
Παρά τις διαφωνίες μας σε ουσιώδη σημεία του προγράμματος, αναρτούμε την Πρόταση ΛΑΠΑΒΙΤΣΑ και σας καλούμε να τη μελετήσετε, γιατί πριν αποφασίσετε πρέπει να γνωρίζετε όλες τις προτάσεις, με τα συν και με τα πλην τους.
Της Βασιλικής Σιούτη
ΕΔΩ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ Ο ΣΚΛΗΡΟΣ ΠΥΡΗΝΑΣ ΤΗΣ ΔΙΑΦΩΝΙΑΣ ΜΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΤΑΣΗ ΛΑΠΑΒΙΤΣΑ.
Ι) Αντιμετώπιση του δημόσιου χρέους ώστε να γίνει βιώσιμο. Η αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους θα απαιτήσει διαγραφή, κίνηση που πιθανότατα θα περιλαμβάνει μονομερείς ενέργειες, όπως η στάση πληρωμών. Είναι ύψιστης σημασίας η αναδιάρθρωση του χρέους να αντιμετωπιστεί με πλήρη διαφάνεια, πρώτο βήμα για την οποία θα είναι η ενεργοποίηση μίας Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου του Χρέους.
ΙΙ) Άρση της λιτότητας και αναπροσαρμογή της δημοσιονομικής πολιτικής με στόχο τη μείωση της ανεργίας. Ο κύριος μοχλός της ενίσχυσης της ζήτησης πρέπει να είναι οι δημόσιες επενδύσεις σε υποδομές και αλλού. Ωστόσο, η κοινωνική καταστροφή που προκλήθηκε από την κρίση είναι τόσο μεγάλη, ώστε η λήψη άμεσων μέτρων για την ενίσχυση της κατανάλωσης και της δημόσιας παροχής υγείας, στέγασης και σίτισης είναι ζήτημα ζωτικής σημασίας.
ΙΙΙ) Αναπροσαρμογή των δημόσιων οικονομικών και εγκατάλειψη της επιδίωξης πλεονασματικών, ή ισοσκελισμένων προϋπολογισμών. Τα δημοσιονομικά ελλείμματα είναι απολύτως νόμιμο εργαλείο οικονομικής πολιτικής. Εάν τα ελλείμματα δεν μπορούν να χρηματοδοτηθούν μέσω του εγχώριου δανεισμού, τότε πρέπει να είναι δυνατός ο εκχρηματισμός τους για σχετικά σύντομα χρονικά διαστήματα.
ΙV) Ο ελάχιστος μισθός θα πρέπει να αποκατασταθεί αμέσως και να αντιμετωπιστούν οι μειώσεις συντάξεων, ενώ η μελλοντική πορεία των εισοδημάτων και των συντάξεων θα πρέπει να καθορίζεται με βάση την αύξηση της παραγωγικότητας. Ταυτόχρονα, πρέπει να υπάρξει βαθιά αναδιανομή του εισοδήματος και του πλούτου μέσω του φορολογικού συστήματος και της πολιτικής μισθών. Είναι απαραίτητη η αναδιάρθρωση του ιδιωτικού χρέους σε τράπεζες και άλλα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα.
V) Αλλαγή ισορροπίας στην οικονομία με ενίσχυση του παραγωγικού τομέα πέρα από τον τομέα των υπηρεσιών. Κύριο πεδίο της οικονομικής δραστηριότητας πρέπει να είναι η εγχώρια οικονομία, αλλά πρέπει επίσης να αλλάξει και η ισορροπία υπέρ των τομέων της οικονομίας που παράγουν διεθνώς εμπορεύσιμα αγαθά έναντι εκείνων που δεν παράγουν τέτοια αγαθά.
VΙ) Το χρηματοπιστωτικό σύστημα θα πρέπει να τεθεί σε τελείως διαφορετική βάση. Απαιτείται εκτεταμένη ρυθμιστική παρέμβαση συμπεριλαμβανομένου του ελέγχου των κεφαλαιακών ροών. Θα πρέπει επίσης να υπάρξει δημόσια ιδιοκτησία των τραπεζών και άλλων χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων. Μια ριζοσπαστική κυβέρνηση θα πρέπει, τέλος, να θεσπίσει δημόσιες τράπεζες μακροχρόνιων επενδύσεων που θα στηρίξουν την οικονομική αναδιάρθρωση.
VΙΙ) Είναι απαραίτητη η ενδελεχής αναδιάρθρωση του κράτους και της πολιτικής ζωής. Το κράτος θα πρέπει να ανακτήσει την ικανότητά του να παρεμβαίνει στη οικονομία, η οποία συρρικνώθηκε θλιβερά κατά τις τελευταίες τρεις δεκαετίες. Η κρατική παρέμβαση θα πρέπει να περιλαμβάνει τη βιομηχανική πολιτική, τον έλεγχο των κεφαλαίων και των πιστώσεων και μια αποτελεσματική και δίκαιη φορολογική πολιτική. Η αναδιάρθρωση του κράτους αγγίζει ευθέως τα ζητήματα της δημοκρατίας και της εθνικής κυριαρχίας. Η επιρροή του μεγάλου κεφαλαίου πάνω στην πολιτική ζωή πρέπει να σπάσει και να θεσπιστούν μηχανισμοί για να διασφαλιστεί ο δημοκρατικός έλεγχος από τα κάτω. Έτσι θα είναι δυνατόν να επιβεβαιωθεί η εθνική κυριαρχία σε ολόκληρη την περιφέρεια.
VΙΙΙ) Δραστικές αλλαγές αυτής της μορφής θα οδηγήσουν σε αντιπαράθεση και σύγκρουση με την ΕΕ. Ένα ριζοσπαστικό πρόγραμμα υλοποιήσιμο από ευρείες πολιτικές δυνάμεις υπό την ηγεσία της Αριστεράς δε μπορεί παρά να έρθει σε πλήρη αντίθεση με τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές της ΕΕ όσον αφορά τη λειτουργία των αγορών, το ρόλο του κράτους, την επίτευξη της αποτελεσματικότητας και της ανταγωνιστικότητας και ούτω καθεξής. Επιπλέον, θα έρθει σε ευθεία αντίθεση με μια σειρά ευρωπαϊκών συνθηκών, όπως η Euro-Plus Pact, οι οποίες θέτουν τις οικονομικές πολιτικές των κρατών της Ευρωζώνης υπό την εποπτεία των θεσμικών οργάνων της ΕΕ.
5. Εν ολίγοις, αυτό που θα έχει να αντιμετωπίσει μια κυβέρνηση της Αριστεράς στην Ελλάδα και ενδεχομένως και σε άλλες περιφερειακές χώρες, θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ως η «τριάδα του ανέφικτου». Δηλαδή: η επίτευξη μιας αποτελεσματικής αναδιάρθρωσης του χρέους, η εγκατάλειψη της λιτότητας και η παραμονή της χώρας εντός του θεσμικού και πολιτικού πλαισίου της ΕΕ και ιδιαίτερα της ΟΝΕ. Ο πραγματικός στόχος θα πρέπει να είναι η επίτευξη της "τριάδας του εφικτού", δηλαδή: βαθιά διαγραφή χρέους, αλλαγή οικονομικής πολιτικής με τρόπο δραστικό και διαπραγμάτευση μιας νέας σχέσης με την ΕΕ και την ΟΝΕ. Η ριζοσπαστική κυβέρνηση δεν πρέπει να φοβηθεί την προοπτική εξόδου από την ΟΝΕ.
6. Εάν η έξοδος μπορεί να συμφωνηθεί σε μη-συγκρουσιακή βάση, υπάρχουν αρκετοί τεχνικοί τρόποι με τους οποίους η ΕΕ μπορεί να τη διευκολύνει. Η έξοδος είναι απόλυτα εφικτή, ιδιαίτερα αν η ΕΕ είναι έτοιμη να την υποστηρίξει. Εξάλλου, θα μπορούσαν να ενεργοποιηθούν ξανά οι μηχανισμοί του Ευρωπαϊκού Νομισματικού Συστήματος, που ήταν και το προηγούμενο σύστημα καθορισμού των συναλλαγματικών ισοτιμιών.
7. Αν η ΕΕ αποδειχθεί άκαμπτα εχθρική στις διαπραγματεύσεις, μια Αριστερή κυβέρνηση θα πρέπει να διαθέτει σχέδιο διαχείρισης μιας συγκρουσιακής εξόδου από την ΟΝΕ και δημιουργίας νέου νομίσματος. Το σχέδιο θα πρέπει να περιλαμβάνει τουλάχιστον τα εξής:
ΚΑΙ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΔΙΑΦΩΝΟΥΜΕ, ΑΦΟΥ Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΕΘΝΙΚΑ ΝΟΜΙΣΜΑΤΑ, ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ Ο ΕΚΔΟΤΗΣ ΤΟΥ ΦΕΡΟΜΕΝΟΥ ΩΣ ΕΘΝΙΚΟΥ ΝΟΜΙΣΜΑΤΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ, ΑΛΛΑ Η ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΚΟΙΝΩΝ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΩΝ ΜΕ ΤΗΝ ΕΚΤ ΚΑΙ ΤΗΝ FED.
Παρά τις διαφωνίες μας σε ουσιώδη σημεία του προγράμματος, αναρτούμε την Πρόταση ΛΑΠΑΒΙΤΣΑ και σας καλούμε να τη μελετήσετε, γιατί πριν αποφασίσετε πρέπει να γνωρίζετε όλες τις προτάσεις, με τα συν και με τα πλην τους.
Της Βασιλικής Σιούτη
Το τελευταίο διάστημα, μάλιστα, παρατηρεί ότι η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ υποχωρεί από τις θέσεις του συνεδρίου και των εκλογών του 2012, προκειμένου να ακολουθήσει τη λεγόμενη ρεαλιστική γραμμή.
Ο Κώστας Λαπαβίτσας όμως, θέλησε να προχωρήσει πέρα από την κριτική που περιλαμβάνει αντιρρήσεις και επιφυλάξεις και να προχωρήσει στη διατύπωση των δικών του θέσεων με ξεκάθαρο τρόπο. Για το λόγο αυτό, τις τελευταίες μέρες εργάστηκε πυρετωδώς προκειμένου να εκπονήσει ένα ριζοσπαστικό κυβερνητικό πρόγραμμα. Με δυο λόγια: να παρουσιάσει όλα εκείνα που οφείλει, κατά την άποψή του, να κάνει ένα αριστερό κόμμα αν κληθεί να κυβερνήσει.
Το κυβερνητικό πρόγραμμα που ετοίμασε και θα παρουσιάσει την 1η Οκτωβρίου, θα κυκλοφορήσει και σε βιβλίο από τις εκδόσεις Λιβάνη.
Οι προτάσεις του αναφέρονται στη διαχείριση του χρέους, τη δημοσιονομική πολιτική, την ανασύνταξη του τραπεζικού τομέα, την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης και τη διαμόρφωση μεσοπρόθεσμης πολιτικής ανάπτυξης. Στόχος του προγράμματος είναι να περιγραφεί «βήμα προς βήμα, με εμπειρική τεκμηρίωση, μία ολοκληρωμένη διαδικασία εξόδου από την κρίση και μετάβασης προς μία ριζικά διαφορετική οικονομική δομή για τη χώρα».
Κατά την παρουσίαση των θέσεων του, θα αναφερθεί και στις εκδοχές της «συναινετικής και της συγκρουσιακής αποχώρησης από την ΟΝΕ».
Ο Κώστας Λαπαβίτσας όμως, θέλησε να προχωρήσει πέρα από την κριτική που περιλαμβάνει αντιρρήσεις και επιφυλάξεις και να προχωρήσει στη διατύπωση των δικών του θέσεων με ξεκάθαρο τρόπο. Για το λόγο αυτό, τις τελευταίες μέρες εργάστηκε πυρετωδώς προκειμένου να εκπονήσει ένα ριζοσπαστικό κυβερνητικό πρόγραμμα. Με δυο λόγια: να παρουσιάσει όλα εκείνα που οφείλει, κατά την άποψή του, να κάνει ένα αριστερό κόμμα αν κληθεί να κυβερνήσει.
Το κυβερνητικό πρόγραμμα που ετοίμασε και θα παρουσιάσει την 1η Οκτωβρίου, θα κυκλοφορήσει και σε βιβλίο από τις εκδόσεις Λιβάνη.
Οι προτάσεις του αναφέρονται στη διαχείριση του χρέους, τη δημοσιονομική πολιτική, την ανασύνταξη του τραπεζικού τομέα, την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης και τη διαμόρφωση μεσοπρόθεσμης πολιτικής ανάπτυξης. Στόχος του προγράμματος είναι να περιγραφεί «βήμα προς βήμα, με εμπειρική τεκμηρίωση, μία ολοκληρωμένη διαδικασία εξόδου από την κρίση και μετάβασης προς μία ριζικά διαφορετική οικονομική δομή για τη χώρα».
Κατά την παρουσίαση των θέσεων του, θα αναφερθεί και στις εκδοχές της «συναινετικής και της συγκρουσιακής αποχώρησης από την ΟΝΕ».
ΕΔΩ ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ Ο ΣΚΛΗΡΟΣ ΠΥΡΗΝΑΣ ΤΗΣ ΔΙΑΦΩΝΙΑΣ ΜΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΤΑΣΗ ΛΑΠΑΒΙΤΣΑ.
ΑΥΤΟ ΚΑΤ' ΕΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΤΕΧΝΙΚΑ ΑΔΥΝΑΤΟ ΝΑ ΣΥΜΒΕΙ, ΑΦΟΥ ΔΕΝ ΠΡΟΒΛΕΠΕΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΜΕΝΟ ΑΡΘΡΟ 50 ΤΗΣ ΣΥΝΘΗΚΗΣ ΤΗΣ ΕΕ, ΟΠΩΣ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΘΗΚΕ ΚΑΤΑ ΤΗ ΣΥΝΟΔΟ ΤΗΣ ΛΙΣΣΑΒΩΝΑΣ ΤΟ 2007, ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΡΗΤΑ ΠΛΕΟΝ ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΟΤΙ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΑΠΟΧΩΡΗΣΗΣ ΠΡΟΒΛΕΠΕΤΑΙ ΜΟΝΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΤΗΝ ΕΕ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΝΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΥΡΩΖΩΝΗ, ΑΦΟΥ Η ΕΙΣΟΔΟΣ ΣΤΟ ΕΥΡΩ ΚΑΙ ΤΟ ΚΛΕΙΔΩΜΑ ΤΗΣ ΙΣΟΤΙΜΙΑΣ ΜΕ ΤΟ ΕΘΝΙΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ ΠΟΥ ΑΝΤΙΚΑΘΙΣΤΑ, ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΕΤΑΙ ΠΛΕΟΝ ΩΣ ΠΡΑΞΗ ΑΜΕΤΑΚΛΗΤΗ.
ΧΩΡΑ ΤΟΥ ΕΥΡΩ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΠΛΕΟΝ ΝΑ ΑΠΟΧΩΡΗΣΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΕΝΙΑΙΟ ΝΟΜΙΣΜΑ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΕΙ ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ ΕΕ.
ΜΟΝΟ 100% ΜΕΣΑ, Ή ΜΟΝΟ 100% ΕΞΩ ΠΡΟΒΛΕΠΕΙ ΤΟ ΝΕΟ ΘΕΣΜΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΤΗΣ ΕΕ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΥΡΩΖΩΝΗΣ.
ΤΟ ΘΕΜΑ ΛΟΙΠΟΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤ' ΑΡΧΗΝ ΤΟ ΝΟΜΙΣΜΑ, ΑΛΛΑ ΤΟ ΑΝ Η ΕΛΛΑΔΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΕΙ ΤΗΝ ΕΕ.
ΚΑΤΑ ΤΗ ΓΝΩΜΗ ΜΑΣ ΟΧΙ, ΕΠΕΙΔΗ Η ΕΛΛΑΔΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΛΒΕΤΙΑ, ΑΦΟΥ ΤΑ ΧΕΡΣΑΙΑ, ΘΑΛΑΣΣΙΑ ΚΑΙ ΕΝΑΕΡΙΑ ΣΥΝΟΡΑ ΤΗΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΥΤΕ ΕΥΡΩΠΑΪΚΑ (ΠΛΗΝ ΒΟΥΛΓΑΡΙΑΣ) ΟΥΤΕ ΣΥΝΟΡΑ ΦΙΛΩΝ ΧΩΡΩΝ ΕΝΩ Η ΟΠΟΙΑ ΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ & ΔΙΕΘΝΗΣ ΠΡΟΣΦΥΓΗ ΩΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΑΟΖ, ΕΝΟΨΕΙ ΤΗΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗΣ ΤΩΝ ΥΔΡΟΓΟΝΑΝΘΡΑΚΩΝ, ΕΙΝΑΙ ΕΚ ΤΩΝ ΠΡΟΤΕΡΩΝ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΜΕΝΗ ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΕΚΤΟΣ ΕΕ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ ΚΑΤΑ ΠΑΣΑ ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΑ ΕΝΤΟΣ.
ΕΠΙΣΗΣ, Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΕΘΝΙΚΑ ΝΟΜΙΣΜΑΤΑ, ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ Ο ΕΚΔΟΤΗΣ ΤΟΥ ΦΕΡΟΜΕΝΟΥ ΩΣ ΕΘΝΙΚΟΥ ΝΟΜΙΣΜΑΤΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ, ΑΛΛΑ Η ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΚΟΙΝΩΝ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΩΝ ΜΕ ΤΗΝ ΕΚΤ ΚΑΙ ΤΗΝ FED.
ΑΡΑ ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΘΝΙΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ Π.Χ. Η ΔΡΑΧΜΗ, ΟΤΑΝ ΕΚΔΙΔΕΤΑΙ ΩΣ ΠΡΟΪΟΝ ΧΡΕΟΥΣ, ΉΤΟΙ ΩΣ ΤΡΑΠΕΖΟΓΡΑΜΜΑΤΙΟ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΙΔΙΩΤΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΩΣ ΧΑΡΤΟΝΟΜΙΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ;;;
ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ, ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΝΟΜΙΣΜΑ ΝΑ ΜΑΣ ΤΟ ΤΥΠΩΝΟΥΝ ΟΙ ΡΟΤΣΙΛΝΤ, ΠΡΟΤΙΜΟΥΜΕ ΝΑ ΜΑΣ ΤΥΠΩΝΟΥΝ ΕΥΡΩ, ΠΑΡΑ ΔΡΑΧΜΕΣ.
ΚΑΙ ΑΝ Η ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΚΡΑΤΙΚΟΠΟΙΗΘΕΙ ΚΑΤΑ 100% ΚΑΙ ΕΚΔΟΣΕΙ ΕΘΝΙΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ ΥΠΟ ΤΗΝ ΕΝΝΟΙΑ ΤΟΥ ΧΑΡΤΟΝΟΜΙΣΜΑΤΟΣ, ΠΟΙΟΣ ΔΙΑΣΦΑΛΙΖΕΙ ΟΤΙ ΕΝΑ ΤΕΤΟΙΟ ΝΟΜΙΣΜΑ ΘΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΔΕΚΤΟ ΣΤΙΣ ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΑΓΟΡΕΣ ΣΥΝΑΛΛΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΣΤΑ ΤΡΑΠΕΖΙΚΑ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΙΔΙΩΤΙΚΩΝ ΚΕΝΤΡΙΚΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ ;;;
ΤΕΛΟΣ, ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΘΕΩΡΟΥΜΕ ΟΤΙ Η ΟΝΕ ΑΠΕΤΥΧΕ, ΟΠΩΣ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΟΙ ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΕΣ ΤΗΣ ΑΓΓΛΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ, ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΚΑΘΕ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΝΑ ΜΑΧΕΤΑΙ ΤΟ ΕΥΡΩ, ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΑΦΑΙΡΕΣΕ ΤΗ ΝΟΜΙΣΜΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΚΑΘΕΔΡΙΑ ΤΗΣ ΑΓΓΛΙΑΣ ΣΤΗΝ ΕΕ.
ΑΥΤΟ ΑΛΛΩΣΤΕ ΠΡΟΚΥΠΤΕΙ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΡΟΣΦΑΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΔΙΑΛΟΓΟ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΑΝΟΙΞΕΙ ΓΙΑ ΤΟ ΙΔΙΟ ΤΟ ΝΟΜΙΣΜΑΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΤΗΣ ΑΓΓΛΙΑΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΥΣΤΗΜΑ ΕΘΝΙΚΟΥ ΝΟΜΙΣΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΕΝΙΑΙΟΥ, ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΤΑΙ ΓΙΑ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΟΤΙ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΝΟΜΙΣΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΝΟΜΙΣΜΑΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ, ΑΛΛΑ Η ΑΣΚΟΥΜΕΝΗ ΝΟΜΙΣΜΑΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ.
ΔΕΝ ΑΠΕΤΥΧΕ ΛΟΙΠΟΝ Η ΟΝΕ, ΑΛΛΑ Η ΝΟΜΙΣΜΑΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΥ ΣΚΛΗΡΟΥ ΕΥΡΩ ΠΟΥ ΕΠΙΒΛΗΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ, ΠΟΥ ΕΞΥΠΗΡΕΤΕΙ ΤΗΝ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΕΘΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΚΑΙ ΑΥΤΗ ΤΩΝ ΗΠΑ, ΜΕ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΟ ΔΝΤ, ΠΑΡΑ ΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΔΙΑΦΩΝΙΕΣ ΤΟΥ, ΤΕΛΙΚΑ ΝΑ ΣΤΗΡΙΖΕΙ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΤΩΝ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΩΝ ΣΚΛΗΡΗΣ ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΗΣ ΛΙΤΟΤΗΤΑΣ, ΠΟΥ ΠΕΡΙΟΡΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΧΡΗΜΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΑΓΟΡΑ ΤΗΣ ΕΕ, ΕΞΥΠΗΡΕΤΩΝΤΑΣ ΤΗ ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΤΗΣ ΙΣΟΤΙΜΙΑΣ ΕΥΡΩ/ΔΟΛΑΡΙΟΥ ΣΕ ΥΨΗΛΑ ΓΙΑ ΤΟ ΕΥΡΩ ΕΠΙΠΕΔΑ.
ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΛΟΙΠΟΝ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΕΧΝΙΚΟΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΚΑΙ, ΕΠΟΜΕΝΩΣ, Η ΟΝΕ ΔΕΝ ΑΠΕΤΥΧΕ, ΑΦΟΥ ΤΟ ΕΓΧΕΙΡΗΜΑ ΤΟΥ ΕΥΡΩ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΠΟΤΥΧΕΙ ΣΕ ΤΕΧΝΙΚΟΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΚΑΙ ΟΙ ΕΘΝΙΚΕΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΤΩΝ ΚΡΑΤΩΝ ΜΕΛΩΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΝ ΑΥΘΗΜΕΡΟΝ, ΜΕ ΤΗΝ ΑΛΛΑΓΗ ΤΗΣ ΙΣΧΥΟΥΣΑΣ - ΓΕΡΜΑΝΙΚΗΣ- ΝΟΜΙΣΜΑΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ.
Ο λόγος που τον οδήγησε στη σύνταξη αυτού του προγράμματος είναι -όπως αναφέρει- ότι «παρόλο που η Αριστερά για πρώτη φορά φτάνει κοντά στο να μπορεί να κυβερνήσει, δεν έχει ακόμη συντάξει ένα πειστικό και συνεκτικό πρόγραμμα για την οικονομία, την κοινωνία και το κράτος».
Εξηγεί ότι ένα πρόγραμμα αριστερής διακυβέρνησης « θα πρέπει να πετύχει την επανεκκίνηση της οικονομίας, την ανακούφιση αυτών που έχουν χτυπηθεί από την κρίση και να βάλει τη χώρα σε τροχιά κοινωνικής αλλαγής υπέρ της εργασίας και κατά του κεφαλαίου».
Σύμφωνα με την περίληψη του προγράμματος που δόθηκε στη δημοσιότητα χθες, οι βασικές παράμετροι ενός ριζοσπαστικού προγράμματος περιλαμβάνουν :
Σύμφωνα με την περίληψη του προγράμματος που δόθηκε στη δημοσιότητα χθες, οι βασικές παράμετροι ενός ριζοσπαστικού προγράμματος περιλαμβάνουν :
Ι) Αντιμετώπιση του δημόσιου χρέους ώστε να γίνει βιώσιμο. Η αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους θα απαιτήσει διαγραφή, κίνηση που πιθανότατα θα περιλαμβάνει μονομερείς ενέργειες, όπως η στάση πληρωμών. Είναι ύψιστης σημασίας η αναδιάρθρωση του χρέους να αντιμετωπιστεί με πλήρη διαφάνεια, πρώτο βήμα για την οποία θα είναι η ενεργοποίηση μίας Επιτροπής Λογιστικού Ελέγχου του Χρέους.
ΙΙ) Άρση της λιτότητας και αναπροσαρμογή της δημοσιονομικής πολιτικής με στόχο τη μείωση της ανεργίας. Ο κύριος μοχλός της ενίσχυσης της ζήτησης πρέπει να είναι οι δημόσιες επενδύσεις σε υποδομές και αλλού. Ωστόσο, η κοινωνική καταστροφή που προκλήθηκε από την κρίση είναι τόσο μεγάλη, ώστε η λήψη άμεσων μέτρων για την ενίσχυση της κατανάλωσης και της δημόσιας παροχής υγείας, στέγασης και σίτισης είναι ζήτημα ζωτικής σημασίας.
ΙΙΙ) Αναπροσαρμογή των δημόσιων οικονομικών και εγκατάλειψη της επιδίωξης πλεονασματικών, ή ισοσκελισμένων προϋπολογισμών. Τα δημοσιονομικά ελλείμματα είναι απολύτως νόμιμο εργαλείο οικονομικής πολιτικής. Εάν τα ελλείμματα δεν μπορούν να χρηματοδοτηθούν μέσω του εγχώριου δανεισμού, τότε πρέπει να είναι δυνατός ο εκχρηματισμός τους για σχετικά σύντομα χρονικά διαστήματα.
ΙV) Ο ελάχιστος μισθός θα πρέπει να αποκατασταθεί αμέσως και να αντιμετωπιστούν οι μειώσεις συντάξεων, ενώ η μελλοντική πορεία των εισοδημάτων και των συντάξεων θα πρέπει να καθορίζεται με βάση την αύξηση της παραγωγικότητας. Ταυτόχρονα, πρέπει να υπάρξει βαθιά αναδιανομή του εισοδήματος και του πλούτου μέσω του φορολογικού συστήματος και της πολιτικής μισθών. Είναι απαραίτητη η αναδιάρθρωση του ιδιωτικού χρέους σε τράπεζες και άλλα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα.
V) Αλλαγή ισορροπίας στην οικονομία με ενίσχυση του παραγωγικού τομέα πέρα από τον τομέα των υπηρεσιών. Κύριο πεδίο της οικονομικής δραστηριότητας πρέπει να είναι η εγχώρια οικονομία, αλλά πρέπει επίσης να αλλάξει και η ισορροπία υπέρ των τομέων της οικονομίας που παράγουν διεθνώς εμπορεύσιμα αγαθά έναντι εκείνων που δεν παράγουν τέτοια αγαθά.
VΙ) Το χρηματοπιστωτικό σύστημα θα πρέπει να τεθεί σε τελείως διαφορετική βάση. Απαιτείται εκτεταμένη ρυθμιστική παρέμβαση συμπεριλαμβανομένου του ελέγχου των κεφαλαιακών ροών. Θα πρέπει επίσης να υπάρξει δημόσια ιδιοκτησία των τραπεζών και άλλων χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων. Μια ριζοσπαστική κυβέρνηση θα πρέπει, τέλος, να θεσπίσει δημόσιες τράπεζες μακροχρόνιων επενδύσεων που θα στηρίξουν την οικονομική αναδιάρθρωση.
VΙΙ) Είναι απαραίτητη η ενδελεχής αναδιάρθρωση του κράτους και της πολιτικής ζωής. Το κράτος θα πρέπει να ανακτήσει την ικανότητά του να παρεμβαίνει στη οικονομία, η οποία συρρικνώθηκε θλιβερά κατά τις τελευταίες τρεις δεκαετίες. Η κρατική παρέμβαση θα πρέπει να περιλαμβάνει τη βιομηχανική πολιτική, τον έλεγχο των κεφαλαίων και των πιστώσεων και μια αποτελεσματική και δίκαιη φορολογική πολιτική. Η αναδιάρθρωση του κράτους αγγίζει ευθέως τα ζητήματα της δημοκρατίας και της εθνικής κυριαρχίας. Η επιρροή του μεγάλου κεφαλαίου πάνω στην πολιτική ζωή πρέπει να σπάσει και να θεσπιστούν μηχανισμοί για να διασφαλιστεί ο δημοκρατικός έλεγχος από τα κάτω. Έτσι θα είναι δυνατόν να επιβεβαιωθεί η εθνική κυριαρχία σε ολόκληρη την περιφέρεια.
VΙΙΙ) Δραστικές αλλαγές αυτής της μορφής θα οδηγήσουν σε αντιπαράθεση και σύγκρουση με την ΕΕ. Ένα ριζοσπαστικό πρόγραμμα υλοποιήσιμο από ευρείες πολιτικές δυνάμεις υπό την ηγεσία της Αριστεράς δε μπορεί παρά να έρθει σε πλήρη αντίθεση με τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές της ΕΕ όσον αφορά τη λειτουργία των αγορών, το ρόλο του κράτους, την επίτευξη της αποτελεσματικότητας και της ανταγωνιστικότητας και ούτω καθεξής. Επιπλέον, θα έρθει σε ευθεία αντίθεση με μια σειρά ευρωπαϊκών συνθηκών, όπως η Euro-Plus Pact, οι οποίες θέτουν τις οικονομικές πολιτικές των κρατών της Ευρωζώνης υπό την εποπτεία των θεσμικών οργάνων της ΕΕ.
5. Εν ολίγοις, αυτό που θα έχει να αντιμετωπίσει μια κυβέρνηση της Αριστεράς στην Ελλάδα και ενδεχομένως και σε άλλες περιφερειακές χώρες, θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ως η «τριάδα του ανέφικτου». Δηλαδή: η επίτευξη μιας αποτελεσματικής αναδιάρθρωσης του χρέους, η εγκατάλειψη της λιτότητας και η παραμονή της χώρας εντός του θεσμικού και πολιτικού πλαισίου της ΕΕ και ιδιαίτερα της ΟΝΕ. Ο πραγματικός στόχος θα πρέπει να είναι η επίτευξη της "τριάδας του εφικτού", δηλαδή: βαθιά διαγραφή χρέους, αλλαγή οικονομικής πολιτικής με τρόπο δραστικό και διαπραγμάτευση μιας νέας σχέσης με την ΕΕ και την ΟΝΕ. Η ριζοσπαστική κυβέρνηση δεν πρέπει να φοβηθεί την προοπτική εξόδου από την ΟΝΕ.
6. Εάν η έξοδος μπορεί να συμφωνηθεί σε μη-συγκρουσιακή βάση, υπάρχουν αρκετοί τεχνικοί τρόποι με τους οποίους η ΕΕ μπορεί να τη διευκολύνει. Η έξοδος είναι απόλυτα εφικτή, ιδιαίτερα αν η ΕΕ είναι έτοιμη να την υποστηρίξει. Εξάλλου, θα μπορούσαν να ενεργοποιηθούν ξανά οι μηχανισμοί του Ευρωπαϊκού Νομισματικού Συστήματος, που ήταν και το προηγούμενο σύστημα καθορισμού των συναλλαγματικών ισοτιμιών.
7. Αν η ΕΕ αποδειχθεί άκαμπτα εχθρική στις διαπραγματεύσεις, μια Αριστερή κυβέρνηση θα πρέπει να διαθέτει σχέδιο διαχείρισης μιας συγκρουσιακής εξόδου από την ΟΝΕ και δημιουργίας νέου νομίσματος. Το σχέδιο θα πρέπει να περιλαμβάνει τουλάχιστον τα εξής:
ΚΑΙ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΔΙΑΦΩΝΟΥΜΕ, ΑΦΟΥ Η ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΕΘΝΙΚΑ ΝΟΜΙΣΜΑΤΑ, ΤΗ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ Ο ΕΚΔΟΤΗΣ ΤΟΥ ΦΕΡΟΜΕΝΟΥ ΩΣ ΕΘΝΙΚΟΥ ΝΟΜΙΣΜΑΤΟΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ, ΑΛΛΑ Η ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΚΟΙΝΩΝ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΩΝ ΜΕ ΤΗΝ ΕΚΤ ΚΑΙ ΤΗΝ FED.
ΑΡΑ ΠΩΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΘΝΙΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ Π.Χ. Η ΔΡΑΧΜΗ, ΟΤΑΝ ΕΚΔΙΔΕΤΑΙ ΩΣ ΠΡΟΪΟΝ ΧΡΕΟΥΣ, ΉΤΟΙ ΩΣ ΤΡΑΠΕΖΟΓΡΑΜΜΑΤΙΟ ΑΠΟ ΕΝΑΝ ΙΔΙΩΤΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΩΣ ΧΑΡΤΟΝΟΜΙΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ;;;
ΚΑΙ ΑΝ Η ΤΡΑΠΕΖΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΚΡΑΤΙΚΟΠΟΙΗΘΕΙ ΚΑΤΑ 100% ΚΑΙ ΕΚΔΟΣΕΙ ΕΘΝΙΚΟ ΝΟΜΙΣΜΑ ΥΠΟ ΤΗΝ ΕΝΝΟΙΑ ΤΟΥ ΧΑΡΤΟΝΟΜΙΣΜΑΤΟΣ, ΠΟΙΟΣ ΔΙΑΣΦΑΛΙΖΕΙ ΟΤΙ ΕΝΑ ΤΕΤΟΙΟ ΝΟΜΙΣΜΑ ΘΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΔΕΚΤΟ ΣΤΑ ΤΡΑΠΕΖΙΚΑ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΙΔΙΩΤΙΚΩΝ ΚΕΝΤΡΙΚΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ ;;;
α) Μέτρα ελέγχου της λειτουργίας των τραπεζών και της κίνησης κεφαλαίων.
β) Αναδιοργάνωση της Τράπεζας της Ελλάδας
γ) Μετατροπή του ισολογισμού των τραπεζών με εξυγίανση από τα προβληματικά δάνεια.
δ) Μετατροπή του ισολογισμού των επιχειρήσεων με δημόσια στήριξη για όσες έχουν χρέη υπό ξένο δίκαιο.
ε) Μετατροπή των καταθέσεων και των χρεών των νοικοκυριών, πιθανώς με χρήση διαφορετικών ισοτιμιών για τη στήριξη των φτωχότερων.
στ) Άμεση έκδοση κρατικών βραχυπρόθεσμων τίτλων για την εξυπηρέτηση της κυκλοφορίας και μέχρι οι τράπεζες να μπορούν να καλύπτουν φυσιολογικά τις ανάγκες σε ρευστότητα.
ζ) Λήψη μέτρων για την προστασία της διεθνούς ισοτιμίας του νέου νομίσματος. Η κατάσταση είναι σαφώς ευκολότερη από το 2010 γιατί το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών είναι κοντά στην ισορροπία.
η) Κάλυψη των άμεσων αναγκών σε τρόφιμα, καύσιμα και φάρμακα με ιεράρχηση των εισαγωγών κατά προτεραιότητα και με κινητοποίηση των εγχώριων παραγωγικών πόρων. Και πάλι η κατάσταση είναι πολύ ευκολότερη από το 2010 γιατί το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών είναι κοντά στην ισορροπία.
8. Η ιστορική αποτυχία της ΟΝΕ θέτει το ζήτημα της επιστροφής της Ευρώπης σε ένα σύστημα ελεγχόμενων συναλλαγματικών ισοτιμιών, υπό την προϋπόθεση ότι η χώρα-άγκυρα, δηλαδή η Γερμανία, θα συμφωνήσει να τηρήσει σωστά το ρόλο της. Μια αλλαγή τέτοιου τύπου θα επέτρεπε την υποτίμηση του εθνικού νομίσματος, όταν αυτή θα ήταν απαραίτητη, χωρίς να καταφεύγει η χώρα σε μείωση των μισθών και επιβολή ύφεσης. Θα επέτρεπε επίσης τη διαχείριση του διεθνούς εμπορίου και των ροών κεφαλαίου στην Ευρώπη. Θα ήταν απαραίτητο να θεσπιστούν μόνιμοι έλεγχοι κίνησης κεφαλαίων, να δημιουργηθεί ένα δημόσιο τραπεζικό σύστημα το οποίο να μπορεί να αναστρέψει την αποτυχία των ιδιωτικών τραπεζών. Θα ήταν επίσης απαραίτητο να αντικατασταθεί η ΕΚΤ με ένα θεσμό ο οποίος θα μπορεί να λειτουργεί ως ταμείο διαχείρισης των διεθνών συναλλαγών της Ευρώπης εσωτερικά και εξωτερικά. Αυτές οι αλλαγές θα απαιτήσουν εκδημοκρατισμό στη χάραξη της οικονομικής πολιτικής, ιδιαίτερα στον χρηματοπιστωτικό τομέα. Θα απαιτήσουν επίσης αναδιάρθρωση των τεράστιων όγκων του ιδιωτικού και του δημόσιου χρέους, τα οποία σήμερα επιβαρύνουν την Ευρώπη.
α) Μέτρα ελέγχου της λειτουργίας των τραπεζών και της κίνησης κεφαλαίων.
β) Αναδιοργάνωση της Τράπεζας της Ελλάδας
γ) Μετατροπή του ισολογισμού των τραπεζών με εξυγίανση από τα προβληματικά δάνεια.
δ) Μετατροπή του ισολογισμού των επιχειρήσεων με δημόσια στήριξη για όσες έχουν χρέη υπό ξένο δίκαιο.
ε) Μετατροπή των καταθέσεων και των χρεών των νοικοκυριών, πιθανώς με χρήση διαφορετικών ισοτιμιών για τη στήριξη των φτωχότερων.
στ) Άμεση έκδοση κρατικών βραχυπρόθεσμων τίτλων για την εξυπηρέτηση της κυκλοφορίας και μέχρι οι τράπεζες να μπορούν να καλύπτουν φυσιολογικά τις ανάγκες σε ρευστότητα.
ζ) Λήψη μέτρων για την προστασία της διεθνούς ισοτιμίας του νέου νομίσματος. Η κατάσταση είναι σαφώς ευκολότερη από το 2010 γιατί το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών είναι κοντά στην ισορροπία.
η) Κάλυψη των άμεσων αναγκών σε τρόφιμα, καύσιμα και φάρμακα με ιεράρχηση των εισαγωγών κατά προτεραιότητα και με κινητοποίηση των εγχώριων παραγωγικών πόρων. Και πάλι η κατάσταση είναι πολύ ευκολότερη από το 2010 γιατί το ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών είναι κοντά στην ισορροπία.
8. Η ιστορική αποτυχία της ΟΝΕ θέτει το ζήτημα της επιστροφής της Ευρώπης σε ένα σύστημα ελεγχόμενων συναλλαγματικών ισοτιμιών, υπό την προϋπόθεση ότι η χώρα-άγκυρα, δηλαδή η Γερμανία, θα συμφωνήσει να τηρήσει σωστά το ρόλο της. Μια αλλαγή τέτοιου τύπου θα επέτρεπε την υποτίμηση του εθνικού νομίσματος, όταν αυτή θα ήταν απαραίτητη, χωρίς να καταφεύγει η χώρα σε μείωση των μισθών και επιβολή ύφεσης. Θα επέτρεπε επίσης τη διαχείριση του διεθνούς εμπορίου και των ροών κεφαλαίου στην Ευρώπη. Θα ήταν απαραίτητο να θεσπιστούν μόνιμοι έλεγχοι κίνησης κεφαλαίων, να δημιουργηθεί ένα δημόσιο τραπεζικό σύστημα το οποίο να μπορεί να αναστρέψει την αποτυχία των ιδιωτικών τραπεζών. Θα ήταν επίσης απαραίτητο να αντικατασταθεί η ΕΚΤ με ένα θεσμό ο οποίος θα μπορεί να λειτουργεί ως ταμείο διαχείρισης των διεθνών συναλλαγών της Ευρώπης εσωτερικά και εξωτερικά. Αυτές οι αλλαγές θα απαιτήσουν εκδημοκρατισμό στη χάραξη της οικονομικής πολιτικής, ιδιαίτερα στον χρηματοπιστωτικό τομέα. Θα απαιτήσουν επίσης αναδιάρθρωση των τεράστιων όγκων του ιδιωτικού και του δημόσιου χρέους, τα οποία σήμερα επιβαρύνουν την Ευρώπη.
ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΘΕΩΡΟΥΜΕ ΟΤΙ Η ΟΝΕ ΑΠΕΤΥΧΕ, ΟΠΩΣ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΟΙ ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΕΣ ΤΗΣ ΑΓΓΛΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ, ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΚΑΘΕ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΝΑ ΜΑΧΕΤΑΙ ΤΟ ΕΥΡΩ.
ΑΥΤΟ ΑΛΛΩΣΤΕ ΠΡΟΚΥΠΤΕΙ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΡΟΣΦΑΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΔΙΑΛΟΓΟ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΑΝΟΙΞΕΙ ΓΙΑ ΤΟ ΙΔΙΟ ΤΟ ΝΟΜΙΣΜΑΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΤΗΣ ΑΓΓΛΙΑΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΥΣΤΗΜΑ ΕΘΝΙΚΟΥ ΝΟΜΙΣΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΕΝΙΑΙΟΥ, ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΤΑΙ ΓΙ ΑΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΟΤΙ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΝΟΜΙΣΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΝΟΜΙΣΜΑΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ, ΑΛΛΑ ΗΑ ΣΚΟΥΜΕΝΗ ΝΟΜΙΣΜΑΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ.
ΔΕΝ ΑΠΕΤΥΧΕ ΛΟΙΠΟΝ Η ΟΝΕ, ΑΛΛΑ Η ΝΟΜΙΣΜΑΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΥ ΣΚΛΗΡΟΥ ΕΥΡΩ ΠΟΥ ΕΠΙΒΛΗΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ, Η ΟΠΟΙΑ ΕΞΥΠΗΡΕΤΕΙ ΤΗΝ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗ ΕΘΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ΚΑΙ ΑΥΤΗ ΤΩΝ ΗΠΑ, ΜΕ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΟ ΔΝΤ, ΠΑΡΑ ΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΔΙΑΦΩΝΙΕΣ ΤΟΥ, ΝΑ ΣΤΗΡΙΖΕΙ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΤΩΝ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΩΝ ΕΚΛΗΡΗΣ ΔΗΜΟΣΙΟΝΟΜΙΚΗΣ ΛΙΤΟΤΗΤΑΣ, ΠΟΥ ΠΕΡΙΟΡΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΠΡΟΣΦΟΡΑ ΧΡΗΜΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΑΓΟΡΑ, ΕΞΥΠΗΡΕΤΩΝΤΑΣ ΤΗ ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΤΗΣ ΙΣΟΤΙΜΙΑΣ ΕΥΡΩ/ΔΟΛΑΡΙΟΥ ΣΕ ΥΩΗΛΑ ΓΙΑ ΤΟ ΕΥΡΩ ΕΠΙΠΕΔΑ.
ΤΟ ΖΗΤΗΜΑ ΛΟΙΠΟΝ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΑΠΟΨΗ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΕΧΝΙΚΟΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΚΑΙ, ΕΠΟΜΕΝΩΣ, Η ΟΝΕ ΔΕΝ ΑΠΕΤΥΧΕ, ΑΦΟΥ ΤΟ ΕΓΧΕΙΡΗΜΑ ΤΟΥ ΕΥΡΩ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΠΟΤΥΧΕΙ ΣΕ ΤΕΧΝΙΚΟΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΚΑΙ ΟΙ ΕΘΝΙΚΕΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΤΩΝ ΚΡΑΤΩΝ ΜΕΛΩΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΑΛΛΑΞΟΥΝ ΑΥΘΗΜΕΡΟΝ, ΜΕ ΤΗΝ ΑΛΛΑΓΗ ΤΗΣ ΙΣΧΥΟΥΣΑΣ - ΓΕΡΜΑΝΙΚΗΣ- ΝΟΜΙΣΜΑΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου