Πρώην ΝΤΑΛΙΚΙΕΡΗΣ έγινε ΤΡΑΒΕΣΤΙ και κάθε βράδυ ντύνεται με προκλητικά γυναικεία ρούχα και βγαίνει στο ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΟ της οδού Κωλλέτη για να βγάλει το νυχτοκάματο της ΒΙΖΙΤΑΣ !!!
Είναι καινούριος στη νύχτα. Ακόμη δεν έχει συμπληρώσει ένα χρόνο στο πεζοδρόμιο. Η πιάτσα για την "Κάτια" ήταν λύση ανάγκης και όχι επιλογή. "Η κρίση με στρίμωξε για τα καλά. Έπρεπε να κάνω κάτι για να συνεχίσω να στέκομαι όρθιος" λέει ο Γ., φέρνοντας στο μυαλό του σαν ταινία όλα όσα προηγήθηκαν της τολμηρής απόφασής του.
Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και μεγάλωσε στα Μάλγαρα, από μικρός ασχολήθηκε με τις αγροκαλλιέργειες της οικογένειάς του, ενώ αργότερα αποφάσισε να συνεχίσει τη δουλειά του πατέρα του. Πήρε στο όνομά του την νταλίκα της οικογένειας και ξεκίνησε μεταφορές σε όλη την Ελλάδα. Η δουλειά πήγαινε καλά και ο ίδιος ήταν αποφασισμένος να επεκτείνει την οικογενειακή επιχείρηση. Κατάφερε να αγοράσει και δεύτερη νταλίκα. Η δουλειά αυξήθηκε και μαζί με αυτήν αυξήθηκαν και τα κέρδη.
Όμως ήρθαν χρόνια δύσκολα. Η κρίση άρχισε να χτυπά την πόρτα του Γ., ενώ ένα τροχαίο ατύχημα αχρήστευσε τελείως τη μία από τις δύο νταλίκες. Τα χρέη της επιχείρησης άρχισαν να αυξάνονται. "Πούλησα για παλιοσίδερα τη μια νταλίκα και προσπάθησα να διαχειριστώ τα χρέη δουλεύοντας την νταλίκα του πατέρα μου. Οι φόροι ήταν δυσβάσταχτοι και έτσι έπρεπε να βρω χρήματα από αλλού", θυμάται.
Ξεκίνησε κάνοντας κάποια σόου σε νυχτερινά μαγαζιά της Θεσσαλονίκης. Υποδυόταν τη γυναίκα και χόρευε για τους θαμώνες. Το εισόδημά του δεν ήταν αρκετό και η νταλίκα δεν δούλευε όπως παλιά. Πριν από ένα χρόνο πήρε τη μεγάλη απόφαση. Θα πουλούσε το κορμί του για να επιβιώσει. Γράφτηκε στο σωματείο των διεμφυλικών και ξεκίνησε να "κλείνει το μάτι" σε εκείνους που τριγυρνούν στα λημέρια του πληρωμένου έρωτα.
"Δίνω το κορμί μου και όχι την ψυχή μου. Δεν ξέρω πόσο καιρό θα κάνω αυτή τη δουλειά. Ένας φίλος μου που ήταν τραβεστί βρέθηκε πυροβολημένος στο αυτοκίνητό του πριν από χρόνια. Η πιάτσα δεν είναι εύκολη. Κινδυνεύεις κάθε δευτερόλεπτο. Κρατητήρια, δικαστήρια, πρόστιμα, είναι συχνό φαινόμενο", λέει ο Γ. και αποτραβιέται στη δικιά του γωνιά του δρόμου περιμένοντας τον επόμενο πελάτη του.
Πηγή: thestival.gr
Η πελατεία του δεν είναι σταθερή. Τις "σπασμένες" νύχτες μπορεί να γυρίσει σπίτι με άδειο πορτοφόλι, ενώ τις "καλές" νύχτες μπορεί να έχει μέχρι και οκτώ πελάτες. Καθένας από αυτούς θα έχει πληρώσει τουλάχιστον 30 ευρώ για τις υπηρεσίες της Κάτιας, το όνομα που διάλεξε για τη νυχτερινή του δουλειά ο Γ.
"Η κρίση με έσπρωξε"
Είναι καινούριος στη νύχτα. Ακόμη δεν έχει συμπληρώσει ένα χρόνο στο πεζοδρόμιο. Η πιάτσα για την "Κάτια" ήταν λύση ανάγκης και όχι επιλογή. "Η κρίση με στρίμωξε για τα καλά. Έπρεπε να κάνω κάτι για να συνεχίσω να στέκομαι όρθιος" λέει ο Γ., φέρνοντας στο μυαλό του σαν ταινία όλα όσα προηγήθηκαν της τολμηρής απόφασής του.
Σήμερα είναι 37 χρόνων. Από μικρός είχε τάσεις προς την ομοφυλοφιλία, αλλά δεν είχε σκεφτεί ποτέ πως η ανάγκη θα τον οδηγούσε στον αγοραίο έρωτα
Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και μεγάλωσε στα Μάλγαρα, από μικρός ασχολήθηκε με τις αγροκαλλιέργειες της οικογένειάς του, ενώ αργότερα αποφάσισε να συνεχίσει τη δουλειά του πατέρα του. Πήρε στο όνομά του την νταλίκα της οικογένειας και ξεκίνησε μεταφορές σε όλη την Ελλάδα. Η δουλειά πήγαινε καλά και ο ίδιος ήταν αποφασισμένος να επεκτείνει την οικογενειακή επιχείρηση. Κατάφερε να αγοράσει και δεύτερη νταλίκα. Η δουλειά αυξήθηκε και μαζί με αυτήν αυξήθηκαν και τα κέρδη.
Τα "αγκάθια" της κρίσης
Όμως ήρθαν χρόνια δύσκολα. Η κρίση άρχισε να χτυπά την πόρτα του Γ., ενώ ένα τροχαίο ατύχημα αχρήστευσε τελείως τη μία από τις δύο νταλίκες. Τα χρέη της επιχείρησης άρχισαν να αυξάνονται. "Πούλησα για παλιοσίδερα τη μια νταλίκα και προσπάθησα να διαχειριστώ τα χρέη δουλεύοντας την νταλίκα του πατέρα μου. Οι φόροι ήταν δυσβάσταχτοι και έτσι έπρεπε να βρω χρήματα από αλλού", θυμάται.
"Δίνω το κορμί μου, όχι την ψυχή μου"
Ξεκίνησε κάνοντας κάποια σόου σε νυχτερινά μαγαζιά της Θεσσαλονίκης. Υποδυόταν τη γυναίκα και χόρευε για τους θαμώνες. Το εισόδημά του δεν ήταν αρκετό και η νταλίκα δεν δούλευε όπως παλιά. Πριν από ένα χρόνο πήρε τη μεγάλη απόφαση. Θα πουλούσε το κορμί του για να επιβιώσει. Γράφτηκε στο σωματείο των διεμφυλικών και ξεκίνησε να "κλείνει το μάτι" σε εκείνους που τριγυρνούν στα λημέρια του πληρωμένου έρωτα.
"Δεν ξέρω για πόσο καιρό θα κάνω αυτή τη δουλειά. Η πιάτσα είναι δύσκολη"
"Δίνω το κορμί μου και όχι την ψυχή μου. Δεν ξέρω πόσο καιρό θα κάνω αυτή τη δουλειά. Ένας φίλος μου που ήταν τραβεστί βρέθηκε πυροβολημένος στο αυτοκίνητό του πριν από χρόνια. Η πιάτσα δεν είναι εύκολη. Κινδυνεύεις κάθε δευτερόλεπτο. Κρατητήρια, δικαστήρια, πρόστιμα, είναι συχνό φαινόμενο", λέει ο Γ. και αποτραβιέται στη δικιά του γωνιά του δρόμου περιμένοντας τον επόμενο πελάτη του.
Πηγή: thestival.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου